คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอน 3
ย้อนเรื่อง
เราเดินโซซัดโซเซกันมาที่รถ มือข้างหนึ่งก็ปิดตรงที่บาดแผลเปิดอยู่.....
ที่จริงเราไม่ได้ออกกำลังกายอย่างนี้มานานแล้วครับ ทำให้อะไรๆ ก็ฝืดไม่บ้าง
“ก้อง....เดี๋ยวแวะคลินิกก่อนนะ....มันขับรถ แทนผมและตรงไปยังคลินิกใกล้ๆ”
ผมมองไปที่ริว มีรอยบวม และช้ำที่ใบหน้า ....เห้ย..หมดสวยกัน.......
นางพยาบาล ทำแผลให้พวกเราทั้งคู่ ส่วนผมก็เย็บไป 5 เข็ม พร้อมกันฉีดยาแก้ปวดมาด้วย
.............คืนนั้นผมก็ไข้ขึ้นตามระเบียบ.............
เวลาไม่สบายผมจะได้รับการดูแลเป็นพิเศษจากเพื่อนรักคนนี้ครับ แต่มันทำเป็นแต่ไข่
ดังนั้นการดูแลของมันจริงมีไข่กับกล้วย เข้ามาอยู่รวมกัน
แคร่กๆๆ “ริวจร้า...หิวข้าว......”
เมื่อคืนริวเช็ดตัวให้ เพราะไข้ขึ้น เลยนอนไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่
เช้ามาผมก็ยังกวนมันอีก แต่ทำไงด้วยแหละ ก็ผมหิวนี่หน่า ยาก็ต้องกิน
ผมเอามือไปสะกิดมันที่ยังงัวเงียอยู่
“เอออ ........แป๊ป” มันกำลังพยายามลุกจากเตียงอยู่ ตอนนี้หน้ามันบวมและมีรอยช้ำม่วงๆ อยู่ตรงมุมปาก
และโหนกแก้มซ้าย
ส่วนผมก็เจ็บช้ำตามตัว และมีผ้าผันแผลโป๊ะอยู่บนหัวด้วย
มันลุกเดินเข้าครัว หายไปแป๊ปหนึ่ง ก็กลับออกมาพร้องของในมือ
ข้าวไข่เจียว (โห้..คุณค่าสูงมากๆๆ....ผมคิดอย่างนั้นจิงๆ) และกล้วย 2 ลูก
ผมมองเห็นกล้วยเลยพาลคิดถึงถึงคำพูดของดีเจขึ้นมาทันที ..........เอากล้วยให้คนที่รักกินแล้วเขาจะรักเรามากขึ้น..........
ผมสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออก “โอ้ย...ปวดหัวว่ะ..........” เสียอุทานเมื่อผมลืมตัวว่าตัวเองหัวแตกอยู่
เจ้าริวถือ จานข้าวกับกล้วยมาวางตรงหน้า แล้วมันก็กลับขึ้นไปนอนข้างๆ ผมอีก
“ริวๆๆ จะนอนต่อหรอ”
“เออ .......ก็เมื่อคืน ก้องกวนทั้งคืน เลยไม่ค่อยได้หลับเลยอ่ะ”
ผมกวนอะไรมันหว่า................
“มากินก่อนดิ..........เดี๋ยวหิว..........”
แต่ร่างกายของ ริวน้อยไม่ขยับเลย แต่ส่งสายตาก็มองมาที่ผม สายตาประมาณว่า จะกวนกูทำไม กูจะนอน
พอผมเห็นสายนั้นก็เลยต้อง ก้มหน้าตักข้าวใส่ปากคนเดียว
“มะ....มากินคนละครึ่งแล้วกัน” เสียงเจ้าริวมันนะ แล้วก็ขยับตัวลุกนั่งพิงหมอน
“อะ.......กล้วย ...คนละลูก....” ผมส่งกล้วยให้ ในใจก็นึกว่า เราให้แล้วจะรักเราบ้างไหมน้านนน
+++++++++++++
* มันจึงเป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า * เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น
เพื่อนผมแต่ละคน เรียงเสียงเข้าก็ต่างกันไป ทำให้ผมรู้ว่าใครโทรมา
และเมื่อเร็วๆ นี่ผมเพิ่งเปลี่ยนเป็นเรียกเข้าของเจ้าริวใหม่ ครับ
“ไงว่ะ....โต้ง....”
“เห็นกายมันบอกว่าเมื่อคืนมีเรื่อง.......ตอนกูไปแล้วใช่ป่ะ...”
“เออ ......ไม่มีอะไรมาก...เบาใจได้ แล้วฝากเล็กเชอร์ด้วยอ่ะ”
“นั้นเลิกแล้ว พวกกูไปเยี่ยม .....แค่นี่แหละ ...แล้วเจอกัน”
“ริว..........บ่ายๆๆ พวกโต้งมันจะมานะ....”
“เออ........เดี๋ยวเก็บห้องให้.......”
“ไม่ต้องหรอก......ปล่อยไว้งี้แหละ แค่จะบอกเฉยๆ”
เจ้าริวนอนพูดกับผมอยู่ แต่พอบอกว่าไม่ต้องเก็บ มันก็หลับเลยครับ.....คงจะทดแทนที่เมื่อกี้ไม่ได้นอนแน่นๆๆ
ไอผมก็นอนตะแครงมองเจ้าริว จนหลับตามไปด้วย..............
“อืม..........................” ผมบิดขี้เกียจ สายตาก็มองหาเจ้าริว
ไอเราก็นึกว่ายังหลับอยู่ ที่ไหนได้เห็นกวาดห้องยิกๆๆ
สงสัยคงกลัวอายเพื่อนผมมั่งครับ
ปกติ ห้องของเราไม่ค่อยได้รับแขกหรอ ถึงแม้ว่าจะเป็นก๊วนของพวกผมก็ตาม
เจ้าริวมันไม่ชอบให้ใครมาบุกรังนอนนะครับ
ประมาณว่าโลกตัวตัว สู๊ง สูง............ซึ่งผมก็เห็นด้วย อันนี้ต้องยอมรับว่า ความเห็นของมันบรรเจิด
ผมนอนมองเจ้าริวเก็บ กวาด ห้อง เราทะเลาะกับบ่อยเรื่องเก็บห้องนะครับ
เพราะผมไม่ยอมทำ ........อ้าว...ขนาดน้ำผมยังไม่ค่อยอยากอาบเลย....แล้วห้องผมจะทำทามไม
สุดท้ายเลยตกเป็นของแม่ศรีเรือนริว แต่เจ้าริวทำไปก็บ่นไปเรื่อย
ชอบหาว่าผมวางไม่เป็นที แล้วก็ชอบเอาขยะมาไว้ในบ้าน ดูดิ มันหาว่าแผ่นซีดีผมเป็นขยะซะงั้น
แผ่นโปรแกรมผมนะนั้นอ่ะ ไหนจะแผ่นเพลงเมทัลเด็ดๆๆ อีก แล้วยังแผ่นที่ไอโต้งให้มากอีก สวรรค์ของผมทั้งนั้นเลยแหละ
อ๊อดๆๆ เสียงประตูหน้าบ้าน สงสัยเพื่อนๆ ผมมากันแหละ
พวกมันมาเยี่ยมผมพร้อมกับอาหารมือเย็น ติดไม้ติดมือมาด้วย
ไอโต้งโยนเล็กเชอร์มาให้ แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา
“เป็นไง.....มัน...เรียนที่ไหนว่ะ....” ไอกายถามถึง
“น่าๆๆ เรื่องมันจบไปแล้ว...แล้วกูก็จัดเต็มด้วย ช่างมันเหอะ...”
พวกเราคุยกันถึงเรื่องไร้สาระต่างๆ ข้ามเวลา โดยที่มีเจ้าริวนั่งฟังอยู่
ก็อย่างที่บอกแหละครับ มันเป็นคนไม่ค่อยพูด ก็เลยนั่งฟังอย่างเดียว
เราคุยกันสักพักใหญ่ก็ว่าได้
“เออ ....กลับกันได้แหละ ให้คนป่วยพักมั่ง...” เสียงน้อง พูดขึ้น
“เออ จริงด้วย..............” โต้งก็สำทับอีกคน
ดังนั้นพวกมันเลยยกโขยงกลับกันไป
เอะ!!!!......ไอโต้งมันกวักมือเรียกทำไหมหว่า
ผมเดินไปหามัน “เอ้านี่....หนังหนุกดีว่ะ...เอาไว้ดูแก้เซ็ง...” มันส่งแผ่น dvd ให้ เสร็จก็ขับรถออกไป
“ไรอ่ะก้อง......” เจ้าริวมันเห็นแผ่นที่อยู่ในมือผม
“ไม่รู้ดิ.....คงเป็นหนังใหม่มั่ง...มันบอกดูแก้เซ็งอ่ะ.........”
“นั้นกินข้าวเย็นเลยเปล่าอ่ะ นี่ก็เย็นแหละ กินเสร็จจะได้กินยาแล้วไปนอนซะ” เสียงเจ้าริว
“อือ ....ก็ได้....” ผมก็ข้าวกินยายเสร็จ เจ้าริวก็ให้ผมไปนอนต่อ วันนี้ทั้งวันผมมีแต่นั่งๆๆ นอนๆๆ
แต่เอาเข้าจริงมันนอนไม่หลับอ่ะ ก็เล่นนอนตลอดทั้งวันเล่น
ผมเลย เอาไอแพดมามันเปิดเฟซบุสค์เล่น
โห้ๆๆ มีคนเข้ามาเมนท์ตรึมเลยอ่ะ ขนาดผู้ชายยังบอกว่าเจ้าริว น่าเลย มีคนสร้างเพจให้เจ้าริวมันด้วยอ่ะ
ขนาดผมยังไม่มีเป็นของตัวเองเลย ในนั้นมีประวัติส่วนตัว ประวัติการทำงาน และรูปภาพอีกเยอะแยะ
มีสมาชิกประมาณ 200 คนได้ เหอะๆๆ เพื่อนเราใช่ย่อยเลยว่ะแหะ
“อ้าวยังไม่นอนอีกแหละ...”มันเดินเข้ามาพร้องกับเพจสเก็ต
“ก็เล่นนอนทั้งวัน...พอตกดึกก็ไม่นอนไม่หลับอ่ะดิ.......ริวมานี่ดิ มีคนสร้างเพจริวด้วยนะ”
เจ้าริวเดินมานั่งข้างๆๆ หันมามองแว่บหนึ่งแล้วบอกว่าไร้สาระ
“อ้าว...............คนอุส่าห์ดีใจ...”
มันไม่พูดอะไร แล้วลุกขึ้นไปนั่งที่เก้าอี้ พร้อมกับเริ่มสเก็ตภาพผม
ไอผมก็นั่งดูไป และแชทกับเพื่อนในเฟสไป พอเริ่มเบื่อก็มานอนเกลือกกลิ้งกอดหมอนข้าง
ทำไงละครับก็มันนอนไม่หลับอ่ะ
“ริว.....นอนไม่หลับอ่ะ....ดูหนังกัน”
มันเหลือบสายตามามองผม แล้วกับไปสเก็ตภาพต่อ
“ริว........แผ่นที่ไอโต้งเอามาอ่ะ....ดูป่ะ “
มันไม่สนใจที่ผมพูดเลยเอาแต่สเก็ตรูปอย่างเดียว
ผมเลยเดินไปหยิบมันและสอดเขาไปในเครื่องเล่น และเริ่มดูแก้เซ็ง
+++++++++++++++
หนังมันเป็นซาวด์แทร็กมีซับeng ด้านล่าง เป็นหนังประมาณว่าเห็นเพื่อนกันและก็กับมาเยี่ยมบ้านเกินประมาณนี้แหละครับ
จุ๊บ จุ๊บ นั่นคือเสียงในแผ่นdvd อ๊ากๆๆๆๆๆมันเป็นหนัง av นี่หว่า.......ไอโต้ง ไอเพื่อนเลวทำไม่มึงไม่บอกกูว่าแผ่นอะไร แล้วกูจะรู้ไหมเนี้ย เปิดมาก็เป็นหนังธรรมดา แล้วงัย มันเปลี่ยนมาเป็น x ได้ว่ะ
“ก้อง.........มึงเปิดหนังไร..........”
เอาแล้วไงครับ งานเข้าแล้วไง..........
ความคิดเห็น