คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอน 2
ตอน2
ผมขี่มอตอไซต์ขับมาตามแผนที่ ที่ไอควันยื่นให้....แม้ว่าผมจะไม่ใช้คนพื้นที่แต่ใช้ว่าผมจะไม่รู้จักเส้นทาง....แต่ปัญหามันอยู่ตรง...............ไอร้านที่ผมมาจอดรถนี่สิครับมันเป็นร้านกาแฟ...ภายในห้องที่เหมือนกำลังจะปิดร้าน....เพราะความสว่างของแสงไฟมีเพียงไม่กี่ดวงเท่านั้น.... “มึงหลอกกู....” เสียงบ่นทันที่เห็นภาพตรงหน้า...ผมมองเพื่อสำรวจบริเวณร้านโดยรอบว่ามีมอเตอร์ที่ผมต้องการจะเจอมันไหม...แต่ผมกับไม่เห็นอะไรที่พอจะบอกได้ว่ามันรอผมอยู่สักนิด....
กรุ่ง กริ่ง..เสียงกระดิ่งประตูร้านเปิด ผมเห็นชายใส่แว่นหนาๆ...หัวเหมือนไม่ได้หวีออกมาจากร้าน...
“น้องๆ...เห็นคนขี่มอเตอร์ไซค์แถวนี่ผ่านมาแถวนี้ไหม..” ผมถามด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร...แต่มันกับเดินเข้าไปในร้านเฉย...พร้อมกับหยิบไม้กวาด..และที่ตักผงยื่นให้ผมแทน
“อะไรว่ะ....กูถามหาคน.ไม่ใช่หาไม้กวาด..” น้ำเสียงขึ้นจมูกเมื่อผมไม่พอใจเกิดขึ้นอัตโนมัติ
“ w×∞±gº¿ãÔ€© ”
“stop เลยมึง...มึงพูดภาษาไทยได้ไหมเนี้ย...ญี่ปุ่นกูคงจะฟังออกหรอก..หรือมึงพูดไม่ได้..ไอจ๊วด.” และยิ้มให้มันเล็กน้อย.... จะว่าผมหลอกด่ามันก็ได้ครับ...เพราะน้ำเสียงผมมันสุขภาพมาก แต่คำพูดผมเจ็บใช่ได้...ประมาณว่าหน้าไว้หลังหลอก 555
“มึงสิ..ไอจ๊วด..” อึ่ง! ผมอะอึ่งเลย...แม่งด่าภาษาไทยซะ ชัดทุกคำ..
“เออ เออ โทษว่ะ ...ตกลงน้องเห็นมอเตอร์ไซค์ผ่านมามั่งไหม..” ผมกลับมาถามคำถามเดิมอีกครั้ง แต่มันก็ยื่นไม่กวาดกับที่ตักผงให้เหมือนเดิม
“หมายความว่าไง...”
“เออ...เขาบอกให้มึงมาช่วยกูเก็บร้านนะ.....” มันพูดเสร็จ ก็วางไม้กวาดกับที่ตักผงพิงนังหนูของผม.(มอเตอร์ไซค์) และเดินกลับเข้าไปเช็คโต๊ะภายในร้านอีกครั้ง
“แม่ง ไอสโม๊ค...มึงงงง...” ความแค้นลึกๆๆ ที่มันบาดใจผม...ก่อนที่ผมจะก้าวลงมาจากมอเตอร์พร้อมทั้งหยิบไม้กวาดและที่ตักผงเดินเข้าร้านตามไอเด็กเปรต...
ที่จริงมันคงจะอายุน้อยกว่าผมไม่กี่ปีหรอก...แต่ไอเด็กเปรต เป็นชื่อที่เหมาะกับมันจริงๆ
“ไหน..จะให้ทำอะไรก็บอกมา....” เสียงกระแทกเท้าเดินเข้าร้าน
“มึงก็กวาดอ่ะ..เป็นไหม...รีบทำ..ถามพี่กลับมาไม่เสร็จได้หูยานกันแน่นๆๆ...” ผมยืนฟังมันพูด และคำพูดที่สะกิดใจผมคือคำว่าพี่....คงหมายถึงไอสโม๊คแน่นๆๆ หึๆๆๆ คราวนี้กูไม่แพ้มึงแน่น...ผมยิ้มพอใจกับตัวเองก่อนที่จะเริ่มช่วยไอเด็กเปรตนั้นทำความสะอาดร้านกาแฟ...
กวาดพื้นได้สักพัก ผมก็ต้องถอดเสื้อคลุมที่ใส่อยู่เพราะความร้อนของไอทะเล...แถมร้านกาแฟที่ใกล้จะปิดแล้ว มันไม่เปิดแอร์ให้เปลืองไฟด้วย..ตอนนี้ตัวผมเริ่มมีเหงื่อซึมเต็มหลังก็ว่าได้....ผมเหลือบมองไอเด็กเปรต...แต่ดูเหมือนมันจะไม่สนใจผมสักนิด
++++++++++
กรุ่งกริ้งๆๆๆ เสียงคนเปิดประตูเข้ามา
“ร้านปิดแล้ว...” ผมตะโกนออกไปเพราะไม่อยากให้เม็ดทรายเข้ามาเปรอะในร้าน..(ก็ผมกวาดเองนี้) สายตาผมจ้องมองหญิงสาวผมยาวสวมเสื้อแขนสั้นและกางเกงยีนต์....สายตาของเจอจ้องมาที่ผมอย่างแปลกใจ...
“เรตะ....ใคร...” เสียงหญิงสาวที่เข้ามาที่หลัง ถามไอเด็กเปรตที่เงยหน้ามองมาที่หญิงสาวผู้นี้
“พี่.....นี้เพื่อนผมเอง...มันมาช่วยผมทำความสะอาดร้านนะ...อีกสักพักมันก็จะกลับแล้ว...”
“เรตะ...แกนี่น่า...แล้วเมื่อไหร่แกจะได้ฤกษ์ปิดร้านอ่ะ...พี่บอกว่าปิดเสร็จก็ให้รีบกลับบ้าน..แล้วดูสิ..นี่ยังทำอะไรไม่เสร็จเลย....” ผมยืนมองไอเด็กเปรต กับพี่สาวมันเถียงกันไปมัน ความคิดของผมเริ่มประมวลเหตุการณ์ ไอเด็กบ้า..บอกว่าไอสโม๊คจะมาที่ร้าน ..........หมายถึงผู้หญิงคนนี้หรอ...ไม่...ไม่...กูแพ้ผู้หญิงหรือนี่..ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
“เดี๋ยว....เธอคือไอ..ไม่ๆๆ สโม๊คนักแข่งรถคนนั้นหรือ...” ผมพยายามแทรกการทุ่มเถียงของพี่น้องคู่นี้ ก่อนที่สายตาของพี่สาวแสนสวยแต่ดุชิบ..และหันมาที่ผมแทน... “สโม๊คไหน........ไม่รู้จัก...ฉันรู้จักแต่ไอเด็กแสบเพื่อนนายนั่นแหละ...” สายตาของหญิงสาว กวาดตาไปทางไอเด็กเปรต ซึ่งพี่มันคงหมายถึงเรตะ หรือไอเด็กเปรต นั่นเอง
“พี่มิกิ....ถ้าพี่ยังยืนอยู่บ่นอยู่แบบนี้ วันนี้ก็คงทำไม่เสร็จ..พี่กลับไปก่อนเลย...อีกแป๊ปผมก็จะกลับตามไป....” เสียงไอเด็กเปรตพูดขึ้นก่อนที่จะเริ่มลงมือ ถูกโต๊ะต่อ...ซึ่งนั้นทำให้พี่สาวของมันเดินออกจากร้าน และขึ้นรถกลับบ้าน..แต่ผมนี้ซิเหมือนกับหน้าแตกยังไงไม่รู้ที่โดนเด็กหลอก....
“นาย.....บอกว่าสิ..ว่าไอสโม๊คเป็นใคร...ไหนบอกว่ามันจะมาไง...” ผมหยุดทำงาน และเดินเข้าไปหาไอเด็กเปรต....
“อ้าว..ก็ใช่ไง..เขาบอกให้นายมาเป็นทาสไม่ใช่หรอ...” ไอเด็กบ้านั้นเงยหน้ามองผมพร้อมกับยิ้มมุมปากให้นิดหนึ่ง ก่อนที่จะก้มลงไปทำความสะอาดโต๊ะเช่นเดิม
“มาเป็นทาส...นายรู้ได้ไง.......เดี๋ยว เมื่อกี้มึงยิ้มใช่ไหม....” ภาพคุ้นตาของผมมากสำหรับรอยยิ้มเลวๆ แบบนั้น แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ผมกลับจำรอยยิ้มนั้นได้..
“มึงๆ มึงๆ ไอสโม๊ค...” สองขาก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติก่อนที่นิ้วของผมจะชี้หน้ามัน
“มึง...จะเริ่มทำได้ยัง...เร็ว..ยังมีอีกหลายอย่างกว่าจะเสร็จ..ถ้าพี่มิกิกลับมาอีกรอบ..มึงได้เจอดีแน่...” มันเงยหน้าขึ้นและปัดมือผมที่ชี้หน้ามัน ก่อนที่จะก้มลงทำงานอย่างไม่สะทกสะท้านกับความตื่นตะหนกของผม.... มันพูดอะไรบางอย่างเป็นภาษาญี่ปุ่นที่ผมฟังไม่รู้เรื่องก่อนที่จะก้มหน้าทำงานของตัวเองต่อ
ตอนนี้ผมรู้สึกเสียหน้าอย่างแรง...ในหลายๆๆ เรื่อง ทั้งเรื่องที่แพ้มัน เรื่องที่โดนมันต้ม...ไหนจะภาษาที่ผมฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ที่มันไว้คอยแอบด่าผมอีก...ตอนนี้ผมอยากจะเก่งภาษาญี่ปุ่นมากกว่าเรื่องไหนๆๆ ผมอยากรู้จริงๆ ว่ามันด่าอะไรผมอยู่
ตอนนี้ผมก้มหน้าก้มตาทำงานเพราะอยากให้เสร็จๆ ไป ตลอดเวลามันไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องแข่งมอเตอร์ไซค์เลยด้วยซ้ำ... ซึ่งผมว่าเป็นการดีที่สุดที่มันจะไม่ต้องมาตอกย้ำว่าผม แพ้มัน...และกำลังถูกมันใช้งานอยู่
ผมใช้เวลาสักพักก่อนที่งานทุกอย่างภายในร้านจะเสร็จ.........
“วันนี้มึงกลับได้แล้ว...พรุ่งนี้ร้านเปิดตอนสิบเอ็ดโมง..หวังว่ามึงคงไม่สายนะ...”
“อะไร..มึง..สิบเอ็ดโมงอะไร...”
“ก็ตามสัญญาว่ามึงจะยอมเป็นทาส อ้อ..โทษที..เป็นเพื่อนช่วยงานจนกว่ากูจะบอกว่าพอ...ไง...”
“อะไร ไอควันไม่ได้พูด.....แบบนี้”
“อันนี้กูไม่รู้ว่ะ...แต่มึงต้องมาพรุ่งนี้สิบเอ็ดโมงไม่งั้น...รถมึงได้เป็นของกูแน่นๆๆ” คำพูดมันเหมือนไม่พูดเปล่าเพราะสายตาที่มันโลมเลียนั่งหนูของผม บอกว่ามันทำได้จริง....
++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น