คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอน2
ผมเริ่มทำงานที่ได้ประมาณ 5 เดือนแล้วครับ
ทำไมผมถึงมาทำที่นี้หรอ.......ก็เพราะเจ้านายเก่าเขาลวนลามผม
ผมทนไม่ได้ก็เลยลาออกซะเลย ผมเชื่อว่าผมทำงานโดยใช้ความสามารถไม่ใช่ร่างกาย
ดีที่คุณเบฟ เพื่อนคุณคริสออกจดหมายผ่านงานให้ ผมเลยได้มีโอกาสมาทำงานร่วมกับคุณคริส
เป็นช่วงพอดีที่คุณแบนดอนเขาต้องไปรับช่วงกิจการต่อจากครอบครัว
ผมภูมิใจมากที่ได้ร่วมงานกับคนที่มีความสามารถอย่างคุณคริส
ยิ่งเห็นว่าผมสามารถทำงานได้ดี โดยไม่ต้องใช้น่าตามาเกี่ยวข้อง
ผมยิ่งรัก และเคารพท่านยิ่งขึ้น ....ผมดีใจที่สามารถแบ่งเบาภาระของคุณคริสได้
แต่ข่าวที่ผมไม่ชอบใจคือ น้องชายซึ่งเป็นเครือญาตินี่ซิ
ไม่เคยเอาใจใส่ให้หน้าที่ของตนเอง....แถมยังเอาภาระหน้าที่ของตนเองมาให้คุณคริสอีก
ซึ่งผมเห็นว่าผู้บริหารอย่างนี้สมควร.....ลาออก ไปซะ.....แต่คงทำไม่ได้...เหอะๆๆๆ
ส่วนกรรมการคนอื่นๆ เขาก็วุ่นกันอยู่แล้ว...ถ้าต้องเอางานของทั้ง 2 คน ไปให้คงแย่
ยิ่งตอนนี้คุณคริสป่วยอยู่ด้วย...............เห้อ....
“อลิซ วันนี้คุณเน็ตจะเข้ามาเซ็นเอกสารคุณมีอะไรด่วนไหมครับ” เสียงมาร์กที่ส่งมาตามสายโทรศัพท์
“อืม..มี เดี๋ยวผมเอาไปให้...” ผมตอบก็พร้อมทั้งรวบรวมเอกสารที่ต้องให้เซ็นด่วน
..........อยากเห็นหน้าไอคนที่ไม่ได้เรื่องนี้จริงๆ............แล้วผมจะแสดงความสามรถให้ดูว่า
เลขาที่ประธานไว้ใจได้ ยังดีกว่า ญาติที่ไม่ได้เรื่องอย่างคุณเน็ต
“มาร์ก คุณเน็ตยังอยู่ไหม....”
“อ้อ...อลิซเข้าไปได้เลย ท่านรอยู่...”
ก๊อกๆ ผมเดินเข้าห้อง พร้อมทั้งเอกสารที่ต้องให้เซ็น...
“คุณ....คุณเน็ต...”
“คุณเน็ต....” ผมเรียกเขาต้องนาน กว่าจะหลุดจากโลกส่วนตัวได้
“ผมมีเอกสารมาให้เซ็นครับ..........” ผมยืนจ้องหน้าเขาเพื่อพิจารณาถึงบุคลิก และประเมินคุณภาพคุณเน็ตเป็นการส่วนตัว
........อือ...บุคลลิกใช่ได้ แต่ดูจากท่าทางแล้วยังขาดความรับผิดชอบอีกมาก....ดูเป็นคนสนุกสนาน เรื่อยๆๆ......
แล้วอย่างนี้ โครงการต่างๆ ที่คุณคริสเริ่มไว้คุณเน็ตจะสานต่อได้ไหมเนี้ย....ผมคิดในใจ
“อ้อ...มีอะไรให้เซ็นบ้างแหละ...” คุณเน็ตถาม เมื่อผมวางเอกสารตรงหน้า
พร้อมทั้งอธิบายสรุปรายละเอียดเอกสารต่างๆ
ก่อนที่เขาจะจดปลายปากกาเซ็นเอกสารแต่ละชุด
ซึ่งผมได้อธิบายอย่างละเอียดทุกขั้นตอน โดยในใจก็หวังว่า
เขาคงจะรู้สึกว่านี้เป็นความรับผิดชอบของเขาในการดูแลบริษัทแห่งนี้เหมือนกัน
เอกสารถูกเซ็นเรียบร้อยในระยะเวลาอันสั้น..............
ผมเดินออกจากห้องพร้อมทั้งแฟ้มเอกสารกองเดิมที่ยกเข้ามา.
+++++++++++++++
วันที่ 4 ของการทำงาน
ตอนนี้ผมได้ข่าวจากป้าแอนว่า มีพยาบาลคนใหม่มาดูแลพี่คริสแล้วครับ
เห็นบอกว่าเพื่อนป้าแอนแนะนำมา ผมเลยวางใจว่าคงอยู่นาน
ถ้าพี่เขาดีขึ้นเร็วๆ ก็คงดีนะครับ ผมจะได้กลับไปใช่ชีวิตอย่างเดิมเสียที
ตอนแรกที่เจอ อลิซนึกว่าจะได้เจอเรื่องสนุกๆ ที่ไหนได้ เครียดยิ่งกว่าเดิม
ถึงแม้ว่ามาร์กจะเป็นเลขาผม....แต่อลิซก็ได้เขามาช่วยดูแล บริหารเวลาในการพบปะลูกค้า
และประชุมภายใน ซึ่งถ้าเป็นมาร์กละก็ผมสามารถแว่บได้สบาย เพราะเจ้านี่กลัวผมละเนอะ
แต่อลิซที่คนละสไตล์กันเลย เขาเป็นคนเข้มงวด และตรงต่อเวลามากๆ
ขนาดผมทำงานแค่ 4 วัน ยังเล่นเอาผมเหนื่อยใจเลย.... คนอะไร ยิ่งดุยิ่งสวย....เห้อ
กริ่งๆๆ “สายนอกครับคุณเน็ต...จากคุณคริส..”
“อ่า...พี่คริสเป็นไงบ้าง......”
“อือ...ฉันอารมณ์ดีขึ้นแหละ...แล้วแกแหละเป็นไงบ้าง งานยุ่งไหม”
“โห้พี่....ยุ่งยิ่งกว่ายุ่งอยู่...ยิ่งเลขาตัวดีพี่ เอางานมาให้ผม เหมือนแกล้งกันเลย...ขนาดผมเป็นเจ้านายนะเนี้ย..”
“อลิซหรอ...พี่วางใจเข้านะ...เขาจัดการงานได้ดี.....แต่ก็เยือกเย็นเหมือนกัน......”
“โห้พี่เยือกเย็นหรอ....”
“อือ ... พี่ก็เคยได้ยินพนักงานเค้าเจ้าฉายาให้นะ เจ้าชายน้ำแข็ง....เหอะๆๆๆ “
“ฮะ ฮะ ฮะ..” เสียงหัวเราะของเราทั้งคู่ที่ได้ยินฉายาที่ฟังดูแปลกๆ นี้
“อ้อ พี่ แล้วพยาบาลใหม่พี่เป็นไงบ้าง”
“พยาบาลหรอ......คนนี้มาแปลกว่ะ รับมือยากฉิบ...”
“จริงอ่ะ....แล้ว สวยเปล่า..”
“แกนี้จะจีบลูกเดียวเลยนะ......ไว้เคลีย์งานแล้วก็มาดูเองแล้วกันว่าสวยเปล่า...ส่วนเรื่องงาน เดี๋ยวพี่ให้คุณอลิซมาช่วยแกอีกแรงแล้วกัน.......แค่มาร์กคนเดียวคงไม่ไหวหรอก...”
“อือได้พี่....เดี๋ยวผมจัดการ เห้ย ดูแลอลิซให้แล้วกัน...”
“อือ ทำงานดีๆๆ แหละ.” “ครับพี่ บาย...” ผมวางเสร็จหลังจากสนทนาปัญหาชีวิตเรียบร้อยแล้ว
เหอะๆๆๆ ผู้ช่วยผมหรอ อย่างนี้ก็เสร็จผมดิ.....เจ้าชายน้ำแข็ง.......
“มาร์ก เรียกอลิซให้ที....” ผมโฟนไปบอกมาที่อยู่หน้าห้อง
“เรียกผม มีอะไรรับใช้ครับ...” ผมเห็นเม็ดเหงื่อเล็กๆ ผุดออกตามใบหน้า สงสัยคงเดินมากไปหน่อย
“อลิซคุณเชิญนั่งก่อน..” “ครับ”
“พี่คริสโทรบอกคุณแล้วใช่ไหม ให้มาช่วยงานผมก่อน” “ครับเมื่อซักครู่”
“นั้นผมขอให้คุณย้ายโต๊ะหน้าห้องพี่เขา มาอยู่ในห้องผมนี้แล้วกัน”
“อะไรนะครับ....” “คุณฟังไม่ผิดหรอก....ห้องพี่เขาก็อยู่ไกล คุณเดินไปเดินมามันจะเหนื่อยโดยใช่เหตุ...”
“ไม่เป็นไรครับ...” เสียงปฏิบัติที่ผมคิดว่าคิดจะได้ยิน
“ผมอยากให้คุณมาทำงานให้ห้องนี้ เพื่อผมไม่เข้าใจอะไรจะได้ตามคุณไง นั้นมันหน้าที่คุณไม่ใช้หรอที่จะช่วยผมนะ”
“ครับ มันเป็นหน้าที่...”
“นั้น...ผมขอสั่งเลยแล้วกันว่า ให้คุณย้ายตัวเองมาทำงานให้ห้องนี้....จนกว่าพี่คริสจะกลับมาทำงาน...”
ผมเห็นสีหน้าเขาที่ราบเรียบไม่แสดงอาการใดๆ แต่สายตาบ่งบอกว่าไม่พอใจอย่างยิ่ง
“ครับ...ถ้าคุณต้องการอย่างนั้น..ผมขอตัวนะครับ...” พร้อมทั้งเดินจากไป.......
ไอผมก็ไม่อยากจะแกล้งหรอกครับ แต่เห็นแล้วก็อดไม่ได้ยิ่งท่าทางไม่สนใจผมด้วยแล้ว ยิ่งน่าแกล้งจริงๆ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น