คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอน 11
ตอน11
กึก! ........ผมต้องหลบเข้าไปอีกใต้ผ้าห่มอีกครั้ง หลังจากออกมหายใจไม่ได้....
“เรตะ...ทำเป็นเด็กไปได้....ไหนมาดูซิ ตัวยังร้อนหรือเปล่า...” เสียงนายชินที่นั่งลงข้างๆ เตียงที่ผมนอนอยู่
“อย่ามาจับ...กลับบ้านไปเลย...” แม้ผมจะอยู่ใต้ผ้าห่มแต่เสียงก็ดังพอที่จะให้เขาได้ยิน
“เรตะ...ถ้านายยังทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต พี่จะเอาให้มากกว่านี้อีก...ออกมาได้แล้ว..จะได้ลงไปกินข้าว เดี๋ยวนายต้องกินยาอีก....” ผมต้องนั่งเงียบสงบปากตัวเอง เพราะตอนนี้เสียเปรียบอย่างแรง....
หัวผมค่อย ๆ ผุดขึ้นจากผ้าห่ม...ไม่นาน นายชินก็มาดึงผ้าห่มไป...ผมเลยต้องรีบกระโดดแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำแทน...
“เออ รู้แล้ว อาบน้ำก่อนเดี๋ยวลงไป..นายลงไปก่อนเลย..” เพราะไม่กล้าเปิดประตูพูดผมเลยต้องตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
หูข้างหนึ่งก็แนบ เพื่อจะฟังว่าเสียงในห้องนอนเป็นไงบ้าง ผมว่าผมใช้เวลานานพอสมควรก่อนจะชะโงกหัวออกไปดูความสงบภายนอก
“เอา..ผ้าเช็ดตัว...” หัวผมยังไม่ทันจะออกมาหมดเลย แต่นายชินกลับยืนผ้าเช็ดตัวมาตรงหน้าแล้ว
“เออ...” ปัง!
++++++++++++++++++++++++
..ออกมาจากห้องน้ำอีกที ไอ้หื่นก็ไม่อยู่ในห้องแล้ว...นั้นทำให้ผมรู้สึกว่าห้องกลับมาเป็นของตัวเองอีกครั้ง...ผมแตะหน้าผากเพื่อวัดความร้อนในร่างกาย...”ok ไม่ร้อนแล้ว..” เสื้อผ้าถูกหาแบบรวกๆๆ ก่อนที่จะเดินลงมาด้านล่าง..เพราะไอ้หื่นรออยู่...เพราะถ้าผมไม่ลงไป..มันคงขึ้นมาตามแน่นๆๆ
ข้าวไข่เจียว 2 จานวางอยู่ตรงโต๊ะในครัว...พร้อมแก้วน้ำข้างๆ อีกอย่างละใบ
“พี่นึกว่าต้องขึ้นไปตามซะอีก...มากินข้าว จะได้กินยา..เราอยากหายหวัดเร็วๆ ไม่ใช่หรือไง..” เสียงไอ้หื่นที่ดูจะไม่ยี่หระกับการกระทำตอนเช้าที่ผ่านมา ด้วยซ้ำ....ซึ่งทำให้ผมสบายใจขึ้นมาก เพราะจะได้ไม่รู้สึกอาย...
“กินได้ใช่ไหม...”
“เหอะๆ นายนี่น้า....ไม่สบายแล้วยังปากดีอีก...อยากกินเองหรือให้ป้อนก็บอก.ยังไงวันนี้พี่ก็อยู่ดูแลเราทั้งวัน..” สายตายียวน กับรอยยิ้มน่าเกลียดส่งมาให้ผมก่อนที่ไอ้หื่นจะไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเอง และตักข้าวเข้าปาก...
แม้ไข่จะออกเค็มไปหน่อย แต่ก็ดีกว่าปล่อยให้ท้องร้อง...เพราะเมื่อคืนหลังจากหลับมาก็ไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน...
ยาที่ถูกเตรียมไว้...ถูกส่งมาให้ผม...ก่อนที่ผมจะขอตัวขึ้นไปนอนต่อ...
“เรตะ...นายไม่ใส่แว่นนี้ดูดีจริงๆ นะ...ขนาดพี่ยังสู้ไม่ได้เลย..” อยู่มันก็พูดเรื่องแว่น
“แว่น...แว่นอยู่ไหน...” เพราะผมลืมที่จะใส่มัน (ก็แว่นมันสายตาธรรมดานี่ แล้วเมื่อเช้าผมยังรีบๆ ด้วย)
“แว่น..นายหรอ...ลืมไว้ที่ร้านนะ...ไว้พรุ่งนี้ค่อยไปเอา...” ผมได้แต่มองตาขวาง ก่อนจะเดินกระแทกเท้าขึ้นไปบนห้องอีกครั้ง...
ผมไม่เข้าใจตัวเอง..เวลาอยู่ในร้านดูไอ้หื่นออกจะเป็นคนดี..โอบอ้อมอารี เอาใจใส่....สุภาพ และกลัวผมขนาด....แต่ทำไมต้องนี้มันกลับตาลปัตร..อย่างนี้....ตอนนี้ดูไอ้หื่นจะไม่กลัวผมเลยด้วยซ้ำ....แถมยังทำให้ผมไม่กล้าหืออีกด้วย...
เตียงนุ่มๆ ที่ผมนอนมาตลอดตั้งแต่เด็ก..เป็นเหมือนที่ๆ คอยปกป้องผมเสมอมา...แต่วันนี้ผมกลับรู้สึกว่าเตียงนอนนี้ไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกดีเลย... แม้ร่างกายจะนอนอยู่...แต่หูก็ต้องค่อยฟังเสียงประตู...ว่าไอ้หื่นจะมาไม้ไหน....
++++++++++++++++++++
คร่อกกกก ฟิ้ววววววว เสียงลมหายใจที่พ่นเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ..พร้อมเสียงกรนเบาๆ....
ผมทิ้งเวลาให้เรตะได้พักผ่อน..เพราะยาที่กินไป..ทำให้ห่วงนอนได้...ซึ่งมันได้ผลดีกับคนที่ไม่สบาย...
ผมโคตรดีใจจนเผลออมยิ้มได้เลย..ตอนที่ทอดไข่เมื่อเช้า....ผมนี้มันกล้าจริงๆๆ ดีนะที่เรตะไม่กระโดนเตะผม...เพราะถ้าเขาทำจริง ผมคงยืนให้เขาทำจนกว่าจะพอใจนั้นแหละ...ก็คนที่ผิดมันเป็นผมนี่เนอะ....
เสียงครางที่ผมได้ยินเมื่อเช้า..แทบทำให้ผมอยากสัมผัสมากกว่านี้ด้วยซ้ำ..แต่เพราะน้องเขายังเด็ก..และคงไม่เคยกับเรื่องแบบนี้..ดังนี้ผมในฐานะที่อายุเยอะกว่า..ก็คงต้องเป็นฝ่ายที่ต้องมีน้ำอดน้ำทน....
ถึงผมจะไม่เห็นสีหน้าของเขา แต่น้ำเสียงที่ได้ยินมัน..พาผมตื่นเต้น เร้าใจ...จนผมต้องพาตัวเองเข้าห้องน้ำ.. นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมมาอาศัยห้องนอนนี้ เพื่อปลดปล่อย.....
ร่างที่ขยับเล็กน้อยบนเตียงเรียกความสนใจผมอีกครั้ง .ให้กลับมาจากความคิดของตัวเอง....ร่างขาวๆ กับผิวที่เนียนนุ่มน่าสัมผัส...กำลังพลิกตัวไปมาบนเตียง...โดยไม่รู้เลยว่ามีผมยืนมองเขาอยู่..
ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เตียง และวัดไข้อีกครั้ง....
RRRRRRRRRR เสียงโทรศัพท์ดังมาจากไหนก็ไม่รู้ ก่อนที่ผมจะเจอมันอยู่ในลิ้นชักข้างเตียง ชื่อที่โชว์ทำให้ผมรู้ว่าเป็นพี่สาวของเรตะ...
“หวัดดีครับ พี่มิกิ...”
“ใคร......” เสียงแปลกใจของพี่มิกิกับเสียงของผม
“ผมชินครับ...พอดีเรตะไม่สบาย..เมื่อคืนผมเลยมาเฝ้าไข้ให้..”
“อ้าว..จริงสิ...เรียกมาคุยหน่อยสิ..แล้วไม่บอกพี่..”
“อ้อ..ตอนนี้เรตะหลับไปแล้วครับ..ผมให้กินยาไป..แต่อาการดีขึ้นแล้ว...”
“หรอ....ดีจริงๆ เรตะไม่ค่อยดูแลตัวเองเท่าไหร่ ดูสิ เลยต้องเป็นภาระเธอเลย..ชิน”
“ครับ..ไม่เป็นไร..แล้วพี่จะกลับเข้ามาหรือเปล่าครับ..”
“อ้อ...กลับซิ เรตะไม่สบายนี่เนอะ....”
“ครับ...แต่ถ้าพี่ไม่ว่าง ผมดูให้ก็ได้...เพราะยังไงวันนี้ผมก็ว่างอยู่แล้ว..”
“อ้อ..นั้นพี่รบกวนด้วย...ตอนเย็นๆ พี่จะเข้าไป พร้อมกลับอาหารเย็นแล้วกัน...อยู่รอทานด้วยกันแหละ”
“ครับ.....”
ผมวางโทรศัพท์ที่ไม่คิดว่าจะได้เห็นมันในห้องของเรตะด้วยซ้ำ....ไหนว่าไม่ชอบหิ้วโทรศัพท์ไง....
..เหอะๆๆๆ....ผมกดเบอร์ตัวเองเข้าเครื่อง..พร้อมกับเมมเบอร์ไอ้แสบ...ไว้เรียบร้อยแล้วครับ...ผมบันทึกเบอร์ตัวเองเข้าโทรศัพท์ไอ้แสบ...ก่อนที่จะเอามันไปเก็บไว้ที่เดิม.......โอ๊ะ...ไหนๆๆ ก็ไหนๆ แล้ว ผมขอเก็บรูปไว้ซักหน่อยแล้วกัน....มือถือของผมถูกชักออกมา พร้อมกับเปิดหมวดกล้องถ่ายรูป...ผมไม่ได้โรคจิตนะ แต่เห็นแล้วอดที่จะเก็บไว้ไม่ได้นะ....ผมกดซะมันมือ เลยเผลอได้ไปซะเยอะ...
ก่อนที่ผมจะขอพื้นที่เหลือๆ บนเตียงนอนของเรตะ...เพื่อให้ตัวเองได้มีทิ้งนอนบ้าง...ก็เมื่อคืนผมได้นอนนิดเดียวเอง...และถ้าผมนั่งเฝ้าก็ไม่มีอะไรทำด้วย..สู้นอนเอาแรง...ไว้สู้กับเรตะตอนตื่นจะดีกว่า...
++++++++++++++++++++++
ตุ๊บ!..............
“โอ๊ย............” ผมผวาตื่น เพราะความเจ็บที่ผมสัมผัสได้ ตามึนๆๆ ตื่นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
เรตะที่นั่งอยู่บนเตียง กับแก้มผมที่รู้สึกเจ็บๆ คันๆ
“เหอะๆๆ ตื่นได้สักที...เรียกหลายรอบแล้ว..นึกว่าตายซะแล้ว...” คำพูดกวนๆ กลับมาอีกครั้ง...
“แล้วมาตบพี่ทำไม....”
“ไม่ได้ตบ...ก็ที่บอกอ่ะ เรียกไม่ได้ยิน กลัวว่าเป็นอะไร เลยเปลี่ยนมาปลุกแบบอื่นนะ...”
“เออ เอาเข้าไป นี่หายไข้แล้วซินะ ถึงได้มาแกล้งกันแบบนี้..”
“สบายดี เต็มร้อย....พร้อมลุยทุกเมื่อ...”
“เหอะๆ ลุยหรอ นั้นลองหน่อยเป็นไง..” ผมตะครุบตัวเรตะที่นั่งอยู่ก่อนที่จะขึ้นไปคร่อมไว้ “ไหน..บอกว่าเต็มร้อย..... แรงยังไม่มีเลย....”
ผมคร่อมเรตะไว้ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่พยายามขยับตัวด้วยซ้ำ แต่เขากับยิ้มหวานๆ มาให้ผม จนผมเคลิ้มแทน
“Watashi wa shikkari to shita toki(นายเสร็จฉันแน่น).” ฉันเป็นคำพูดที่ผมแปลไม่ออกก่อนที่ผมจะจุกเต็มเหนี่ยว จนต้องล้มตัวนอน ร้องโอดครวญ หน้าดำหน้าแดง อยู่ข้างๆ...
“ขอโทษนะครับ พี่ชิน น้องกะความแรงไม่ถูก...” น้ำเสียงหวานๆ ที่ส่งมาเหมือนจะล้อเลียนผม...
แต่ตอนนี้ผมเป็นห่วงน้องชายผมมากว่า..โดนเต็มๆ ไม่รู้จะสึกหร่อ บ้างไหม
“ฝากไว้ก่อนนะเถอะ ไอ้เด็กแสบ....”
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ปล.ขอบคุณสำหรับตอนนี้นคะ
ขอนอกเรื่องนิดหนึ่ง ช่วยเราหน่อยนะคะ
ใครที่มีfacebook ช่วยเป็นไป ลิงค์นี้หน่อย ผ่านทางfacebook ของเพื่อน
http://virginhitz.becteroradio.com/event/l-arc-en-ciel-in-bangkok/show.php?id=13
แล้วเข้าไปคอมเม้นให้หน่อย อะไรก็ได้ (เราอยากได้บัตรคอนเสริต์นี่จริงๆ ค่ะ ) ช่วยเราหน่อยนะ
ความคิดเห็น