ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักแสนแสบ Yaoi

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอน1 และเราก็หา(เจอ)กัน(จน)เจอ

    • อัปเดตล่าสุด 16 มี.ค. 54


    บทที่1 และเราก็หา(เจอ)กัน(จน)เจอ

     

            เช้าวันนี้ผมออกมาที่ตลาดเช้ากว่าปกติเพราะว่าช่วงสายๆๆ ผมต้องไปเปิดร้าน

     

    และทำที่ร้านอาหารฝรั่งเศสครับ ผมมาเข็นรถผักส่งแม่ค้าที่ตลาดสดเมืองใหม่ แทน

     

    แม่ของผมที่ท่านแก่แล้วและมีโรคหัวใจตามตามด้วย  ผมขอบคุณแม่มากที่ท่านส่ง

     

    เสียให้ผมได้เรียนจนจบ ผมจบที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งคับ  ผมได้ทุนเรียนดีด้วยส่วน

     

    หนึ่ง...........และอีกส่วนก็มาจากน้ำพักน้ำแรงแม่ของผมนี้แหละคับ แม้ช่วงเรียนผมจะ

    เรียน
    ด้วยทำงานด้วย แต่มันก็ไม่พอกับรายจ่ายที่นับวันยิ่งเพิ่มขึ้น ผมและแม่ช่วยกันส่ง

    น้อง
    ผมอีกคนหนึ่งเรียนคับ ตอนนี้มันก็อยู่ ม.1 แล้วคับ  ที่ผมมาเข็ดผักทุกเช้าเป็นเพราะ

     

    งานที่แม่ทำมาตลอด............และเป็นงานที่ให้ผมได้เรียนจบ  แม่เคยบอกว่า “ถึง

    งานมันจะหนักแต่ถ้ามันไม่โกงใครแม่ก็ยินดีที่จะทำ”  ผมถึงรักการเข็ดผักตอนเช้ามาก

    เลยคับ .........แม้รายได้มันจะไม่มากแต่ได้ผักสด ผลไม้ กลับบ้านทุกวันเลยคับ เป็นน้ำใจ

    ของแม่ค้าที่นี่คับ ...........ถึงผมจะไม่ใช่พระเอกลิเกแต่ผมมักจะมีแม่ยก (แม่ค้า) ให้ผัก

    ผลไม้ผมตลอดเลย  ...........ผมเรียนจบการตลาดมากคับและมีช่วงหนึ่งผมได้เป็น

    พนักงานกินเงินเดือนด้วย.......และพอคิดไปคิดมา งานที่ผมทำประจำอยู่ทุกวันนี้ได้เยอะ

    กว่าคับ เพราะสมัยนี้อะไรๆ ก็แพงขึ้น ...........

     

    ผมและครอบครัวเช่าบ้านอยู่ที่ชุมชน ตลาดแห่งนี้คับ .............แม้มันจะไม่ใหญ่แต่

    ก็ไม่คับแคหรือสกปรกเกินกว่าสุขภาพของแม่คับ เพราะมันใกล้ถนนใหญ่  งานของผม

    ต้องเช้ามืดจะมาเข็นผักส่งป้าๆๆ อาๆๆ ที่ตลาดนี่แหละคับ  เป็นตลาดของสด สะอาดที่

    แม่บ้านชอบมาซื้อของกันคับ  ................พอสายๆ ผมก็ทำงานพิเศษเป็นพนักงานเสริฟ์

    ที่ร้านอาหารฝรั่งเศษ ..............และตอนเย็นก็ไปเสริฟ์ที่ร้านกาแฟใกล้ๆ กันคับ เป็นร้าน

    ของเจ้าของคนเดียวกัน เธอเป็นคนใจดีมากๆ

     

    วันนี้ผมเข็ดของเสร็จแล้วคับ กำลังจะกลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวและจะไปเปิดร้านอาหารที่ผมทำอยู่คับ  ระหว่างที่ผมเดินจะกลับบ้าน ก็ได้ยินเสียงแตรรถดังจากด้านหลังคับ พอผมกำลังจะหันไป ก็มีรถพุ่งมาใกล้ๆ กับที่ผมเดินอยู่ ผมหลบแต่ไม่ทัน...............น้ำที่ขังบนพื้นโดนล้อรถhonda สีดำ เหยียบซะ.........น้ำมันกระเด็นโดนเสื้อที่ผมใส่มัน ที่จริงผมไม่จะไม่ต้องโกรธเลยก็ได้ถ้าเจ้าของรถจะลงมาขอโทษกับสิ่งที่ทำ  .............แต่นี้รถมันกลับวิ่งเลยไปเหมือนกับไม่เห็นเลยว่าน้ำมันโดนผม ..................งผมนึกในใจ คนสมัยนี้นิสัยแย่กว่าเมื่อก่อนมาคับ  ผมยืนปัดน้ำที่กระเด็นมาโดนเสื้อซักพักในใจก็คิดด่าเจ้าของรถมันอยู่และผมก็เดินถือของกลับบ้าน ระว่างเดินมาถึงตรงที่จอดรถของตลาด บ้านผมอยู่ท้ายตลาดเข้าซอยไปและเดินอีกประมาณ 15 นาทีก็ถึงบ้านแล้วคับ ผมดันมาเห็นเจ้าของรถสุดห่วยที่มันลงมากันแฟนมันคับ

    ...................ที่จริงผมจำทะเบียนรถไม่ได้หรอกคับมันมืด และที่ผมจำได้ดีเพราะรถมันดีดำด้าน   มันเป็นสีรถที่ไม่ค่อยมีใครทำกันประมาณว่าต้องสั่งช่างทำพิเศษ ตอนแรกผมนึกในใจว่าจะเดินไปต่อว่ามันซะหน่อย ...........ผมกำลังเดินจะเข้าไป ..............ผมเห็นคนในรถเดินออกมาจากฝังคนนั่งคับ พร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

    ..................ทำให้ไอคนขับรถห่วยๆๆ ที่มันขับรถ............ตามออกมาเข้ามากอดและขอโทษขอโพยใหญ่ ผมเห็นภาพนั้นคิดในใจว่า สังคมสมัยนี้ผู้หญิงมีต้องเยอะแยะไม่ยอมคบดันมาคบกับผู้ชาย น่าเศร้าคับ ..............ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบผู้หญิงถึงแม้ว่าเพื่อนที่ทำงานของผมหลายคนมันจะมีแฟนเป็นชายก็เถอะ ไม่ใช่ผมรับไม่ได้นะ แต่ผมว่าผู้หญิงนะเอาใจเก่งและน่ารักกว่าคับ  ................ผมเลยตัดสินใจเดินเลยผ่านพวกเขาไปและกลับบ้านคับ  ในใจก็บอกว่าช่างมันเหอะ ถือว่าเราซวยก็แล้วกัน แค่โดนน้ำไม่โดนชนแข้งขาหัก.........

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×