คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอน4
ฉาก NC ที่คิดถึงมาแย้ว
“ก้อง.........มึงเปิดหนังไร..........”
เอาแล้วไงครับ งานเข้าแล้วไง..........
“มึง...ปิดเดี๋ยวนี้เลยนะไอก้อง......” เอาแล้วไง.....เจ้าเข้าแล้วครับ
ไอผมก็ตกใจ ตัวงี้สั่น หงิกๆ เลย ผมรีบลุกขึ้นหยิบรีโมท จะปิด แต่มือมันดันไปกด >> เป็นเป็นฉายใหม่เลย ที่นี่
ถอดกันหมด แถมยังช่วยกันอยู่ด้วย โอ๊ยแม่เจ้า ปุ่ม stop อยู่ไหนว่ะ แม่ง
ผมโดนมันกระชากรีโมท มันเดินไปหน้าทีวีและปิดทีวี แต่กว่ามันจะเดินไปถึง เสียงที่ออกรส ออกชาติ ก็ได้ยินเต็มสอง รูหูเรียบร้อยแล้วครับ
เจ้าริวหันหน้ามามองผม สายตาแบ๋วหายสนิทเลย ไอผมก็รับมือกับความโกรธมันไม่ค่อยได้ด้วยสิ จะบอกว่ากลัวก็ได้นะ
ผมเคยทะเลาะกับเจ้าริวไปที ...ตั้งแต่นั้นผมก็ไม่กล้าทะเลาะกับมันแบบจริงจังอีกเลย.........นึกแล้วสยอง
มันโยนรีโมทมาที่ผม แล้วเดิน ตุ๊บๆๆ ออกนอกห้อง
แม่งไอโต้ง กูจะฆ่ามึง....กู้จะฆ่ามึงให้ได้เลย ถ้ากูรอดคืนนี้ไปได้นะมึง
ผมเดินออกจากห้องนอน เห็นเจ้าริวนั่งอยู่ตรงโชฟา ก้มหน้าซบกับพนักพิง
“ริว.....ก้องขอโทษ.........ก้องไม่รู้ว่าเป็นหนังแบบนี้อ่ะ”
เจ้าริวยังก้มหน้าไม่พูดไม่จา
“ก้อง .....ไม่รู้จิงๆๆ ว่ามันเป็นแบบนี้ จะให้ก้องทำไงอ่ะ.....”
ไม่พูดอีก
“ริว....ก็เห็น ตอนที่ไอโต้งมันส่งให้.....”
ผมอยากจะขอโทษเจ้าริวจากใจจริงๆๆ ผมเดินเข้าไปยืนตรงหน้าริว มือข้างหนึ่งก็แตะที่บ่า
“ริว..............”
เจ้าริวมันสะบัดมือที่ผมแตะอยู่ เหมือนจะบอกว่า...อย่าจับ.......
“ริว............เราขอโทษนะ” ผมทำได้เพียงบอกว่าขอโทษจากใจจริงๆๆ
“อือ........” เสียงเจ้าริวบอกมา จะเรียกว่าครางก็ได้
ไหล่มันกระเพื่อม นิดๆ ไอผมก็นึกว่ามันร้องไห้ และผิดหวังในตัวผม (ประมาณว่ามันเลี้ยงผมมาไม่ดีมั่ง)
ผมเลยนั่งลงข้างๆ เจ้าริว และพยายามงัดหน้ามันขึ้นมา ซึ่งมันก็ขืนสุดฤทธิ์เช่นกัน
แต่ผมก็ชนะนะครับ ผมคิดว่า ....ผมจะเห็นเจ้าริวมันร้องไห้ ที่ไหนได้ หน้ามันงี้แดงแจงเลย..........
“อย่ามาจับ........แล้วปล่อยเราไว้อย่างนี้.......” มันพูดเหมือนกันเพ้อๆๆ
สายตาผมเพ่งมองใบหน้ามันแล้วก็สงสัยสุดๆ
เจ้าริวพยายามสะบัดตัวแล้วจะกลับไปก้มหน้าตามเดิม
“อือ.........อ่า....” นั่งเป็นเสียงที่ผมได้ยินตอนที่กำลังจะลุกขึ้น
เดี๋ยว.................เดี๋ยวก่อน เสียงแบบนี้มัน..............มัน โอ๊ยยยยยยยยยยย ริวเอ๋ย................
สายตาผมลดลงมามอง น้องชายเจ้าริวซึ่งมันดูตุงๆ แบบแปลกๆๆ.........
ไม่ เจ้าริวมีอารมณ์หรือนี้ แล้วไมไม่เข้าห้องน้ำว่ะ ............นั้นเป็นเสียงในหัวผมล้วนๆๆ หรือว่า.....
“ริว..........นายเคยรู้สึกแบบนี้เปล่า”
“รู้สึกไร...”
“เออ........มวลๆๆ ที่ท้องนะ”
“ไม่........ไม่เคย...เพิ่งจะมาเป็นนี้แหละ...” โอ้ยแม่เจ้า...........เพื่อนกูแบ๋วได้อีก อยากบอกนะว่ามึงครั้งแรกเนี้ย มึงก็โตแล้วนะโว้ย..........กูอยากกระโดดกอด เอ้ย .......อยากจะบ้าตาย.........
“ริว........นายต้องปลดปล่อยบ้างนะ...ไม่งั้นนายจะไม่สบาย...” ผมบอกมันอย่างคนมีสติ แต่จริง เตลิดไปนานแล้ว
“ปกติ..มันเป็นมาก.........ปล่อยไปซักพักมันก็หายเอง........”
“อยากบอกนะว่าไม่เคยอ่ะ”
“เคยอะไร...........” มันพูดกับผมไปหน้าก็ซุกโชฟาไป
“มะ จาสอนให้........” ว่าแล้วผมก็ขยับตัวเจ้าริวมาไว้ในอ้อมอก
“อย่า...มาจับ......บอกให้ไปนอนไง........” มันยังจะมาสั่งผมอีก
“ปากเก่งดีนักนะ.......ขนาดตัวเองยังช่วยไม่ได้เลย” ผมก็ว่าไป
“ยิ่งมันอยู่ในอ้อมแขนผม ตัวมันก็ยิ่งสั่น”
“ริว .........นายหลับตาซะ.........ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนายห้ามลืมตา” ผมสั่งริว พร้อมกับเอามือเจ้าไปที่กางเกงนอนที่เจ้าริวมันใส่อยู่
ตัวมันสั่นเป็นเจ้าเข้าเลย แล้วคุณลองคิดดูซิว่า ไอตัวผมจะเป็นอย่างไง ลำบากกว่ามันเป็นเท่าตัว
“อึก...........” เสียงนกน้อย
ผมผ่านปราการขั้นแรกเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังเลยปราการด่านสุดท้ายกันอยู่ มือของผมนวดเฟ้นน้องของริว
ตอนนี้ มันกำลังพยายามจะหลุดพ้นให้เป็นอิสระจากขอบกางเขนใน ซึ่งมันโผล่ ชะแว็บออกมาเล็กน้อย
ผมใช้ปลายนิ้วชี้แต่ไปที่ ปลายของน้องเจ้าริว “อึก.......” เสียงเจ้าริวมันดังอยู่ข้างๆ หูผมเนี้ยแหละ
ส่วนมือที่เหลือ ก็นวดเฟ้นที่ก้านและโคนต้น
ผมยกเจ้าริวขึ้นเล็กน้อยเพื่อที่จะถกให้กางเกงในหลุดออกมา (ใจจริงผมโครตอยากเห็นเลยอ่ะ...แต่ก็ไม่กล้า ได้แต่จับและจินตนาการเอาเอง........)
ผมเริ่มขยับมือขึ้นลงเบาๆๆ “อ๊าก....ก้องพอๆๆๆๆ” เสียงริวร้องห้ามไว้
“ริว........ถ้านายไม่เอามันออกมา นายนั่นแหละที่จะไม่สบาย” ว่าแล้วผมก็เริ่มขยับแรงขึ้น แรงขึ้น ส่วนริมฝีปากผม ได้แค่จูบกับผมของเจ้าริวที่ก้มหน้าอยู่ในอกของผม “ก้อง.......ไม่ได้แล้ว......” ริวเริ่มร้องและส่ายหัวไปมา
ผมก็รู้ได้ว่าเจ้าริวมันไม่ไหวจริงๆๆ ครั้งแรก ใครๆ เป็นเป็นกันใช่ไหมครับ ผมขยับๆๆๆ และนวดที่ฐานของริว เพื่อให้คลายความเจ็บนั้น “อ่า.........อ่า..” ร่างของหนุ่มน้อยกระตุก 2 ครั้ง ตามมาด้วยน้ำอุ่นๆ ที่พุ่งอยู่ในมือของผม ผมยังบีบ เค้นเจ้าน้ำนั้นออกมาจบหมด โดยที่ร่างนี้กระตุกทุกครั้งที่น้ำออก
เจ้าริว...หมดแรงซบอกผมหลับไปหลังจากที่ได้ปลอดปล่อยความเจ็บปวดนั้นออกมา
ผมอุ้มมันจากโซฟา ไปที่เตียงและห่มผ้าให้
โอ๊ย......ปวดหัวจริง........พอผมพาเจ้าริวไปนอนแล้วก็ออกมานั่งโซฟาเป็นเดิม
หัวปวดตุ๊บๆๆ รู้สึกปวดตรงหัวที่เย็บแผล เราช่วยเจ้าริวแล้ว...แล้วใครจะช่วยเราวะเนี้ย....ของตูก็ใช่ย่อย........
ว่าแล้วผมก็ต้องปลดปล่อยของตัวเองบ้าง.....ไม่งั้นคงแย่เหมือนกัน..........ใจก็คิดถึงริวไป
ผมนอนมองหน้าเจ้าริว หลังจากปฏิบัติภาระกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย.........พร้อมกับหลับทั้งรอยยิ้ม
จะให้ผมไม่ดีใจได้ไงอ่ะ ครั้งแรกของริว ผมเป็นคนช่วยเองกันมือ............เหอะๆๆๆๆๆ เสร็จตูแน่ ริวเอ๋ย.....
ความคิดเห็น