คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอน2
“ริว....มาดูไรนี่ดิ...ปลาไหลเต็มเฟสบุ๊คเลย” ผมกวักมือเรียกเจ้าริวมาดู
จะว่าผม เจ้าพ่อไอทีก็ได้ เพราะผมเรียนวิศวะคอม ผมเลยชอบเปิดดูนู่นี่ไปเรื่อย และผมติดเฟสบุ๊คไปแล้ว
แต่เจ้าริวมันไม่เอาเลย ไม่มีแม้แต่จะแตะ ดังนั้นไอแพดจึงมีคนดูแลเป็นผม แต่เจ้าของเป็นริว (ตบยึดซะ)
ในเฟส ที่ใช้ชื่อเต่าดอย มันจะเป็นรูป หนูริว แว่บๆๆ อยากมาบ่อยๆ เป็นรูปประมาณแอบถ่ายบ้าง
หรือเป็นรูปที่พวกเราไปถ่ายแบบบ้าง
ไอผมพอเห็นก็ปลื้มสุดๆ ไปเลย ที่เพื่อนเรามีแฟนคลับกับเขาด้วย
วันนี้เรามีนัดถ่ายปก เสื้อผ้าแฟชั่นลงนิตยสารเล่มหนึ่ง
เราไม่ค่อยได้ถ่ายแบบด้วยกันหรอกครับ เพราะ บุคคลิกเราสองคนไม่ไปในทางเดียวกันเท่ากัน หมายถึงบุคลิกนะ
แต่วันนี้ห้องเสื้อแห่งหนึ่งอยากได้อิมเมจ หนุ่มฮอต vs หนุ่มสาวหวาน ประมาณนี้แหละ เราเลยได้ถ่ายลงปกด้วยกัน
ตอนนี้ก็แต่หน้าเสร็จแล้ว
ผมไม่อยากบอกเลยครับ เพื่อนผมมัน..ได้ใจจริงๆ
พี่เค้ากรีดตาให้เจ้าริวงะ วิ้งๆๆ เชียว
ผู้ชายอะไรแต่งแล้วสวยกว่าหญิงอีก เหอะๆๆ ผมแหละหนักใจแทนเขาจริง (แต่เจ้าตัวดันไม่รู้ตัวเนี้ยสิ...)
“โอ๊ะ........ก้อง แต่งแล้วเท่ห์เชียว..........”
“นายก็พูดเกินไป..........นายก็ใช่ย่อย” เรามองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ
เราถ่ายเสร็จไปล็อกหนึ่งแล้ว และตอนนี้เขาปล่อยให้เราพักนิดหน่อย
หูฟังถูกเสียบเข้าไปในหูของผมทันที ก็ผมไม่ชอบเสียงโวยวายนี้
ส่วนเจ้าริวก็ แอบไปงีบในห้องแต่ตัวแล้วครับ
มีคนสะกิดผม บอกว่า จะเริ่มถ่ายแล้ว และให้ไปตามริวด้วย
ผมเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวที่เจ้าตัวดี แอบงีบอยู่
ผมเดินเข้าไปใกล้ เอ๊ะ ....แอบถ่ายมันตอนหลับดีกว่าเอาไปลงเฟซ....คิดได้แล้วผมก็รีบงัดโทรศัพท์ กด แช่ะ ๆๆ ซะหลายรูปก่อนจะปลุกเจ้าตัวดี
“เห่ยๆ ริว ตื่นๆ ทำงานได้แล้ว” ผมยืนอยู่ด้านหลัง สะกิดบ่า
“อือ...รู้แล้ว”
ในใจผมอยากถ่ายตอนมันเพิ่งตื่นจริงๆ ก็น่ารักน่าชังดีนะครับ ลงเฟซ เมื่อไหร่ แฟนคลับเพิ่มแน่นๆๆ
วันนั้นตอนเย็นผมแอบ แท็ก รูปไปให้ เต่าดอย ด้วย
สุดท้าย เป็นไปตามคาด มีคนเม้นท์ รูปเจ้าริวน้อย เกือบร้อย ทั้งหญิง ชาย
มันน่าภูมิใจจริงๆๆ ที่มีเพื่อนหน้าตาดี หุ หุ ผมคิดแล้วก็ปลื้ม
++++++++++++++
“ไอก้อง.............เย็นนี้ไปห้องซ้อมกัน........” เพื่อนในแก็งค์ที่คณะ
“...........เออ......ช่วงนี้ก็ไม่ได้เล่นเลย ชักจะฝืดๆ และ...เอาดิ....”
พวกผมเทรนวงขึ้นมานะครับ เล่นกันแก้เซ็งเฉยๆๆ
ว่าแล้วผมก็กดโทรศัทพ์บอกเพื่อนรักซะหน่อย
“...........ริว........เย็นนี้จะไปห้องซ้อม.......ไปด้วยกันเปล่า”
“.........กี่โมง..........”
“ก็คง 5โมงมั่ง......”
“เออ.....แล้วเจอกัน”
ช่วงเย็นวันนั้น เราร่วมตัวกันที่ห้องซ้อมประจำ ที่จริงเป็นร้านขายเครื่องดนตรีซะมากกว่า ส่วนห้องซ้อมอ่ะพี่เค้ามีเอาไว้เล่นในวงพี่เค้าเฉยๆ พอดีเพื่อนผมมันเข้าไปซื้อกีตาร์ที่นั้น ได้คุยกันถูกคอ พี่แกเลยให้เช่านะ
ปัญญาของพวกผมคือ ห้องซ้อมดนตรีของเรามันอยู่ด้านหน้าของร้าน และมีกระจกสีชา กั้นไว้เป็นผนังห้อง เวลาแสงแดดส่องมา ก็สามารถมองเห็นภายในได้อ่ะ
แล้วเพื่อนผมแต่ละคนหน้าตาใช่ย่อยที่ไหน แต่ที่เจ๋งสุดก็เป็น เจ้าริวนี่แหละครับ
ขนาดมันเล่นดนตรีไม่เป็น แค่มานั่งเฉยๆๆ สาวๆ นี่ กรีดกร๊าดกันใหญ่....
“อ๊าย......วันนี้พี่เขามาด้วยแหละ..” สาวน้อยที่อยู่แถวนั้น ผมไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรหรอกแต่หน้าตานี่ดีใจสุดๆๆ
ผมเห็นกระโดดเหย๋งๆ เกาะแขนเพื่อนอยู่
ผมซ้อมไป เจ้าริว ก็นั่งสเก็ตภาพไปเรื่อย ดังนั้นผลงานของเจ้าริว ส่วนมากมักจะมีผมเป็นแบบให้
“ก้อง ซ้อมเสร็จแล้วหาไรกินกัน....ข้าวต้ม ม ะอยากอ่ะ”
ผมหันไปมอง ริว ว่าเขาจะ โอเคไหม เพราะมันก็เริ่มค่ำแล้ว
“ได้เพื่อน...เจ้านายกู พยักหน้าแหละ....”
“นั้น....เจอกันที่ร้านข้าวต้มเสนา....เอ็งขับรถไปก่อนเลย...เดี๋ยวพวกข้าเคลีย์เงินแล้วตามไป”
“เออ.........” พวกเราออกจากห้องซ้อม โดยมี ผม ริว และ โต้ง นั่งมาด้วยกัน
“ก้อง.....มีหนังเรื่องใหม่มาว่ะ เอาเปล่า...” อยู่ดีๆ ไอโต้งก็พูดขึ้น
ผมคิดในใจ ...........มึงจะพูดอะไรตอนนี้.........มึงไม่เห็นไอริวนั่งอยู่หรือว่ะ แมร่งเอ้ย!
“เออ...เดี๋ยวว่ากัน” ผมตอบส่งๆๆ ไป
ไอโต้งเพื่อนผมเป็นเป็นไบ คือเพื่อนในกลุ่มผมรู้อ่ะ และเจ้าริวนี่อยากให้รู้เด็กขาด มันด่ายับ
เพราะในความคิดมัน พระเจ้าสร้าง หญิง กะ ชาย ไว้คู่กัน (ประมาณว่าแม่มันสอนมาดีอ่ะ)
และไอโต้งตอนนี้มันกำลังคบผู้ชายอยู่ ซึ่งครั้งหลังสุดที่ผมเห็นแฟนมัน ก็ตอนที่อยู่ที่คณะมันเดินผ่านมาแนะนำ เห็นเด็กน่าตาน่ารักเชียว เรียนอยู่คณะบริหาร
ส่วนผมนะหรอเมื่อก่อนก็คิดแบบเจ้าริวเหมือนกัน แต่ความคิดผมเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ ม.ปลาย
ตอนนั้น ผมกับเริ่มมักจะอยู่ด้วยกันเสมอ ปิดเทอมเราก็ออกไปเที่ยวเล่นตามประสา มันขอให้ผมพาไปที่น้ำตก เพราะมัน
อยากสเก็ตรูป ผมเลยขี่มอเตอร์ไซค์พามันไป เราใช่เวลาด้วยกันสนุกมากเลยอ่ะ
เราเผลอหลับใต้ต้นไม้ริมน้ำ เมื่อผมตื่นมากะว่าจะไปแอบแกล้งเจ้าริวซะหน่อย แต่ภาพที่ผมเห็นคือ
เจ้าริวนอนหลับอยู่ขนตายาวๆ ประสานกัน ริมฝีปาก เผยอน้อยๆๆ ผิวหน้าเป็นสีออกชมพู่เพราะผ้าที่ปูอยู่
ผมมองเลื่อยลงไปเห็นชายเสื้อร่นขึ้นมา ทำให้เห็นหน้าท้อง แว่บๆ แล้วจู่ๆ เจ้น้องชายผมก็ขัน
........ไอบ้า.มึงคิดไรอยู่ว่ะเนี้ย..นั้นมันผู้ชายนะมึง...แถมไอที่มึงเห็นอ่ะ..มึงก็เขามาทั้งชีวิตมึง......ผมด่าตัวเอง
แต่ยิ่งมอง ตัวผมก็ร้อนผ่าว ผมตัดสินใจวิ่งลงน้ำแล้วปลดปล่อยอารมณ์ไปตามสายน้ำ
“ก้อง...ลงไปทำอะไรให้น้ำอ่ะ...” มันได้ยินเสียงผมโดดน้ำ เลยตื่น
“เออ.......ร้อนนะอยากเล่นน้ำซะหน่อย...เสร็จยังอ่ะ....รูปนะ......”
“อือ..เหลือนิดเดียว...นั้นก้องเล่นไปก่อน เสร็จแล้วเดี๋ยวเรียก..”
นั้นเป็นเหตุการณ์ครั้งแรกที่ผมจำได้ไม่รู้ลืม ตั้งแต่นั้นมา ผมก็มักจะแอบมองเจ้าริวบ้าง บางครั้งก็เรียกเจ้าริวว่าที่ร๊าก..
เจ้าริวนะมันไม่คิดอะไรหรอกครับ แต่ผมนี้สิ ดีใจสุดๆๆ ไปเลยที่มันไม่โวยวายเวลาผมเรียกอ่ะนะ
เราขับรถมาถึง ข้าวต้มเสนา คนเต็มไปหมดเลย ที่เราออกมาก่อน เพราะมาจองที่ด้วยนะครับเพราะร้านนี้คนเยอะ
และเป็นวัยรุ่น ซะมากกว่า ต่างสถาบัน มาร่วมตัวอยู่ที่นี่ เยอะมาก
เราเข้าไปจับจองที่นั่งเสร็จก็สั่งอาหารรอเพื่อนๆ ที่กำลังตามมา
วิด...วิ้ว...เสียงพริวปาก โต๊ะข้างๆๆ
เรา 3 คนทำเป็นไม่สนใจเสียง คือไม่อยากมีเรื่องนะครับ
“น้องสาว....กินไรจ๊ะ มะพี่เลี้ยงเอง” เสียงแซวมาอีกแล้ว
พวกเรามองหน้ากัน แต่เจ้าริวสั่นหัวน้อยๆ เหมือนจะบอกว่าอย่ามีเรื่อง แล้วเหลือบตาไปมองขวดเหล้าที่มันกินอยู่ ประมาณว่าปล่อยหมามันไป หมามันเมาอยู่
“น้อง..เรียนที่ไหนอ่ะจ๊ะ.....” ผมขอบอกยิ่งเราเงียบมันยิ่งได้ใจ
และผมก็เริ่มจะทนไม่ไหวแหละ
“เออ....ไอกาย...เอ็งกับน้อง ไม่ต้องมาแล้วนะ กูจะกลับแหละ ไว้โอกาสหน้า...” ผมโทรไปบอก กายว่ายกเลิก
“อ้าว...ทำไมว่ะ กูหิวนะโว้ย....”
“แถวนี้หมามันเยอะว่ะ.........” พูดเสร็จผมก็วางสายไป
“ไปเหอะ.....กูไม่อยากกินแหละ.....แมร่ง เ หี้ ย ย....เอ้ย......”
แล้วพวกเราก็เดินออกมา
“ไอโต้ง.....เดี่ยวมึงกลับแท็กซี่ กูไม่ไปส่ง อยากกลับบ้านนอนว่ะ......” ผมบอกมันไป
“เออ....มึงกลับบ้านดีๆ แหละ” ไอโต้งบอกเสร็จก็เรียกแท็กซี่
“แหมไอน้อง มึงด่าพวกข้าแล้วเดินออกมาเนี้ย.....อย่างนี้ก็สวยดิว่ะ...”
ผมกับริว มองหน้ากัน เหมือนรู้ว่าอะไรจะเกิด......ซึ่งพวกเราก็รับได้อยู่แล้ว......ไม่ถอยด้วย
“ผมว่าอะไร ไอพวกมึง หรอคร๊าฟฟ......”
“แม่ง กวนตีนใช่ย่อยนะ....เดี๋ยวมึงก็พูดไม่ได้หรอก”
“พวกมึงว่ามา กูก็จัดให้คร๊าฟ..”
ผมไม่พูดเปล่า จบปุ๊บ ผมก็กระโดดใส่เลย 3 ต่อ 2 มันก็แฟร์ กันดีครับ
เราตะลุมบอล กันทั้งสองฝ่าย ผมไม่ค่อยห่วงเจ้าริวหลอกครับ เพราะรายนั้น เรื่องต่อยตีก็ไม่เบา มือหนักใช่ย่อย
มันลงไปกองหนึ่งคนแหละ คราวนี้ก็เหลือ 2 ตุ๊บ ตับ ตุ๊บ ตับ ตุ๊บ ตับ
“ก้อง...ข้างหลัง” เสียงไอริว ผมเลยหันไปมอง
พลั่ว.................เพี้ยง....เสียงขวดเหล้าที่กระทบหัวผม และมันก็แตกลงพื้น
ผมรู้สึกได้ว่ามีเลือดไหลลงมาที่แก้มของผม
ผมเลือดผมขึ้นหน้า มันเหลือคนเดียว ผมเลยต่อยมันที่หน้าแล้วถึบ
มันลงไปนอนจุกอยู่ ผมตามไปกระทืบต่อไม่ยั้ง..... “พอๆๆ แล้ว ไอก้อง...เดี๋ยวมันก็ตายพอดี”
ก่อนที่พวกผมจะขึ้นรถ ผมมองมัน 3 คน กองอยู่ที่พื้นเหมือนผลไม้ เละๆๆ ที่โดยเหยียบ
เราเดินโซซัดโซเซกันมาที่รถ มือข้างหนึ่งก็ปิดตรงที่บาดแผลเปิดอยู่.....
ที่จริงเราไม่ได้ออกกำลังกายอย่างนี้มานานแล้วครับ ทำให้อะไรๆ ก็ฝืดไม่บ้าง
“ก้อง....เดี๋ยวแวะคลินิกก่อนนะ....มันขับรถ แทนผมและตรงไปยังคลินิกใกล้ๆ”
ผมมองไปที่ริว มีรอยบวม และช้ำที่ใบหน้า ....เห้ย..หมดสวยกัน.......
นางพยาบาล ทำแผลให้พวกเราทั้งคู่ ส่วนผมก็เย็บไป 5 เข็ม พร้อมกันฉีดยาแก้ปวดมาด้วย
.............คืนนั้นผมก็ไข้ขึ้นตามระเบียบ.............
ความคิดเห็น