คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอน11
“เรย์.....อย่าเบียดมันร้อน....”
พวกเราเดินทางมาถึงบ้าน...และเก็บของเข้าที่นิดน้อยก่อนที่ผมจะพาตัวเองเข้าห้องนอน...
ความง่วงเข้ามาเกาะที่เปลือกตาของผม...ก่อนที่ผมจะฟลุ๊บหลับไปก่อนเรย์ที่เดินตามเข้ามาที่หลัง
“บอกว่าอย่าเบียดไง....” ผมรู้สึกว่าตัวเองร้อนเหมือนจะเป็นไข้ทั้งที่หมดหน้าหนาวไปแล้วด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกอึดอัด แต่ดูเหมือนเรย์จะไม่สนใจสิ่งที่ผมบอกดังนั้นผมเลยขยับตัวออกห่างเรย์ออกไป
เพื่อให้ได้พื้นที่ๆ ผมคิดว่าสบายมากขึ้น
“อืมมม ร้อน.......” สุดท้ายผมต้องลุกขึ้นเพราะนอนไม่ได้ตั้งใจว่าจะลุกขึ้นมาล้างหน้าคลายความร้อนซักหน่อย
แต่ผมกลับเห็นมือตัวเองเป็นสีม่วงช้ำตรงบริเวณฝ่ามือ.. ผมนั่งมองดูมือตัวเองที่เปลี่ยนเป็นสีม่วงอย่างช้าๆ ส่วนมืออีกข้างก็เริ่มจะเป็นแล้วเช่นกัน พร้อมด้วยความร้อนที่แผ่จากมือมากขึ้น
“เรย์ ตื่นๆ...” ผมเรียกเรย์ที่กำลังนอนหลับอยู่... จนเรย์หันมามอง ผมยกมือขึ้นให้เรย์ดู
“เรย์...มือผมทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ...” ผมถามเรย์ เพราะคิดว่าเขาน่าจะรู้บ้าง ไม่มากก็น้อย
“คาโอรุ นายไปโดนอะไรมา...” สีหน้างงของเรย์เหมือนจะบอกว่าเขาก็ไม่รู้เช่นกัน...
“เปล่านะ...ผมไม่ได้โดนอะไรเลย....หรือว่า...........”ผมดันนึกขึ้นได้เพราะมือที่มีสีม่วง มันเหมือนกันต้นเห็ดที่ผมเด็ดมันขึ้นมา
“หรือว่าอะไร....นายขัดคำสั่งอีกแล้วใช่ไหม...นายนี้อยู่เฉยๆๆ ไม่ได้เลยนะ..” เสียงเรย์ที่พูดแบบขัดใจตัวเองดังขึ้นเพราะผมลืมที่จะฟังคำสั่งของเขานั้นแหละ
“คือว่า ผมไม่ได้ตั้งใจขัดคำสั่งเรย์นะ...แต่พอรู้ตัวมือก็ดันไปเด็ดมันขึ้นมาแล้ว..” คำสารภาพของผม
“นั้นบอกมาว่านายไปเด็ดต้นไม้อะไรเข้า...”
“เรย์....มันร้อนๆๆ แล้วอยู่ มันก็เย็นๆๆ มือนะ..”
“ก็บอกมาสิว่าไปเด็ดอะไรมา”...ขณะที่บอกเรย์ จากมือที่เป็นสีม่วงๆ ตอนนี้เป็นกลางเป็นที่ขาวเหมือนกับไม่มีเลือดมาเลี้ยงเลย
“ผมเด็ดเห็ดสีม่วงๆ ที่อยู่ใกล้ๆ กับที่ท่านรากุอาศัยอยู่นะ....” สีหน้าเรย์เหมือนกำลังใช้ความคิดก่อนที่จะก้มลงมามองที่มือผม และให้ผมพลิกมือไปมา....
“รู้แหละ....ตอนนี้พิษกำลังเริ่มแสดงผลสินะ..” เหมือนเรย์จะพูดอยู่คนเดียวงึมงำอยู่ได้
“เรย์ตกลงว่าไง...” ผมทนไม่ได้จึงถามออกไปทั้งที่ไม่สมควรถามด้วยซ้ำเพราะตัวเองทำตัวเองแท้ๆๆ
“อ้อ...เดี๋ยวพรุ่งนี้นายก็รู้เองแหละ...ปล่อยไว้แบบนี้แหละ..คืนนี้ก็นอนแบบร้อนๆ หนาวๆ ไปก่อน...เดี๋ยวสายๆๆ ก็หายแล้ว..” คำพูดที่เรย์บอก ทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้น เพราะพรุ่งนี้สายๆ ผมก็จะเป็นปกติเหมือนเดิม ในใจก็คิดว่า ต่อไปจะไม่ทำให้เรย์ต้องลำบากใจอีก...ผมจะพยายามเก็บไม้เก็บมือตัวเองเป็นอย่างดี..
ผมเลยต้องทนนอนทั้งๆ ที่ร้อนมือไปทั้งสองข้าง..ผมดึงที่นอนตัวเองออกมาให้ห่างเรย์เพราะว่าผมรู้สึกอึดอัดกับความร้อนที่มันแผ่ไปทั่วมือ และเปลี่ยนเป็นความเย็นอีก...ซึ่งเรย์ก็นอนมองผมก่อนที่จะหลับไปโดยไม่สนใจเลย
ส่วนผมก็ต้องข่มใจหลับ....ก่อนที่ผมจะหลับจริงๆ....
+++++++++++++
เสียงนกที่ร้องขับขานในยามเช้าของวันใหม่...
“ไง คาโอรุ....” ผมลืมตาขึ้นเพราะคาโอรุนั่งคร่อมผมอยู่ ซึ่งสาเหตุมาจากเห็ดอิราชิสะ นั้นเอง ตาเยิ้มๆ ที่มองมาที่ผม
สายตาผมมองไปดูที่มือทั้งสองข้างของคาโอรุซึ่งตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว ซึ่งอีกไม่นานพิษเห็ดอิราชิสะก็คงหมดฤทธิ์เช่นกัน
“เรย์.....เค้าร้อนอ่ะ...ช่วยเข้าหน่อยสิ....” คำพูดที่คาโอรุพูดเป็นเพราะพิษของเห็ดล้วนๆ ก่อนที่คาโอรุจะเริ่มปลดเชือกที่ใช้ผูกเสื้อผ้าไว้...
“คาโอรุ.......ก็รู้อยู่หรอกนะว่าเป็นเพราะพิษ แต่จะให้นายข่มแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ..”
“นั้นเรย์ก็ทำซิ.....ผมจะได้หายร้อนไง นะ นะ...” เสียงยั่วของคาโอรุ และขาทั้งสองข้างที่คร่อมผมอยู่ก็ถูไถที่สีข้างของผม
“คาโอรุ ..นั้นนายถอดเสื้อให้หน่อยซิ...” ผมบอกออกไปก่อนที่เจ้าตัวจะตั้งใจทำมันอย่างจริงจัง จนพวกเราไม่เหลือเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว
“คาโอรุ..นายบอกให้เราทำแต่นายยังไม่ตื่นเลย...” ผมมองดูเจ้าน้องชายของคาโอรุที่ยังนอนหลับอยู่ซึ่งผิดกับท่าทางและหน้าตาสุดๆ
“เรย์ นั้นนายก็ทำให้ตื่นซิ..” คาโอรุพูดพร้อมกับพลิกตัวเองให้นอนลงบนที่นอน ก่อนที่ผมจะกลายเป็นคนลุกขึ้นและทำให้น้อยชายของคาโอรุตื่น....
ผมใช้นิ้วเขี่ยที่หัวนมเบาๆ ก่อนที่ผมจะแลกลิ้นกับคาโอรุ แต่เจ้าน้องชายของคาโอรุกลับขยับโดยที่ผมยังไม่แตะซักนิด
“คาโอรุนายนี่มันอยากจริงๆ”
คำพูดของผมทำให้มือของคาโอรุจับเข้าที่น้องชายของผม “อืมมมม”
“คริ คริ ๆๆ เรย์..นายก็อยากเหมือนกันแหละ” เสียงหัวเราะ เพราะผมดันหลุดครางตอนที่คาโอรุจับเจ้าน้องชายผมนั้นแหละ
ผมครอบครอบเจ้าน้องชายตัวดีของคาโอรุก่อนที่จะไซ้เพื่อให้ส่วนบนเปิดออก ซึ่งเจ้าน้องชายก็เริ่มที่จะขยายขึ้นเรื่อยๆ
“เอ๊ะ อืม......อึก..” เสียงคาโอรุที่ผมกำลังปรนเปรอให้ ตอนนี้ร่างกายของคาโอรุกระตุ้น เมื่อผมเม้มท์ไปที่น้องชายและหัวนม เสียงของคาโอรุที่ครางทุกการกระทำของผม ดังบ้าง เบาบ้าง มันช่างยั่วอารมณ์ผมซะจริง
ผมสอดขาของตัวเองข้างหนึ่งไว้ตรงหว่างขาของคาโอรุ ซึ่งเขาก็ฉีกขาให้กว้างขึ้น จนผมเห็นประตูสีชมพูที่ปิดอยู่ได้ชัด
“อ่า อ่า อ่า....” ขาทั้ง 2 ข้างที่ส่ายไปมา เหมือนจะให้ผมทำอะไรซักอย่าง ซึ่งผมก็ตอบสนองด้วยการใช้มือดันเข้าไปที่ประตูที่ปิดอยู่ก่อนที่จะวน เพื่อสัมผัสด้านในอีกฝั่งของประตู
“อึก อึก อื้อ อื้อ...” เสียงหอบหายใจแรงๆ ของคาโอรุที่มือและลิ้นของผมกำลังทำให้เขามีความสุข ผมดูดหัวนมของเขา ส่วนนิ้วก็เพิ่มเข้าไปอีกนิ้วเพื่อขยายประตูน้อยๆ นั้น..
ผมเปลี่ยนมานั่งคุกเข่าทับขาตัวเอง “คาโอรุนายมาหนุนตักมะ..” ผมเรียกให้เขามาหนุนตัก ทั้งที่มือผมก็วนอยู่ในประตู
“โอ๊ะ เอออออออ” เสียงเมื่อเวลาคาโอรุขยับตัวจะมาหนุนตักผม ซึ่งมือผมก็ขยับแรงๆ เพื่อให้เขารู้สึกหวาบหวาม
คาโอรุมานอนบนตักได้สำเร็จพร้อมทั้งครอบครองเจ้าของชายผมที่ตั้งตะหง่านอยู่ตรงหน้า
“อือออออออ” ผมครางด้วยความพอใจที่เขาทำให้ผมมีความสุขเช่นกัน....
“อึก เรย์....เค้าไม่ไหวแล้ว.....” เสียงร่ำร้องเพื่อให้ผมช่วยให้เขาไปถึงฝั่ง....
ก่อนที่ผมจะใช้มือรูดเจ้าน้องชายของคาโอรุขึ้นลง ด้วยความเร็วและแรงจนน้ำสีแดงที่เป็นพิษของเห็ดพุ่งออกมานั้นแหละ...
“อ๊าๆๆๆๆๆๆ” เสียงร้องพร้อมกับน้ำที่พุ่งออกมา....
ตอนนี้มือของคาโอรุมีสีที่ปกติแล้วเพราะพิษที่ถูกรีดออกมานั้นแหละ เห็ดที่คาโอรุจับเป็นเห็ดที่เพิ่มอารมณ์แต่ไม่มีผลร้ายกับร่างกายเท่าไหร่ แต่น้ำสีแดงที่ออกมาไม่สามารถกินได้....
“คาโอรุ...ดีขึ้นยัง...”ผมถามออกไปเพราะเห็นว่าเขาเหมือนจะรู้สึกดีขึ้น
“เรย์....และของเรย์อ่ะ....” คาโอรุมองที่น้องชายของผมและถามอย่างสงสัย
“นายจะช่วยมันไหมหละ....” ผมตอบออกออกไป ก่อนที่เขาจะหน้าแดง แล้วครอบครองเจ้าน้องชายผมอีกครั้ง
พร้อมทั้งอม ทั้งดูดและเลียเหมือนที่ผมทำให้....
“อึกๆๆๆ คาโอรุ........” ก่อนที่ผมจะพุ่งมันออกมาเช่นกัน...ซึ่งเต็มอยู่ในปากของคาโอรุ
ซึ่งเขาก็กลืนกินมันเข้าไป....
“ขอบคุณนะเรย์.......” ผมก้มไปหอมแก้มเรย์ก่อนที่จะเข้าไปอาบน้ำ
“เอ๊ะ....” แต่เรย์กับดึงมือผมไว้ เลยทำให้ผมล้มไปอยู่หน้าอกของเขา
เราแลกจูบกันพักใหญ่ก่อนที่ผมจะลุกอีกครั้ง เพราะไม่งั้นผมกับเรย์คงได้ไปไกลกว่าที่ทำเมื่อครู่แน่ๆๆ
+++++++++++++++++
ผมเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่จะมาถามข้อข้องใจ
“เรย์..เห็ดนั้นมันเป็นเห็ดอะไรหรอ.....”
..................เงียบ...................
“ตอบหน่อยดิ เค้าอยากรู้อ่ะ..............”
..............เงียบ..............ผมถามยังไง เรย์ก็ไม่ยอมพูดกับผม สงสัยคงงอนที่ผมไม่เล่นด้วยแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
“นี่แหนะ..............”
“ฮ่า ฮ่า คาโอรุ....อย่า...”
“แล้วโกรธเค้าทำไมอ่ะ.......” ผมจักกี้อยู่แบบนั้นจนเรย์ดิ้นหลุดออกมาได้นั้นแหละ
“ข้าเปล่าโกรธเจ้าซักหน่อย....ข้าเพียงเป็นห่วงนิสัยของเจ้าเท่านั้น....”
“เรย์ ข้าสัญญาต่อไปข้าจะไม่ทำอะไรที่ทำให้เจ้าไม่สบายใจอีก...” ผมยกมือขึ้นเหมือนสัญญา แต่เรย์ก็มาปิดปากผมก่อน
“คาโอรุ ข้าอยู่กับเจ้ามาก็นาน..ข้ารู้ว่าเจ้าเลิกนิสัยและความยากรู้นั้นไม่ได้หรอก ข้าเพียงอยากให้เจ้าบอกว่าเจ้าทำอะไรบ้าง โดยที่ไม่โกหกข้าก็เท่านั้น..”
ผมรู้ว่าตัวเองโง่แค่ไหน เพราะสิ่งที่ผมสัญญาออกมา ผมคิดว่าตัวเองทำได้ยากมาก แต่เรย์กลับรู้ในสิ่งที่ผมไม่รู้และเขายอมที่จะให้ผมทำตามใจตัวเองเหมือนเคย เพียงแต่ต้องบอกเขาเท่านั้น....ซึ่งผมคิดว่าเรย์ให้ผมมีอิสระในการใช้ชีวิตอย่างมาก..
“อืม...เรย์ผมสัญญานะว่าต่อไปจะดูแลตัวเองให้ดียิ่งขึ้น และผมจะพยายามลดความอยากรู้อยากเห็นลดนิดหนึ่ง..”
ผมยิ้มให้เรย์ ซึ่งรอยยิ้มของเรย์ก็ยิ้มตอบกลับมาที่ผมเช่นกัน...
....แกร๊ก.....เสียงอะไรบางอย่างทำให้ผมและเรย์หันไปมอง
มันคือนกพิราบสื่อสารที่หมอยาในหมู่บ้านใช้ นอกเหนือจากการให้คนมาตาม
“ผมหยิบจดหมายที่รัดอยู่ที่ขาของนกพิราบขึ้นมาอ่านก่อนที่จะปล่อยนกพิราบให้บินกลับไป
“คาโอรุมีอะไรหรือ..”
“อืม...ภรรยาหมอยา ส่งสารมาบอกว่า หมอยาป่วยนะ...และอยากให้ผมไปช่วยดูแลรักษา..”
“จะให้ข้าไปเป็นเพื่อนไหม...”
“ไม่ต้องหรอก..เรย์อยู่นี้แหละ..เดี๋ยววันสองวันผมก็กลับมาแล้ว..” ผมบอกออกไปก่อนที่จะเก็บข้าวของที่เพิ่งจะจัดเข้าที่ได้เมื่อคืนด้วยซ้ำ พร้อมทั้งหยิบสมุนไพรที่คาดว่าจะใช้รักษาอาการป่วยของหมอยาได้...
และออกเดินทางเข้าหมู่บ้านทันที................
ปล. เหมือนเดิมฝากแม้นท์ด้วยค่ะ
ไม่ได้ต้องการอะไรมากเลย รบกวนทุกคนด้วยนะคะ
ความคิดเห็น