ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Why??
นายวาเลนไทน์เซเล็กน้อยก่อนเงยหน้าขึ้นมาเผชิญหน้ากับพี่โจอาร์
“แกต่อยฉันทำไม!!!”
“ยังมีหน้ามาถามอีก ก็ให้แกเลิกบ้าไง!!!”
คนทั้งบาร์มองที่คนทั้งสองเป็นตาเดียวและไม่มีเสียงอะไรกล้าเร็ดรอบนอกจากเสีบงที่ทางบาร์เปิดอยู่ไม่ไช่แค่นั้นทุกคนต่างไม่ไหวติ้ง พี่โจอาร์กับนายวาเลนทางจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“นายสองคนใจเย็นๆกันก่อนเถอะลูกค้ากลัวกันหมดแล้ว”
ผู้ชายคนที่มากับนายวาเลนพูดขึ้นเพือทำลายความเงียบ
“ก็ถามเพือนดิว่าเกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงอรวาดบาร์ฉันแบบนี้”
“ฉันเปล่านะโว๊ย!!!”
พอพี่โจอาร์พูดจบนายวาเลนก็สวนขึ้นมาทันทีด้วยความโมโห
“แน่ในนะ!!!”
“เปล่าก็เปล่าดิ!!!”
“งั้นก็อธิบายมาดิวาเลนเพือนรัก!!!”
รู้สึกคนทุดท้ายจะเน้นเป็นพิเศษนะพี่โจอาร์เป็นก็ต้องโมโหทั้งนั้นอยู่ดีๆมาก่อความวุ่นวายให้บาร์ของตัวเองอย่างนี่นะถึงจะเป็นเพือนก็เถอะแน่นอนว่าพี่โจอาร์ต้องการเหตุผลที่ฟังขึ้น
“เออ...เรื่องนั้นช่างมันเถอะเอาเป็นว่าฉันขอโทษที่ทำให้บาร์นายวุ่นวายแล้วกันนะ
ไปห้องวีไอพีกันเถอะ”
นายวาเลนเลี่ยงที่จะไม่ตอบกับพูดเรื่องและกล่าวขอโทษอย่างง่ายดาย
“นึกจะขอโทษก็ขอโทษง่ายๆนะเพือนคนนี้ เออๆไปก็ไปภูมิโมเมไป”
“เอะ?โมเมต้องไปด้วยหรอค่ะ??”
พี่โจอาร์พูดอย่างไม่ติดใจแล้วก็ชวนเพือนนายวาเลนไทน์ที่ชื่อภูมิที่เป็นเพือนพี่โจอาร์ด้วยและโมเมไปห้องวไอพีที่นายวาเลนไทน์เดินนำอยู่ก่อนแล้ว
“ก็ไช่นะสิขืนอยู่คนเดียวจะไม่ปลอดถัยนะจีอาร์ก็ทำงานอยู่ด้วยคงดุแลเธอไม่ได้หรอกไปกับพี่นะดีแล้วยังำงวะก็มีพี่อยู่ก็สบายหายห่วง”
พี่โจอาร์อธิบายให้ยัยโมเมผ้งก่อนจะเดินจุงมือยัยโมเมให้เดินตามไปโดยมีภูมิตามหลัง
นี่ไม่มีใครสนผู้เสียหายที่อยู่ตรงนี้เลยหรอแงๆจีอาร์โดนทิ้ง T^T
“อย่าทำหน้าเศร้าอย่างงั้นสิจีอาร์ยังไงพี่ก็อยู่ตรงนี้ทั้งคนนะครับ”
โอะ ลืมไปว่ายังพี่แท็คสุดหล่ออยู่ทั้งคน เฮ้อ ค่อยสบายใจหน่อย
ห้องวีไอพี
“เออยังไม่ได้แนะนำน้องสาวเพือนฉันให้รู้จักเลยนิ น้องโมเมเพือนจีอาร์น้องสาวไม้มัน”
“อ๋อนี่น้องสาวไม้หรอเนี้ยน่ารักดีนะ”
“เฮ้ยๆห้างยุ่งนะโว๊ยภูมิเดี้ยวโดนไม้กระทืบไมมันยิ่งห่วงน้องสาวยิ่งไข่ในหินอยู่ด้วย”
“เออๆก็ได้ เออพี่ชื่อภูมินะครับ ส่วนนี้วาเลนไทน์นะครับ”
ภูมิแนะนำตังเองแล้วชี้ไปยังวาเลนไทน์ที่นังช้างพร้อมแนะนำ
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
ภายในใจของวาเลนไทน์
ทำไมนะ?ผมถึงต้องโมโหขนาดนั้นด้วยนะทำไมนะทั้งนี้มันไม่ไช่เหตุผลที่ผมจะต้องไปใส่ใจเลยสักนิดแต่ทำไมๆนะผมต้องโมโหทุกครั้งที่รุ้ว่ายัยนั้นมีเจ้าของแล้ว ทุกคนก็รู้อยู่แล้วคติของคนคือไม่ยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้วแต่ทำไมนะกับยัยนั้นผมถึง....ผมขึ้ยชื่อว่าเป็นเพล์บอยตัวร้ายที่กระชากใจสาวๆมานัดต่อนัดแล้วและผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาเข้าในชีวิตไม่เคยเลยสักครั้งที่ผมจะหวั่นไหวเลยสักครังผู้หญิงทุกคนรู้ว่าผมนะมันเป็นพวก
something night ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน รู้กันดีอยู่แล้วแต่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่ยอมทำตามแบบฉบับของผมชอบขอต่อความสัมพัธ์ด้วนได้ขอเป็นแฟนผมล่ะเบื่อจริงๆเลยผู้หญิงแบบนี้นะ ถึงผมจะเป็นเพล์บอยแต่ผมก็รักน้องสาวตังเองมากๆรักเธอยิ่งกว่าชีวิตของตัวเองซะอีกน้องสาวผมชื่อ วีนัส ซึ่งตอนนี้มีแฟนชื่อ ไอซ์ และคนก็ไม่ว่าอะไรก็น้องสาวตัวเองเจอตัวเองเจอคนดีๆแล้วก็อยากฝากเธอไว้กับคนดีๆเพราะคดูแลเธอชิวิตไม่ได้
น้องสาวตัวเองมีแฟนไปแล้วแต่พี่ชายอย่างผมกับยังไม่มี(เป็นตัวเป็นตน)แต่ยังไม่คิดจะมีหรอกนะครับก็ผมยังอยากสนุกอย่างงี้ต่อไปนี่ครับ พูดถึงเรื่องตัวเองมานานแหละมาพูดเรื่องผมถามตัวเองกันต่อดีกว่า ทำไมผมต้องคิดถึงยัยนั้นด้วยนะอยากมาหายัยนี้ทีบารืทุกวันทั้งที่แต่ก่อนไม่ค่อยจะมาเลยแต่ตอนนี้กลับมาทุกวัน เฮ้อฬฬผมล่ะไม่เข้าใจตัวเองเลย จะยังไงก้ยังผมจคิดซะว่าผมเป้นอารมณ์ชั่ววูบแล้วกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น