คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความบ้าของวาเลน
"เรื่องมันก็เป็นอย่างงี้แหละ"
หลังจากเล่าเรื่องเมื่อคืนอย่างละเอืยดมาก(จริงๆตั้งสองตอนเนะ)
ให้โมเมเพือนเลิฟตลอดกาลยัยโมเมก็มีสีหน้ายังงี้ *_*
"จริงหรอ^O^หน้าอิจฉาจังเลยได้จูบกับพี่วาเลนไทน์สุดหล่อซะด้วย ทำไมถึงไม่เป็นฉันนะ" ยัยโมเมแสดงความหื่นให้เห็นอย่างเห็นได้ชัดหน้าภูมิใจจริงๆที่มีเพือนอย่างยังนี้
"เลิกหื่นแล้วสั่งอาหารสักทีฉันหิว"
"จ้าๆ"
ตอนนี้เราเข้ามาอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งย่าน ไดไนท์ช้อปแหล่งรวบรวมวัยรุ่นที่ในที่สุดใจกลางกรุง
หลังจากที่รออาหารอยู้ซักพักอาหารที่รอคอยก็มาเสริฟถึงที่
"เออ ว่าแต่วันนี้เธอจะไปทำงานที่บาร์อีกป่ะ"
ทานอาหารอยู่ซักพักยัยโมเมก็ถามขึ้น
"อืมไปอยู่แล้วถามทำไมอ่ะ?"
"คือ..วันนี้ฉันขอไปด้วยได้ไหมอ่ะฉันอยากลองไป"
"เอ๋??จะดีหรอแล้วพี่เธอไม่ว่าเอาหรอ"
ฉันทำหน้าแปลกใจเล็กเมือรู้ถึงจุดประสงค์ของยัยโมเม
"อืมไม่เป็นไรหรอกฉันขอพี่แล้ว"
เฮ้อค่อยสบายใจหน่อยคือยัยโมเมมีพี่ชายชื่อว่าพี่ต้นไม้เป็นคนห่วงโมเมมากไม่ค่อยให้โมเมไปไหนที่ไม่ปลอดภัยจะว่าไปก็เหมือนพี่ดีซีนั้นแหละที่ห่วงน้องสาวอ่ะและอีกอย่างเราอยู่ม.5กันร.ร ท้องฟ้าวิทยาเป็นร.รเอกชนที่ดีมากสงสัยล่ะสิว่าทำไมฉันถึงทำงานบาร์เทนดี้ได้ก็เพราะฉันจะทำรายงานเกียวกับอาชีพบาร์เทนดี้นะสิเพือส่งอาจาร์ยอย่างสมบูรณ์แบบฉันเลยอย่างลองทำงานด้วยตัวเองและที่สำคัญอย่างที่รู้กันพี่ดีซีกับพี่โจอาร์เพือนรักกันฉันซึ่งเป็นน้องสาวพี่ดีซีเยได้เป็นบาร์เทนดี้ได้อย่างไม่มีขอสงสัย
เรื่องสอนการเป็นบาร์เทนดี้พี่แท็คที่เป็นบาร์เทนเดอร์ก็เป็นสอนและฉันก็เรียนรู้งานเร็วเลยทำงานจิงตั้งแต่2วันแรก
"แน่นใจนะว่าจะไปอ่ะ?"
"แน่นอยู่แล้วหวังว่าพี่โจอาร์คงไม่ว่าฉันนะ"
"ไม่หรอกเธอก็รู้ว่าพี่โจอาร์ใจดีมากๆถ้าจะไปก็อย่ากังวลเลย"
"อืม"
ฉันบอกให้ยัยโมเมมั่นใจซะก่อนเพราะกลัวถ้าไปแล้วจะประหม่าเกินกว่าเหตุนะสิ
ณ บาร์ illusion Night Party
"เข้ามาดิยัยโมเม"
"เออ ฉันกลัวอ่ะ"
"จะกลัวอะไรเล่าฉันก็อยู่เนี้ย"
ตอนนี้ฉันกำลังดึงลากยัยโมเมอยู่เนื่องจากยัยนี่ไม่กล้าเข้าฉันดึงลากอยู่10นาทีก็สามารถจึงยัยโมเมเข้าบาร์ได้สำเร็จเล่นเอาฉันเสียพลังงานไปหลายลิตร
"โมเมรอตรงนี้นะเดี้ยวฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"
หลักที่เข้าร้านมาได้แล้วฉันพายัยโมเมมาที่เคาร์เตอร์เพือความปลอดภัย(หรือเปล่า)ของยัยโมเมเพราะตั้งแต่เข้ามาเหล่าโฮสต์ทั้งหลายก็จ้องยัยโมเมอย่างกับจะยัยโมเฒทั้งตัวสายตาหวานๆที่ส่งมาให้ดีที่ฉันแจ้งและประกาศไว้ตรงนั้นว่ายัยโมเมเป็นเพือนฉันเพฉาะนั้นห้ามยุ่งไม่งั้นตาย!!!แน่นนอนว่าพวกนั้นเชื่อฟังฉันไม่ไช่เพราะกัวพี่โจอาร์จะด่าแต่เพราะกลัวฉันจริงๆเพราะฉันเคยด่านั้นพวกนั้นไม่กล้ายุ่งกับฉันอีกเลย(แบบจีบอ่ะ)แต่นอกนั้นเราก็เป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีต่อกัน
"อ่ะยัยจีอาร์แต่ฉันกลัวนี่นาอย่าทิ้งฉันดิ"
"บ้าหรอใครทิ้งเธอฉันแค่ไปเปลี่ยนผ้าแปปเดียวเองและไม่ต้องกลัวนะเพราะเดี้ยวพี่โจอาร์ก็มาแล้วและเธอก็ไปห้องทำงานของพี่เค้าได้เลย"
"แต่..."
"ไม่มีแต่นั่งอยู่ตรงนี้แหละ พี่แท็คค่ะจีอาร์ฝากโมเมด้วยนะค่ะ"
"ได้ครับ"
"ขอบคุณค่ะ โมเมอย่าดื้อกับพี่แท็คล่ะฉันไปแหละ"
ฉันห้นไปไหว้ว่านพี่แท็คก่อนจะห้นมาพูดกับยัยโมเมจอมขี้กลัว
แค่นี้จะกลัวอะไรหนักหนา(แน่สินางเอกเล่นมาบ่อยจนเป้นบ้างหลังงที่สองแล้วเนี้ย)
"ไม่ต้องกลัวพี่หรอกพี่ไม่ทำอะไรเฝะอหรอกน้องโมเมเพราะพี่มีแฟนแล้วแล้วก็รักเดียวใจเดียวด้วย^ ^"
แท็คด้วยโมเมคุยด้วยน่าท่าทางใจดี
"โหดีจังเลยนะค่ะแล้วพี่แท็คกับแฟนรักกันนานเท่าไรแล้วค่ะ"
โมเมที่ตอนแรกจะเหมือนคนเงียบแต่ตอนนี้เริ่มเผยทองแท้แล้ว(อยากรู้เรื่องชาวบ้าน- -*)
"เออ...2ปีคับ^ ^"
"โหสุดยอดเลยค่ะพี่แท็คแสดงว่ารักกันมากเลยนะค่ะ"
"น้องโมเมเคยมีความรักหรือยังล่ะครับ^ ^"
หลังจากที่โมเมถามแท็คแท็คก็เป็นฝ่ายถามบ้าง
"ยังเลยค่ะพี่แท็ค"
"งั้นก็ยังไม่มีทั้งความรักและแฟนนะสิครับ^ ^"
"ทำไมหรอค่ะ??"
"การที่รักรักใครสักคนบางทีมันก้ไม่เกียวกับการเวลาหรอกคับแต่มันขึ้นอยู่กับว่าเราเข้าใจกันมากแค่ไหนถ้ารักของคนสองคนไปได้ด้วยมันก็มีแต่ความสุขของทั้งสองฝ่ายและแน่นนอนว่าถ้ารักในอีกด้านหนึงที่มีแค่อุปสรรค์และไปด้วยกันไม่ได้ก็จะมีแต่ความปวดร้าวและสำหรับพวกที่รักข้างเดียวส่วนใหญ่แล้วความรักนั้นเป็นรักที่ต้องการให้และไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆการที่จะมีความรักแบบไหนมันขึ้นอยู่กับทั้งสองฝ่ายว่าจะให้มันเป็นอย่างงั้นแล้วน้องโมเมอย่างได้ความรักแบบไหนล่ะคับแน่นนอนต้องเลือกมาหนึ่งทาง^ ^"
แท็คอธิบายความรักในรูปแบบต่างอย่างละเอียด(หรือเปล่า)ให้โมเมได้พิจรณาและไตรตรองด้วยตัวเอง
"เออโมเมยังไม่รู้เลยค่ะแต่โมเมไม่อย่างเจ็บปวด"
"เรื่องนั้นทุกคนก็ไม่อยากเจ็บปวดกันอยู่แล้วล่ะโมเมแต่ที่พี่พูดนะคืออย่างให้โมเมได้นำไปคิดเวลาเจอเข้ากำตัวพูดง่ายคือกำลังมีความรักนั้นเอง"
"ขอบคูณพี่แท็คมากๆเลยนะค่ะที่ให้คำแนะนำที่ดีกับโมเมและโมเมจะนำไปใช้อย่างไม่ให้ตัวเองเจ็บปวดค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ"
"อ้าวคุยอะไรกันหรอกำลังนุกน่านเลยดิ"
และฉันก็เปลื่ยนผ้าเร็จแล้วมาแจมวงสนทนาของทั่งสองคน
"เปล่านิว่าแต่จะเริ่มงกี่โมงอ่ะ"
"อีก10นาที"
ตอนฉันพาโมเมมาก็6โมงแล้วและฉันใช้เลวาเปลี่ยนผ้าไปหน่อย(หรอ)เลยถึงเวลาเปิดร้านพอดีเลย ร้านเปิด1ทุ่มทุกวันหยุดทุกวันอังคารวันนี้วันศุกร์ยัยโมเมเลยมาได้
และแล้วก็ถึงเวลาเปิดร้านลูกค้า(ส่วนใหญ่เป็นสาวๆที่จะใช้บริการโฮสต์)
"นั้นไงพี่โจอาร์มาแล้วโมเมเธอไปอยู่กับพี่โจอาร์สิเดี้ยวพี่โจอาร์พาทัวส์เอง"
"ฉันบอกยัยโมเมที่ตอนนี้นั่งทามกลางลูกค้าหนุ่มๆที่มานั่งที่เคาร์เตอร์ ดูแต่ละคนสิจ้องจะกันยัยโมเม
ต้องอยู่แล้วเนี้ย
"อือ"
"วาเลนทำไมแกมาบ่อยจังว่ะบ้าร์เนี้ย"
"ก็บรรยากาศดีนี่หว่า"
"บรยากาศอ่ะหมยถึงสาวๆไชาไหม?ไอ้วาเลน"
"เออดิว่ะ"
"งั้นจะไปไหนวาเลนสาวๆไม่ได้อยู่ต้องเคาร์เตอร์นะเฟ้ย"
ภาคภูมิตะโกนเรียกเพือนอย่างแปลกใจเพราะทุกทีเห็นมาไม่เคยไปที่เคาร์เตอร์สัดครั้งแต่พอตอนนี้เพือนของเค้ากลับไปที่เคาร์เตอร์ภาคภูมิจึงแปลกใจและภาคภูมิก็ตัดสินใจเดินตามไปเพาระอยากรู้จริงๆว่าเพือนคนนี้ทำไมถึงไปที่เคาร์เตอร์
และพอมาถึงเคาร์เตอร์ภาคภูมิจึงได้เข้าใจว่าทำไมเพือนคนนี้ถึงมาที่เคารืเตอร์
"วาเลนนึกว่ามาตรงทำไมที่แท้มาจีบบาร์เทนดี้นี้เอง"
พอมาถึงก็ออกปากล้อเพือนทันที
"เออน่า"
"จีอาร์วันนี้แฟนเธอไม่มาหรอ"
"....."
"ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง"
"...."
"นี่!!!!!!"
"อย่าอลวาดแถบนี้นะไม่งั้นนายได้โดนดยนออกไปแน่!!!!"
ฉันตอนแรกว่าจะไม่พูดด้วยเพราะไม่อยากทะเลาะกับคนที่เห็นฉํนเป็นของเล่นหรอกนะแต่มาอลวาดอย่างนี้ทำให้ลูกค้าหายหมดก็ทนไม่ได้เหมือนกัน
"ก็ใครใช้ให้เธอไม่ตอบฉันล่ะ"
"ไม่มีใครใช้ทั่งนั้นแหละฉันไม่อยากพูดกับคนอย่างนายก็แค่นั้นเองและไม่จากตรงนี้ได้แล้วมันน่ารำคาญ!!!!"
ฉันพูดไปอย่างเหลืออดเต็มทีผู้ชายอะไรน่ารำคาญที่สุด
"เธอกล้าไล่ฉันหรอ!!!!"
นายวาเลนไทน์บีบข้อมือฉันอย่างแรงด้วยความโกรธ
"เฮ้ยๆไอ้วาเลนทำน้องเค้าทำไมอย่านะโว๊ยได้ได้โดนเจ้าของบ้าร์ทืบออกนอกร้านแน่"
"ไม่สน!!!"
ผู้ชายอีกคนที่เป็นเพือนกับนายวาเลนไทน์ร้องห้ามเตือนแต่ไม่เป็นผมนายว่าเลนกับบีบข้อมือฉันแรงมากขึ้นอีก
"ขอโทษนะครับคูณลูกค้าโปรดปล่อยมือของบาร์เทนดี้เถอะครับ"
พี่แท็คที่ตอนแรกไปเข้าห้องนํ้าแต่พอกลับมาเจอเหตุการณ์อย่างงี้กลัยรีบวิ่งเข้ามาร้องห้าม
"ยุ่งอะไรด้วย!!!"
"นี่ตาพี่แท็คอุตส่าร์พูดกับนายดีไนะแต่นายกับพูดกลับพูดกับพี่เค้าไม่ดีนายมันเลวที่สุด!!!"
"ใช้ฉันมันเลวใครจะไปเหมือนดีซีแฟนเธอล่ะ"
"รู้ตัวก็ดีแล้วนิปล่อยมือฉันเดี้ยวนี้นะนายวาเลนออกฉันจะเรียกยามมาลามนายออกจากบาร์"
"มาเลยฉันไม่กลัวอยู่แล้ว"
"เฮ้ยนั้นมีเรื่องอะไรกัน"
พี่โจอาร์กับยัยโมเมรีบเดินเข้าดูเหตุการณ์อย่างเร่งรีบ
"ก็เพือนพี่นะสิมาก็ความวุ่นวายให้กับจีอาร์"
"วาเลนปล่อยมือจีอาร์เดี้ยวนะโว้ย"
"ไม่ปล่อย"
"บอกให้ปล่อยเฮ้ยไอ้ภูมิจับไอ้วาเลนไว้"
พี่โจอาณสั่งเพือนนายวาเลนถ้าได้ยินไม่ผิดนาจะชื่อภูมิจับได้นายวาเลนไว้แล้วภูมิก็ทำตามอย่างว่าง่าย"
"ภูมิปล่อย"
"ไอ้วาเลนหยุดเถอะเดี้ยวลูกค้าไอ้โจอาร์หายหมด"
"ไม่สน"
"ไม่ปล่อยใช่ไหม ตู๊บ"
พี่โจอาร์พูดแค่นั้นก็ปล่อยหมัดใส่นายวาเลนอย่างแรง
"ทีนี่ก็เลิกบ้าสักทีนะ"
จบตอนที่ 4ค่าาาา
ความคิดเห็น