ซาตานสาวกับพระเจ้าไร้อนาคต

ลำดับตอนที่ #1 : กรูส์เกิดมาผิดมากใช่ไหม

"ยัยแป้งถ้าแก ไม่เลิกทำตัวแบบนี้ชั้นจะไม่ให้แกเรียนอีกต่อไปและแกกับชั้นไม่ต้องเรียนกกันว่าแม่กับลูก เรียนหนังสือหนังหา ก้อไม่ได้เรื่องชักอย่าง   แกหัดเอาอย่างพี่แกบ้างก้อดีนะ  แกไม่น่าเกิดมาเป็นลูกของชั้นเลย โอะ ไม่สิ แกไม่น่า อยู่ในตระกูลของเราเลยจะดีกว่า เพราะแกไม่เหมือนคนอื่นเลย ทั้งโง่ เง่า ดักดานอยู่ยังงี้ เมื่อไหร่แกจะเจริญ ห่ะส์  หึ   " แม่พูดพรางสายหน้า

"ก้อใช่สิ เค้ามันไม่ดีเรียนหนังสือก้อไม่ได้เรื่องกิจกรรมก้อไม่เด่น ทำอะไรก้อผิดไปหมด แล้วแม่จะมาคาดหวังเค้าอีกทำไมเมื่อก้อรู้ว่าเค้ามันไม่ดีอย่างงี้อ่ะ  ทำไมไม่ปล่อยให้เค้าตายไปล่ะ"  ฮือๆๆๆ 

ทนไม่ไหวแล้ว ความอดทนอดกลั้นที่มีมามันพังหมดแล้ว ชั้นร้องไห้แล้ววิ่งออกจากบ้าน ไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกจาก แม่เลยสักนิดเดีวย

ชั้นวิ่งออมาจากบ้านเพื่อขึ้นไปดาดฟ้าที่โรงแรมแห่งหนึ่ง   แต่ในขณะที่ชั้นกำลังขึ้นไปบนดาดฟ้านั้น   ก้อเจอผู้ชายคนหนึ่งนั่ง ขาไขว้ห้างสูบบุหรี่อยู่  เขาน่าจะเป็นลูกครึ่งนะเพราะว่า ตาสีฟ้า  บวกกับผมสีน้ำตาลทอง  โอ้วววว  ศาสเจ้า แมร่งงงงงงงผู้ชายอะไรว่ะหล่อฉิบหาย หน้าม่ำโคตรเลยอ่า

ก่อนตายขอเอาไอ้นี้ก่อนได้ป่ะ  (ทะลึ่งล่ะนางเอกเรา)         ชั้น จ้องมองเค้าอยู่นานจนเขารำคาญมั้ง  อิอิ เขาเลยถามชั้นว่า

"นี้  เธอจะมองคนหล่อไปถึงเมื่อไรห่ะส์  "        โหยยยยออกจะไม่ชมตัวเองเลยอ่าไอ้หรั่งนี้

"คัย คัยมองนายไม่ทราบ"                     โอ้วว แล้วที่มองเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อนั่นหมายความว่างัยอ่ะ        (นางเอก :  กินทั้งตัวได้ป่ะ)

"นี้ขนาดเธอไม่มองนะเนี้ย แล้วถ้ามองแล้วเธอ ไม่โดดกอดชั้นเลยหรือไงห่ะส์"

"ไม่ใช่ยังงั้นซักหน่อย "

"แล้วเธอมองชั้นหาพระแสงอะไร "

"ชั้นก้อแค่มอง  หมากำลัง สูบบุหรี่อ่ะ อิอิ"

เขาอ้าปากหวอจนแมลงวันบินเข้าปาก+555   (อันนี้ล้อเล่นคร่ะ)

ชั้นก้อเลยรีบวิ่งขึ้นดาดฟ้ามา แล้วก้อมายืนทำท่าคล้ายๆๆนางเอกไททานิกอ่ะ (จะตายแล้วยังเก๊กอีก

เน้อ) ยืนบนกำแพง พอนึกถึงเรื่องที่ทะเลาะกับแม่ทีรัย   น้ำตามันก้อไหลมาทุกที นั่นไงอยู่นั่นไง ไหนอ่ะนั่นไงอยู่นั่นไงครายอ่ะ ไทเทอยู่นั่นไง อ้อเสียงโทรศัพท์ของเค้าเองคร่ะ  คือแบบว่าชอบเทเนียมมากๆๆคร่ะ  ไปตามคาดหมาย แม่ขิงเค้าโทรมาแต่ไม่รับให้โง่หรอก (เพราะโง่อยู่แล้วหึหึ)  ย้ากกกกส์       ปิ้ววววว      เสียงช้านขว้างโทรศัพท์เองคร้า  ที่ขว้างไปก้อเพราะรำคาญ        เฮ้อเสียดา        อ่ะแต่แล้วจู่ๆๆก้อมีมือ        จากไหนก้อไม่รู้ มันกอดช้านนนนนนน  ฮือ  ครายกอดกรูส์ว่ะ     ดิ้นไม่ได้เว้ย   กรูส์กลัวตกง่า    แล้วก้อมีเสียงพูดขึ้นว่า

"นี้ยัยเอ๋อเธอ ขว้างโทรศัพท์ไปไม่เสียดายหรอ"      (เสียดายดิว่ะอ๋อจำได้เระ ไอ้หรั่งนี้เอง     )

เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

"เธอรู้ไหมกว่าจะหาเงินได้แต่ละบาทอ่ามยากขนาดไหน"    ( ไม่รู้เว้ยไม่เคยหามีแต่ขอหุหุ)

เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

"นี้เธอ  ยัยขี้แย เธอไม่ได้ยินที่ช้านนนนนพูดหรือไงห่ะส์"

"ได้ยินเว้ย แต่ชั้นขอถามนายหน่อยได้ป่ะ  ว่านายกอดช้านนนนทามมายอ่า " 

"เอออออออ  คือว่า หุ่นเธอมันยั่วยวนนิ  ช้านเลยไม่กล้าปฎิเสธใจตัวเอง  เธอเคยได้ยินไหม ทำตามที่ใจต้องการอ่ะ  ^^" (แก้ตัวหน้าด้านๆๆเลยนะเมิง )

"แล้วนายเป็นอะไร  กับชั้นถึง มาเสือกกกกเรื่องชาวบ้านเค้า ยังงี้"

"อ้าวเด๋วก้อเป็นน่า"

"  ติ"

 "อือ  "  (นางเอกกับพระเอกชาติก่อนกิดเป็นลาล่ากับอิ้ด   วงโปงลางซะออนอ่ะ)

"แล้วตกลงเธอ.....อยากตายมากนักหรอ "

"  แล้วนายมายุ่งอะไรกับชั้นล่ะ "

"ชั้นก้อแค่เป็นห่วงในฐานะเพื่อนมนุษย์(ต่างดาว)ด้วยกันอ่ะ"

"เฮ้อ  คงงั้นมั้ง "

"นี้ยัยขี้หมูก  เธอรู้ไหมชีวิตมีค่าขนาดไหน กว่าเราจะเกิดมาเป็นคน (เอะหรือไม่ช่าย)  มันยากเย็นแค่ไหนเธอดูอย่างชั้นนี้กว่าจะแย่งหมามาเกิดได้อ่ะ อิอิ  ถ้าเธอ คิดว่าชีวิตมันไม่น่าสนุกแล้วก้อ  ชั้นขอเวลา  3เดือนเพื่อจะทำให้เธอรู้ว่า  ชีวิตนี้มีค่าแค่ไหน"  ไอ้หรั่งพูดและทำหน้าแบบมุ่งมั่น

 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

  จบตอนคร่ะ

เด๋วมาอัพใหม่น้า
ขออาบน้ำก่อนเด้อ