คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ 1
"...ท่านผู้มที่รัทุท่านรับ หลับารแสืนนี้ หลายนลับไปหลับนิทราอย่ามีวามสุ แ่พวเรายัเินทา่อไปและ่อไป อให้ทุท่านมีวามสุมาๆ เวลาที่ท่านรออยมาถึแล้วรับ ท่านะไ้พบับนัร้อวัใแฟนเพลที่ท่านรออย ฟ้าสร้าเาึ้นมาเพื่อร้อเพลล่อมท่านอย่าแท้ริ แฟนเพลทั่วแนไทย่าให้าร้อนรับ อเิทุท่านพบับสุภาพบุรุษหมอลำมาี ารี เสียสวรร์...”
สิ้นเสียประาศผ่านไมโรโฟน สะท้อนสู่ลำโพั้อยู่รายรอบเนื้อที่้านหน้าเวที เนื้อที่ว่าสิบไร่ เ็มไป้วยผู้มนับพันีวิ เสียเพลเปิว บรรเล้วยีาร์ไฟฟ้าัหวะร้อนแร็ัผสานับเสียแน เสียพิ ่อนัหวะะ่อยๆ ้าล พร้อมับารปราัว้านหน้าเวทีอพระเอหมอลำหนุ่มที่ทุนรออย...
“....ืนฟ้าแ้าป่า ันทร์ระ่าออพรรษา
ไ้เวลา ารีน้อยมารับใ้หมู่พี่น้อผูู้น
มื้อนี้ีใแท้ เห็นพี่น้อมาเ็มลาน หอบลููหลาน
มาฮ่วมเปิว สู่วัารีน้อย เสียสวรร์ให้มั่นยืน ใบ่เปลี่ยนเป็นอื่น พร้อมฮับไ้ทุท่านแล้ว มาอ้อนเอ่ว อแฮใ หยับเ้ามาไวไว ารีน้อยสิลำแล้ว สิลำแล้ว...เอ่อ...เออ...เอ่อ...เอย...ละเ้อ...
สิ้นเสียลูออ้อออ เสียลอ ผสานับเบส ีาร์ไฟฟ้ารีเสียร้อนแร็สะท้อน้อไปยัลำโพทุัว พาให้หัวใารีโลไปามท่วทำนอ ท่าเ้นผสมผสานระหว่าท่วท่าารร่ายรำ ับท่าเ้นสมัยใหม่โยย้ายยึยั ผสานับท่วท่าอ่อน้อยอน้อนาหาเรื่อสวมปีหานนราาแพ เสื้อับระโปรสั้นเผยให้เห็นาอ่อนสวมทับ้วยถุน่อสีเนื้อ ปัิ้นทอล้อแสไฟวูบวาบ สวมมุเล็ๆ าลว หุ้ม้วยระาษทอนูเหมือนมุอนาในวรรี เมื่อรวมเ้าับแสสีระารา พาให้ารแสสเปิวประำปีอหมอลำะเสียสวรร์ ยิ่ให่ระารา สมเป็นะอพระเอหมอลำหนุ่มาวรุ่ที่ำลัมาแรแห่ทศวรรษนี้
ารีสั่นลูอ อ่อ ออ อ้อนแฟนลับ ับล่อมบทเพลาอัลบั้มุที่ำลัวาแผ โ่ัเป็นพลุแ เป็นเพลฮิิาร์อสถานีวิทยุลูทุ่ทุลื่น ่อ้วยารแนะนำเพลในอัลบั้มุใหม่อีเพล ึลมาเปลี่ยนเรื่อแ่ัว ระหว่านี้ึเป็น่วที่ลประำะึ้นไปทำารแส่อ
พระเอหมอลำหนุ่มถอหมวประับริสัลสีน้ำเิน ามอย่าหมวลิเออวาลบนโ๊ะเรื่อแป้ วาามอภายในรถบ้านนาให่เท่ารถบัสสอั้นสำหรับอาศัยนอนหลับพัผ่อนในยามที่ล้อรถเลื่อนออไปทำารแสามพื้นที่่าๆ ทั่วประเทศ วามภูมิใ่อัวึ้นในอ เมื่อิไปว่า ว่าเาะลายเป็นพระเอหมอลำที่แฟนลับทั่วประเทศให้าร้อนรับารหวนลับเ้าสู่วารเพลลูทุ่นั้น เา้อพบับอุปสรร ลุลานนแทบล้มประาาย หาไม่มีแรใาแฟนลับ ไม่ไ้รับวามรัวามอบอุ่นเสริมำลัใาพ่อ และทุนในะ วาวที่ื่อ ารี เสียสวรร์ หรี่แสและับลไปแล้ว
ารี้อมอเานเอในระแน่วนิ่ สัมผัสไ้ถึวามพอโอหัวใ เหมือนเ่นทุรั้ที่ะ้อออไปแส้านหน้าเวทีนอสถานที่เป็นรั้แรในรอบปี
แ่แล้ววามรู้สึนั้น็พลันมลายไป เมื่อพระเอหมอลำหนุ่มสัมผัสไ้ถึผิวเนื้อหยาบๆ ิหนึบอยู่ที่้อเท้าอเาเอ
“อีหยัหนิ!” พระเอหมอลำหนุ่มอุทานเป็ภาษาบ้านเิ เลื่อนสายาเร็วๆ ลไปมอ ใหล่นวูบเมื่อเห็นเ็มาว่า สิ่นั้นเป็นมือโเลืออใรนหนึ่
 |
|
ความคิดเห็น