คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : โอรสแมวป่า 1
พระสนมหลินเียี ิเล็บลับที่นอน อย่า้อารระบายวามเ็บปว อัอั้นอยู่ในาย นระูสันหลัร้าวไปนถึปลายเท้าทั้สอ แทบแออเป็นเสี่ยๆ อาารบีบรัรุนแรรลาาย เมื่อร่าาย้อารพาเ็ในรรภ์เลื่อนผ่านระูเิราน ลมายัปามลูนั้น พาให้นาัฟันแน่น สลับับารหายใหอบนัวโยน ยามเบ่ลอรั้แล้วรั้เล่า ามที่หมอำแยหลวบอ ่อนะรีร้อเป็นรั้สุท้าย เมื่อทารน้อยลอพ้นปามลูออมา
อูแว้ อูแว้…
เสียร้อไห้้า พร้อมับีวิใหม่ ไ้ถือำเนิึ้นแล้วนัน พาให้พระสนมหลินยิ้มน้อยๆ น้ำาเอ่อรินอาบสอแ้ม แม้สอาะพร่าพราย้วยหยาน้ำา แ่็เห็นเ็มาว่า ทารน้อยหน้าาน่ารั ผิวพรราวผ่อ
แ่แล้วทุอย่ารอบาย็ลับเียบเสียล พร้อมับสิสัมปัะอนาเอ ่อยๆ หลุลอย
พระสนมหลินเียีไม่อารู้เลยว่า หลัานั้น เิอะไรึ้นบ้า แ่เมื่อื่นฟื้นึ้นมาอีรั้็ลับพบว่า ภายในห้อบรรทมที่วระมีนาำนัลเฝ้าถวายารรับใ้ลับว่าเปล่า มีเพียนา นอนอยู่บนเียเพียลำพั และะร้าสานใบหนึ่วาอยู่เท่านั้น
“ลู ลูล่ะ ลูแม่ ไ่อี ไ่อี เ้าอยู่ที่ไหน ลู ลู้าล่ะ” นาร้อเรียหาทั้ลูและนาำนัลนสนิท ทว่าลับมีเพียวามเีบบอบลับมา เียบ… นไ้ยินเสียสายลมหวีหวิวพัเ้ามาทาหน้า่า และเสียรืราาลมหายใออะไรบาอย่า
“เหมียว เหมียว…”
ความคิดเห็น