Lost Angeles 21+ [ CHANBAEK ft. EXO ] จบแล้ว

ตอนที่ 14 : Special Scene [ Call me 'Daddy' ] full

Special Scene 

CALL ME ' DADDY '

Genres : erotic / shotacon
Catagories : Exo fan fiction
Couple : Chanyeol x Baekhyun

 This is Lost Angeles's side story & dedicated to BAEKHYUNDAY


*ps ตอนพิเศษนี้ไม่เชื่อมโยงกับไทม์ไลน์ปัจจุบันของเนื้อเรื่องหลักนะคะ เป็นพาร์ทที่ให้อ่านเล่นๆเฉยๆ
เนื้อหาเกี่ยวกับชานแบคที่ถ่ายหนังจีวีเรื่องหนึ่งในวันเกิดของแบคฮยอนค่ะ
ไม่เข้าใจสงสัยตรงไหนทวิตมาถามได้เลยนะคะ ไม่อยากให้สับสนกัน @cherrieheering

 

ย่างเข้าสู่ตอนปลายของฤดูใบไม้ผลิ จวนครบหนึ่งเดือนแล้วที่แบคฮยอนเดินเข้าออกสตูดิโอลอสแองเจลลิสในฐานะนักแสดงหลัก เขาโชคดีที่ได้เพื่อนร่วมงานที่แสนดี และเป็นกันเองดุจเพื่อนสนิท ไม่มีใครใส่ใจเรือนร่างอล่างฉ่างในทางอนาจาร แบคฮยอนจึงไม่มีความลำบากใจยามต้องเปลื้องผ้าเวลาปฏิบัติงาน 

เว้นเสียแต่สองตาคมวาววับของพระเอกหนุ่มผู้ประเดิมผลงานเรื่องแรกกับเขา

" เรื่องนี้บทพูดเยอะหน่อยแต่อ่านคร่าวๆก็พอ เรามีเวลาเตรียมตัวไม่มาก ถ้าจำไม่ได้ก็ด้นสดไปเลย ออดอ้อนเข้าไว้ ไร้เดียงสาเข้าว่า คิดว่าตัวเองเป็นเด็กประถมใสๆไม่ใส่ถุงยาง ฮ่าๆ "

จงแดระเบิดเสียงหัวเราะร่า เคาะม้วนกระดาษกับไหล่มนของแบคฮยอน เด็กหนุ่มกลั้นเขิน พยักหน้า รับหมายงานในกระดาษมาไว้ในมือแล้วคลี่ออกอ่านแก้เก้อ บ่ายเบี่ยงสายตาที่จับจ้องร่างน้อยจากมุมห้อง 

ชานยอลถนัดเหลือเกินในการทำให้แบคฮยอนประหม่า สูญเสียความเป็นตัวเอง

" ใส่ชุดแบบนี้ใครจะไปเกิดอารมณ์ทำเรื่องแบบนั้นกัน "

" คุณ ! " แบคฮยอนผงะ ไม่รู้ชานยอลมาอยู่ข้างหลังเขาตั้งแต่เมื่อไร รู้ตัวอีกทีลมหายใจอีกคนก็รินรดต้นคอเสียแล้ว 

ร่างสูงหลุบตาลงต่ำ พินิจพิเคราะเพื่อนร่วมงานตัวเล็กในชุดนักเรียนขาสั้นปกกะลาสี มีหมวกสีเหลืองสดประดับศีรษะ เขายังมองไม่เจอหนทางที่แบคฮยอนในร่างจำแลงเป็นเด็กประถมต้นจะสร้างแรงพิศสวาทให้เขาได้อย่างไร

" ไหนขอดูบ้างสิ " ชานยอลชะโงกหน้า

" ของคุณก็มีไม่ใช่หรือไง "

" หนูรักคุณป๋าที่สุดเลย กอดหนูแน่นๆ... "

" อย่าอ่านออกเสียงได้ไหมเล่า ! "

" สาม...สอง...หนึ่ง แอคชั่น ! "

ใบหน้าหวานใสโผล่พ้นประตูพร้อมหมวกสีเหลืองเด่นชัด ก่อนร่างเล็กน่าเอ็นดูจะปรากฏกายด้วยชุดนักเรียนขาสั้นกุดท้าระเบียบสถานศึกษา เด็กน้อยสลัดรองเท้ากระเด็นไปคนละทิศ ปลดกระเป๋าสะพายลงจากหลัง ทิ้งมันไว้หน้าประตู สอดสายตาหาคนที่มักมาให้เห็นเป็นคนแรกหลังเลิกเรียน

" คุณป๋า ! หนูกลับมาแล้วครับ ! "

" ... "

ไร้ซึ่งเสียงตอบรับใดๆอย่างที่ควร คนน่ารักปากยู่ เอียงคอครุ่นคิด ก่อนจะพาร่างบอบบางวิ่งตัวปลิวไปยังอีกห้องหนึ่ง แล้วก็ต้องยกยิ้มร่า เมื่อชายหนุ่มผู้ที่ตนมองหานั่งก้มหน้าก้มตาอยู่กับกองกระดาษและแฟ้มเอกสาร เขาไม่รอช้า วิ่งเข้าไปหาคนที่ทำให้หัวใจดวงน้อยคิดถึงตลอดทั้งวัน

" คุณป๋า ! "

หนุ่มน้อยในคราบเด็กประถมคุกเข่า กอดท่อนแขนแกร่ง ซบใบหน้าสวยลงกับไหล่กว้างของชายหนุ่มอย่างแสนรัก

" กลับมาแล้วเหรอ เปิดเทอมวันแรกเป็นไงบ้างครับคนเก่ง " คุณพ่อใจดีไถ่ถามขณะมืออีกข้างที่ไม่ได้ถูกเกาะเกี่ยววางบนกลุ่มผมหนุ่มลื่นของเด็กน้อยในปกครอง สูดความหอมจากมันฟอดใหญ่

" หนูก็คิดถึงคุณป๋านะซี ไม่ได้เจอกันตั้งหลายชั่วโมงแน่ะ แล้วคุณป๋าคิดถึงหนูไหม "

" คุณป๋าจะไม่คิดถึงน้องได้อย่างไรกัน ว่าแต่วันนี้วันเกิดใครน๊า "

"  หนู ! " หนูน้อยยืดตัว ร้องดีใจที่ร่างสูงไม่ลืมวันสำคัญ

" ถ้าอย่างนั้นเราไปเป่าเค้กวันเกิดกันเถอะ "

 " เย้ ! "

เด็กวัยกำลังซนกระโดดโลดเต้น ก่อนจะวิ่งนำไปที่โซฟารับแขกอย่างรู้งาน ชายหนุ่มกระตุกยิ้มร้ายมองภาพนั้น เขาลุกขึ้น ปลดเสื้อสูททิ้งลงพื้น ต่อด้วยการขยับคลายเทคไนให้หละหลวม ดึงชายเสื้อออกจากสแลค เดินตามร่างเล็กอย่าย่ามใจ อะดรีนาลีนหลั่งไหลพลุ่งพล่าน เมื่อแผนเซอร์ไพรส์วันเกิดเด็กน้อยผุดพรายขึ้นในหัว

" แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ... แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู ~ สุขสันต์วันเกิดครับลูกชาย "

หลังเทียนจำนวนเก้าเล่มถูกเป่าดับถ้วน เขาคว้าร่างเจ้าของวันเกิดมากอดและจูบบนขมับอุ่น หนูน้อยยิ้มแฉ่ง ประดิษฐ์ความสุขเองอย่างง่ายดายเพียงมีตัวเขาและคุณพ่อที่แสนดีเป็นอุปกรณ์

" น้อง...น้องรักคุณป๋าที่สุดในโลกเลย "

เสียงใสบอกรัก ส่งความลึกซึ้งผ่านกระแสแววตา ตั้งแต่เล็กกระทั่งเติบใหญ่ ชีวิตเขามีแค่ผู้ชายคนนี้คอยปกป้องดูแล เป็นทั้งพ่อ เป็นเพื่อนคู่คิด เป็นทั้งชีวิตของเด็กตัวเล็ก 

เป็นคนที่เขารัก 

" คุณป๋าก็รักน้องครับ รักที่สุด คนดีของคุณป๋าโตเป็นหนุ่มแล้วซี " มือใหญ่ลูบกระหม่อมเด็กในความดูแล ก่อนจะเลื่อนสัมผัสเรื่อยมาที่ต้นคอและลาดไหล่เล็ก บีบเนื้อนิ่มของเด็กชายวัยกระเตาะ

 " หนูโตแล้ว แล้วคุณป๋ามีของขวัญวันเกิดให้หนูหรือเปล่าเอ่ย " เด็กน้อยแบมือ คุณพ่อคนดีชั่งใจครู่หนึ่ง ก่อนจะตบตัก กวักมือเรียกอีกคนให้เข้าหา

 " หนูจ๋า มานั่งตักคุณป๋านี่มา "

หนูน้อยโผเข้าหาร่างใหญ่ หย่อนก้นลงบนหว่างขาเขาอย่างว่าง่าย ยอมให้อีกฝ่ายกอดเอว แนบแผ่นอกกว้างกับแผ่นหลังแคบ กลิ่นอายความไร้เดียงสาโชยเตะจมูก กระตุ้นให้สัญชาตญาณชายหนุ่มลุกฮือ กดปลายจมูกซุกไซ้แก้มเนียนละเอียดและต้นคอขาว ร่างในอ้อมแขนดิ้นขลุกขลัก หัวเราะชอบใจ

" คุณป๋าขี้โกง ไหนบอกว่าจะให้ของขวัญหนูไง " 

" คุณป๋าก็กำลังจะให้อยู่นี่ไงครับ แต่มีข้อแม้ว่าเราต้องไปแกะของขวัญกันในห้องนอนนะ "

" แต่ว่าคุณป๋าต้องอุ้มหนูไปนะ "น้องหนูพยักหน้ารับ ขยับกลับหน้าเกี่ยวเอวหนาด้วยสองขาเรียว มัดกล้ามแขนช้อนสะโพกเจ้าหนูร่างเล็กที่หลงกลผู้ใหญ่จอมเจ้าเล่ห์ขึ้นแนบอก วางลงแช่มช้าบนเตียงหนานุ่ม ทันทีที่เห็นตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลเข้มขนาดพอดีกอดจ้องพวกเขาอยู่ที่หัวเตียง คนดีของคุณป๋าสุดหล่อก็ถลาเข้าคว้าสิ่งแปลกปลอมนั้นมากอดแน่นแนบอก

" คุณป๋าซื้อให้หนูเหรอ คุณหมีน่ารักจังเลย "

" หนูชอบไหมครับ ถ้าชอบมาจูบให้รางวัลคุณป๋าหน่อยเร็ว "

เจ้าของคุณหมียู่ริมฝีปากมันวาวส่งจูบให้คุณพ่อที่เท้าแขนกับขอบเตียงรอจ๊วบใหญ่ เสียงทุ้มหัวเราะชอบใจ เขายืนขึ้น คลายปมเนคไทออก ริดกระดุมเชิ้ตทีละเม็ด อวดท่อนแขนแต้มรอยสัก ตาก็จ้องร่างเล็กที่กำลังเพลินเพลินอยู่กับการกอดฟัดของขวัญวันเกิด

" อุ๊ย ! คุณป๋าแก้ผ้าโป๊ๆทำไม "

" ก็วันนี้เป็นวันเกิดก็ต้องใส่ชุดวันเกิดสิครับ หนูก็ด้วยนะ ถอดเสื้อผ้าสิ "

" หือ... ชุดวันเกิดเป็นอย่างไรเหรอคุณป๋า "

น้องน้อยเอียงคอสงสัย แม้ไม่เข้าใจแต่ก็ยอมลุกขึ้น ดึงกางเกงขาสั้นลงกองแทบถุงเท้าครึ่งแข้งสีขาว ถลกชายเสื้อจากล่างขึ้นบน โชคไม่ดีที่คอเสื้อแคบกว่าศีรษะ เด็กชายจึงดิ้นไปมา พยายามให้ส่วนหัวพ้นจากเสื้อนักเรียน

" งื้อ คุณป๋าจ๋าช่วยหนูด้วยหนูถอดไม่ออก "

ลูกน้อยยื้อยุดคอเสื้อที่ปิดหน้าปิดตา มีเพียงริมฝีปากบางที่โผล่พ้นออกมา แข่งกันประชันความยั่วเย้ากับจุดแต้มสีชมพูอมส้มบนอกอิ่ม ล่อตายวนใจคุณพ่อ ร่างสูงช่วยดึงเสื้อออกจากศีรษะได้สำเร็จก็สั่งให้อีกคนหลับตาลง

" คราวนี้หลับตา คุณป๋ามีของขวัญสุดพิเศษอีกชิ้นหนึ่งจะให้หนู "

ไบโอทวิตนะคะ ก็นั่นล่ะค่ะท่านผู้ชมมมม
กลับมาอ่านต่อด้วยนะคะ อย่าลื๊มมมม






 

เข็มสั้นของนาฬิกาจวนใกล้ล้ำเข้าเขตเลขสิบสองของวันใหม่ หลังจากถึงห้องพัก แบคฮยอนสลัดกางเกงยีนส์ฟอกสี เขี่ยมันไว้ข้างตะกร้าเสื้อผ้า จัดการธุระส่วนตัวอย่างคร่าว พุ่งตัวใส่เตียงให้ไวที่สุดเพื่อจบภารกิจสุดท้ายของวัน

แบคฮยอนกำลังเคลิ้มได้ที่ มืดสงัดป่านนี้ก็ยังมีใครบางคนส่งข้อความมารบกวนเวลาพักผ่อน มือสวยควานคว้าสิ่งที่สั่นสะเทือนอยู่ที่ใดสักแห่งบนตั่งเตียง ชื่อที่ฟ้องบนหน้าโทรศัพท์มือถือราวกับยาชูกำลังขนาดแท้ แบคฮยอนตาโต สารร่างอ่อนระโหยยันกายขึ้น 

ข้อความสั้นง่าย ได้ความหมายที่ส่งมาบอกความจริงหนึ่งประการที่แม้แต่เขาเองยังหลงลืมไป

' สุขสันต์วันเกิด '

' อ่อ ใช่ '  เพราะไม่ทันตั้งตัว ข้อความที่ตอบกลับไปจึงคล้ายบอกตัวเอง

เขาไม่รู้ว่าชานยอลไปรู้วันเกิดเขามาจากที่ไหน อย่างไรก็ตาม แบคฮยอนก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอ่านแล้วไม่รู้สึกดี

' ขอบคุณนะครับ '

' ฉันคนแรกหรือเปล่า ? '

ประโยคเคลือบแฝงความต้องการความเป็นที่หนึ่งทำคนอ่านหลุดยิ้ม แบคฮยอนไม่มีเพื่อนสนิทที่ไหน ไม่มีใครให้ความสำคัญกับวันนี้ แม้กระทั่งตัวเขาเอง

' ถ้าไม่ใช่ก็ช่างเหอะ หึหึหึ ' 

จู่ๆฝ่ายนั้นก็กลับลำ ชิงออกตัวว่าไม่ใส่ใจ ตบท้ายด้วยการหัวเราะกลบเกลื่อน แบคฮยอนชักไม่มั่นใจว่าสรุปแล้วชานยอลอยากได้คำตอบหรือไม่ แต่เขาก็พิมพ์ตอบไป ส่วนความรู้สึกของอีกคน ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องรับผิดชอบ

 ' คุณเป็นคนแรกล่ะ '

แบคฮยอนตอบตามสัตย์จริง เป็นคนแรกที่อวยพรวันเกิด คนแรกที่เติมความรู้สึกดีให้เขาอย่างคาดไม่ถึง 

 ' ใช่สิ ฉันน่ะเป็นพระเอกคนแรกของนาย '

คนอ่านหุบยิ้มฉับเมื่อรับรู้ความหมายที่ถูกบิดเบือนไปในทางสวาท ชานยอลพาเขาวกกลับไปสัมผัสความรัญจวนที่เพิ่งผ่านพ้นเมื่อหัวค่ำอีกจนได้ มีปัญหาอะไรถึงได้คอยแกล้งให้เขาอายอยู่เรื่อย

' ทะลึ่ง ! '

' หึหึหึ ของขวัญติดไว้ก่อนนะ ฝันดี '

หลังจากนั้นไม่ว่าแบคฮยอนจะส่งข้อความต่อว่า หรือสัญลักษณ์แสดงอารมณ์ใดๆไป ก็ไม่มีวี่แววว่าชานยอลจะโต้ตอบกลับมา ถึงอย่างนั้นแบคฮยอนก็ยังแปลกใจที่มุมปากยังไม่ยอมหุบยิ้มเสียที แม้แต่ยามข่มตานอนก็ตาม

ขอบคุณชานยอลมากจริงๆ

แฮ่กๆๆ คุณป๋าทำงี้กะน้องได้ไง วันหลังเอาอีก5555
ตอนแรกตั้งใจจะลงดึกๆแต่ไม่อยากให้รอกันนาน เขียนเสร็จก็ลงเลยดีกว่าเนอะ
ชอบมุขคุณป๋าลูกหนูมั๊ยคะ เพิ่งเคยเขียนแนวนี้เหมือนกัน
จะบอกว่าของขวัญที่ชานขอติดแบคไว้ จะโผล่มาในเรื่องหลักด้วยล่ะ
ฝากติดตาม และสุขสันต์วันนี้ ขอให้มีความสุขกันทุกๆคนเลย
 #ficlostangeles