Lost Angeles 21+ [ CHANBAEK ft. EXO ] จบแล้ว

ตอนที่ 1 : Before the scene

Before the Scene

come over and watch porn that starred by me

                ห้าสิบเอ็ด

                ห้าสิบสอง

                ห้าสิบสาม

                ห้าสิบสี่

            ห้าสิบห้า…

                พอได้แล้ว  เด็กหนุ่มสะกดจิตตัวเองให้หยุดนับเลขในใจ แล้วเอาเวลาที่เหลืออยู่สองสามนาทีบังคับตัวเองให้นั่งนิ่งๆโดยไม่เผลอกัดเล็บมืออย่างที่เคยประจำ แต่มันไม่ได้ผลหรอก เขายังไม่หยุดมองประตูบานเลื่อนสีดำบานนั้น ใจหนึ่งเฝ้ารอเพื่อจะผ่านมันเข้าไปแต่อีกใจ… ก็ภาวนาให้คนข้างในอย่าได้ขานชื่อเขาเร็วนัก

                “ บยอนแบคฮยอน ”

                ประตูเลื่อนสีดำเปิดออกพร้อมร่างผู้ชายตัวผอมบางสองคนเดินออกมาจากห้องนั้น หนึ่งในนั้นเดินจากไป ส่วนอีกคนเดินเข้ามาหา เท่านั้นคนถูกเรียกชื่อดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้โดยพลัน รับรู้ดีว่าโอกาสที่จะได้แสดงฝีมือมาถึงแล้ว

                เขาเท่านั้นที่ต้องเป็นผู้ถูกเลือก

                อาศัยความเงาวับของกระจกหน้าต่างสำรวจเสื้อผ้าหน้าผม กระชับสูทลำลองให้เข้าที่ แต่ก่อนนึกขึ้นได้ว่าทำไปก็เปล่าประโยชน์ ผู้ชายที่เป็นคนเรียกชื่อเขาก็ขัดจังหวะเสียก่อน

                “ ไม่จำเป็นหรอกน่า ทำตัวให้เป็นธรรมชาติดีกว่า เอาล่ะเข้าไปได้แล้ว ”

                นั่นสินะ จะใส่เสื้อมาให้เกะกะทำไมมากมาย เมื่อสุดท้ายก็ต้องถอด

 

                มันเป็นห้องขนาดประมาณสิบตารางเมตร มีโซฟาสีเบจตัวยาวอยู่ติดกำแพง เยื้องกันมีรีเฟลกและชุดไฟสตูดิโอตั้งครบครัน ตรงกันข้ามมีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานสีขาว ผู้ชายหน้าหวานที่เป็นคนเรียกเขาเมื่อครู่ก็ยืนอยู่ด้วยท่าเท้าเอว ก่อนที่ผู้ชายตัวสูงอีกคนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวปิดท่อนล่างไว้

                “ ชื่ออะไรล่ะ ”

                ชายหนุ่มที่นั่งกลางโต๊ะทำงานถาม แบคฮยอนเดาว่าผู้ชายคนนี้คงเป็นผู้กำกับ ไม่ก็เจ้าของค่ายอะไรทำนองนั้น

                “ เอ่อ …สวัสดีครับ ผมชื่อบยอนแบคฮยอนอายุยี่สิบสองปี ปัจจุบันเป็นนักศึกษาปีสองอยู่ที่มหาวิทยาลัย X คณะนิเทศศาสตร์สาขาการแสดง… ”

                “ เฮอะ ! แนะนำตัวอย่างกับมาสมัครงานออฟฟิศ ”

 “ ชานยอล… ”

ผู้ชายที่เปลือยท่อนบนแทรกขึ้นขณะที่เขายังแนะนำตัวไม่เสร็จดี  ดูจากหน่วยก้าน หมอนี่คงเป็นหนึ่งในบรรดานักแสดงของค่าย หน้าตาก็หล่อเหลาเอาการอยู่หรอก แต่แบคฮยอนรู้สึกไม่ถูกโรคด้วยเลย

                “ มีแฟนหรือยัง ” ผู้ชายคนแรกถามอีกครั้ง

                “ ไม่มีครับ ”

                จากนั้นทั้งห้องก็เงียบไปชั่วอึดใจ แบคฮยอนได้แต่ลุ้นว่าคนพวกนี้จะให้เขาทำอะไรต่อไป ผู้ชายที่ดูเป็นหัวหน้าทิ้งหลังพิงพนักเก้าอี้ เปลี่ยนท่าเป็นไขว่ห้าง เหมือนฝ่ายนั้นจะเดาใจเขาออก จึงสั่งเสียงเรียบ

                “ ถอดเสื้อผ้าออกสิ ”

                “ หา ! เอ่อ ครับ ”

                แบคฮยอนรับคำ ทั้งที่เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วว่าต้องถูกขอให้ทำแบบนี้ แต่พอเอาเข้าใจก็อดตระหนกไม่ได้ จู่ๆก็ต้องแก้ผ้าต่อหน้าคนที่เพิ่งเคยเจอ มันก็น่าอายอยู่ไม่ใช่เหรอ

                แต่ถึงอย่างนั้น มือคู่น้อยก็ค่อยๆถอดเสื้อคลุมหลุดออกจากแขน ริดกระดุมเสื้อเชิดออกทีละเม็ดตามด้วยกางเกงขายาว ความเย็นปะทะผิวเนื้อทันทีที่ชั้นในชิ้นสุดท้ายร่วงลงไปกองบนพื้น ร่างขาวเนียนปราศจากรอยด่างพร้อยปรากฏแก่ชายหนุ่มทั้งสาม แบคฮยอนรู้ว่าสายตาทุกคู่กำลังสำรวจเรือนร่างของตัวเอง กระจกหน้าต่างจึงถูกเลือกให้เป็นจุดวางสายตาเพื่อเลี่ยงการสบกับทุกการจับจ้อง

                “ พวกนายคิดว่าไง ลู่หาน ชานยอล ” แบคฮยอนได้ยินเสียงชายคนเดิมถามความเห็นอีกสองคนที่เหลือ

                “ อ้วนไปหน่อย ”

                เสียงทุ้มวิจารณ์สารร่างของเขาอย่างหยาบคายเกินที่คนฟังคุมสีหน้าไหว แบคฮยอนหันขวับตาเขียวปั๊ด และพบว่าเป็นผู้ชายตัวสูงยืนเท้าพนักพิงเก้าอี้ที่เขาไม่ถูกจริตด้วยนั่นเอง

                “ เหลวไหลน่าชานยอล น่ารักน่ากอดออกจะตายไป แถมยังดูไร้เดียงสาอย่างกับพวกไม่เคย ” อีกคนที่ชื่อลู่ห่านยืนลูบคาง ดวงตาพราวระยับฉายแววพึงใจ

                ชานยอลเดินอาดเข้าใกล้ วนไปวนมารอบร่างเล็ก นัยต์ตาคมสะท้อนความร้อนแรงเสียจนแผดเผาผิวเนื้อแบคฮยอนให้วูบวาบไปทั่วสรรพางค์กาย สอดสายตาเก็บรายละเอียดทุกซอกทุกมุมของทุกส่วนโค้งเว้าที่แบคฮยอนมี เวลานั้นแบคฮยอนได้แต่ยืนหนีบขา หน้าท้องขมวดเกร็ง ครั้นพอจะหาที่ติของอีกฝ่ายบ้าง ก็น่าเจ็บใจที่แบคฮยอนพบเพียงแต่ความกระชับเต่งตึง และมัดกล้ามที่ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องหวั่นใจระทวย

                ชายหนุ่มหยุดสายตาไว้ที่ดวงตาคู่เล็กที่ช้อนมองเขาต่ำลงไปในระยะครึ่งฟุต กระตุกมุมปากเหมือนนึกขึ้นได้ถึงความสนุกที่กำลังจะเกิดขึ้นเพียงแค่เขาเอ่ยปาก

                “ ขอเทสก่อนแล้วกัน ”

                ไม่ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธ วงแขนแน่นเนื้อก็รวบร่างเปลือยเปล่าเข้ามาป้อนจูบ สอดลิ้นเข้ามาทดสอบความหวานหอมในโพรงปาก แบคฮยอนหลับตาปี๋ พอนึกได้ว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ถึงได้จูบตอบชานยอลอย่างสุดความสามารถ ค่อยๆยกมือขึ้นนาบบนกล้ามอกหนา ริมฝีปากร้อนนั้นเลื้อยไล่ลงมาจูบตามซอกคอและลาดไหล่ ส่งเสียงชื้นแฉะดังเข้าหูสองคนที่ยืนตาโตเหมือนชมการแสดงแสงสีเสียงตระการตา ทั้งๆที่ฉากรักตรงหน้าไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าสักชิ้นเดียว

                “ อ๊ะ… ”

                แบคฮยอนรู้สึกได้ถึงฝ่ามือใหญ่ที่บีบเนื้อสะโพกก่อนที่ขาข้างหนึ่งจะถูกยกขึ้นขนาบเอวของอีกฝ่าย ชานยอลค่อยๆกดร่างบางนอนลงบนโซฟาที่ถูกเตรียมไว้เฉพาะกิจ มือหยาบกร้านลูบไล้ไปทั่วร่าง ทั้งต้นแขน สีข้าง และหน้าอกล้วนแต่ถูกล่วงเกิน ชานยอลจูบเขาแรงๆอีกครั้งแล้วถอยออกจากร่างน้อย ปล่อยให้แบคฮยอนนอนหงาย หอบหายใจคาโซฟา

                “ จงแด ถ้าแกคิดว่าเด็กนี่จะทนมือฉันได้ล่ะก็ ผิดถนัดเลยว่ะ ”

                มาถึงตรงนี้ ถ้าไม่ดัดจริตทุกคนคงพอรู้แล้ว่าแบคฮยอนมาสมัครงานอะไร

                นักแสดงจีวีนี่ไม่ง่ายเลยจริงๆ ยิ่งถ้าต้องร่วมงานกับผู้ชายที่ชื่อชานยอลแล้วล่ะก็

                ร่างพัง !

เธอจ๋า อย่าแบนเราเลย TT

#ficlostangeles

แท็กแบบนี้ เขียนแบบนี้นะค๊า
ขอกำลังใจด้วยค่าที่รัก