คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter2
" เฟรินลาออก!" ข่าวนี้แพร่สะพัดไปรวดเร็วมากจนไม่นานก็กระจายไปทั่วโรงเรียน การที่เฟรินลาออกนั้นเป็นหัวข้อสนทนาหลักในโรงอาหารดราก้อน มีการซุบซิบดัดแปลงข่าวเติมนู้นเติมนี่จนข่าวนั้นหลากหลาย ว่ากันบ้างก็เช่น ที่เฟรินลาออกเพราะโดนท่านเจ้าเอวิเดสบังคับ บ้างก็เฟรินเบื่อเอดินเบิร์ก บ้างก็ว่าเฟรินทะเลาะกับคาโล บ้างก็ว่าเฟรินโดนกักบริเวณเตรียมเข้าพิธีดูตัวที่จะแต่งงาน ข่าวนี้มีหลากหลายจนพวกที่รู้ความจริงอย่างพวกป้อมอัศวินปีห้าต้องตามกันแก้ข่าว ไม่นานเท่าไรข่าวทุกข่าวก็ลงตัวที่เฟรินโกรธคาโลจนไม่อยากมาเหยียบที่เอดินเบิร์กอีก
" คาโลแกดังยิ่งกว่าเก่าอีกนะ" เสียงพูดมาจากเจ้าเพื่อนซี้ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ณ โรงอาหารดราก้อนตอนเย็น
" คิลถ้ายังเป็นเพื่อนกันอยู่อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก จะกินข้าว" เสียงมาจากเจ้าชายคาโลที่อารมณ์ไม่ค่อยดีนัก
" ถึงฉันจะไม่พูด แต่แกก็เก็บไปคิดอยู่ดีแหละน่า มีอะไรพวกเราช่วยได้นะ ก็พวกเราเป็นเพื่อนทั้งแกทั้งเฟรินมัน เป็นเพื่อนกันจะช่วยใครฮะถ้าไม่ช่วยเพื่อนด้วยกัน มีอะไรพูดมาเลยดีกว่าอย่าเก็บไว้คนเดียวเลยมันคับใจนะ" คิลนักฆ่านั่งพูดกรอกหูเจ้าชายคนสำคัญแห่งคาโนวาลอยู่
" ใช่แล้วล่ะค่ะคุณคาโล" เสียงดังมาจากเจ้าหญิงเรนนอนคนงามที่มีเอี่ยวในเรื่องนี้ด้วย
" มีอะไรก็ปรึกษากันสิอย่าเก็บไว้คิดคนเดียว ยังไง ๆ ทั้งเฟรินและคาโลก็เพื่อนของพวกเราทั้งนั้น" เสียงไม่ค่อยสบอารมณ์ดังมาจากมาทิลด้า
" ใช่เฟรินเข้าใจผิด แล้วคาโลก็ไม่ยอมไปอธิบายแล้วเมื่อไรละป้อมของเราถึงจะครึกครื้นอีกละ" เสียงนี้มาจากน้องนงนุชของป้อมแองเจลิน่า โรมานอฟ
คาโลไม่สนใจทำเป็นไม่ได้ยินเอาแต่นั่งกินข้าวอยู่ไม่ยอมฟัง
" พอเถอะยังไง ๆ ก็ไม่ยอมแน่พวกเราพอแค่นี้เถอะให้คาโลตัดสินใจเองว่าความรักครั้งนี้จะปล่อยไป หรือ จะไปตามคว้ากลับมา"
" ทำไมคุณโรพูดอย่างนั้นล่ะค่ะ เราเป็นเพื่อนกันก็ต้องช่วยกันสิคะ"เรนนอนแย้ง
" มันเป็นเรื่องของเฟรินกับคาโล เขาต้องตัดสินใจเองนะ"
" คุณกัสก็คิดอย่างนั้นเหรอคะ"
" ไปข้างนอกกันเถอะพวกเรา" ครี๊ดเรียกพลางขยิบตาให้ทุกคน
" ก็ได้ค่ะ" เรนนอนพูดแล้วทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็หันกลับมาอีกครั้ง
" คุณคาโลคะคิดให้ดีนะคะความรักของคนเราน่ะ ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ นะค่ะ อย่าปล่อยให้มันเลยตามเลยล่ะ" เรนนอนพูดจบก็เดินตามคนที่เหลือไป
" มีอะไรเหรอครี๊ด" กัส โทนีย่าถาม
" เมื่อคาโลปากแข็ง และไม่กล้าไปหาเฟรินเพื่ออธิบายล่ะก็ เราก็ต้องจัดการเองแล้วล่ะ" ครี๊ดพูดขึ้น
" แล้วเราจะทำอย่างไรล่ะ" แองเจลิน่าถาม
" ก็ไม่รู้สิถึงเรียกออกมาประชุมยังไงล่ะ"
" เออ หรือว่าเราจะเขียนจดหมายไปอธิบายให้เฟรินมันฟังที่เดมอส" ครี๊ดเสนอขึ้น
" ไม่มีทางหรอกเฟรินต้องรู้แน่ ๆ" โรแย้ง
" แล้วจะทำอย่างไรล่ะ" มาทิลด้าถาม
เวลาผ่านไปนานก็ไม่มีใครพูดเลยมีแต่คนกำลังใช้ความคิด หน้ามุ่ยไปตาม ๆ กัน จนกระทั่ง
" เออใช่ ปิดเทอมนี้ที่คาโนวาลมีงานฉลองครบรอบของงคิงบาโล คนสำคัญทั้งหลายต้องมาแน่ ๆ รวมทั้งคนที่เดมอสด้วย" คิลเริ่มเปิดทางของความคิดให้เหล่าเพื่อน ๆ
" หนึ่งในนั้นก็ต้องมีเอวิเดส ถ้าท่านเจ้าเอวิเดสมาล่ะก็เฟรินก็อาจจะมาด้วยก็ได้นะ" แองเจลิน่าเสริม
" ใช่ แล้วเราก็ต้องวางแผนเพื่อให้สองคนนี้ได้อยู่ด้วยกันได้ จะได้ปรับความเข้าใจกัน" มาทิลด้าแทรกอีกนิด
" แต่ถ้าเฟรินไม่มาล่ะ" โรขัดขึ้น
" อันนี้ไม่ต้องห่วง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเถอะ ไม่มีอะไรที่นักฆ่าอย่างฉันทำไม่ได้"
" งั้นเรามาคิดกันเถอะ ว่าจะทำอย่างไงให้เจ้าเฟรินกับคาโลมันได้อยู่ด้วยกัน" ครี๊ดบอกเพื่อน ๆ ให้ช่วยกันคิด
เวลาผ่านไปจนตะวันลับฟ้า เหล่าผองเพื่อนของเจ้าของเรื่องนี้ก็ยังคงคิดกันอยู่
" เออใช่คิดออกแล้วครับ" ซีบิลโพล่งออกมา
ทุกคนหลุดออกจากห้วงแห่งความคิดทันทีแล้วรีบมาล้อมวงฟังซีบิลที่กำลังจะอธิบาย
" เขยิบมาอีกหน่อยซิครับ จะได้ไม่ต้องพูเสียงดัง เดี๋ยวมีคนมาได้ยินหมดหรอก"
แล้วทุกคนก็รวมหัวกันฟังอย่างตั้งใจจนเวลาผ่านไปสักครู่หนึ่ง
" ตกลงเอาแผนนี้ก็ล่ะกันนะ"
" แผนนี้ก็ไม่เลวนี่ ใช้แผนนี้ก็ท่าจะโอเคนะ"
" งั้นสรุปเอาแผนนี้แหละ แล้วพอใกล้จะถึงวันงานจะเรียกมาปรึกษากันอีกที โอเคนะทุกคน"
" โอเค"
" งั้นแยกย้ายกันไปได้แล้วล่ะ เดี๋ยวจะเป็นที่สงสัย"
" อ๋อ คุณคิลคะเดี๋ยวก่อนคะ"
" มีอะไรหรือเรนอน"
" อย่าลืมเรื่องที่คุณรับปากไว้นะคะว่าจะเอาตัวเฟรินมาวันงานให้ได้"
" ไม่ต้องห่วงหรอกเรนอนเฟรินมันต้องมาแน่ ๆ อยู่แล้ว เชื่อฝีมือฉันสิ"
" ขอให้สมพรปากเถอะนะคะ"
" นี่เรนอน มาได้แล้วจะมืดแล้วนะ" เสียงแองเจลิน่าตะโกนมาแต่ไกล
" อ๋อค่ะ กำลังจะตามไปแล้วคะ"
" ไปแล้วนะคะคุณคิล"
" อ๋อ เชิญครับ"
สองสามวันต่อมา
เดมอส..
" ท่านเจ้ามีพระราชสาสน์ส่งมาจากคาโนวาลพะย่ะค่ะ"
" อืม"
" นี่พะย่ะค่ะ"
" จดหมายว่าอย่างไรเหรอฮะท่านพ่อ" เสียงมาจากเจ้าหญิงแห่งเดมอสและบารามอสที่ตอนนี้กำลังเสวยพระกระยาหารอยู่
" อาทิตย์หน้า มีงานที่คาโนวาล เนื่องจากคิงบาโรฉลองอายุครบสี่รอบน่ะ" ท่านเจ้าเอวิเดสพูดไปก็มองบุตรสาวของตนไป ที่หลังจากหายซึมแล้วก็กลับไปร่าเริงปกติ เสียอย่างเดียวไม่ค่อยยอมอยู่เฉย ๆ ในวัง แต่กลับออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกกับเจ้าโกโดมบ่อย ๆ ไม่รู้ว่าเจ้าโกโดมพาไปเล่นแผลง ๆ อะไรที่ไหนมา บางวันกลับมาเนื้อตัวมอมแมมแถมถลอกปอกเปิกอีกต่างหาก
" ลูกจะไปกับพ่อไหมล่ะ จะได้ไปเปิดหูเปิดตาด้วย ลูกไม่ได้เจอพวกเพื่อน ๆ ของลูกนานแล้วไม่ใช่เหรอ เพราะว่างานนี้เพื่อน ๆ ของลูกต้องไปช่วยกันจัดงานด้วยแน่ ๆ แต่พ่อไม่ได้บังคับนะ"
" ไม่ไปหรอกฮะ เบื่อ" เมื่อเจ้าหญิงพูดจบก็หันไปกินอาหารต่ออย่างไม่อยากสนใจ แต่ในใจก็เริ่มรู้สึกคิดถึงเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้ว แล้วก็เผลอบ่นอุบอิบกับตนเองว่า " ถ้าไอ้เจ้าน้ำแข็งบ้านั่นมายอมง้อซักหน่อยนะเรื่องมันคงไม่เป็นอย่างนี้หรอก ไม่รู้จักตามง้อซะจริง ๆ ขนาดตอนนี้เราเริ่มหายโกรธแล้วนะอยากจะเจอหน้าเพื่อน ๆ เต็มทนแล้ว แต่ก็ไม่ได้หรอกเดี๋ยวขายหน้าหมด เพราะเราเป็นฝ่ายไม่ไปก่อน ถ้ากลับไปตอนนี้ต้องโดนเพื่อน ๆ ล้อแน่ แถมเสียชื่อขโมยอีกต่างหาก ต้องใจแข็งไว้ให้มันรู้กันไปเลยว่าใครกันแน่ที่ผิดจริง ๆ ไม่มาง้อก็ให้มันรู้ไปสิ หรือไม่แน่ก็ต้องแกล้งให้เข็ดสักหน่อยแล้ว"
" ไม่ไปจริง ๆ เหรอเฟลิโอน่าลูก"ท่านเจ้าถามอีกครั้ง
" ไม่ไปหรอกฮะเสด็จพ่อ ตอนนี้ยัง" เฟรินหยิบวิชาหน้ากากฟาโรห์มาใช้ ให้ท่านพ่อของตนคิดว่าไม่อยากไปจริง ๆ แล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
" ก็ตามใจลูกแล้วกันนะ"
" เจ้าหญิงเฟลิโอน่ามีจดหมายมาถึงเจ้าหญิงแน่ะพะย่ะค่ะ" เจ้าโกโดมวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
" จดหมายจากใครเหรอเจ้าโกโดม" เฟรินก็ตกใจเหมือนกัน อยู่ ๆ ก็มีจดหมายมาถึง
" ไม่รู้สิพะย่ะค่ะองค์หญิง"
เจ้าโกโดมก็เลยรีบยื่นจดหมายให้ แล้วเฟรินก็เลยแกะอ่านทันที
ถึง เจ้าหญิงหัวขโมยของป้อมอัศวิน
หายไปไหนน่ะเฟริน ไม่มาโรงเรียนเลยนะ รู้ไหมมีใครเขาคิดถึงแกน่ะ พอแกไม่มาป้อทั้งป้อมก็ไม่ครึกครื้นกันเลย ทุกคนคิดถึงแกนะและอยากจะฆ่าแกด้วย แกต้องโดนทำโทษเฟริน..........จากเพื่อน ๆ ในป้อม.(แต่ฉันเขียนเอง)
เพราะฉะนั้นแกต้องมางานที่คาโนวาลด้วย ทุกคนรอเจออยู่ ถ้าไม่มาแกจะได้เจอฉันแน่ คงรู้นะ
นี่พวกเราวางแผนคอยช่วยแกเอาไว้ด้วย เป็นเซอร์ไพรซ์ มาแล้วกันนะ แล้วจะบอก................ต้องมาให้ได้นะ
ฉันเองก็ไม่ค่อยได้เขียนจดหมายสักเท่าไรนัก.........มันก็ตลกอยู่บ้างนะ..เขียนเองก็ไม่รู้จะเขียนอะไร........เฮ้อ......แต่รับงานเขามาแล้วก็ต้องทำให้สำเร็จซะด้วยแกก็รู้นะ..........ก็ทน ๆ อ่านไปละกัน ....อย่าลืมมาล่ะไม่งั้นพวกเราป้อมอัศวินปีห้าจะยกป้อมไปหาแกเอง
จาก....เพื่อน...(นักฆ่าที่ไม่ทำให้ใครผิดหวัง)
" ไอ้คิล!! ทำกันได้น้า!!!"
ความคิดเห็น