คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : นางบำเรอชั่วคราว / 7
“เริ่มอนนี้เลย”
ำสั่อธรรศทำให้ใบหน้าที่แอยู่แล้วอินาหราแัึ้นมาทันา ะที่หัวในั้นเ้นระทึแร หิสาวไม่มีเวลาแม้แ่ะลัเลใเพราะฝ่ามือให่อธรรศันศีรษะเธอเ้าไปหาทันที
ินาหราใเ้นระหน่ำะพาลิ้นเล็เ้าไปในปาอธรรศและทำามที่เาสอน่อนหน้านี้ทุอย่า แม้ะๆ เิ่นๆ และลุลัไปบ้า แ่เธอ็ยัไ้ยินเสียราเบาๆ อย่าพึพอใอเา
“เ่มา”
ธรรศเอ่ยปามนหัวไวและยิ้มใส่าู่หวานอย่ามีวามหมาย
นไ้รับำมหายใไม่ทั่วท้อ รู้สึสะบัร้อนสะบัหนาวเมื่อรับรู้ว่าอวัยวะบาอย่าที่เธอนั่ทับอยู่ยายัวให่ึ้น เธอ้อนสายาึ้นมอเ้าอั้วยวามอายและใพอัน
“อยาสำรวร่าายอผม่อนไหม” เาถามน้ำเสียลุ่มลึ
“มะ...ไม่่ะ” เธอส่ายหน้าและอบระท่อนระแท่น
“ุไม่อยาสำรวสรีระอผมอนนี้็ไม่เป็นไร แ่ผม้อสำรวทุารานิ้วบนัวุ”
ธรรศึนัวเล็เ้ามาูบอีรั้อย่าูื่ม้วยวามปรารถนาามประสาผู้ายที่เมื่อเออสใหม่็อยาสำรวและลิ้มิมรสให้สมอยา
ูบเร่าร้อนและเรียร้ออธรรศทำให้นถููบใเ้นระหน่ำ เธอร้อนวูบวาบและอ่อนระทวยไปทั้ัว หลัาถอนูบายหนุ่ม็ับร่าเล็ให้นั่หันหลั ่อนะูบไปามใบหูนุ่มและออาว มือ้าหนึ่เลื่อนไป...........ส่วนอี้า็ลูบไล้สำรวไปทั่วสรรพา์ายสาวอย่าถือสิทธิ์ (ออนุาับา่วนะะ ^^)
สัมผัสอธรรศสร้าวามปั่นป่วนรัวนใให้ับินาหราอย่าเหลือล้น ะที่ำลัเลิบเลิ้ม็้อสะุ้และเร็ร่าแ็ทื่อ.......
“ุธรรศ”
“ผมทำุเ็บหรือเปล่า” ธรรศระิบถาม......
“ปะ...เปล่า่ะ ันแ่ใ”
เธอสารภาพามรและลืนน้ำลายเหนียวๆ ลออย่ายาลำบา..............
ูเหมือนธรรศะเาวามิอินาหราออ เาึเอ่ยปลอบเสียนุ่ม
“มันไม่น่าลัวอย่าทีุ่ิหรอ าหรา ไม่น่าลัวเลย”
“ุธรรศะ...เอ่อ...อนนี้เลยเหรอะ”
แม้ำถามนั้นะระท่อนระแท่น ไม่ไ้ใวาม แ่ธรรศลับเ้าใสิ่ที่อีฝ่ายำลั้อารสื่อ
“ุพร้อมไหม” ธรรศถามะเยาไว้บนไหล่มนอนผิวนุ่มหอม
“ถ้าันบอว่ายั ุธรรศะุันไหมะ” เธอถามอย่าเรๆ ล้าๆ เพราะรู้ีว่าไม่มีสิทธิ์่อรอ
“ุอยาให้รั้แรอุเิึ้นที่ไหน ผมให้โอาสุเลือ”
“บนเียไ้ไหมะ”
นไ้รับโอาสเอียหน้าไปถาม พวแ้มนวลึนับปลายมูโ่เป็นสันอเาพอี
“ล ืนนี้เราะทำวามุ้นเยันอย่าลึึ้บนเียนุ่มๆ แ่อนนี้ผม้อสำรวุให้รบทุารานิ้ว่อน”
ินาหราไม่มีเวลาแม้แ่ะเินอาย เพราะธรรศใ้ร่าายอเาแทบทุส่วนสัมผัสับร่าอรรอเธอ สัมผัสที่เิึ้นาวาม่ำออายหนุ่มทำให้สาว้อยประสบาร์หลุเสียราออมาหลายรั้...
บทที่ 4
ินาหราเริ่มรู้แล้วว่า ถ้าหาเธอไม่พูาอวี ทำัวน่ารั รับฟัและทำามำแนะนำอธรรศ เา็ะปิบัิ่อเธออย่าอ่อนโยน พูาับเธอเพราะๆ บารั้็ส่ยิ้มอบอุ่นมาให้ เาทำามที่ลับเธอไว้ว่าให้อยู่้วยันแบบสามีภรรยา
“ไปเินเล่นที่ายหาย่อยอาหารันีว่า”
ธรรศเอ่ยวนพร้อมับแบมือไปรหน้าินาหรา หลัาอาหารมื้อเย็นผ่านไปไ้ไม่นาน
“่ะ” เธออบรับและวามืออัวเอบนมือให่ ให้เาุมมือพาไปยัายหาอย่ายินี
ทั้สอเินทอน่อไปามหาทรายสีาวนวลที่ทอัวยาวสุลูา บ้านพัอธรรศอยู่ห่าาุมน่อน้ามา เหมือนเป็นหาส่วนัวเลย็ว่าไ้ บริเวนี้ึมีเพียเาและเธอท่ามลาบรรยาาศยามเย็นที่แสนสบาย
“ุอบที่นี่ไหมาหรา”
“อบมาเลย่ะ มันทั้สวย ทั้สบ บรรยาาศ็ี”
ินาหราอบามวามรู้สึทุอย่า มานึึ้นไ้ว่าไม่วรแสออนเินาม็หลัาที่พูออไปหมแล้ว
“แล้วอบเ้าอบ้านหรือเปล่า”
“ะ?” เธอหันวับไปมอนถามล้ายไม่แน่ใ
********************
ถามอะไรออไปรู้ัวไหมะุธรรศ
อบุสำหรับทุๆ ารสนับสนุน่ะ อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
นาบำเรอั่วราว รูปแบบ e-book ำหน่ายที่ Meb ่ะ >>นาบำเรอั่วราว
ความคิดเห็น