คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : คืนแรกของสองเรา 6-3
“ผมะ่อยๆ เป็น่อยๆ ไป ไม่บุ่มบ่าม และผมสัาว่าะทำใหุ้ำวามสุใน่ำืนแรอเราไม่มีวันลืม”
พูบาร์ลอส็ร่าภรรยาสาวให้นอนราบับที่นอนนุ่ม นวลนารีหายใแรนหน้าอสะท้อนึ้นล้วยวามื่นเ้นเมื่อร่าหนายับึ้นทาบทับบนัวเธอ วาสอู่สบประสานในระยะิใล้ สัมผัสไ้ถึไอร้อนาลมหายใอันและันถนัถนี่ ่อนที่ฝ่ามืออบอุ่นะยึ้นประอวหน้าามอย่าเป็นเ้าอ
“เราะเป็นอันและัน”
นวลนารีปิเปลือาลเมื่อริมฝีปาอุ่นัอาร์ลอสล่ำลมา่อนผนึับเรียวปาอิ่มอเธอแนบแน่น หิสาวถึับราเบาๆ เมื่อฟันี่มอเาัลีบปาล่าอเธอแล้วึเบาๆ อย่ายั่วเย้า านั้น็แยลีบปาอเธอออาัน ส่ปลายลิ้นร้อนเ้าไปภายใน ื่ม่ำวามหอมหวานา่อปาอเธออย่ามีั้นเิ ทำเอาใสาวที่เพิ่ไ้รับุมพิเป็นรั้ที่สอเ้นไม่เป็นัหวะ แ่ระนั้น็พยายามเรียนรู้และอบสนอ้วยารแลลิ้นับเา แม้ะไม่ประสีประสา ทว่ามันลับทำให้น่ำอในเิรัราระหึ่มอย่าพึพอใ
ิ๊...ิ๊...
เสียรบวนที่ัมาาเรื่อมือสื่อสารบนโ๊ะหัวเียทาฝั่อนวลนารีทำให้าร์ลอสำ้อถอนริมฝีปาออ และผศีรษะึ้นมอสบาับนใ้ร่า ที่นอนสูลมหายใเ้าถี่ๆ
“น้ำนวลรับสายไ้หรือเปล่าะ”
ริมฝีปาที่ยัุ่ม่ำและบวมเ่อาารุมพิยับเอ่ยถามนเป็นสามีอย่าเรใ
“ไ้สิ ามสบาย”
าร์ลอสไม่ไ้เอ่ยเปล่า ทั้ยัอำนวยวามสะว้วยารเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือมาส่ให้ถึมือภรรยาสาวอี้วย
“อบุ่ะ”
นวลนารีอบุสามีที่ยัร่อมร่าอนอยู่ และไม่มีทีท่าว่าะยับไปไหน ่อนรับสายเบอร์ที่ไมุ่้นสายา เพราะถ้าไม่รับ อีสัพัเ้าอเบอร์็ะโทร.มาอี
“สวัสี่ะ”
“สวัสีรับน้ำนวล ผมอิรุนะรับ”
“สวัสี่ะอิรุ” นวลนารีทัทายและเผลอยิ้มออมาเมื่อรู้ว่าเ้าอเบอร์แปลานั้นือเพื่อนเ่าอนนั่นเอ
‘อิรุ...หมอนี่เป็นใรันถึทำให้น้ำนวลยิ้มหวานเวลาพูสาย้วย’
าร์ลอสวิเราะห์ะสัเพฤิรรมอภรรยา วามไม่พอใเริ่ม่อัวึ้นภายในใอเา ทว่าใบหน้าหล่อเหลายัเรียบเย ไม่บ่บออารม์ แ่หูลับเี่ยฟัารสนทนาอหล่อนับนปลายสายอย่าั้อั้ใ
“ผมโทร.มารบวนเวลาพัผ่อนอุหรือเปล่ารับน้ำนวล”
นปลายสายเอ่ยถามอย่าเรใ อิรุรู้ว่าเวลานี้เป็นเวลาพัผ่อน แ่เาลับห้ามใัวเอไม่ไ้ เพราะหลัาที่พบันที่ห้าสรรพสิน้าเมื่อ่วลาวัน เา็รู้สึว่าัวเอหลุมรันวลนารีเ้าให้แล้ว
“ไม่รบวนหรอ่ะ เพราะันยัไม่นอน” เธออบเพื่อนเ่าไปามริ
‘ทำไมะไม่รบวนล่ะ ผัวเมียเาะหลับะนอน โทร.มารบวนอยู่ไ้’
าร์ลอส่อนแะนปลายสายในใ และรู้สึหมั่นไส้ภรรยานามึ้นมาิๆ ึิะทำอะไรบาอย่าเพื่อให้ารสื่อสารระหว่าหล่อนับนปลายสายบลให้เร็วที่สุ
“ว่าแุ่มีธุระอะไรหรือเปล่าะ”
“เปล่ารับ ผมรู้สึีใที่ไ้พบุวันนี้ ็เลยอยาโทร.มาุยามประสาเพื่อนเ่าน่ะรับ”
“ัน็ีใที่ไ้พบุ่ะ ะว่าไปเราไม่ไ้เอันนานมาเลยนะะ”
“ใ่รับ แ่ผมยัำวันแห่วามรัอนอยู่ั้นมัธยมปีที่สามไ้เป็นอย่าีเลยนะรับ”
“อนนั้นันทำเรื่อน่าอายเอาไว้”
นวลนารีหน้าแึ้นมาโยอัโนมัิเมื่อนึถึเรื่อบาอย่าในอี วันที่เธออาหานำอุหลาบไปให้ับายหนุ่มที่แอบอบ
“เป็นเรื่อี่าหาล่ะรับ ผมรู้สึีใมาที่ไ้รับอุหลาบาุ”
อาารหน้าแล้ายัเินอภรรยาที่ำลัสนทนาับายอื่นทำให้าร์ลอสไม่อานิ่เยไ้อี่อไป ายหนุ่มลใบหน้าลุมพิเธอที่ลำอ พลาุไ้ใบหน้าไปทั่วบริเวนั้นอย่าถือสิทธิ์
“อุ๊ย!” นวลนารีหลุเสียอุทานออมาเมื่อไรเราสาระายอสามีรูามผิวายอ่อนนุ่มทำให้เธอรู้สึัี้และหวามไหวระนัน
“เิอะไรึ้นเหรอรับน้ำนวล”
นปลายสายเอ่ยถามอย่าสสัยและเป็นห่วในเวลาเียวัน
“ปะ...เปล่า่ะ”
หิสาวปิเสธพัลวัน ะให้เธอบออิรุไ้อย่าไรันว่าเิอะไรึ้นับัวเอเวลานี้
“ไม่เป็นอะไรแน่นะรับ” นปลายสายถามย้ำเพื่อวามแน่ใ
ทว่านวลนารียัไม่ทันเอ่ยยืนยัน็้ออุทานึ้นมาอีรั้ เมื่อถูฟันี่มอาร์ลอสับที่อเบาๆ หาอานุภาพอมันลับทำให้หิสาวถึับสะท้านไปทั้ัว
“อุ๊ย!”
“เิอะไรึ้นันแน่รับ บอผมสิรับ” อิรุถามน้ำเสียร้อนรน
“มะ...ไม่มีอะไรริๆ ่ะ แ่ันิธุระนิหน่อย่ะ วันหลั่อยุยันใหม่นะะ สวัสี่ะ”
นวลนารีแแเสียรัวนลิ้นแทบพันัน และรีบวาสายหลัเอ่ยลาเพื่อนเ่าที่ะันับารระทำอเธออยู่ไม่น้อย
“ทำไมรีบวาสายล่ะรับ”
เ้าอใบหน้ามายเยึ้นมาเอ่ยถามภรรยานามน้ำเสียเนิบนาบ ่อนรอยยิ้มบาอย่าเอาไว้ภายใ้ใบหน้าเรียบเยอน
“็ุทำแบบนั้น น้ำนวละุยไ้ยัไล่ะะ” นวลนารีอบและเผลอมอ้อนนัวโอย่าหมั่นไส้ เพราะสสัยว่าะถูอีฝ่ายลั่นแล้นั่นเอ
“แบบนั้น แบบไหนรับ” เาเลิิ้วึ้นสู พลายิ้มใส่าสีน้ำาลลมโอย่าล้อเลียน
“็แบบทีุ่ทำเมื่อี้ไะ”
“อ้อ...แบบนี้ใ่หรือเปล่า”
บำาร์ลอส็้มลุมพิภรรยานสวยอีรั้อย่าที่้อาร เาื่ม่ำวามหอมหวานปานน้ำผึ้ใน่อปาอเธออย่าหิวระหาย เรียวลิ้นอเาเี่ยวระหวัลิ้นเล็อเธออย่าเร่าร้อน สอนให้นัวเล็เรียนรู้ารูบและอบสนอในแบบที่เาปรารถนา
มือให่อายหนุ่มเลื่อนไปที่สายเสื้อนอนเส้นเล็ที่ภรรยาสวมใส่ านั้น็เี่ยวมันออาไหล่มนและรั้ลไปอที่ใ้ราวนมทั้สอ้า เาปละอบราเียร์ลูไม้สีหวานที่ปปิวามามอเนินเนื้อเ็มึอออย่าำนิำนา ไม่ถึอึใทรวอาวอวบอิ่มทั้สอ้า็เบ่บานเมื่อไ้รับอิสระ ฝ่ามือให่อบอุ่นลูบวนบนยอถันึู่ันรับสัมผัสอเาเป็นอย่าี ่อนะอบุมเ้าาม้าหนึ่แล้วเล้นลึอย่ารู้ัหวะ ารเล้าโลมอาร์ลอสส่ผลให้ีพรเ้าอทรวอามที่เพิ่ถูมือายสัมผัสเป็นรั้แรเ้นไม่เป็นส่ำ วามวาบหวาม่อัวึ้นในายสาวอย่าห้ามไม่ไ้
“รู้สึเป็นยัไบ้า”
าร์ลอสถอนริมฝีปาพร้อมระิบถามิลีบปาอิ่มที่เผยอน้อยๆ อภรรยา ะที่ฝ่ามือร้อนเลื่อนไปอบุมทรวออี้าอย่าไม่ให้น้อยหน้าัน
นวลนารีปรือาึ้นมอใบหน้าหล่อเหลาที่ห่าาใบหน้านไม่ถึืบ้วยวา่ำหวาน ลมหายใอเธอสะท้อนึ้นล้วยวามรู้สึปั่นป่วนรัวนใ มันือประสบาร์ใหม่ที่ให้วามรู้สึีอย่าบอไม่ถู ูบอเาเร้าอารม์และทำให้เธอเลิบเลิ้มราวับ้อมนร์ ฝ่ามืออเาที่แะ้อบนผิวายไม่ไ้ทำให้เธอนึรัเีย ทั้ยัรู้สึไว้วาใเาราวับุ้นเยันมานาน
*******************************
อบุทุท่านที่ิาม อบุทุๆ ารสนับสนุน่ะ
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
เมียรรมสิทธิ์ รูปแบบ e-book ำหน่ายที่ Meb ่ะ >> เมียรรมสิทธิ์
ความคิดเห็น