คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ถึงเวลาทำหน้าที่ - 1
“เปิประูเี๋ยวนี้นะปลายฟ้า”
“ุภาม”
เสียสั่ที่เ็มไป้วยวามหุหิอนหน้าห้อ ทำให้ร่าบอบบารีบลาเียแล้วเินไปเปิประูให้เ้าอบ้านอย่าว่อไว
“ั้า เสียเวลาะมั วันหลัไม่้อล็อห้อ”
ภาม่อว่าพร้อมระแทประูปิเสียั ทำเอาปลายฟ้าสะุ้เล็น้อย หา็พยายามั้สิ มอหน้านที่มาหานยามวิาลแล้วพูับเา
“อโทษ่ะ ฟ้าไม่รู้ว่าุะมาหาอนนี้”
วาุร้าวอภาม้อหน้าปลายฟ้า แล้วอย้ำหน้าที่อหล่อน
“ผมไม่ำเป็น้อบอุว่าะมาหาอนไหน แุ่้อพร้อมทุเวลา เพราะหน้าที่อุือนาบำเรออผม”
“ุภามื่มมาเหรอะ”
ปลายฟ้าเอ่ยถาม้วยวามเป็นห่วเมื่อไ้ลิ่นแอลอฮอล์าลมหายใอนร่าให่ แ่ภามลับะอใส่เธอ
“ไม่ใ่เรื่ออุ!”
ปลายฟ้า้มหน้าหลุบามอพื้น เ็บ่อนวามน้อยใเสียใเอาไว้ในอ
“ถึเวลาทีุ่้อใ้แทนพ่ออุแล้วปลายฟ้า” ภามบอนที่ยืน้มหน้า
“่ะ” หิสาวอบรับอย่าำใและไม่ไ้สบาม
“ถอเสื้อผ้าออแล้วึ้นไปรอผมบนเีย”
ปลายฟ้าพยาม่มวามรู้สึหลาหลายทีู่่โมิใพร้อมๆ ันอย่าสุำลัวามสามารถ บอัวเอในใว่า้อผ่านุที่ยาลำบานี้ไปให้ไ้
เธอถอุนอนระโปรแนยาวผ้าาินสีรีมระุมหน้าออทาศีรษะ แล้วปล่อยให้มันทิ้ัวลบนพื้นห้อ ่อนะัารับบราเียร์ลูไม้และาเใน้วยสอมือที่สั่นน้อยๆ ทั้อับอายและหวาหวั่นระนัน ริอยู่ที่เธอเป็นู่หมั้นอภาม เธอับเาแสวามรัันบ่อยรั้ แ่็สัาว่าะไม่ิสุ่อนห่าม
ภามมอทุอิริยาบถอปลายฟ้าั้แ่เธอเริ่มถอเสื้อผ้า นระทั่ร่าอรรเปลือยเปล่าึ้นไปนั่รอบนที่นอนามำสั่อเาอย่าไม่ละสายา ร่าสูเินไปหยุไม่ไลาเียหลัให่ มือหนาระุสายเสื้อลุมสีเทา พันธนาาริ้นเียวบนเรือนาย เมื่อสาปเสื้อแยาันเา็ถอมันอออย่าไม่ใส่ใ
หัวใอปลายฟ้าเ้นไม่เป็นัหวะ เมื่อภามพาเรือนายำยำที่เ็มไป้วยมัล้าม บ่บอถึวามแ็แร่อเาึ้นมานั่บนเียว้า ห่าาเธอเพียไม่ี่ืบ ่อนเสียทุ้มหนัะัึ้นทำลายวามเียบ
“่อนะทำหน้าที่ ผมอยาฟั้อห้ามและ้อลอีรั้”
“ห้ามท้อ ้อสนอวาม้อารอุไ้ทุเวลา”
นั่นือ้อห้ามเพียบาส่วนอภาม
“ผมะเอาสทุรั้ ุ้อป้อันัวเอีๆ”
เาบอ้อลที่เหลือ เพื่อย้ำเือนให้เธอำ
“่ะ” ปลายฟ้ารับำอย่ามื่น เธอเยิว่าะมี่ำืนแรที่หวานื่นและ่วเวลาที่น่าำร่วมับภามในืนแ่าน แ่อนนี้แ่ฝันเธอยัไม่ล้าเลย
“ถ้าพร้อมแล้ว็ทำให้ผมแ็้วยมือและปาอุ”
ภามเอนัวลนอน ประสานสอมือไว้รท้ายทอยอย่าผ่อนลาย ปลายฟ้ามอท่อนาแ็แร่ที่แยออเล็น้อยอนัวให่ หัวใอเธอระหน่ำเ้นแรเมื่อเลื่อนสายามายัลาลำัวอเา
“ไม่ไ้ทำารบ้านมาหรือไ” ภามถามเสียเ้มอย่านึรำา เมื่อเห็นเธอเอาแ่มอส่วนนั้นอเา
“ทะ...ทำแล้ว่ะ” ปลายฟ้าอบเสียเบา ารบ้านที่เาว่า็ือให้เธอเรียนรู้ทฤษีารมีเพศสัมพันธ์ ทำให้ฝ่ายายพึพอใ หรือะเรียว่าูหนัโป๊็ไม่น่าะผิ
“ั้น็ลมือสิ มัวรีรออะไรอยู่”
“่ะ” ปลายฟ้าสูลมหายใเ้าลึ ่อยๆ ยื่นสอมือเย็นเียบไปที่ลาลำัวอภาม แล้วรับเอาแ่นายอเาไว้้วยสอมืออย่าล้าๆ ลัวๆ
‘มันไม่ยาหรอ เรา้อทำให้ไ้นะฟ้า’
ปลายฟ้าปลอบใัวเอ้ำๆ มือบอบบาบีบลึแท่เนื้ออภามเบาๆ พยายามทำให้เาพอใ ระหว่านั้นเธอไม่ไ้เหลือบแลมอหน้าเาแม้แ่น้อย
“เี๋ยว่อน!”
*************************************
อบุสำหรับาริาม่ะ
ความคิดเห็น