คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : . I N T R O
. I N T R O
‘หะ จะให้กีกวังมาอยู่กับผมเนี่ยนะ !’ ผมโวย เรื่องอะไรผมต้องให้คนอย่าง’อีกีกวัง’ มาอยู่ชายคาเดียวกับเผ่าด้วยล่ะ
‘ก็ใช่น่ะสิลูก ในเมื่อเพื่อนรักของแม่ต้องไปต่างประเทศตั้งหลายเดือน แม่ก็เลยอาสาดูแลลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเค้าซะเลยไง อีกอย่างกีกวังน่ะ น่ารักจะตายไป’ แม่พูดพร้อมกับทำหน้าเคลิบเคลิ้ม
‘ก็ให้มันไปอยู่กับแม่ซิ จะพามาที่นี่ทำไมกัน ! =[]=’ ไร้สาระชะมัด จะรับเลี้ยงลูกคนอื่นเนี่ยนะ ที่นี่มันบ้านนะ ไม่ใช่เนิร์ดเซอรี่ซักหน่อย =[]=^^^^^
‘ไม่ได้หรอกลูก กีกวังเขาติดเรียนนี่นา แถมโรงเรียนที่เขาเรียนอยู่ก็ไม่ได้เข้าง่ายๆซะด้วย’
‘ก็ให้ย้ายไปเรียนที่นู่นเลยซิแม่ !’
‘ไม่เอาน่าดงอุน ทำไมถึงไม่ชอบพี่เขานักหล่ะ ตอนเด็กๆลูกยังพูดกับแม่อยู่เลยว่าโตขึ้นผมจะแต่งงานกับกีกวัง ตอนนั้นลูกยังน่ารักมากอยู่เลยน้า’ ...ทำไมแม่ชอบเอาผมมาประจานนักนะ ตอนนั้นมันตั้งแต่ผมอายุสี่ขวบนี่ครับ สี่ขวบเองนะ !!!!! มันก็ต้องมีบ้างไม่ใช่หรือไง -//////-
‘เรื่องแบบนั้นใครจะไปจำได้ -0-///’ อันที่จริงคือผมจำได้อยู่ จำได้เป็นฉากๆเลยด้วย แต่เรื่องอะไรผมจะต้องมานั่งรื้อฟื้นกันหล่ะ มันน่าอับอายออก ( แล้วไหนแกบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดา ) = =//
‘เอาเถอะน่า ยังไงแม่ก็ไม่ได้ให้ลูกตัดสินใจอยู่แล้ว แม่ก็แค่แวะมาบอกเฉยๆเท่านั้นแหละ’ ...กูว่าแล้ว ปกติทำอะไรแม่เคยปรึกษาผมซะที่ไหนล่ะ เอาจริงๆผมก็ควรจะค้านแม่บ้างล่ะนะ แต่ผมรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์
‘เงียบแบบนี้แม่ถือว่ายอมรับแล้วนะลูก ^O^’ แม่ยิ้มอย่างร่าเริง
‘ผมปฏิเสธได้ด้วยหรอ =_________=’
‘แน่นอนว่าไม่ได้ ’
‘เหอะ =__=’
‘อ๊า... จะถึงเวลาแล้ว แม่ไปก่อนนะจ๊ะ อ้อ แล้วก็เย็นนี้แม่ต้องบินไปดูงานที่ต่างประเทศนะ อยู่โน่นซักเดือนสองเดือน ดูแลกีกวังดีๆล่ะลูก ขาดเหลืออะไรก็บอกจุนฮยองเอาแล้วกัน แม่ไปล่ะ บายยย ^O^/’
‘เดี๋ยว แม่ ... !’
ปัง !
“ฝากตัวด้วยนะฮะ . ____ .” คนตัวเล็กทักทายอย่างประหม่า ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าไอ้เฉิ่มนี้อายุมากกว่าผมปีนึง เมื่อก่อนผมเรียกมันว่าฮยองไปได้ไงวะ แล้วดูแต่งตัวเข้าสิ เชยชะมัด คนแบบนี้เหรอที่จะมาอยู่ในบ้านตระกูลซน ! หมอนี่ในคุณหนูตกอับชัดๆ
“เออๆ แม่บ้านครับ พามัน เอ้ย เขาไปที่ห้องทีครับ อ้อ...ที่เรือนคนใช้น่ะนะครับ J” ผมตอบรับส่งๆแล้วหันไปสั่งป้าแม่บ้าน ให้พากีกวังไปเรือนคนใช้ ...มันแปลกรึไง หมอนี่เป็นแค่ผู้อพยพ ไม่ได้เป็นแขกด้วยซ้ำ ทำไมผมต้องเปิดห้องดีๆให้ด้วยล่ะ
“แหม เมื่อก่อนนายยังตามก้นฉันต้อยๆ แถมเรียกว่าฮยองอยู่เลยนะ” หมอนั่นพึมพำเบาๆ แต่ผมน่ะได้ยินเต็มๆ !
“นายว่าไงนะ = =+”
“อะ อะไรกันครับ ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะฮะ T^T” หมอนั่นทำท่าบีบน้ำตา
“นาย !”
“ฮึก TAT”
“เอ่อ คุณหนูคะ อย่ารังแกคุณกีกวังสิคะ T A T” ป้าแม่บ้านพูดกับผมเสียงอ่อยๆเหมือนสงสารหมอนี่ซะเต็มประดา ผมยังไม่ดืทำอะไรซักหน่อย !
“:P”
“ไอ้...!”
“คุณหนู... T At”
“คุณหนูครับ ตามมารยาทของเจ้าของบ้านเราต้องให้เกียรติแขกที่มาพักในบ้านเรานะครับ J” ยงจุนฮยอง พ่อบ้านแก่แดดที่ชอบทำมาเป็นสั่งสอนผมทั้งๆที่อายุมากกว่าผมแค่สองปีแท้ๆ แถมยังได้เป็นหัวหน้าพ่อบ้านอีก ผมล่ะอยากรู้จริงๆว่านอกจากหน้าตาดี (น้อยกว่าผม) แล้วมันจะมีอะไรดีอีกมั่ง
“จุนฮยอง ! ทำไมฉันต้องแต่งตัวแบบนี้ด้วยหา = [] = !” จางฮยอนซึง รองหัวหน้าพ่อบ้าน คนสนิท (?) ของจุนฮยองวิ่งออกมาขากครัว และแต่งตัวด้วยชุด...เมด - 0 -;
“ฉันว่านายเหมาะกับชุดนี้ออกนะ คุณเมด J”
“อย่ามาปัญญาอ่อนนะยงจุนฮยอง ! นายอยากโดนต่อยใช่มั้ย = =+” คนสวยพูดด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม ตกลงว่าไอ้สองคนนี้มาเป็นเจ้าของบ้านใช่มั้ยวะครับ = =;
“อะแฮ่ม...” ผมกระแอม หวังไว้ไอ้คุณเจ้าบ้าน (?) สองตัวนี่มันจะหยุดตีกัน
“คะ...ครับคุณหนู ^^’” จุนฮยองหันมายิ้มเจื่อนๆ ทำไมไม่เก๊กแล้วหล่ะไอ้พ่อบ้านปากห้อย !
“แบร่ :P” ฮยอนซึงหันไปแลบลิ้นใส่จุนฮยอง พอใส่ชุดแบบนี้หมอนี่อย่างกับสาวน้อยวัยแรกแย้มแหน่ะ
“ป้าครับ พากีกวังไปที่ห้องด้วยครับ อย่าลืมนะครับ เรือนคนใช้ J” ผมหันไปสั่งป้าแม่บ้านอีกรอบ “พวกนายสองคนก็ไปได้แล้วไป”
“ครับ/ค่ะคุณหนู”
“คุณหนูฮะ ^O^” หมอนั่นหันมาหาผมแล้วเขย่งขึ้นมากระซิบเบาๆว่า “ถ้านายคิดจะแกล้งฉันอีกล่ะก็ นายตายแน่ ^O^” หมอนั่นยิ้มให้ผมอีกรอบก่อนจะเดินตามแม่บ้านไป
“ไอ้กีกวัง !”
“แบร่ :P”
โถ่ ชีวิตที่สงบสุขของผม TT^TT
TALK ' :)
สวัสดีฮ่ะ *โบกมือท่านางสาวไทย*
เปิดฟิคเรื่องนี้ไว้ประมานเดือนกว่าแล้วเพิ่งจะมาอัพ แอร๊
ตอนนึงก็สั้นเว่อร์ = [] = นั่งพิมพ์ตั้งนานนะเฮ้ย !
ใครอ่านแล้วเม้นโดดจูบ ! >3
Qreaz. 10
ความคิดเห็น