คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Start point
...ลมเย็นๆในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิ...
..ผู้คนพลุกพล่าน... ส่วนมากล้วนเป็นนักเรียนจากโรงเรียน โรสไลน์เบลซีส [ Roseline Bellseac ]
ที่เดินไปมา บ้างก็จับเข่านั่งเม้ากัน เพราะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของพวกเค้าและเธอ
โรงเรียนที่นี้ตั้งอยู่บนเชิงเขาที่ห่างไกลจากผืนดินใหญ่ ที่นี้คือเกาะขนาดกลาง
ที่มีประชากรอยู่หน้าแน่น.. และพวกเค้าดูเหมือนจะแบ่งแยกตนเองออกจากอีกโลก
ในบริเวณลานกว้างของโรงเรียน.. หญิงสาวสองคนที่ถูกจับตามองจากคนรอบข้าง
มันไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่เลยเพราะพวกเธออยู่ที่นี้จนม.ปลายปี 3 แล้ว
แต่ก็ยังเป็นที่สนใจทุกครั้งเมื่อพวกเธอมาโรงเรียน...เช่นวันนี้
( ซีอา ) xiah
นั่นคือชื่อที่ทุกๆคน..เรียกพวกเธอทั้งสองคน
มันมาจากคำนำหน้าชื่อ.. นั่นก็คือ ซีเนีย และ อาเวน
ด้วยรูปลักษ์ที่สวยงามของพวกเธอจึงดึงดูดให้ทุกคนต้องสนใจ ฝาแฝดจากตระกูล แมคคาเวล (Mccaval)
ตระกูลสูงส่ง..ที่ไม่เคยสุงสิงกับชนชั้นเบื้องล่าง .. มักมีข่าวลือเรื่องการใช้ชีวิตที่แปลกประหลาดมาเสมอ
เป็นครอบครัวที่ลึกลับในเกาะแห่งนี้... และไม่มีใครจะถามคำถามนี้มากนักหรอก..เหมือนมีคำสาปที่มองไม่เห็น
เล่นงานคนที่สอดรู้สอดเห็นมาตลอด
"นั่น..ซีอา "
"น่ารักจังเหมือนตุ๊กตาเลย.. "
เสียงซุบซิบของเหล่าเด็กหญิง... ม.ต้นที่ตะลึงในรูปลักษณ์ที่สวยงามนั่น
แวปนึงที่ อาเวนแฝดคนน้องหันมายิ้มบางๆให้พวกเธอ..คงเพราะคำชื่นชมที่ได้ยิน
"ไม่ดีมั้งถ้าเธอจะพยายามสร้างมิตรภาพที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า " ซีเนีย ที่เดินนำเล็กน้อยพูดขึ้น
แม้สายตายังคงแน่วแน่อยู่กับทางเบื้องหน้า ทว่าในน้ำเสียงเหมือนตำหนิ..
" ชั้นไม่จำเป็นต้องเหมือนเธอ " อาเวนพูดเสียงแข็งและเดินเข้าห้องน้ำหญิงไป.. ซีเนียได้แต่ถอนหายใจและเดินตาม
" แต่เธอก็เป็นอยู่แล้ว " ซีเนียหยุดเดินมองอาด้วยสายตาจริงจัง "เราสองคนรู้ดี ว่าไม่มีทางที่เราจะเหมือนคนอื่นๆ"
"เราไม่เห็นต่าง! เรามีสองแขน สองขา มีหน้าตาต่างจากพวกเค้าตรงไหน " อาเวนละล่ำละลักคำพูด "สิ่งสำคัญอยู่ที่เราต่างหาก!
"เธอกำลังหลอกตัวเอง" ซีเนียพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง "เราไม่มีทางใกล้ชิดใครได้...เพราะสิ่งที่เป็น สิ่งที่เราเป็นตั้งแต่เกิด"
"นั่นเพราะท่านพ่อบังคับให้เราต้องแบ่งแยก ทั้งๆที่เราสามารถเล่นและหัวเราะกับทุกๆคน..ถึงแม้จะท่ามกลางแสงแดดแต่พวกเราก็ไม่เป็นไร"
"แล้วเธอกล้าบอกทุกคนรึเปล่าละ!" ซีเนียตะโกน "เธอกล้าพูดรึเปล่าว่าเราเป็นอะไร กล้าบอกเค้ารึเปล่าว่าเรากินอะไร!! เราอยู่ได้เพราะอะไร!! "
คำพูดที่ทิ่มแทง...ของซีเนียดูเหมือนจะทำร้ายตัวเธอเองด้วย..
ไม่ใช่แค่อาที่ต้องการเพื่อน... ไม่ใช่แค่อาเวนที่โหยหาอิสระภาพ ไม่ใช่แค่อาเวนที่ต้องทรมานกับการยอมรับตัวเอง
แต่เธอต้องเข้มแข็งและอดกลั้นเอาไว้... เพราะเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเธอก็คือสิ่งที่ผูกมัดเธอด้วยความรัก
พ่อ..และแม่... เธอจะรู้สึกแบบนี้ไม่ได้ในเมื่อพวกท่านทั้งสองคน มอบชีวิตนี้ให้เธอ..
"เราจะคิดทรยศต่อครอบครัวเราไม่ได้นะ.. " ซีเนียรั้งอาเข้ามากอดไว้หลวมๆ "เราเป็นคนในตระกูลแมคคาเวล..เป็นทายาทที่ต้องสืบทอดสายเลือดและเผ่าพันธ์ของบรรพบุรุษ.. เราต้องรักษาชีวิตนี้และเข้มแข็งทั้งกายและใจให้สมกับความรักที่เราได้รับมาจากท่านพ่อ..และท่านแม่ เราต้องทำให้ได้.."
อาเวนกระชับแขนโอบเอวซีไว้แน่นก่อนจะปล่อยหยาดน้ำตาแห่งความทุกข์
บรรเทาความเจ็บปวดจากความจริงที่ไม่มีวันลบ... ความจริงที่พวกเธอเป็น..
"ผีดูดเลือด "
สิ่งมีชีวิต...ที่ใครๆต่างหวั่นเกรงและรังเกียจ
เพราะดำรงชีพด้วยการดื่มเลือดของผู้อื่น... เหมือนกาฟากที่ต้องยื่นมือที่โสมมพรากลมหายใจของผู้บริสุทธิ์เพื่อการอยู่รอดของตน
แม้ผู้คนที่เป็นจะรู้สึกถึงความสุขความยิ่งใหญ่ที่มาพร้อมกับการเป็นอมตะ แต่พวกเค้าก็ต้องซุกซ่อนอยู่ดี แม้ความเก่งกาจในค่ำคืนในที่ๆแสงสว่างส่องไม่ถึงจะไม่มีผู้ใดต่อต้านพวกเค้าได้.. แต่ทุกอย่างล้วนมีจุดอ่อน..และโลกไม่ได้มีแค่กลางคืนเท่านั้น..ไม่ใช่หรือ
ความคิดเห็น