คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 16 - My dream .. Our dream
Chapter 16 - My Dream .. Our Dream
อนเสิร์อผมผ่านไป้วยีทั้สามวัน ทุนๆ แสวามยินีับผมมามาย ระแสารเรียร้อให้เปิอนเสิร์อีมีมาอย่า่อเนื่อ ทีมานในบริษัทประุมันอย่าเร่เรีย และสุท้าย็ลันที่ะมีเวิล์ทัวร์รั้แรอผม หลัาที่เราผ่านเอเียทัวร์อวบูมมาแล้วเมื่อปี่อน และผมไ้รับาร่อสัาอีหปีนับานั้นมา
เรื่อลิสิทธิ์เพลอเอยผ่านไปอย่าเรียบร้อย ผมทะเบียนเป็นื่ออเอย นั่นแปลว่า ทุรั้ที่ผมหยิบมันึ้นมาใ้ เอย็ะไ้รับส่วนแบ่ามันไป้วย
“ไม่รับไ้ไหม เพลนี้ให้เป็นอวั ไม่ไ้ิว่าะเอามันมาเป็นาร้าหรือว่าอะไร” เอยปิเสธมัน ทำให้ผมอึ้ไปเล็น้อย ผมเอาอวัอเอย มาเป็นเรื่ออธุริ โยไม่ั้ใ
“ผมแ่ไม่อยาเอาเพลอเอยมาใ้โยที่เอยไม่ไ้อะไร” ผมแย้ ทั้ทีในใรู้สึผิเ็มที่ ผมเ้าใสิ่ที่เอย้อารนะ
“ไม่ไ้ิอะไรอย่านั้นเลย “ เอยบอ เธอละสายาาระาษวารูปมามอหน้าผม
“อแ่ร้อมันทุรั้ที่ิถึัน็พอ” เอยบอผม
“ถ้าอย่านั้น็ไ้ฟัันทั้วันทั้ืนหล่ะ เพราะิถึลอเวลา” ผมบอเธอ าใริเลย ผมิถึเอยลอเวลาเป็นิวัรอยู่แล้วนี่นา
ผมพาเอยและโอ๋ เพื่อนอเอยไปทานอาหารที่ร้านอาหารแห่หนึ่ที่ริมแม่น้ำฮัน ร้านนี้บรรยาาศี นรีเพราะ และที่สำัมีเบเอรี่ อร่อย อย่าที่เอยอบ้วย
โอ๋ำลัะลับเมือไทย หลัาที่เธอมาูอนเสิร์อผมใน่วสุสัปาห์ที่ผ่านมา โอ๋เป็นแฟนลับอผมอย่านิแฟนพันธุ์แท้ เพราะบาเรื่อที่ผมลืมไปแล้วที่ทำในรายารวาไรี้ เธอลับำไ้แม่นยำ แล้วเอาลับมาพูให้มันสนุสนานไ้อีรั้
เอยอัวไปเ้าห้อน้ำ บนโ๊ะึเหลือแ่ผมับโอ๋เท่านั้น โอ๋สร้าบรรยาาศไ้ี แ่เธอลับูีเรียสล เมื่อเอยไม่อยู่ที่โ๊ะ
“เอยยัไม่ไ้บอุใ่ไหม” โอ๋ถามผม ภาษาเาหลีอเธอใ้ไ้ีเลยทีเียว
“เรื่ออะไร”
“บริษัทออแบบที่ี่ปุ่น ้อารให้เอยไปทำาน้วย เพราะอบโปรเอนบอเอย เลยอยาวนให้ไปทำาน้วย นี่มันเป็นวามฝันอเอยเลยนะ ไ้ทำานโยที่ไม่้อมีบารมีพ่อมาอยู่้านหลัอ่ะ”
“พ่อเอยมีอิทธิพล้านนี้เหรอ” ผมไม่เยรู้เรื่อรอบรัวอเอยเลย ว่าเป็นอย่าไรบ้า
“พ่อเอยเป็นอาารย์้านสถาปัยรรม ยัยเอย็เรียน้านนี้ แ่เรียนเพราะอบริๆ ไม่ไ้เรียนามพ่อ ที่นี้มัน็มีแรันไ ลูอาารย์นนี้ ้อเ่มาแน่ๆ ยัยเอย็อยาะหลุาเาอพ่อัวเอ และพิสูน์ฝีมืออัวเอ พอีอนที่ลับไป มีนัออแบบาวี่ปุ่น เามาที่ะ แล้วเห็นโปรเบอเอย ็เลยอบ แล้วอพบ พอุย้วย็ถูใ อยาให้เอยไปทำานับเา”
“แล้วเอยว่าไ”
“ไม่ไ้ว่าอะไร ทาโน้น็รอำอบอยู่ แล้วยัยเอย็มาหาุที่นี่แหละ อย่าหาว่าอย่านั้นนี้เลยนะ ีวิยัยเอยเพิ่เริ่ม้น หลัาที่เรียนบในสิ่ที่อยาเรียน แล้ว้อมาอยู่ับุเลยเนี่ย ันเื่อนะ ว่าุเลี้ยูเพื่อนันไ้อย่าี นิที่หานทำไ้อย่านี้ยา แ่วามฝันนะุ ไม่ใ่เรื่อที่ะเินไปเอมัน่ายๆ เมื่อไ้แล้ว ็อยาะว้ามันไว้ ริไหม”
และยัไม่ทันที่ะไ้พูุยอะไรัน่อ เอย็เินลับมาที่โ๊ะแล้ว พร้อมับเรปเ้้อนโ ที่พนัานเินามหลัมา้วย เอยทำให้ผมเป็นพวเสพิารินนมเ้ามเธอไปแล้ว
ผมไม่ไ้ไปส่โอ๋ลับในวันถัมา เพราะิานามาราอผม เอยยัไม่พูถึเรื่อที่เธอไ้รับาริ่อเรื่อานอเธอ ผมเอ็อยารู้ ว่าเอยะทำอย่าไรับมัน
ผ่านไปเป็นสัปาห์ เอย็ยัไม่พูถึมัน เธอยัทำัวเป็นปิ แวะมาหาผมที่ห้อ้อมบ้าเป็นบารั้ และาราานอผมส่วนให่ออมาแล้ว ประเทศในเอเียส่วนให่ ะอยู่ใน่วลาปีไปนถึปลาย สอเือนสุท้าย แล้วปีหน้าเราะไปอเมริาัน อ่า .. ผมะมีอนเสิร์อัวเอที่อเมริา ในเมือให่ถึสามเมือ นี่มันยิ่ว่าฝันอผมอีนะเนี่ย
“ว๊าววววว” เอยร้อเสียั เมื่อผมบอถึาราทัวร์อผม เธอีใมา ยิ่ทำให้ผมรู้สึีมา ที่มีเอยร่วมีใไปับผม
“่อไปผมานยุ่มาแน่ๆ” ผมบอเอย นั่นหมายวามว่า ผมับเอยะเอันน้อยล้วย
หลายรั้ที่ผมพยายามเรื่อให้เอยพูถึเรื่อานอเธอ แ่เอย็ละเลยที่ะพูถึมัน ส่วนัวผมเอใไม่ล้าพอที่ะถามเธอรๆ เพราะ็ยัลัวำอบอยู่ ถ้าเอยะบอว่า เธอเลือานอเธอ ผมะทำยัไี ผมึ้อทำเป็นเลี่ยับำถามนั้น นี่ผมำลัเป็นนเห็นแ่ัวอยู่ใ่ไหม
สุสัปาห์นี้ ผมและสมาิวบูม นัันไปแ้มปิ้ที่นอเมือ ั้แ่ปิอนเสิร์เอเียทัวร์เมื่อปีที่แล้ว นี่เป็นรั้แรที่เราะไ้มารวมัวันพร้อมหน้าแบบนี้ พวเราเลยวนแนเอร์ที่เราสนิท รวมทั้เอยไป้วยัน
ผมับรถพาเอยออมาาอนโอนใล้เที่ย เมื่อืนเรานัู่หนัันไปนเือบสว่าว่าะไ้นอน วายบีระหน่ำโทรามทั้ผมและเอยั้แ่เ้า แ่บัเอิที่เราทัู้่ปิเสียไว้ เลยทำให้วายบีหุหิเพิ่มึ้นเป็นสอเท่า ผมไม่อยาิถึหน้าวายบีอนเอเราสอนเลย เพราะผิเวลานัไปมา าอนแรที่ว่าะไปรถู้ันเียวัน สุท้าย ผมับเอยเลย้อับรถันไปเอสอน
บ้านพัที่เราอไว้ ่อน้าเป็นส่วนัว ิภูเา อาาศีมา ฝนเพิ่ไป ทำให้อาาศื้นนิหน่อย เอยบอว่า เธออบอาาศหลัฝน ทำให้รู้สึสื่น และ้นไม้็ูเป็นสีเียวสใส เธอบอพร้อมับสูลมหายใเ้าปอเยอะๆ ผมลอทำามเธอ .. อืม มัน็สื่นีนะ
ที่้านหน้าบ้านพั มีบึน้ำนาให่ พวเราลุ่มผู้ายออไปปลาเล่นัน ปล่อยให้สาวๆ นัุ่ยและเรียมบาร์บีิวินันอยู่ที่บ้านพั และเพราะพี่ีฮเยมา้วย ทำให้เอยไม่เหา มีเพื่อนุย้วยลอ
อนลาืน เราทำบาร์บีิวินัน น้ำิ้มสไล์ไทยรสาร้อนแรอเอย ทำให้อาหารอร่อยึ้นมา ผมภูมิใในารนำเสนอมันมา เวลาเรามีเวลาว่ามาๆ ส่วนให่เอยะทำอาหารไทย่ายๆ ให้ผมิน รสามันีว่าอนที่พวเราินที่โรแรมในเมือไทย เวลา้อไปทำานหรือมีอนเสิร์ะอี
พวเรานั่เล่นเมัน ใรแพ้ื่มหม และวามลำบาไปอยู่ที่เอย เธออไม่แ็ ปิื่มับผม ไวน์ไม่ี่แ้ว เธอ็ปิเสธแล้ว แ่านนี้เห็นะปิเสธยาะหน่อย ผมลอปล่อยให้เอยเล่นเมส์สนุๆ ไปอย่านั้น่อน เอาไว้ไม่ไหวริๆ ่อยเ้าไป่วย
ผ่านไปลาึ วายบียัเ้าี้ให้นอื่นๆ นั่เล่นเมับเาอยู่ ผมสะิวนเอยออไปเินเล่น้านอัน เอยลุึ้นามแ่โยี เพราะเธอเอ็ื่ม่อไม่ไหวแล้ว
เราูมือันเินเล่นไปเรื่อย อาาศำลัี ไม่หนาวไม่ร้อน เอยูผ่อนลายับบรรยาาศน่าู และบ่นเสียายที่เาหลีไม่าวสวยๆ ใหู้เหมือนที่เมือไทย เอยเป็นนโรแมนิับบรรยาาศเสมอ เธออบูาว พระันทร์ ท้อฟ้า นั่นทำให้ผมรัเธอ้วย ในะที่ผมมอ้ามอะไรไป เอยลับเ็บรายละเอียอมันไ้หม และในบารั้ ที่เอยมอ้ามอะไรไป ผม็ามเ็บรายละเอียพวนั้นแทนเธอไ้หมเหมือนัน
“เอยะไปี่ปุ่นเมื่อไหร่” ผมิอยู่อึใ ่อนะถามมันออมา ผมไม่วระเห็นแ่ัว เ็บวามฝันอเอยไว้ับัว ถ้าเธอะเลืออยู่ับผม ผม็อยาให้เธออยู่อย่าไม่มีอะไริ้าในใ
“ทำไม้อไป”
“ไปามหาฝันไ” ผมบอเธอ เอยหยุเิน มอหน้าผม
“แอบเป็นโนันเหรอ ามสืบเรื่อนอื่นเา” เอยพูถึาร์ูนนัสืบ ที่เราอบู้วยัน
“เรื่ออเอย ็เหมือนเรื่ออผมนั่นแหละ อย่าให้ผม้อมาทำให้เอยไม่สบายใหรือไม่ไ้ทำอะไรอย่าที่เอยิเลย” ผมบอเอย ลูบผมเธอเบาๆ เอย้มหน้าเียบ ไม่พูอะไร
“อย่าให้ฝันอผม ไปทำลายฝันอเอยเลย ไม่อย่านั้น ผมรู้สึผิับเอยมา” เอยยัเียบไม่พูอะไร ผมึเอยเ้ามาอ อไม่ไ้ที่ะน้ำาไหลเหมือนัน เราสอนำลัอันร้อไห้เียบๆ ไม่พูอะไร
เราลับเ้ามาในบ้าน ทุนหลับันไปหมแล้ว เอยหัวเราะับสภาพอแ่ละน ่อนะ่วยันเ็บว่าๆ ที่วาไว้เลื่อน ันพวเาพลิัวมาเะแบาเ็บ
ห้ออเอยอยู่บนั้นสออบ้าน ผมเินึ้นมาส่เธอที่ห้อ ่อนะลไปนอนับวายบีที่ห้อ้านล่า แ่แล้ว็้อเผ่นออมา เพราะในห้อเ็มไป้วยวายบีแอน์เอะแ๊์แนเอร์ ที่เหลือาพวที่นอนเลื่อนอยู่ที่ห้อโถ ผมัเสียาย่าบ้านพัอีหลัที่เปิไว้เ็บอเท่านั้น เพราะไม่มีใรเินลับไปนอนที่นั่นเลย
ผมไปเาะประูห้อเอย ั้ใะอนอนโฟาในห้อเธอแทน เอยเปิประูห้อพร้อมับลิ่นยาสระผมฟุ้ระาย เธอเพิ่อาบน้ำเสร็หมาๆ เลย เพราะผมยัเปียุ่มอยู่
“อนอน้วยน ้าล่าไม่มีที่ว่าเลย พี่อมินนอนรนเสียัมา” ผมบอเอย เอยลัเลอยู่นินึ ่อนะเปิประูว้า อนุาให้ผมเ้ามาไ้
ผมหยิบหมอนอีใบมาวาไว้ที่โฟาในห้ออย่า้าๆ ในใแอบหวัว่าเอยะเห็นใให้นอนเียเียวับเธอไ้ แ่เปล่าเลย เอยยืนออมอผมทิ้ัวลนอนบนโฟาเยๆ ่อนะเินไปนั่เ็ผมัวเอที่หน้าระ ผมนอนมอเอยทำิวัรส่วนัวอเธอเพลิน แล้วเอย็เินมาปิไฟลาห้อ เหลือไว้แ่ไฟที่หัวเีย ่อนะสอัวเ้าในผ้าห่ม
เรานอนมอันผ่านแสไฟสลัวบนหัวเีย สมอผมำลัไล่เรียเรื่อเอยไปี่ปุ่นอยู่อย่านั้น ี่ปุ่นไม่ไลเลย ผมสามารถไปหาเธอไ้ทุเมื่อ อาะยาว่าอนที่เธอรอผมอยู่ที่อนโเท่านั้นเอ ผมบอับัวเอ ใบหน้าเอยบนหมอนที่ำลัมอผมอยู่ ผมะำไว้มันราบนานเท่านาน
น้ำาอเอยำลัไหล นั่นทำให้ผมอยู่เยไม่ไ้อีแล้ว ผมผละาโฟาที่นอนอยู่ไปหาเธอที่เีย เอยโผอผมทันทีที่ผมอยู่้าเธอ และร้อไห้เียบๆ อยู่ับออผมอยู่อย่านั้น มืออผมบไหล่เธออย่าปลอบใ และน้ำาอผมเอนั่นแหละ ที่ไหลออมาู่ับเธอ ผมไม่ไ้เสียใที่ให้เอยไป แ่ยัไม่พร้อมที่ะาเธอเท่านั้นเอ
สามารถิ่อไรท์เอร์ไ้ที่
ผลานเรื่ออื่นๆ
ความคิดเห็น