ลำดับตอนที่ #30
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : กฏข้อที่ 29 : เดี๋ยวก่อน!?
กฏข้อที่ 29
ื่[ Mark ]
"เริ่มเกมกันดีกว่า!!!"เมื่อทุกคนได้สัญญาณแล้วทุกอย่างก็เหมือนกับระเบิดออกมา ทุกคนวิ่งมาหาพวกเราเป็นทางเดียว
"เชี้ยย ไอ้มาร์คมึงรีบขึ้นไปบนอาคารเร็ว!"เสียงของแจ็คสันพูดพร้อมกับวิ่งหนีเหล่านักเรียนที่วิ่งตามมา
"ไอ้หวังมึงไปกับไอ้บีเลยก็ได้!"
"เออๆ!"
พวกผมตัดสินใจวิ่งกันไปคนล่ะทางและพบกันที่ด่านฟ้า
"แฮ่กๆ แม่งอย่างกับหนีซอมบี้!"ผมบ่นพร้อมกับวิ่งต่อไป
"ไอ้จัณฑาล!!! ฮ่าๆๆ"นักเรียนชายคนหนึ่งที่วิ่งไล่ตามผมมาตะโกนขึ้น มันรู้สึกเหมือนกับกำลังหนีจากเกมซอมบี้เลยเว้ย!
ผมนึกภาพไม่ออกจริงๆ ว่าขนาดพวกผมทั้ง 3 คนที่แข็งแรงยังเหนื่อยขนาดนี้แล้วถ้าไอ้ 3 คนที่โคตรจะอ้อนแอ่นมาคงจะจบตั้งแต่เริ่มล่ะนะ
"มานี่ม่ะ5555"
"เฮ้ย!!"ผมตกใจเพราะนักเรียนชายคนหนึ่งพุ่งออกมาจากห้องเคมีที่ผมกำลังวิ่งผ่าน
ผวั๊วะ!!
ผมเตะเข้าไปที่ลำตัวของไอ้นักเรียนชายนั้น คิดเหรอว่าผมที่เป็นถึงนักแสดงมากฝีมือจะไม่รู้วิธีการต่อสู้น่ะ!
"มันเสียหลักแล้วไปเร็ว!!"
"แม่งเอ่ย!"ผมรีบวิ่งหนีออปจากวงล้อมและพยายามวิ่งไปที่บรรไดแม่งโคตรเหนื่อยเลย!
[ Jinyoug & Bambam & yougjae ]
ณ โรงจอดรถ
"-0- -_-"
"ป่ะ! รีบขึ้นรถเถอะ"จินยองพูดด้วยสีหน้าที่เฉยชา ต่างจากพวกผมที่ได้แต่ยืนอึ้งกับรถทั้ง 5 คันที่ลานจอดรถ
ขอบอกไว้ก่อนนะครับรถที่พี่มาร์ครองประธานใช่เนี่ยเป็นรถที่มีราคา 40,000,000 up! นะ ไม่รวยจริงซื้อไม่ได้นะเออ
"เดี๋ยวไอ้จิน-.-"พี่ยองแจเรียกจินยองเอาไว้
"ห้ะ?-0-"
"ทำไมมึงถึงมีสิทธิ์ขับรถพวกนี้ว่ะ?-.-"
"ก็พี่มาร์คให้ผมขับคันหนึ่งอ่ะ พี่แกบอกขับไม่ไหว-0-;"
"บริจาคมาให้กูก็ได้นะT^T"
"บ้าเหรอพี่! นี่รถนะไม่ใช่เสื้อผ้าจะเเบ่งได้ไง"
"งั้นกูถามหน่อยว่าทำไมมึงมีสิทธิ์ไปขับมัน"
"ผมไม่รู้อ่ะ-0-"จินยองตอบเอ่อๆ "เรื่องนั้นช่างมันเถอะ! รีบขึ้นรถเร็วๆ มึงด้วยไอ้แบม"
"ครับๆ-.-"
บรื้นน~ !!!
'ในตอนนั้น...ได้มีข้อความหนึ่งถูกส่งถึงเด็กไทยทั้ง 3 คน'
[ Jackson & JB ]
"ไอ้เชี้ย! ปล่อยกู!!"
ผลั๊วะ!
พวกผมวิ่งหนีพวกนักเรียนเพื่อที่จะได้จบเกมบ้าๆ นี่ซะที มันไม่ใช่เกมที่สนุกเลยนะไอ้เกมแบบนี่เนีย!
"ไอ้แจ! แผลมึงเป็นไงบ้างวะ!?"ผมถามเพื่อนประธานที่วิ่งตามผมมาติดๆ มันเป็นแผลที่กลางหลังจนน่ากลัวแบบสุดๆ เลยอ่ะ แถมแผลก็ยังไม่หายดีเลยด้วย
"อึ่ก! กูว่า...มัน...แผลมันน่าจะ...ฉีก"เพื่อนประธานตอบด้วยน้ำเสียงที่โรยริน ว่าไงนะ!? แผลฉีก!?
"อะไรนะ!? แผลมึงฉีกเหรอ!!?"
"อะ...อื่อ"
"เชี้ยแล้ว...มึงทนอีกหน่อยนะ อีกนิดเดียวก็จะถึงด่านฟ้าแล้ว"
"อื่อ"
ชั้นที่ 5 -->
"โอ้ยย กู..."ไอ้ประธานที่ยังคงวิ่งตามมาเปร่งเสียงเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง มันคงเจ็บแผลเเหละ
ก่อนจะมาที่นี่ผมกับมาร์คเตือนไอ้นี่แล้วว่าให้พักๆ แต่มันก็...
ฟรึบ!
"เหวอ!?"
"เห่ย!"
มันคือการเจอกันของผมกับมาร์คที่ระเบียง โอ้ยไอ้นี่มันทำกูตกใจ-.-;
"โถ่ไอ้หวัง...เห้ย!? ไอ้บีเป็นอะไรวะ!?"มาร์คชี้นิ้วไปที่แจบอมที่ยืนหอบๆ อยู่ที่ขั้นบรรได
"มันไม่ไหวแล้ววะ....กูว่าเอามันไปซ่อน-"
"มึงจะบ้าเหรอ! ชุดมาสคอสใหญ่ขนาดนี้"
"แต่มันไม่ไหวแล้วนะเว่ย!"
"โอ้ย!! ถ้ามีเวลามาเถียงกันเอามันไปเป็นแรงขึ้นไปที่ด่านฟ้าดีกว่ามั้ย!?"แจบอมตัด
"มานี่มะ!!!"พวกเราหันไปมองกลุ่มนักเรียนที่จะพุ่งใส่พวกเรา
"มันคิดจะมาแบบนี้ตลอดเลยรึไง!? แฮ่กๆ"
ด่านฟ้า -->
ปัง!!!
น้ำตาแทบจะล้นออกมาเมื่อขาของพวกผมก้าวลงบนกระเบื้องของด่านฟ้าของอาคารเรียนแห่งนี้
"Game Over!! แฮ่กๆ เหนื่อยเว่ย"ผมนั่งลงบนกระเบื้องอย่างเหน็ดเหนื่อยและแกะชุดมาสคอสกระต่ายน้อยสีขาวออกจากตัว
"เห้ยไอ้หวังมึงรีบมาดูไอ้บีเร็ว!"มาร์คตะโกนเรียกผมให้มองไปที่แจบอมที่ล้มลงไปกับพื้นเหมือนกับนกที่ปีกหัก
เมื่อผมเดินไปถึงก็ทำการถอดชุดมาสคอสหมีออก ปรากฏว่าเสื้อยืดสีขาวที่ใส่มาเมื่อเช้านี้ถูกปปคลุมไปเลือดตามแผ่นหลัง
"อะไรวะเนี่ย!? ไอ้บีแผลมึงฉีกหมดแล้ว!"
"เออกูรู้...แต่ตอนนี้เกมก็จบแล้ว...เราก็ช่วยไอ้ 3 คนนั้นได้แล้ว-"
"มันง่ายไปหน่อยมั้ง!?"
"!!!?"พวกเราหันไปมองที่ต้นเสียงปริศณา นิชคุณ ยูคยอม แอลโจ!?
"พวกแก!?"
"อ้าวๆ อะไรเนี่ยทำไมองค์ชายที่หายไปถึงมาอยู่ตรงนี้น้า~"แอลโจพูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
"ผมจำได้นะว่าเกมนี้เราให้พวกจัณฑาลเล่นน่ะ"
"ถ้าพวกนายมาเล่นเองแบบนี้...งั้นก็หมายความว่าเรื่องนี้เป็นโมฆะ!"นิชคุณตัดขาด
"อะไรนะ!? อึ่ก!"ไอ้ประธานที่พยายามจะลุกแต่ก็ล้มลงไปเพราะบาตแผลของอาการแปลฉีก
"จุ๊ๆ คนเจ็บน่ะเงียบปากไป"นิชคุณเดินตรงมาที่แจบอมก่อนจะจับหัวและลากไปที่ระเบีงด่านฟ้า
"เห้ย!!?"ผมรีบวิ่งไปช่วยแจบอม
ฟึบ!
"โนๆ อย่ายุ่งเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองสิครับ^^"
"ไอ้ลูกผอ.!!!!"
"ทุกคน!!"นิชคุณตะโกนลงไปที่สนาม เพราะจากด่านฟ้าถ้าามองลงไปก็จะเป็นสนามที่ทุกคนรวมตัวกันอยู่พอดี
ฮือ~ ฮา ~
"ผมเจอองค์ชายทั้งสามคนแล้วนะครับ ทุกคนรู้มั้ยว่าพวกนี้ไปซ่อนที่ไหน??"นิชคุณเว้นช่องถาม"ก็ไอ้ชุดมาสคอสที่ทุกคนวิ่งตามนั้นแหละครับ!! นั้นแหละคือไอ้พวกองค์มลฑิลไง!!"
คำว่า มลฑิล เป็นคำที่ใช่สำหรับคนที่มีรักข้ามวรรณะแหละแน่นอนว่ามันเป็นกฏห้าม และถ้าพบการกระทำแบบนี้อาจจะต้องถูกขับไล่ไปเป็นพวกจัณฑาลหรือไม่ก็ถูกไล่ออก
ฮือฮา~ ฮือฮา~
ทุกคนในสนามต่างซุบซิบนินทากัน เพราะเรื่องแบบนี้กลับมาเกิดขึ้นกับวรรณะองค์ชาย ว่าแต่ใครกันที่ได้หัวใจขององค์ชายเหล่านี้ไป??
"วรรณะองค์ที่มีสิทธิ์ที่สูงมากและได้รับการเคารพนับถือกลับมาทำอะไรแบบนี้มันจะเชื่อใจกันได้มั้ยเนี่ย??"
"งั้นเรามาทำการขับไล่พวกนี่กันดีมั้ยครับ!?"
"ดี!!!"
โรงเรียนมัถธยม G คือ โรงเรียนที่มีการแบ่งวรรณะและไม่มีคำว่าเชื่อใจกันเด็ดขาด... ซึ่งรวมไปถึงสภานักเรียนด้วย
"เดี๋ยวก่อน!?"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น