ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : กฏข้อที่ 24 : ไปด้วยนะ~
กฏข้อที่ 24
[ Emergency Room ]
หลักจากจบเหตุการณ์ไปพวกผมก็ถูกส่งตัวมาที่โรงพยาบาลในระแวกใกล้ๆ แจบอมถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉิน
ส่วนในพวกเราทั้ง 3 คนคงจะมีจินยองที่มีอาการน่าเป็นห่วงที่สุดหมอนั้นถูกส่งไปบำบัดจิตชั่วคราว หลังจากที่มาร์คได้บอกว่าจินยองพยายามจะกรีดแขนของตนเอง
ส่วนผมและแบมแบมแค่ทำแผลนิดหน่อย ตอนนี้พวกเรามีแผลฝกช้ำไปทั่วลำตัวคงเป็นง่อยกันไปพักใหญ่
"พี่ยองแจ..."ผมหันไปมองแบมแบมที่นั่งข้างผมหน้าห้องฉุกเฉิน"พี่เป็นไงบ้าง?"
"ก็แค่มีแผลนิดหน่อยน่ะ แล้วนายล่ะ?"ผมถามแบมแบมกลับ
"มีแผลช้ำจากที่โดนต่อยนิดนึงครับ"แบมแบมตอบพร้อมๆ กับก้มหน้า...
"นายไม่เป็นไรก็ดีแล้ว^^"เมื่อเห็นแบมแบมทำหน้่เศร้าผมจึงส่งยิ้มให้ ก่อนจะได้รอยยิ้มจากอีกฝ่ายเช่นกัน
"พวกนายไปทำแผลมารึยัง..."มาร์คที่เดินมาจากไหนไม่รู้ถามขึ้น
"ทำแล้วครับ...แล้วพี่จินยองล่ะ?"แบมแบมถามมาร์คแต่ส่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ
"หมอนั้นถูกกรอกยาที่มีสารกระตุ้นประสาทรุนแรงน่ะ...อาจจะมีอาการทางประสาทนิดหน่อย แต่ไม่ต้องห่วงนะหมอบอกว่าผ่านไปสัก 3-4 วันก็หายดีแล้ว"
มาร์คเล่ารายละเอัยดอย่างชัดเจนก่อนที่สายตาจะจับจ้องไปที่ประตูบานใหญ่ข้างหน้า 'ICU' นี่คือห้องที่พวกเรากำลังนั่งรอใครบางคนกลับคืนมา
"ดูนายจะเป็นห่วงแจบอมจังเลยนะ...ชเว ยองแจ"มาร์คพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเยือกเย็น
"ถ้านายเป็นฉันนายจะรู้สึกผิดโคตรๆ เลยแหละ..."ผมกัดริมฝีปากเพื่อระงับการไหลของน้ำสีใส
ถามตัวเองในใจว่า นี่มันเป็นเพราะเราใช่มั้ย? แค่นั้นก็ทำเอาหัวใจหดหู่ลงไปถ้าผมไปรับมันไว้มันคงไม่เป็นแบบนี้!? ตนเหตุมันมาจากผมไม่ใช่เหรอ!??
"ฮึก!...ฮือๆ"สิ้นสุดกับการอดทน ผมร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกผิด"ฉันขอโทษนะมาร์ค...ฉันทำเพื่อนนายเจ็บใช่มั้ย!? ฮือๆ"
"ไม่ใช่ความผิดนายหรอก...ถ้ามีอะไรก็ไปบอกกับเพื่อนฉันเถอะนะ"มาร์คปล่อยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเอ็นดูออกมา.
"อือ..."
[ ไม่กี่วันต่อมา... ]
"การที่ไปในที่สังสรรนยามวิการแบบนั้นถือว่าผิดกฏของโรงเรียนอย่างรุนแรง! ถ้าสภานักเรียนไม่ตามพวกนายไปรู้มั้ยมันจะเกิดอะไรขึ้น!!?"
พวกผมยืนฟังคำพูดของคุณครูฝ่ายปกครองด้วนความรู้สึกผิดเป็นที่สุด ...
"เห่อ~ สำหรับพวกนายฉันจะขอลงโทษด้วยมารตราที่ 1 หวังว่าเหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกนะ...ชเว ยองแจ กันต์พิมุกต์"
"ครับ...."
ผมและแบมแบมเดินออกมาจากห้องปกครองด้วยสีหน้าบัตรประชาชน เพราะพวกผมโดนสวดซะไม่เหลืออะไรเลยน่ะสิ-.-
สำหรับจินยองตอนนี้ก็ยังต้องบำบัดจิตใจต่อไป แต่ดูเหมือนว่ามาร์คจะไปเยี่ยมจินยองบ่อยสุดๆ
จนผมได้ยินได้พวกพยาบาลเมาท์กันว่ามาร์คมาดูแลจินยองอย่างใกล้ชิด 'ทุกวัน' จนใครที่เห็นสองคนนี้เป็นครั้งแรกต้องนึกว่าเป็นแฟนกัน ผมเริ่มไม่ไว้ใจมาร์คล่ะ-..-
"วันนี้ไปเยี่ยมจินยองกันมั้ยพี่?"แบมแบมที่เดินมาด้วยกันเอ่ยขึ้น
"นั่นดิ...งั้นเดี๋ยวเลิกเรียนขอติดรถมาร์คไปด้วยดิ"
"จะบ้าเหรอพี่-.- พี่มาร์คเขาไม่มาเรียนตั้ง 2 วันล่ะ"
"อ่าว? ทำไมวะ??"
"โห่~ ไม่ตามข่าวเลย-.- ก็ต้องไปดูแลจินยองไง
"แล้วไม่มาเรียนเลยรึไง!?"
"ถึงไม่เรียนก็สอบผ่านอยู่แล้วแหละน่า-.-"
"อ่อ~-0-"
"ว้าวๆ น่าสนุกจังเลยนะเนี่ย...ขอพวกผมเข้าเยี่ยมพี่แจบอมกับพี่จินยองด้วยได้มั้ยครับ^^"
พวกผมหันไปมองทางต้นเสียง ก็พบกับไอ้เด็กปี 1 ที่จินยองสนิทด้วย ดูเหมือนมันจะชื่อว่าแอลโจสินะ
"คือ..."
"ผมกับริกกี้เป็นห๊วงเป็นห่วงพี่แจบอมกับพี่จินยองสุดๆ เลยแหละครับ"
"เอ่อ..."แบมแบมพยายามที่จะปฏิเสธแต่ไม่ว่าจะทำยังไงแอลโจกับริกกี้ก็ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ๆ
"นะคร้าบบบ ผมคิดถึงพี่จินยองอ่าา"ว่าแล้วแอลโจก็คว้ามือของแบมแบมมากุมไว้ พร้อมกับส่งสายตาออดอ้อน
"พอๆๆ ก็ได้ๆ"
"เย่!!^^"แอลโจดูเหมือนจะพอใจกับคำตอบจึงหันไปกระโดดโลดเต้นกับเพื่อนๆ
ผมรู้สึกสังหรใจไม่ดีเลย...คงต้องระวังไว้สินะ
[ โรงพยาบาล T ]
ห้อง 205 อิม แจบอม (18)
"ห้องนี่แหละ พวกนายอย่าเสียงดังล่ะกัน"ผมพูดตักเตือนพวกเด็กปี 1 ทั้งสองคน
"คร้าบๆ^^"
แอลโจ
ครืด~
เมื่อพี่ยองแจเปิดประตูเข้าไปผมและริกกี้ก็เดินเข้าไปอย่างกระตือรือร้น
ติ๊ด~ ติ๊ด~ ติ๊ด~
เสียงเครื่องมือและอุปกรณ์ต่างดังขึ้นพร้อมกันภายในห้อง สภาพของประธานสภานักเรียนที่เอาแต่ทำตัวเป็นราชา บัดนี้แทบดูไม่ได้จริงๆ
รอบตัวของไอ้ประธานเต็มไปด้วยสายที่ระโยงระยางเต็มไปหมด ดูเหมือนผมจะคิดอะไรออกแล้วนะ^^
"นี่ๆ ริกกี้"ผมหันไปเรียกเพื่อนรักที่ยืนอยู่ข้างๆ
"ห้ะ??"
"ฉันคิดอะไรดีๆ ออกแล้วล่ะ เดี๋ยวต่อจานี่นายเตรียมขำได้เลยนะ"
ว่าแล้วผมก็เดินไปข้างๆ เตียงของไอ้ประธานแจบอม ยืนมองสภาพที่น่าอนาถของคนที่เคยสั่งแต่ทำโทษคนอื่น
ไม่ไหวเลยนะแบบนี้~ หึหึหึ ผมค่อยๆ เอื่อมมือไปบีบสายออกซิเจนที่อยู่ใกล้ๆ มืออย่างไม่ให้ไอ้คนจัณฑาลอีกสองคนเห็น
ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด!
ดูเหมือนจะได้ผล เพราะตอนนี้อุปกรณ์ทุกอย่างดังขึ้นมาพร้อมๆ กันราวกับว่ามันจะระเบิด
"เห้ย!! เกิดอะไรขึ้นเนี่น!? แบมแบมวิ่งไปกดสัญญาณเรียกหมอที!"พี่ยองแจที่รีบร้อนออกคำสั่งให้ไอ้หน้าสวยวิ่งไปกดสัญญาณ
คิดว่าผมจะยอมแค่นี้รึไง? ผมส่งซิกไปให้ริกกี้ที่ยืนอยู่ข้างหน้าแบมแบมให้ข่วยทำอะไรสักอย่าง
ตึง!!
"โอ้ย~ "ดูเหมือนมันจะเข้าใจและทำตาม เพราะแบมแบมต้องเดินผ่านริกกี้เพื่อไปกดาัญญาณริกกี้จึงยื่นขาออกไปให้อีกฝ่ายสะดุดล้ม และดูเหมือนจะเป็นไปตามที่พวกผมต้องการ
"ขอโทษนะครับพี่^^ ผมไม่ได้ตั้งใจอ่ะ"
ฮ่าๆๆๆ!!!! ขำโว้ย
"โว้วๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น