ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : กฏข้อที่ 7 : จะไม่ช่วยจริงๆเหรอ!?
กฏข้อที่ 7
'ในห้องเรียนชั้นประถมศึกษา'
'. นี่ๆ จินยอง^^'เสียงที่คุ้นเคยเรียกให้ผมหันไป...เป็นเสียงฟังดูน่ากลัว'จินยอง!'
'ครับ!ผมสดุ้งตื่นจากผวังแล้วมองคนตรงหน้า เขาชื่อจินซองคุณครูประจำชั้นของผมเองครับและ...เป็นพ่อของผมด้วย
'วันนี้ทำไมถึงหลับในชั่วโมงล่ะ^^'
'เมื่อผมทำงานส่งประกวดน่ะครับก็เลยนอนไม่พอ'
'เหรอ^^'จบคำของครูตรงหน้าแขนของผมก็สัมผัสได้ขึ้นความเจ็บปวด
'โอ้ย! พ่อหยิกผมทำไมฮะ??'
'กูได้สั่งให้มึงนอนดึกเหรอ^^'รอยยิ้มที่หน้าหวาดกลัวเผยออกมาอีกครั้งหนึ่ง
'ผม...ขอโทษฮะ'หยาดน้ำสีใสไหลออกมาจากดวงตาของเด็กน้อยวัย 8 ขวบ
....
[รางวัลรองชนะเลิศลำดับที่ 1 ได้แก่...เด็กชาย ปาร์ค จินยองครับ^^]
....
'โอ้ย!! พ่อตีผมทำไม ฮืออ'
'กูบอกให้มึงชนะ! ให้ได้ที่1แต่มึงได้ที่2มาเอามาหาแม่มึงรึไง!!คุณครูวัยกลางคนตะโกนใส่หน้าของลูกน้อยของตน มืออีกข้างหนึ่งถือก้าสมะยมที่ผูกติดกันกว่า 5-6 ก้าน
เพียงไม่นานนักก็ระดมฝาดก้านมะยมใส่ตัวของลูกน้อยอย่างไม่ยั้งมือ ฝ่ายที่ถูกกระทำไม่สามารถทำอะไรได้ที่ทำได้มีเพียงร้องขอให้พ่อของตนหยุดการกระทำนี้ลง
8 ปีที่เด็กน้อยเกิดมาบนโลกใบนี้ไม่เคยมีสักครั้งที่เด็กน้อยจะได้เห็นหน้าตาของหญิงสาวที่คลอดตนออกมา แต่รู้เพียงแค่แม่ของตนนั้นเป็นหญิงขายบริการราคาถูก และเมื่อคลอดตนออกมาก็หนีพ่อไป
ทิ้งให้เด็กน้อยอยู่กับพ่อมา 8 ปี เมื่อเริ่มเรียนชั้นประถมพ่อก็ถูกไล่ออกจากบริษัทและกลายเป็นคนเจ้าอารมณ์ อะไรที่ท่านไม่พอใจก็จะลงมือกับลูกน้อยของตนทันที
ื 10 ปีต่อมา...
'เห้จินยอง! พรุ่งนี้ไปว่ายน้ำกันเถอะ^O^/'
'เอาดิแต่...กูต้องไปขอเพื่อนก่อนว่ะ ขอโทษนะ^^'ผมปฏิเสธก่อนจะเดินตรงไปที่บ้านที่อาศัยอยู่
....
'อะไรนะ!? มึงจะไปว่ายน้ำ...กูไม่ให้ไป'ผู้เป็นพ่อปฏิเสธเสียงแข็ง ตอนนี้ร่างกายของเขาผอมแห้งจนแถบจะเห็นกระดูก นั้นเพราะเมายาและเสพสารเสพติด...
'ผมว่าพ่อเมามากแล้วล่ะ...ไปนอนนะครับ'ผมไม่สนใจคำพูดที่พ่อพูดออกมา แล้วตรงไปประคองร่างผอมบางไปที่ฝูก
'ปล่อยกู!'ผู้เป็นพ่อสะบัดมืออก'กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย...กูบอกให้มึงไปขายตัว!'
'...'
'กูรู้จักกับเสี่ยคนนึงมันมีรสสิยมเอาตุ๊ดเอาเกย์...ถ้ามึงไปขายตูดให้กับมันกูคงมีตังใช่! มึงก็ไม่ต้องเรียนให้หน่อยไง!?'
'พ่อ...'
'ไปถวายตัวให้มัน!! แล้วเอาตังกลับมาให้กู!'
'พ่อ...'
'มึงจะกลัวอะไรล่ะ...มันรวยพอที่จะเลี้ยงมึงได้ทั้งชีวิตเลยนะ!?'
'พอได้แล้ว!!'
ไม่เอาแล้ว....
ผมไม่อยากทำแบบนี้เลย.
"จินยอง! จินยอง!"
เสียง??? เสียงของใครงั้นเหรอ เมื่อความอยากรู้ครอบงำร่างกายเปลือกตาของผมก็ค่อยๆ เปิดขึ้น
"พี่ยองแจ...แบมแบม อึ่ก!"
"เป็นไงบ้าง? อย่าพึ่งขยับตัวนะ"แบมแบมออกตัวห้าม
"นี่ผม...แล้วเจ้าพวกนั้นล่ะ"
"คือว่า..."
"นายโอเคมั้ย"
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น