ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    แฟนฟิคบารามอส(ภาคต่อจากเดิมนิดหน่อย)

    ลำดับตอนที่ #3 : ออกเดินทาง 1

    • อัปเดตล่าสุด 22 พ.ค. 53


                 ด้วยว่าการเดินทางไปเดมอสครั้งนี้ไม่น่ามีอุปสรรคในการเดินทางมากนัก   คณะนักเดินทาง
    จึงมีเพียง คาโล เฟริน โร แองจี้  ลูคัส และตัวแทนของคิล(???)

                  เกวียนของคณะนักเดินทางจากเอดินเบิร์กออกเดินทางไปตั้งแต่รุ่งสางแล้ว  แต่ยังมีผู้จำเป็นต้องเดินทางอีกหนึ่งที่ยังไม่ได้ขึ้นเกวียน แถมยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงอีก    ตัวแทนของคิลนั่นเอง!!  เหล่านักเดินทางทั้งหลายยกเว้นเฟรินต่างไม่รู้ว่าคิลได้ส่งตัวแทนมาด้วย การเดินทางออกไปชายแดนเพื่อข้ามฝั่งไปสู่เดมอสจึงเป็นไปอย่างราบลื่น...ได้เพียงไม่นานเมื่อเจ้าตัวแสบตลอดกาลเริ่มก่อเรื่อง

    เกวียนที่จุบรรดานักเรียนจากป้อมอัศวินหยุดตัวลงอย่างกะทันหัน เนื่องมาจาก

    "เพราะนายนั่นแหละไอ้น้ำแข็งบ้า ก็รู้อยู่ว่าฉันจะพาหลงแล้วทำไมนายไม่ห้ามฉันล่ะ"เสียงเฟรินดังขึ้น

    "ฉันบอกนายแล้ว แต่นายบอกเองไม่ใช่หรอ ว่าเชี่ยวทางนัีก จะพาไปทางลัดรับรองครึ่งวันถึงชายแดนน่ะ" เจ้าชายน้ำแข็งที่เงียบขรึมกลับพูดออกมาซะยืดยาว

    "เออๆ แต่ฉันว่าฉันนำมาถูกทางแล้วนะ ฉันว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆ"ถึงแม้ปากจะยอมรับว่าผิด แต่ก็ไม่วายพูดเข้าข้างตัวเองจนได้

    "เกิดอะไรขึ้นน่ะ เฟริน  คาโล"แองจี้โผล่หัวออกจากเกวียนมาเป็คนแรกตามมาด้วย โรและลูคัส 

    “หลงทาง”คำตอบสั้นๆจากปากของเจ้าหญิงหัวขโมย
    “หลงข่ายอาคม”คำตอบที่น่าเชื่อถือจากรุ่นพี่ลูคัส
    “ของใคร”โรถาม
    “ไม่รู้ รู้แต่พลังเวทย์สูงมากจนแทบไม่รู้สึกเลยว่าเป็นข่ายอาคม”ลูคัสตอบ
    “คงต้องทำอะไรซักอย่างไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้ก็คงไปไม่ถึงในเมืองแน่”โรว่า
    “คาโลช่วยหน่อยสิ นายถนัดเรื่องแก้ข่ายอาคมไม่ใช่หรอ”เฟรินพูด คาโลพึมพำบางอย่างก่อนที่คทา

    คู่ใจที่ได้เป็นของขวัญตอนไปเดมอสครั้งก่อนจะเข้ามาอยู่ในมือ แองจี้ โรและลูคัสต่างแยกกันออก

    ไปยืนรอบๆเกวียนก่อนจะบริกรรมคาถา ท้องฟ้าที่สดใสเหมาะแก่การเดินทางได้หายไปเสียแล้ว แต่

    กลับมีเมฆดำทะมึนมาแทนที่ เสียงฟ้าลั่นดังสนั่นเกิดจากแรงต้านของทั้งสองฝ่ายที่มาปะทะกัน เพียง

    ชั่วครู่เท่านั้น สายฟ้าก็ฟาดผ่านลงมาเฉียดตัวเฟรินไปเพียงนิดเดียว ถ้าหากเขาหรือเธอไม่เคยได้รับ

    ฉายาเจ้าหนูสายฟ้ามาก่อนตอนนี้คงจะไหม้เกรียมไปทั้งตัวแล้วเป็นแน่  สายฟ้าที่ฟาดผ่านเมื่อครู่ทำ

    ให้อารมณ์เย็นๆของเฟรินเริ่มระอุ เฟรินไม่รอช้าเรียกคทาพิชิตโลกันต์มาไว้ในมือ พลางร่ายคาถาที่

    เรียกจากความทรงจำที่ไม่ปะติดปะต่อที่จำมาจากตำราเวทย์มนต์พ่อมดดำที่โกโดมทิ้งไว้ให้   ทันที

    ที่ร่ายมนต์จบท้องฟ้าที่แปรปรวนกลับสว่างใสดังเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น คาโล  โร  แองจี้  และ

    ลูคัสต่างหันมามองที่เจ้าตัวยุ่งซึ่งบัดนี้กลับกลายเป็นเด็กอายุ 7ขวบไปเสียแล้ว แต่ยังไม่ทันหาย

    ตกใจกับสภาพของเฟริน จู่ๆก็มี หญิงสาวคนหนึ่ง กระโจนเข้ามาคว้าตัวเฟรินเด็กแล้ววิ่งหนีไป


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×