แฟนฟิคบารามอส(ภาคต่อจากเดิมนิดหน่อย)

ลำดับตอนที่ #2 : อันนี้ขอไม่ตั้งละกันคิดไม่ออกจริงๆ

 

“ครี้ดเห็นเฟรินมั้ย”คาโลถามครี้ดที่อยู่ในห้องนั่งเล่นของป้อม

“เห็นตามหาซิบิลแถวสวนข้างปราสาทขุนนางน่ะ”คลี้ดตอบ

“ขอบใจ”แล้วคาโลก็จากไปแต่ยังฝากความเย็นยะเยือกไว้ให้กับครี้ด

“สองคนนี้อย่าเข้าใกล้เป็นดีที่สุด”ครี้ดคิดในใจ

แค็บๆ เสียงเหยียบใบไม้จากฝีเท้าใครคนหนึ่งใกล้เข้ามา  

“เฟรินทำอะไรอยู่น่ะ”เสียงคาโลถาม

“=*=หือคาโลอ่ะ ขัดจังหวะเรื่อยเลยอ่ะ”เฟรินพูดเคือง

“นายว่าเรื่องคับขันเป็นเรื่องขัดจังหวะงั้นเหรอ”คาโลดุ

“มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ”ซิบิลแซกขึ้น

“ไฮคิงป่วย”คาโลตอบสั้นๆ

“แล้วทำไมนายไม่รีบบอก”เฟรินเริ่มใช้ปากสุนัขโทษคาโล

“นายขัดฉันก่อนทำไม”คาโลเถียง

“ตะกี้ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ”แฟรินยังไม่ยอม(นี่ไฮคิงจะตายอยู่แล้วยังมาเถียงกันอีก-*-)

“ นายไม่ยอมฟังเองต่างหาก”

“นายตะหากที่ไม่ยอมบอก”แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่มันจะได้ไปกันซักทีเนี่ย

“ผมว่าเรารีบไปกันเถอะครับ”ซิบิลทนไม่ไหวแทรกขึ้นมา

แล้วทั้งสามก็พากันกลับป้อมอัศวินโดยมีสายตาปริศนาตามมา

“ต้องไปอีกเหรอ”เฟรินบ่น

“ทำไมนายทำเสียงเบื่อๆเหมือนไม่อยากไปแบบนั้นล่ะ”คิลถาม

“หึบอกได้เลยว่าคราวนี้นายก็ไม่ได้ไปด้วยนี่”เฟรินพูดจ๋อยๆเนื่องจากคราวที่แล้วคิลฆ่าจิ้งจอกเก้าหางไปมากจึงโดนห้ามไปที่เดมอสจนกว่าจะได้รับอนุญาตจากทางเดมอส

“แต่คาโลก็ไปนะ”คิลบอก

“เจ้านั่นจะทำอะไรได้  ทำได้แต่นั่งเงียบ”เฟรินพูดงอนๆ ใช่สิไอ้บ้านั่นมันจะทำอะไรเป็นนอกจากนั่งปั้นน้ำแข็ง

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันส่งตัวแทนไปด้วยละกันนะ แต่นายต้องสัญญานะว่าต้องดูแลตัวแทนฉันให้ดีน่ะ”

“งั้นไม่เอาดีกว่า เอาตัวแทนนายมาเป็นภาระน่ะสิ”

“งั้นฉันฝากนี่ไปให้อาหญิงนายหน่อยนะ”แล้วคิวก็ยื่นห่อบางอย่างไปให้กับเฟริน

“อย่าเปิดดูจนกว่าจะถึงเดมอสนะ  มันเป็นของสำคัญมากๆ  ถ้าเกิดเปิดดูก่อนนายอาจไม่มีชีวิตรอดเลยก็ได้”

“เอ่อ ...ไม่ค่อยอยากเสี่ยงแฮะ นายฝากคาโลแทนไม่ได้หรอ  ฉันกลัว”

“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวคาโลจะว่าเอา เพราะคาโลมันน่ากลัวกว่าอีก”

“ง่า..แล้วนายไม่กลัวฉันตายแล้วคาโลกะพ่อเอวิเดสของฉันจะฆ่านายตายเหมือนกันหรือไงล่ะ”

“ถ้าเกิดเป็นคาโลพ่อฉันคงเอาอยู่ นะ  ส่วนเอวิเดสถ้ามาก็ไม่ต้องกลัวอีกเพราะถือว่าเดมอสบุกประชาชนทั้งเอเดนจะช่วยฉันเองแหละ”

“โห...เลวจริงๆเพื่อนใครเนี่ย”

“เพื่อนนายน่ะแหละ555”

“555”

แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

“เฟรินเอาแต่หัวเราะอยู่นั่นแหละ   ขึ้นมาเก็บของได้แล้วเราต้องรีบไปนะขืนช้ากว่านี้ตานาย (น้องของไฮคิงองค์ก่อน ซึ่งไฮคิงองค์ก่อน (พ่อของแม่ของเฟริน)เป็นพี่ชายของไฮคิงองค์ปัจจุบัน; งงชั่ยมะเราก้องง)ได้ตายกันพอดี”เสียงของแองจี้ตะโกนลงมาเร่งให้เฟรินขึ้นไปเก็บของ

“อื้อจะขึ้นไปเดี่ยวนี้แหละ  ฉันไปก่อนนะเดี๋ยวมา”เฟรินตะโกนตอบไปแล้วหันมาพูดกับคิลเพื่อนรัก

“จะพิรี้พิไรกับไอ้คิลไปถึงไหนหา ไปเป็นภรรยานักฆ่าเลยดีไหมล่ะ”อ่ะฮ้าเจ้าชายน้ำแข็งหอคอยงาช้างงอนอย่างนี้เฟรินต้องง้อ

“นี่ไอ้ก้อนน้ำแข็งแกอย่างอนเลยน่ะ  ดูแล้วทุเรศตาอ่ะ”นี่หาใช่เสียงเฟรินไม่แต่เป็นเสียงของ....

“แกยุ่งอะไรด้วยวะ ห๊ะไอ้โร แกเป็นเจ้าชายแน่รึเปล่าเนี่ยทำตัวไม่สมเป็นเจ้าชายเอาซะเลย”เฟรินสวนเข้าให้เพราะมันบังอาจมาขัดจังหวะที่เฟรินจะง้อคาโล

“ทำอย่างกับว่าแกทำตัวสมกับเป็นเจ้าหญิงนักนี่”โรแขวะตอกกลับเข้าให้

“นี่พวกนายจะอยู่ข้างล่างไปถึงไหน เฟริน  คาโล   โรพวกนายต้องมาเตรียมของไปเดมอสนะขึ้นมาเดี่ยวนี้นะไม่งั้นจะไม่มีเวลาได้หายใจอยู่ในโลกนี้นะ”เสียงของแองจี้ถึงกับทำให้ป้อมอัศวินถึงกับสั่น(เดมอสบุกรึไงเนี่ย:นักเรียนในป้อมอัศวิน)

“0[ ]0”นี่คือหน้าตาของแต่ละคนไม่เว้นแม้แต่คาโล

“เหอะ !มัวแต่อึ้งอยู่นั่นแหละรีบขึ้นมาเก็บของเร็วเข้าเซ่”แล้วเฟริน คาโล และโรต่างก็วิ่งขึ้นไปบนห้องของตนเอง

แถมหน่อยนึงนะ

ครี้ด;วันนี้เป็นวันปล่อยชาวเดมอสรึงัยเนี่ย