ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โรคประหลาดของผม
อะไร...นั่นอะไร แส...ำลัห่าออไป
ผมรู้สึเหนื่อยหอบ หายใิั
ผมำลัวิ่ วิ่ไปเรื่อยๆ อย่าไรุ้หมาย นระทั่มาเอแสสว่าไลๆ และูเหมือนมันำลัวิ่หนีผม
ยิ่ผมวิ่ไล่าม มัน็ะหนีไปไลาผมเรื่อยๆ ยิ่ผมวิ่เร็วเท่าไหร่ มันยิ่หนีผมออไปเร็วเท่านั้น
แ่ผมหยุวิ่ไม่ไ้ าผมไม่ยอมให้ทำอย่านั้น
ผมเหนื่อยแทบาใ แ่ร่าายไม่ยอมทำามำสั่
มันทรมานมานะ เหมือนาอาาศหายใ แ่็ไม่ยอมายสัที
ผมไม่รู้ว่าผมวิ่มาไลและนานเท่าไหร่แล้ว วิ่..นสะุเ้าับอะไรสัอย่า
ผมล้ม ภาพ้าหน้าไหววูบ ร่าายผมเหมือนถูระาไป้าหลัอย่าแร
ผมปรือาึ้น แสสว่า้าาหลอไฟฟลูออเรสเน์บนเพานทำให้ผม้อระพริบาถี่ๆ เพื่อปรับสายา
ผมฝันอีแล้ว ฝันที่ทำให้ผมทรมานแทบายแ่ไม่ายในวามฝันนั้น
แ่ผลอวามฝัน ำลัะ่าผมในโลแห่วามเป็นรินี้
.
.
.
ห้อสี่เหลี่ยมอโรพยาบาลเอนั้นนำที่่ารัษาแพที่สุในประเทศปราสู่สายา ผมนอนอยู่บนเียผู้ป่วยลาห้อ
รอบเียมีเรื่อมือทาารแพทย์มามายที่ผมเยถามหมอแล้วแ่็ำื่อไม่ไ้สัที เพราะมันเยอะเินไป สายไฟและสายยาโยเ็มัวผมไปหม
เสียารทำานอเรื่อพยุีวิหวีร้อระม
หมอและพยาบาลวิ่เ้ามาูอาารผมอย่ารวเร็วพร้อมทั้ปิสัาเือน ่อนะรวีพรและสอบถามอาารเหมือนทุๆ รั้
ผมยัหายใเร็วและถี่ พยายามเพิ่มออิเนเ้าปอให้มาและเร็วที่สุเท่าที่ะทำไ้
หมอเยบอผมว่าอย่าหายใอย่านี้ เพราะผมไม่ไ้หอบริๆ แ่รู้สึอยาหอบเท่านั้น
ผมป่วยเป็นโรประหลา หัวใอผมะทำานหนัเมื่อผมหลับลึถึระับหนึ่
ผมิว่าน่าะเป็นอนที่ผมฝันนั่นแหละรับ วามริแล้วโรที่เี่ยวับารทำานหนัอหัวใะหลับไม่ไ้เป็นโรแปลใหม่อะไร
นที่ป่วยเป็นหอบหื นอ้วน หรือนที่นอนรน นที่มีสิ่ีวาใน่อปานถึหลอลม อาทำให้รับออิเนไ้น้อย หัวใึ้อทำานหนัในารบีบัว ระุ้นให้ร่าายทำาน่อไป
แ่ผมเป็นายวัยรุ่นที่ไม่ไ้เป็นโรหอบหื หรือมี้อนเนื้ออุันในหลอลม เพราะผมูแลัวเอ่อน้าี ผมเ้าฟิเนส เล่นล้ามบ้าให้พอูี ไม่เยปล่อยให้ัวเออ้วนนป่วยหนัแบบนี้เลยสัรั้
อีทั้อนที่หลับไปนถึ่วที่เรื่อพยุีวิร้อเือน ึ่็ืออนที่ผมฝัน สภาพภายนอผมเหมือนนนอนหลับปิ ไม่มีอาารรน ไม่มีอาารหอบรุนแร
แ่ถ้าปล่อยทิ้ไว้นานอีนิ ผมะเริ่มหายใิัไปนถึหยุหายใไป่วระยะเวลาหนึ่ นานสุเือบสามสิบนาที
ผมรู้สึเหนื่อยหอบ หายใิั
ผมำลัวิ่ วิ่ไปเรื่อยๆ อย่าไรุ้หมาย นระทั่มาเอแสสว่าไลๆ และูเหมือนมันำลัวิ่หนีผม
ยิ่ผมวิ่ไล่าม มัน็ะหนีไปไลาผมเรื่อยๆ ยิ่ผมวิ่เร็วเท่าไหร่ มันยิ่หนีผมออไปเร็วเท่านั้น
แ่ผมหยุวิ่ไม่ไ้ าผมไม่ยอมให้ทำอย่านั้น
ผมเหนื่อยแทบาใ แ่ร่าายไม่ยอมทำามำสั่
มันทรมานมานะ เหมือนาอาาศหายใ แ่็ไม่ยอมายสัที
ผมไม่รู้ว่าผมวิ่มาไลและนานเท่าไหร่แล้ว วิ่..นสะุเ้าับอะไรสัอย่า
ผมล้ม ภาพ้าหน้าไหววูบ ร่าายผมเหมือนถูระาไป้าหลัอย่าแร
ผมปรือาึ้น แสสว่า้าาหลอไฟฟลูออเรสเน์บนเพานทำให้ผม้อระพริบาถี่ๆ เพื่อปรับสายา
ผมฝันอีแล้ว ฝันที่ทำให้ผมทรมานแทบายแ่ไม่ายในวามฝันนั้น
แ่ผลอวามฝัน ำลัะ่าผมในโลแห่วามเป็นรินี้
.
.
.
ห้อสี่เหลี่ยมอโรพยาบาลเอนั้นนำที่่ารัษาแพที่สุในประเทศปราสู่สายา ผมนอนอยู่บนเียผู้ป่วยลาห้อ
รอบเียมีเรื่อมือทาารแพทย์มามายที่ผมเยถามหมอแล้วแ่็ำื่อไม่ไ้สัที เพราะมันเยอะเินไป สายไฟและสายยาโยเ็มัวผมไปหม
เสียารทำานอเรื่อพยุีวิหวีร้อระม
หมอและพยาบาลวิ่เ้ามาูอาารผมอย่ารวเร็วพร้อมทั้ปิสัาเือน ่อนะรวีพรและสอบถามอาารเหมือนทุๆ รั้
ผมยัหายใเร็วและถี่ พยายามเพิ่มออิเนเ้าปอให้มาและเร็วที่สุเท่าที่ะทำไ้
หมอเยบอผมว่าอย่าหายใอย่านี้ เพราะผมไม่ไ้หอบริๆ แ่รู้สึอยาหอบเท่านั้น
ผมป่วยเป็นโรประหลา หัวใอผมะทำานหนัเมื่อผมหลับลึถึระับหนึ่
ผมิว่าน่าะเป็นอนที่ผมฝันนั่นแหละรับ วามริแล้วโรที่เี่ยวับารทำานหนัอหัวใะหลับไม่ไ้เป็นโรแปลใหม่อะไร
นที่ป่วยเป็นหอบหื นอ้วน หรือนที่นอนรน นที่มีสิ่ีวาใน่อปานถึหลอลม อาทำให้รับออิเนไ้น้อย หัวใึ้อทำานหนัในารบีบัว ระุ้นให้ร่าายทำาน่อไป
แ่ผมเป็นายวัยรุ่นที่ไม่ไ้เป็นโรหอบหื หรือมี้อนเนื้ออุันในหลอลม เพราะผมูแลัวเอ่อน้าี ผมเ้าฟิเนส เล่นล้ามบ้าให้พอูี ไม่เยปล่อยให้ัวเออ้วนนป่วยหนัแบบนี้เลยสัรั้
อีทั้อนที่หลับไปนถึ่วที่เรื่อพยุีวิร้อเือน ึ่็ืออนที่ผมฝัน สภาพภายนอผมเหมือนนนอนหลับปิ ไม่มีอาารรน ไม่มีอาารหอบรุนแร
แ่ถ้าปล่อยทิ้ไว้นานอีนิ ผมะเริ่มหายใิัไปนถึหยุหายใไป่วระยะเวลาหนึ่ นานสุเือบสามสิบนาที
ในอนที่ผมสะุ้ื่นาารโนปลุ ผมรู้สึเหมือนปลาาน้ำที่ำลัะาย ผมสูหายใให้ไ้มาที่สุเท่าที่ร่าายะอำนวยในอนนั้น ผมโีริๆ ที่ืนนั้นู่นอนผมเป็นพยาบาล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น