คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 ประชวรหนัก
“ไม่ ฉันยังไม่อยากกินตอนนี้”สุรเสียงทรงอำนาจที่สั่นน้อยๆดังออกมาจากห้องบรรทมของจักรพรรดินี นางกำนัลทุกคนและแม่นมคนสนิทสบตากัน^
สามวันก่อน คนสวนได้มาบอกแม่นมคนสนิทของพระองค์ว่า จักรพรรดินีทรงตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเขาเห็นแสงไฟในห้องบรรทมขณะกำลังรดน้ำต้นไม้ คนสวนบอกว่าเขาได้ยินเสียงสะอื้นของพระองค์ดังมาจากในห้อง แล้วไฟก็เปิดอยู่อย่างนั้นทั้งคืน รุ่งเช้า พระองค์ก็ไม่ยอมเสด็จออกมาจากห้องเลย และไม่ยอมให้ใครเข้าไปในห้องแม้แต่แม่นม พระองค์ไม่แตะพระกายาหารเลยแม้แต่น้อย และเสียงที่ได้ยินจากในห้องก็มีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของพระองค์ เป็นเช่นนี้ทุกวัน
“พระองค์เป็นอะไรไปนะ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วยังทรงมีความสุขอยู่เลย”นางกำนัลคนอื่นพูดขึ้นพลางหันไปทางแม่นมเป็นเชิงถาม
“อาทิตย์ที่แล้วเจ้าชายโรเวนขออภิเษกสมรสน่ะ แต่คราวนี้ฉันไม่รู้”
“หรือเจ้าชายจะถอนหมั้น”นางกำนัลอีกคนเอ่ยอย่างตกใจ
“ไม่แน่นะ แต่ส่วนใหญ่เจ้าชายโรเวนจะต้องส่งสาสน์มาอย่างเป็นทางการ ถ้ามีสาสน์ถึงพระองค์เราก็จะรู้”
“แต่เจ้าชายอาจจะส่งตรงมายังพระองค์เลยก็ได้นี่ ฉันว่านมรีบส่งสาสน์ไปบอกให้เจ้าชาย
โรเวนทราบเลยจะดีกว่า”
แม่นมคนสำคัญนิ่งคิด ก่อนจะเอ่ยขึ้นเบาๆ
“แล้วพวกเธอจะเห็นด้วยรึเปล่าถ้าฉันส่งสาสน์ไปบอกคนอื่นแทน”
“เจ้าหญิงเฟลิโอน่า มีสาสน์สองฉบับจากทางเวนอลพะยะค่ะ”โคมุสตัวน้อยซึ่งเป็นลูกของโกโดมปรากฏกายขึ้นข้างๆหัวขโมยที่กรนครอกๆอยู่ เมื่อเห็นนายหญิงในสภาพนั้น โคมุสน้อยก็ยืนอึ้งๆ ทำอะไรไม่ถูก
“เอามานี่ ไว้เฟรินตื่นแล้วฉันจะให้มันเอง”นักฆ่าหนุ่มหัวเราะเบาๆในท่าทีของเจ้าโคมุส
“จากเวนอล จักรพรรดินีวิเวียนนานีย่าคงรู้เรื่องโรแล้ว”คาโลเอ่ย ขณะที่คนข้างตัวขยับกายใกล้เข้ามาเล็กน้อยเพื่อขอไออุ่นจากเขา
“นั่นสิ ไม่รู้รุ่นพี่โรเวนรู้เรื่องรึยัง”คิลกวาดตามองไปรอบๆห้องสมุด
“น่าจะรู้แล้ว”คาโลตอบ ขณะที่เจ้าตัวแสบเบียดกายชิดเข้ามาเรื่อยๆจนน้ำแข็งแทบละลาย เขาจึงถอดเสื้อนอกออกมาห่มไว้ให้และขยับตัวออกห่างเล็กน้อย
คิลมองเพื่อนทั้งสองขำๆก่อนจะเปรยต่อ
“ฉันสงสัยว่าทำไมพี่เค้าถึงยอมรับบัลลังก์”
คาโลหันมาสบนัยน์ตาสีม่วงแล้วหันไปอ่านหนังสือตรงหน้าต่อ
“ไม่รู้ คงคิดว่าเป็นเรื่องสนุกละมั้ง”
“แล้วนายรู้มั้ยว่าทำไมเขาถึงต้องส่งจดหมายให้เฟรินตั้งสองฉบับ”
“ฉันไม่ใช่วิเวียน”เจ้าชายตัดบท
“ฉันมาอยู่ที่ห้องได้ไง แล้วรายงานล่ะ”เฟรินที่เพิ่งเสร็จจากการบิดขี้เกียจถามขึ้น พลางมองเพื่อนทั้งสองสลับไปมา
“คาโลอุ้มนายขึ้นมา ส่วนรายงานมันก็ทำให้หมดแล้ว และมันกำลังรอเช็คบิลนายอยู่ด้วย”คิลพูดอย่างเจ้าเล่ห์ ทำเอาคนที่กำลังจะถูกเช็คบิลหน้าขึ้นสี
“แกอยู่กับฉันก่อนนะคิล”
“ไม่ล่ะ คืนนี้ฉันไม่ว่าง เชิญพวกนายสนุกกันไปก็แล้วกัน”
เมื่อคิลพูดจบ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์หายากก็ปรากฏบนใบหน้าของเจ้าชายแห่งคาโนวาล มันเป็นรอยยิ้มที่เฟรินไม่อยากเห็นแม้นานๆทีจะเกิดขึ้นก็ตาม
“เออ เพิ่งนึกได้ วิเวียนส่งจดหมายมาแน่ะ ส่งมาตั้งสองฉบับ”
“หือม์ ไหนดูหน่อย”เฟรินรับจดหมายมาจากเพื่อนนักฆ่าและอ่านฉบับแรก
ถึงเจ้าหญิงเฟลิโอน่า เกรเดเวล
หม่อมฉันคือแม่นมในองค์จักรพรรดินีวิเวียนนานีย่าเพคะ ช่วงนี้พระองค์ไม่ยอมออกมาจากห้องบรรทม ไม่ยอมเสวยพระกายาหาร ได้แต่กรรแสงอยู่แต่ในห้อง หม่อมฉันคิดว่าเรื่องทั้งหมดน่าจะเกี่ยวข้องกับเจ้าชายโรเวน ขอให้เจ้าหญิงเฟลิโอน่าโปรดรับไว้พิจารณา และโปรดมาช่วยพวกเราโดยเร็ว เพราะหม่อมฉันเกรงว่าองค์จักรพรรดินีจะทรงประชวรหนักอยู่ในขณะนี้ด้วย
แม่นมเฟย์น่า
เฟรินขมวดคิ้ว น้องหญิงของเขาถึงกับป่วยเชียวหรือนี่ เขาส่งจดหมายให้คาโลและคิลอ่าน ส่วนตนเองก็เปิดจดหมายอีกฉบับที่จำได้ว่าเป็นลายมือน้องสาว
ถึงพี่หญิงเฟลิโอน่า
สวัสดีค่ะพี่หญิง หญิงมีอะไรจะเล่าให้ฟังค่ะ
หญิงเพิ่งได้รับสาสน์สำคัญจากเจ้าชายโรเวน ซึ่งแจ้งให้หญิงทราบว่า เจ้าชายชาเบรียนที่มีศักดิ์เป็นพี่ชายของหญิงจะสละบัลลังก์ และได้มอบบัลลังก์ให้แก่คนๆหนึ่ง ซึ่งรู้สึกว่าพี่หญิงจะเป็นคนขอร้องให้มารับบัลลังก์ด้วยตนเอง
หญิงขอขอบคุณพี่หญิงที่เข้าใจความรู้สึกของหญิงดี แต่กระนั้น เจ้าชายโรเวนก็พูดแกมบังคับว่า ถ้าคนที่จะมาครองเวนอลต่อเป็นคนไม่ดี หญิงต้องรับหน้าที่ต่อไป
ดูเหมือนเจ้าพี่มิได้สนใจเลยว่าหญิงกับเขาจะมิได้อยู่ด้วยกัน เจ้าพี่กลับมาเป็นคนใจดำอีกแล้วค่ะพี่หญิง หญิงทานอาหารไม่ลง นอนไม่หลับ หญิงอยากให้พี่หญิงอยู่ที่นี่ค่ะ พี่หญิงช่วยมาหาหญิงช่วงปิดเทอมด้วยจะขอบคุณมาก
คิดถึงพี่หญิงค่ะ
วิเวียน
ปล.ฝากสวัสดีนักฆ่าคิลและเจ้าชายคาโลด้วย หวังว่าทุกคนคงสบายดีนะคะ
เฟรินทำท่าเหมือนจะเป็นลมพลางส่งจดหมายฉบับนี้ให้เพื่อนทั้งสอง คิลหัวเราะเบาๆกับคำว่า ‘นักฆ่าคิล’
“ฉันต้องไปเวนอลแล้วล่ะคาโล”เฟรินบอกคนที่ย้ายมานั่งข้างๆ
“ฉันไม่ขัด แต่คงต้องรอให้ปิดเทอมก่อน”เจ้าชายหนุ่มเอ่ย
“รอปิดเทอม นายจะบ้าเหรอ ไปตอนนั้นน้องฉันก็ซี้แหงไปแล้วเด่ะ ไปตอนนี้แหละ”
“เฟริน”
“ไม่ต้องมาทำเสียงดุ ฉันจะไปตอนนี้ล่ะ เจ้ากวาง”หัวขโมยผู้ดื้อรั้นเอ่ยปากเรียกองครักษ์ประจำตัว โกโดมโคมุสปรากฎกายขึ้นตรงหน้า
“พวกนายจะไปรึเปล่า”เฟรินถาม คาโลพยักหน้าอย่างอ่อนใจ ส่วนคิลยิ้มให้และตอบอย่างร่าเริงว่า
“แน่นอน ได้ไปเที่ยวเวนอลกับนาย ใครจะไม่อยากไป”
“วิเวียนป่วย??”เจ้าชายแห่งเจมิไนเอ่ยย้ำคำพูดของรุ่นน้อง ดวงตาสีน้ำเงินที่มอง
โร เซวาเรสอยู่นั้นยังคงนิ่งสงบ
“ครับ เฟรินให้มาบอก พี่ควรจะไปดูอาการของเธอที่เวนอล ตอนนี้พวกเฟรินออกเดินทางไปแล้ว และผมกำลังจะตามไป”
เจ้าชายหนุ่มนิ่งคิด และเอ่ยตอบ
“ตอนนี้พี่ยังไม่ว่าง คงไปไม่ได้ อีกอย่าง วิเวียนมีพี่หญิงของท่านดูแล คงไม่เป็นไร”
“เจ้าหญิงเฟลิโอน่า ถวายบังคมเพคะ”นางกำนัลและแม่นมถอนสายบัวให้ ทำให้เฟรินรีบพูด
“ไม่ต้องทำความเคารพกันขนาดนั้นก็ได้ฮะ ผมยังเด็กอยู่ จะให้ผู้ใหญ่มาโค้งให้ได้ยังไง”
แม่นมมองเจ้าหญิงแห่งเดมอสแล้วก็อดปลื้มแทนท่านจ้าวไม่ได้
นิสัยดีและไม่ถือตัว
“วิเวียนล่ะครับ”
“อยู่ในห้องค่ะ ถ้าเค้ารู้ว่าพี่หญิงของเค้าเสด็จมาคงดีใจแย่”เฟรินมองผู้พูดแล้วหัวเราะแหะๆ
โอย ศัพท์แสงแปลกๆทำเอาเวียนหัว
หนึ่งขโมย หนึ่งนักฆ่า หนึ่งเจ้าชาย เดินตามแม่นมไปที่ห้องบรรทมของจักรพรรดินีแห่งเวนอล
ก๊อกๆๆ
“หญิงบอกแล้วไงว่าไม่อยากพบใครทั้งนั้น”
เสียงดังออกมาจากห้องหลังจากที่เฟรินเคาะประตู หัวขโมยยิ้มน้อยๆและกระซิบที่บานประตู
“ไม่อยากพบแม้แต่ผมเชียวเหรอวิเวียน”
ทันทีที่เสียงของพี่หญิงผู้เป็นที่รักดังขึ้น คนเป็นน้องก็เปิดประตูแล้ววิ่งออกมาหาเฟรินทันที
“พี่หญิง หญิงคิดถึงพี่หญิงเหลือเกิน”
เฟรินลูบเรือนผมสีทองเบาๆ เมื่อคลายอ้อมกอดออกถึงได้มองเห็นผู้เป็นน้องชัดเจน
ใบหน้างามที่เคยเป็นสีขาวอมชมพูกลับขาวซีด ริมฝีปากแดงสั่นระริก ดวงตาสีมรกตที่เคยสดใสกลับเศร้าหมองและมีรอยแดงช้ำเพราะร้องไห้มานานหลายวัน
“วิเวียน เข้าไปข้างในก่อนเถอะฮะ แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟัง ทำไมต้องร้องไห้ล่ะฮะ”
เฟรินปลอบน้องสาวเบาๆขณะที่พาเธอเดินเข้าไปในห้องบรรทม และปิดประตูตามหลัง หายไปซักพักก็เปิดประตูออกมา
“อ้าว วิเวียนล่ะ”
“หลับไปแล้ว เธอเพลียมากเลย อ้อ ผมไม่ได้ล็อกประตูนะฮะ เดี๋ยวพอเธอตื่นคงดีขึ้น แล้วก็คงจะหิวมากด้วย”
“ขอบพระทัยจริงๆเพคะ ถ้าไม่ได้ท่านเฟลิโอน่า ท่านวิเวียนคง...”
“ไม่เป็นไรฮะ ผมแค่ทำหน้าที่พี่ชายที่ดี”เฟรินพูดอย่างถ่อมตัว แล้วหันไปทางนายทหารคนหนึ่งที่วิ่งเข้ามา
“มีอะไรรึ”แม่นมเฟย์น่าเอ่ยถาม
“เจ้าชายชาเบรียนเสด็จมาแล้วขอรับ”
“ตามมาจนได้นะโร”นักฆ่าแห่งซาเรสเปรยขึ้น นัยน์ตาสีเขียวเบือนมาสบก่อนจะสาวเท้าเข้ามาหาเจ้าหญิงสองดินแดน
“วิเวียนเป็นอย่างไรบ้าง”
“หลับสนิท สงสัยสามสี่วันนี้จะไม่ได้นอนเลย”
โรพยักหน้าเล็กน้อยและทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้
“เป็นเพราะฉันคนเดียว วิเวียนถึงได้...”
“อย่าโทษตัวเองเลย”คาโลพูดเรียบๆ “ก่อนอื่นต้องให้เฟรินเล่าเรื่องทั้งหมดให้กระจ่างเสียก่อน ท่านเฟย์น่าจะได้รู้เรื่องด้วย”
“หม่อมฉันควรรู้เรื่องอะไรหรือเพคะ”
“เรื่องของเรื่องคือโร เอ๊ย เจ้าชายชาเบรียนสละบัลลังก์ แล้วพอเจ้าชายโรเวนรู้เรื่องก็บอกวิเวียน วิเวียนก็เลยกลุ้ม กินไม่ได้นอนไม่หลับ”เฟรินอธิบาย “แล้วทีนี้ วิเวียนเอาจดหมายที่เจ้าชายโรเวนส่งมาให้ผมดู เจ้าชายโรเวนต้องการให้วิเวียนครองเวนอลต่อ ก็เลย...”
“ถอนหมั้น”โรต่อให้ แต่เฟรินส่ายหัว
“เปล่า ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่ก็ดูเหมือนจะใช่”
นางกำนัลบางคนยกมือขึ้นปิดหน้าอย่างตกใจ ส่วนแม่นมหลวงเพียงพยักหน้าเล็กน้อย
“แล้วทำไมเจ้าชายชาเบรียนจึงละทิ้งหน้าที่เช่นนี้เล่าเพคะ”
คนถูกถามนั่งนิ่ง ขณะที่เฟย์น่าจ้องมองเจ้าชายแห่งเวนอลด้วยสายตาที่ค่อนข้างจะโกรธเคือง
“แต่โรได้มอบตำแหน่งให้อีกคนไปแล้วนะฮะ”เฟรินรีบพูด แม่นมเฟย์น่าหันมาทันที
“ใครกันเพคะ”น้ำเสียงแฝงความกังวลจนเห็นได้ชัด
“เขาเป็นเพื่อนกับเจ้าชายโรเวน แม้จะไม่มีศักดิ์เป็นเจ้าชาย แต่ก็เป็นคนมีความสามารถดีทีเดียว”เจ้าชายแห่งแดนนักรบตอบ
“ถ้าเจ้าชายคาโลยืนยันขนาดนั้น หม่อมฉันก็จะไม่ขัดเพคะ แต่ขอให้มั่นใจจริงๆว่าคนๆนั้นเป็นคนดี เพราะทางเวนอลก็ไม่อยากให้มีคนจากนอกราชวงศ์มาปกครองอยู่แล้ว”
ประโยคสุดท้ายท่านแม่นมหันมาทางเจ้าชายชาเบรียนที่ตอบสั้น
“เขาจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง”
“เฮ้อ”
เสียงถอนหายใจแผ่วเบาดังมาจากเตียงของผู้ที่เขาคิดว่าหลับไปแล้ว นัยน์ตาสีม่วงมองเพื่อนรักก่อนจะเปรยเรียบๆตามนิสัย
“ทำไมยังไม่นอนอีก”
ชายหนุ่มนิ่งเงียบก่อนจะตอบ
“คิดอะไรเพลินๆน่ะ”
“เรื่อง...เวนอล”นักบวชหนุ่มเลิกคิ้ว เขาหันเก้าอี้มาประจันหน้ากับลูคัสที่ลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับรอยยิ้มที่มีประดับบนใบหน้าเสมอ...
หากแต่คราวนี้เป็นรอยยิ้มที่แฝงความกังวลอย่างเห็นได้ชัด...
“นายกลุ้มใจอะไร”ลอเรนซ์เอ่ยอย่างหงุดหงิด แต่แววตาที่เป็นห่วงกลับปิดไม่มิด
“ลอเรนซ์ นายคิดจริงๆหรือว่าฉันจะรับตำแหน่งนั่นได้จริงๆ”ลูคัสถามอย่างตรงไปตรงมา
“แล้วนายไม่เหมาะสมตรงไหน”
“ไม่เหมาะตรงที่...ไม่ใช่คนของเวนอล แล้วประชาชนจะยอมรับได้อย่างไรถ้าคิงที่จะมารับตำแหน่งไม่มีสายเลือดเวนอล”
ความเงียบเข้าปกคลุมสองสหายสักครู่ แล้วลอเรนซ์ก็เอ่ยก่อน
“ถ้านายไม่อยากเป็น ก็ไม่ต้องเป็น”
ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองคนตรงหน้าและถอนใจ
“ฉันไม่อยากให้รุ่นน้องเสียใจ”ลูคัสยิ้ม “เจ้าหนูมาทิลดี้คงโกรธฉันแย่”
ใบหน้าของลอเรนซ์ดูหงุดหงิดขึ้นเล็กน้อย แล้วเขาจึงหันไปจดจ่อกับหนังสือบนโต๊ะต่อ
“ถ้านายยอมรับได้จะมานั่งกลุ้มใจทำไม นอนซะ”
“นอนไม่หลับ”นักบวชหนุ่มหันมาอีกครั้ง ผู้วิเศษแห่งทริสทอร์ยกยิ้มที่มุมปากและเอ่ยต่อ “ลอรี่ไม่มานอนด้วยฉันก็นอนไม่หลับ”
เฟี้ยวๆๆๆๆ.....ฉึกๆๆๆๆ
+++++++++
Hallo สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า ซอรี่นะคะที่หายไปนาน (มากๆ) โกลด์กลับมาแล้วค่า มาพร้อมกับตอนที่ 5-10 หุๆ ดองนานไปหน่อย อ่านไปอาจจะได้กลิ่นตุๆนะคะ แหะๆ
ความคิดเห็น