คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 การสละบัลลังก์ของเจ้าชายชาเบรียน
คราวก่อนก็ป้อมลอย
ล่าสุดก็วิเวียน
คราวนี้จะเจออะไรอีก
โรเวนเดินไปเปิดประตูให้เพื่อนสาวที่ยืนทำหน้าไม่สบายใจอยู่
“มีอะไรเหรอโซมาเนีย”
“มีข่าว...เอ...จะเรียกว่าข่าวร้ายหรือข่าวดีกันนะ”
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว
“ข่าวอะไร”
“โร ไม่สิ เจ้าชายชาเบรียนสละบัลลังก์แล้ว”
“ว่าไงนะ”โรเวนอึ้งสนิท ถ้าเช่นนั้นน้องหญิงของเขาก็ต้อง...
“ข่าวร้ายสินะ แต่ก็มีคนมารับบัลลังก์แทนวิเวียนแล้วล่ะ เฟรินลงมือขอร้องเองเลยนะคนนี้”
“ใครกัน”
“ไว้นายก็จะรู้เองแหละน่าโรเวน ตอนนี้รีบเขียนจดหมายไปบอกน้องหญิงของนายก่อนดีกว่า”
“ถ้างั้น ฉันขอตัวก่อนละกัน”โรเวนพูดเรียบๆ เมื่อเพื่อนสาวเดินจากไป เขาก็ปิดประตูและทรุดตัวลงนั่ง
นี่มันเรื่องอะไรกัน
อุตส่าห์จะได้อยู่ด้วยกันแล้วแท้ๆ
วิเวียน
คงยังไม่ถึงเวลาของเราสินะ
โรเวนยืนขึ้น เขาเดินไปนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ และเริ่มต้นเขียนจดหมาย
ถึง จักรพรรดินีวิเวียนนานีย่า
พี่คิดว่าน้องหญิงคงได้ยินข่าวที่เจ้าชายชาเบรียน โบแด็ง สละพระราชบัลลังก์แล้ว พี่เชื่อว่าน้องคงจะตกใจมากทีเดียวที่อาจจะต้องกลับไปครองเวนอลต่อ และเรื่องแต่งงานอาจจะต้องล้มเลิกไป
แต่พี่ได้ยินมาอีกว่าจะมีผู้มาครอบครองเวนอลแทนน้อง พี่ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร แต่พี่คิดว่าถ้าเจ้าชายชาเบรียนและพี่หญิงเฟรินของน้องเป็นคนเลือก คนๆนั้นจะต้องเป็นคนดีทีเดียว
อย่างไรก็ตาม วิเวียน ถ้าคนๆนั้นไม่เหมาะสมที่จะปกครองเวนอล เธอจะต้องปกครองเวนอลต่อไป แม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม แต่น้องหญิงต้องรู้ว่าประเทศของน้องสำคัญยิ่งกว่าพี่ น้องมีหน้าที่ๆจะต้องทำ เวนอลต้องการน้อง เจมิไนก็ต้องการพี่ เพราะฉะนั้นพี่อยากให้น้องสัญญาว่าจะไม่ยกบัลลังก์ให้กับคนที่ไม่สมควร
โรเวน
“รุ่นพี่ รุ่นพี่ฮะ”เสียงฝีเท้าวิ่งมาตามระเบียงทางเดิน ร่างสูงหันไปมองตามเสียงเรียกก็เห็นเจ้าตัวยุ่งแห่งป้อม เจ้าชายน้ำแข็ง นักฆ่า และห้องสมุดเคลื่อนที่วิ่งมา
“มีอะไร”คำถามห้วนๆแบบมะนาวไม่มีน้ำของรุ่นพี่ ทำให้คนที่วิ่งนำมาคนแรกดันเพื่อนบางคนไปข้างหน้าแทน
“รุ่นพี่ลอเรนซ์ ผมขอคุยกับพวกรุ่นพี่หน่อยได้มั้ยครับ”คาโลเอ่ย พลางส่งสายตาดุๆไปยังเจ้าหัวขโมยตัวแสบ
“พวกฉัน หมายถึง ลูคัสกับฉันน่ะเหรอ”นัยน์ตาสีอเมธิสต์ดูงงงันเล็กน้อย ก่อนจะเปิดประตูให้รุ่นน้องเข้าไปในห้อง พลางพูดเสริม “ซาตานปัญญาอ่อนนั่นไปห้องสมุด เดี๋ยวคงมา”
นักบวชหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ที่โผล่ขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แล้วถามเฟรินเป็นคนแรก
“พวกเธอจะคุยอะไร”
“มีเรื่องอยากจะขอร้องรุ่นพี่น่ะครับ ที่จริง...”เฟรินชำเลืองมองไปยังขอทานลึกลับ “ที่จริงคนที่โรจะพูดด้วยคือรุ่นพี่โรเวนน่ะฮะ”
“โรเวน”ลอเรนซ์คิ้วขมวด แต่ราวกับเขาจะนึกอะไรบางอย่างออกจึงพยักหน้าช้าๆ “เรื่องเวนอลใช่มั้ย เจ้าชายชาเบรียน”
“ครับ”โรรับคำ “ผมจะบอกรุ่นพี่ว่า...จะขอสละบัลลังก์”
ลอเรนซ์ก้มศีรษะเนิบๆและถามต่อ
“แล้วทำไมต้องบอกโรเวน”
“ก็น้องสาวผม...เอ๊ย”เฟรินรีบเปลี่ยนสรรพนามทันทีที่เห็นสายตาของลอเรนซ์ “ก็เจ้าหญิงวิเวียนน่ะสิฮะ ถ้าโรสละบัลลังก์ วิเวียนก็ต้อง...”
“เข้าใจล่ะ แล้วนี่เธอมาบอกฉันทำไม”
“ลอรี่”
เฟี้ยวๆๆๆๆๆ.............ฉึกๆๆๆๆๆ
พายุมีดบินตรงไปยังประตูที่ซาตานแห่งทริสทอร์ยืนอยู่ แม้เจ้าของมีดจะไม่ได้ละสายตาไปจากรุ่นน้อง แต่มีดที่ปาออกไปก็ยังไม่โดน (เอ๊ะ งงๆมั้ยเนี่ย)
“อ้าว เฟรี่ คาลี่ คิลลี่ โรรี่ มีอะไร ทำไมเฟรี่ทำหน้าเครียดจัง”
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ โรที่จริงๆแล้วเป็นเจ้าชายแห่งเวนอลจะสละบัลลังก์เพราะอยากไปอยู่อเมซอนกับมาทิลด้า ส่งผลให้วิเวียนต้องปกครองเวนอลต่อไป แล้วเจ้าชายโรเวนก็จะไม่ได้แต่งงานกับเธอ ก็เลยจะมาขอร้องรุ่นพี่ลูคัสหรือไม่ก็รุ่นพี่ลอเรนซ์ให้รับบัลลังก์ของเวนอลไปแทนครับ”นักฆ่าหนุ่มสรุปเพราะชักรำคาญทั้งเพื่อนทั้งพี่
คู่หูซาตานและนักบวชสบตากัน แล้วรอยยิ้มที่เคยปรากฏบนใบหน้าของลูคัสก็เริ่มจางหายไป
“มันไม่ตลกเลย คิล”ลูคัสพูดห้วนๆ “จะให้ฉันหรือลอเรนซ์ไปเป็นคิงของเวนอลได้อย่างไร ในเมื่อเราไม่ได้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเวนอลเลย แล้วก็ไม่ได้เป็นคนเวนอลด้วย”
“ผมขอร้องล่ะรุ่นพี่”เฟรินพูดขึ้น “ผมไม่อยากให้น้องสาวคนเดียวของผมต้องเสียใจอีกแล้ว เธอรอรุ่นพี่โรเวนมานานแล้ว ผมคิดว่า...”
“นี่เป็นเรื่องของโรเวน วิเวียน และขอทานกำมะลอนี่ที่จะต้องตัดสินใจ เธอไม่ควรเข้าไปยุ่ง เฟริน”ลอเรนซ์กล่าวเรียบๆ
“ถ้ามีปัญหานักล่ะก็ ฉันรับเองก็ได้ บัลลังก์เวนอลน่ะ”ซาตานแห่งป้อมพูดยิ้มๆ
“ลูคัส นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะ”
“รุ่นพี่แค่รับบัลลังก์ชั่วคราวเท่านั้นครับ พอทางอเมซอนมีทายาท โรเค้าก็จะมาเอา
ตำแหน่งคืน”คิลอธิบาย ขณะที่ใบหน้าของโรขึ้นสีจางๆกับคำว่า ‘รัชทายาท’
“งั้นก็ตกลง ฉันรับตำแหน่งคิงของเวนอลเอง”
ความคิดเห็น