คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 ตัวจริงที่ไม่อยากยอมรับ
เสียงเคาะประตูยามวิกาลดังมาจากหน้าห้อง เจ้าหญิงนักรบยิ้มน้อยๆอย่างรู้ทัน
ตั้งแต่เปลี่ยนกฎให้แยกห้อง...
ผู้มาเยือนยามวิกาลอย่างนี้คงไม่มีใครอื่น...
นอกจากหมอนั่น...
มือเล็กเปิดประตูให้ชายหนุ่มเบื้องหน้า เรือนผมสีชาพลิ้วไหวตามแรงลมจากระเบียงข้างนอก ร่างสูงก้าวเข้ามาให้ห้องก่อนจะปิดประตู
“โร”เสียงหวานเรียกชายหนุ่ม “คราวนี้มีอะไรอีกล่ะ”
“ฉันมีอะไรจะบอกเธอ”เสียงเครียดๆจากผู้ที่มักหัวเราะอยู่เสมอ ทำให้เธอเริ่มใจไม่ดี
“มีอะไรหรือเปล่า”
โร เซวาเรส ตรงเข้าไปประชิดตัวเจ้าหญิงแห่งอเมซอนอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากอุ่นๆประกบลงบนเรียวบางบางสักครู่ และถอยออกอย่างนุ่มนวล
“คือฉัน...”เสียงนุ่มๆเข้ามากระซิบบางอย่างที่ข้างหูและถอยห่างออกไป ผู้ได้สดับเงียบไปครู่หนึ่งแล้วยกมือขึ้นปิดใบหน้า
“นายเป็น...นี่นายหลอก...”น้ำเสียงตกใจดังมาจากริมฝีปากบางที่สั่นระริก ทำให้ผู้อยู่เบื้องหน้าต้องรี่เข้าไปปลอบ
“ฉัน...”ชายหนุ่มไม่สามารถสรรหาคำใดๆมาปลอบใจ ดึงร่างบางเข้ามาแนบอก
“เจ้าชาย...เจ้าชายชาเบรียน โบแด็ง เดอะปรินซ์ ออฟ เวนอล งั้นรึ...”สาวน้อยขืนตัวออกจากอ้อมกอด “นายหลอกฉัน หลอกทุกคนมาตลอด!”
โร เซวาเรสหลับตาลงและส่ายหน้า
“ฉันไม่อยากหลอกใครหรอกนะ มาทิลด้า แต่...”
“แล้วนายจะเอายังไงต่อไป เรียนจบแล้วก็ไปเป็นกษัตริย์แห่งเวนอลหรือ”เจ้าหญิงนักรบยังคงสะอื้น อัสสุชลไหลพราก เจ้าชายแห่งเวนอลจุมพิตหน้าผากมนเบาๆ และกอดร่างบางไว้แน่น
“ฉันต้องไปปกครองเวนอลก็จริง แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็จะแต่งงานกับเธอ”
มาทิลด้ายิ้มน้อยๆและซุกใบหน้าเข้ากับอ้อมอกอุ่นของบุคคลอันเป็นที่รัก แต่แล้วก็ผละออก
“ฉันมีภาระหน้าที่ๆต้องดูแลอเมซอน”นัยน์ตาสีเขียวฉายแววกร้าวขึ้นทันที “เป็นหน้าที่ๆไม่สามารถละทิ้งได้”
“ฉันจะดูแลให้ แล้วพอเรามีลูกสาว...”ชายหนุ่มเริ่มจุมพิตลงบนซอกคอเนียน “...ค่อยส่งไปอยู่อเมซอน ดีมั้ย”
เจ้าหญิงผู้กล้าหน้าขึ้นสี ก่อนจะผลักคนตรงหน้าออก
“โร มันไม่ง่ายอย่างที่นายพูดนะ”
“แม้ฉันจะอยู่เวนอล เธออยู่อเมซอน ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมาพบกันไม่ได้”โรยิ้มและหัวเราะหึๆ แต่แววเศร้าที่ยังมีอยู่ในดวงตาของคนรักทำให้เจ้าชายแห่งเวนอลไม่อาจอยู่เฉยได้
“ฉันจะสละบัลลังก์ดีมั้ย มาทิลด้า”
“เฟริน”เสียงเรียกของใครคนหนึ่งที่ด้านหลัง ทำให้เจ้าหญิงแห่งเดมอสและบารามอสต้องผลักคนตรงหน้าออกอย่างรวดเร็ว
“อ้าว โร มีอะไรเหรอ”หัวขโมยร้องทัก
“ฉันมีเรื่องจะปรึกษาพวกนายนิดหน่อย แต่ดูเหมือนว่า...จะมาผิดเวลา...”โรชำเลืองมองไปยังเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่มีรอยยิ้มหายากประดับบนใบหน้า เฟรินหน้าขึ้นสีแล้วรีบกลบเกลื่อน
“มีอะไรก็รีบๆพูดมาสิ นายนี่ ชอบหาเรื่องฉันนัก”
“ฉันจะสละบัลลังก์ เฟริน นายรู้ใช่มั้ยว่าฉันหมายความว่าอย่างไร”
เฟรินนิ่งอึ้ง พลันความคิดบางอย่างก็แล่นเข้าหัว
ถ้าหมอนี่ไม่อยู่เวนอล...
น้องหญิงของเขาก็จะไม่มีความสุขเสียที...
แต่ถ้าอยู่...
เจ้าแม่แห่งป้อมก็คงจะ...
“โร นายคิดดูดีๆนะ”คาโลเอ่ยเรียบๆ “เวนอลไม่ใช่แค่ประเทศเล็กๆ ถ้านายยังให้เจ้าหญิงวิเวียนนานีย่าดูแล ฉันไม่คิดว่ามันจะไปรอด ช่วงนี้คิงแห่งแอเรียสก็มาด้อมๆมองๆเธออยู่ นายก็รู้”
“ถ้านายกลุ้มใจนัก ก็เป็นขอทานอย่างเดิมนี่แหละ จะไปยากอะไร”คำแนะนำจากหัวขโมยสาวทำเอาโรกุมขมับ
“นายจะบ้าเหรอ ตอนนี้เค้ารู้กันทั้งเอเดนแล้วมั้งว่าฉันเป็นใครน่ะ”
“แต่ฉันสงสารวิเวียน เฮ้อ ต้องรับภาระดูแลประเทศตั้งแต่เด็กแบบนี้ แล้วรุ่นพี่โรเวนก็ยังไม่สนใจอีก โธ่เอ๊ย”
“แล้วนายจะทำยังไงกับมาทิลด้า เค้าต้องดูแลอเมซอนไม่ใช่หรือ”คาโลว่า
“ระหว่างหน้าที่กับความรัก นายจะเลือกอะไร โร เซวาเรส”
++++++++++
อ๊า นึกออกแล้วว่าลืมใครไป คิลลี่จังนี่เอง โถๆ ไว้จะหาโอกาสให้ออกมานะคิลลี่
แหม คราวนี้โรรี่ตีบทแตกดังเพล้งเลย ดีมากๆ เดี๋ยวขึ้นค่าตัวให้ (แต่ปกติโรมันก็หื่นอยู่แล้วนี่หว่า) เหอๆ รีบปั่นฟิคนู้นฟิคนี้จนตาลายไปหมดแล้วเนี่ย ไว้จะหาโอกาสเอามาลงอีกเรื่องนึง งานจะได้เยอะๆ (โรคจิตแฮะเรา)
ความคิดเห็น