[EXO] EXO TOWN โรงเรียนป่วนก๊วนมัธยม

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1......50%

ตอนที่ 1

เช้าวันต่อมา หน้าตึกเรียนชั้นมัธยมปลายที่ตอนนี้มีคนเต็มไปทั่วบริเวณเพราะวันนี้เป็นวันเลือกชมรมของนักเรียนมัธยมทุกคนก่อนวันเปิดเทอมจริงพรุ่งนี้

'แกกกก เขามากันแล้วววว ชานยอลโอปป้าหล่ออะ เซฮุนนาก็น่ารัก'

'กรี๊ดดดด นั้นๆๆ คริสโอปป้า ฉันอยากจะถวายตัวให้เขาจริงๆเลย'

และอีกหลายเสียงกรี๊ดกร๊าดดังระงมไปทั่วบริเวณที่กลุ่มประธานนักเรียนอยู่

"น้อง ๆ คนไหนสนใจเข้าชมรมบาสเก็ตบอลก็มาสมัครได้เลยนะ"

คริสอาศัยช่วงชุลมุนแจกใบปลิวชมรมของตัวเองเพื่อเป็นการประชาสัมพันธ์ไปในตัว แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลสักเท่าไหร่ เพราะเกาหลีมุงตอนนี้มีแต่ผู้หญิง ไงซะคงไม่สมัครแน่ ๆ

"ถ้าไม่สนใจกีฬาก็มาเต้นกับพวกผมได้นะครับนูน่าสุดสวยทั้งหลาย"

เซฮุนที่เห็นว่าชมรมของพี่ชายดูไม่เข้าท่ากับผู้หญิงสักเท่าไหร่ เลยเริ่มชวนสาว ๆ เข้าชมรมเดียวกับตนแทน พร้อมกับการส่งวิ๊งค์ละลายใจไปให้เหล่านูน่าละลายไปตาม ๆ กัน

จากการวิ๊งค์และหว่านสเน่ห์ของเหล่ามังเน่น้อยก็มีเริ่มมีเสียงกรี๊ดรอบ 360° หนุ่ม ๆ อีกครั้ง คนที่ไม่ค่อยชอบเข้าสังคมแบบปาร์คชานยอลเลยเกิดการระคายหูเล็กน้อยจึงพูดขึ้นมาก่อนเกิดแก้วหูตนเองจะแตก

"งั้นพวกผมขอตัวก่อนนะครับ ตอนนี้ก็ใกล้เปิดรับชมแล้ว ใครที่จะหาชมรมอยู่ใหม่ก็ไปเตรียมตัวได้แล้วนะครับ แล้วท่าใครเลือกไม่ถูกก็มาชมรมดนตีได้นะครับ เปิดรับเสมอ"

หลังจากที่ชานยอลเอ่ยปากออกไปกลุ่มแฟนคลับก็เริ่มสลายตัวกันไปตามคำสั่งอย่าว่าง่าย แต่จากเสียงกรี๊ดเมื่อกี้ก็สร้างความรำคาญให้คนรอบข้างไปบางส่วน โดยเฉพาะ

"หน้าตาก็โอเคอะนะ แต่กรี๊ดกันทุกวันเนี่ยบางทีก็น่ารำคาญจริง ๆ คุยกันเบา ๆ ไม่เป็นไงว่ะ !!"

เลย์เอ่ยขึ้นมาตอนที่ผ่านกลุ่มความวุ่นวายเมื่อกี้เข้าตึกเรียนเข้ามาได้

"พวกเขาคือใครเหรอพี่เลย์"

แบคฮยอนที่ไม่รู้กิจติศัพท์ของผู้ชายทั้ง 6 เอ่ยถามขึ้นตามความอยากรู้อยากเห็นของตน

"พวกนี้น่ะเหรอ พวกประธานนักเรียนน่ะ สาว ๆ เขากรี๊ดกันเพราะความหล่อของพวกนั้นนั่นแหละ แต่ที่พี่มองก็ไม่เห็นจะหล่อเลย แล้วก็พวกนี้หัวกระทิทั้งนั้น แล้วยัยพวกนั้นก็กรี๊ดกันได้ทุกวัน ลำบากคนอื่นจริง ๆ"

"คนอื่นน่ะหล่อหรือป่าวไม่รู้ ที่รู้ ๆ มีคนนึงแหละที่ไม่หล่อแล้วนิสัยยังเสียอีก"

ซิ่วหมินพูดขึ้นมาอย่างอารมณ์แล้วย้อนนึกกลับไปกับภาพเหตุการณ์ที่ไม่อยากจะให้เกิดขึ้นอีกเมื่อเช้า

'นี่นายจงแด ! จะเข้าห้องน้ำอีกนานไหม ฉันรอนานแล้วนะ เดี๋ยวฉันไปตึกเรียนสาย !"

'เสร็จแล้ว ๆ เร่งจังเลย จะรีบไปไหนนักหนา เดี๋ยวนายก็เดินผ่านน้ำอยู่ดีอ่ะ'

'ใครเดินผ่านน้ำกันหะ....เอ่อ..."

จงแดที่ตะโกนออกมาจากห้องก็เปิดประตูออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูที่พันช่วงล่างแบบลวก และผ้าอีกผืนที่ใช้เช็ดผมของตัวเองอยู่

'เป็นอะไรไปซาลาเปา อึ้งในหุ่นผมเหรอครับคุณคิมมินซอก'

'ปะป่าวซะหน่อย ไม่ใช่ ! อย่ามาหลงตัวหน่อยเลยน่ะ แล้วนายจะยืนขวางหน้าประตูอีกนานไหม ฉันจะเข้าห้องน้ำ'

'เชิญครับ..'

แต่ก่อนที่ร่างเล็กจะได้เข้าห้องน้ำไปจงแดก็คว้าร่างของอีกคนให้เข้ามาหาตนเอง พร้อมกับหอมแก้มอีกคนไปหนึ่งที

'ย๊า ! จงแด นาย ! ปล่อยฉันนะ มาหอมแก้มฉันทำไม ! '

'อยากหอม ไม่มีเหตุผล มีอะไรไหมครับ ?

'อื้อออ ปล่อยฉันนะ ! รัดอยู่ได้อึดอัด !'

'อึดอัดหรือเขินกันแน่ หืมมม'

จะไม่ให้ร่างเล็กพูดแบบนั้นออกมาได้อย่างไร ในเมื่อตอนนี้ร่างกายของเขาแนบติดกับแผงออกเปลือยของอีกคนพร้อมทั้งร่างสูงไม่ได้พูดป่าวแต่ยื่นหน้าของตนเข้ามาอีก

'หยุดเลยนะ ! ปล่อยฉัน !'

'ไม่ปล่อยจนกว่านายจะหอมแก้มฉัน'

‘ไม่มีทาง !!’

‘งั้นฉันไม่ทำแค่หอมนายนะ”

'อืออ ฝันไปเถอะ ไอ้ไดโนเสาร์ใส่แว่นเอ่ย ปึก!'

ก่อนที่ร่างสูงจะได้ทำอะไรร่างเล็กเข้าก็ทำการกระทืบเท้าของอีกคนไปเต็ม ๆ

'โอ๊ย ! อยากโดนอีกใช่ไหม'

ก่อนที่ร่างสูงจะทำอะไรได้ซิ่วหมินก็ปิดประตูใส่ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

‘ฝากไว้ก่อนเถอะ ซาลาเปาเอ้ย’

"พี่มินซอกฮะ พี่มินซอก ! พี่มินซอกฮะ !!"

"ฮะ ๆๆ มีไรเหรอคยองซูเรียกซะดังเลย"

"นายมั่วเหม่ออะไรของนายอะ คิดถึงจงแดอยู่เหรออออ"

"คิดถึงบ้าคิดถึงบออะไรละคนแบบนั้นละอี้ชิง ไม่มีทางอะ"

"แล้วทำไมพี่ต้องหน้าแดงด้วยอะ"

"เฮ้ยยยย ใครหน้าแดง ไม่มี หน้าแดงตรงไหนแบฮยอน"

นอกจากซิ่วหมินปฎิเสธแล้วเขายังเอามือมาจับหน้าไปทั่วบริเวณ

"ไม่ได้เขินจนหน้าแดงแล้วทำไมตรงเอามือมาปิดหน้าด้วยละฮะ"

แบคฮยอนยังคงล้อรุ่นพี่ตนต่อไป เพราะตอนแรกที่หน้าแดงอยู่แล้วตอนนี้ได้ลามไปถึงหูเรียบร้อยแล้ว

"อะ กระจกดูซะว่าตอนนี้มันไปถึงหูแล้ว"

ซิ่วหมินรีบหยิบกระจกจากเลย์ทันทีที่ได้ยินว่าอัตราการเต้นของหัวใจของตัวเองทำให้หน้าแดงไปถึงหูแล้ว

ระหว่างที่ซิ่วหมินกำลังเช็คสภาพหน้าตัวเองเพื่อนอีก 2 คนในกลุ่มก็โผล่มาพอดี

"อ้าวมินซอก ไปทำอะไรมาอะ หน้าแดงเถือกเลย"

คำเอ่ยทักของลู่หานทำให้คนที่หน้าแดงสะดุ้งจนกระจกเกือบตก

"อะอ่อ ป่าว ไม่มีอะไรหรอก อ้าวซูโฮ มาแล้วเหรอ ฉันคิดถึงนายจังงง จุ๊บ"

ซิ่วหมินที่เห็นว่าเพื่อนอีกคนกลับมาหลังจากไปต่างประเทศกับครอบครัวแล้วก็วิ่งเข้าไปกอดพร้อมจุ๊บแก้มไปอีกหนึ่งที

"จร้า มีของฝากของทุกคนเลยนะ แต่อยู่ที่ห้องน่ะ อ่าแล้วนั้น…"

“อ่อ แบคฮยอน รูมเมทเค้าเอง แบคฮยอนนี่ซูโฮ แฟนพี่เอง”

"นี้เลิกเป็นลิงเกาะซูโฮของฉันได้แล้ววว ปล่อยเลย รูมเมทคนนี้ฉันหวง!"

ลู่หานที่นึกอยากแกล้งเพื่อนตัวอวบที่กำลังอ้อนแถมโมเมว่าเป็นแฟนกับรูมเมทตนอีกก็ไปแกะตัวลูกลิงออกแล้วไปควงแขนซูโฮแทน

"โหลู่อะ แกจะหวงทำไม ยังไงซูโฮก็เป็นของฉันอยู่ดี ปล่อยเลยนะกางเกงลิง"

"โฮ้ยยย พ่อซาลาเปาของไดโนเสาร์ เรื่องมันก็นานมาแล้วนะ ลืม ๆ มันไปเถอะน่ะ"

"ฉันก็อยากจะลืมให้แกหรอกน่ะ แต่แกเรียกฉันว่าอะไรนะหะไอ้กางเกงลิง !"

"ก็ซาลาเปาของไดโนเสาร์ไง ! ทำไมเขินเหรอ"

"ไม่ใช่สักหน่อยไอ้กางเกงลิง ชิ! ฉันไปเข้าชมรมแล้วงอน"

ซิ่วหมินที่เขินจนงอนพองลมเดินหนีไปเข้าชมรมทำตามหน้าที่ประธารชมรมที่ดีจนลืมน้องลืมเพื่อนไปหมดเลย

"อ้าวพี่มินซอก รอผมด้วย ผมก็อยู่ชมรมเดียวกับพี่นะ ไปกันเถอะฮะพี่ซูโฮ"

อ่าๆ ดีโอที่เห็นว่าประธานชมรมตัวเองวิ่งแจ้นไปเข้าชมรมเพื่อรับสมัครคนแล้วกลัวชื่อตัวเองจะโดนรันออกจากชมรมเลยรีบลากพี่อีกคนตามประธานชมรมตัวป้อมไป

"เออ แล้วแบคฮยอนจะไปอยู่ชมรมอะไรอะ ไปเต้นกับพี่ไหม หรือจะตาม 3 คนนั้นไปทำอาหาร"

เลย์ที่เห็นว่าแบคฮยอนยังไม่มีชมรมอยู่เลยถามขึ้นมา

"เออนั้นสิ หรือจะไปร้องเพลงกับพี่ก็ได้ ดูแล้วนายน่าจะไม่ถนัดเต้น"

ลู่หานถามขึ้นเพราะเห็นท่าทางแบคฮยอนแล้วคงเต้นไม่เป็น

"คือ เต้นผมก็เต้นได้นะ แต่ผมว่าผมไปร้องเพลงกับพี่ลู่หานดีกว่า ถนัดกว่า ฮ่า ๆๆๆ"

"โอเค งั้นแยกกันตรงนี้นะ ไว้เจอกันนะแบคฮยอนลู่หาน"