พี่เลี้ยงสาวสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4

เมธิดาครุ่นคิดอยู่นานจนจิรสาเริ่มหน้าเสีย  หล่อนจะทำอย่างไรดีถ้าเมธิดาปฎิเสธเพราะมันมีโอกาสสูงมาก  เมธิดาก็คิดอย่างตริตรองอย่างเอาเป็นเอาตายเช่นกัน เพราะถ้าหล่อนลดตัวลงมาเป็นแค่พี่เลี้ยงเด็กจะมีผลกระทบกับตระกูลอัสมารึป่าว  ตระกูลที่มีชื่อเสียงระดับโลกในด้านการค้าของอาหรับ โดยเฉพาะน้ำมัน  ตระกูลที่เป็นที่รักของหล่อน หล่อนจะเอาอย่างไรดี สองสาวที่รอคอยการตัดสินใจของเพื่อนคนสวยหันมามองเมื่อเห็นว่าเมธิดาน่าจะตัดสินใจได้แล้ว

  
     "ตกลง..."คำตอบนี้ทำให้จิรสาถึงกับคลี่ยิ้มกว้างให้เมธิดาแต่ก็ต้องใจเสียอีกครั้งเมื่อได้ยินคำต่อมา "แต่...ฉันจะไม่ทำงานนี้ในชื่อเมธิดา อัสมา  แต่จะเป็นเมธิดา รัตนเมธีแทน"แววตาคมมองมายังเพื่อนสาวที่กำลังเรียบเรียงความคิด ก่อนจะพูดด่อว่า "และจะต้องไม่มีใครรู้จักฉัน"


    "แน่นอน...มันจะเป็นอย่างที่เธอต้องการ" หมอสาวบอกอย่างยิ้มแย้ม


ทั้งสามสาวนั่งคุยกันต่ออย่างสนุกสนานแบบที่ทุกคนคิดว่าแทบจะลืมเลือนไปแล้ว  ตั้งแต่เมธิดาเรียนจบ  มันทำให้รู้สึกมีความสุข และอบอุ่นอย่างประหลาด รอยยิ้มแห่งมิตรภาพถูกคลี่กระจายจนเต็มห้อง  หัวใจที่แสนจะห่อเหี่ยวถูกเป่าลมให้ลอยราวกับบอลลูนลูกโต ความเป็นเพื่อนรัก..ถูกกลับมาสานต่ออีกครั้ง



ในเช้าใันนี้เมธิดาตื่นนอนแต่เช้า หล่อนเตรียมตัวพร้อมแล้วที่จะไปปราบคุณหนู  ต้องใช้คำนี้เพราะจากที่ฟังวีรกรรมของคุณเธอแล้ว แม่คุณแสบสันเหลือเกินจนเมธิดาต้องหันมองตัวเองว่าตนแสบขนากนี้ริึป่าว   หล่อนรอเพียงแค่อึดใจเดียวจิรสาก็มารับ  ทั้งสองสาวมุ่งหน้าไปยังสถานที่ทำงานใหม่ของเมธิดา


เพียงสองชั่วโมงรถสีน้ำเงินก็เลี้ยวเข้าฟาร์มหนึ่ง ป้ายไม้เขียนคำว่า 'ณพัชชา' ด้วยตัวอักษรสีทองอย่างสวยงาม  รถของสองสาวจอดลงหน้าบ้านไม้หลังใหญ่  เมธิดาก้าวลงจากรถมองเข้าไปภายในที่เงียบสนิท


        "แน่ใจว่ารึเปล่าว่าที่นี่มีคนอยู่?"เมธิดาเอ่ยถามเพื่อนที่เดินมาข้างกาย


        "แน่ใจสิ" จิรสาตอบพลางมองเข้าไปข้างในอีก


   เฟี้ยว.....ตุบ!!! ......ปัง!!  ปัง!!

  
เสียงโยนแท่งบางอย่างสีแดงสดมาตกหน้าหญิงสาวทั้งสองราวกันจับวาง  พร้อมกับเสียงระเบิดดังกึกก้อง  เมธิดาคว้าตัวจิรสานั่งแล้วเอามืออุดหูก่อนเสียงนั้นจะระเบิดดัง

 
       "เล่นกันแรงเหลือเกินนะคุณหนู"เมธิดาเอ่ยเสียงแผ่วเบาสายตาวาวมองหาต้นตอผู้ก่อเหตุ


 และแน่นอนว่าฝ่ายได้เปรียบไม่หยุดแค่นั้น จึงกว้างแท่งสีแดงลงมาอีก  และมีหรือที่เมธิดาจะยอมให้แกล้งอยู่ฝ่ายเดียวหล่อนคว้าแท่งประทัดนั้นขว้างกลับไปยังพุ่มไม้หน้าบ้านเมื่อประทัดไปถึงจึงะรเบิดทันที พร้อมด้วยเสียงร้องอย่างตกใจ
 
 
         ปัง!!.....ปัง!!! /ว้าย


เจ้าของเสียงร้องวิ่งออกมาอย่างรวดเร็วด้วยอาการหน้าซีดและผมที่หงิกนิดๆ  เห็นได้ชัดว่าเมธิดาแม่นเกินคาด เพราะเมื่อกี้คงลงหัวเด็กน้อยพอดี   เมธิดามองเด็กสาวที่วิ่งออกมาอย่างแปลกใจเพราะเด็กคนนี้อายุราวๆ 8 ขวบ ผมเปียสั้นปะบ่า ใบหน้าขาวสะอาด และน่ารักมากทีเดียว


   "เจ็บไหมค่ะคุณหนู? "หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งมาถามและก้มลงปัดเสื้อผ้าที่มอมแมม
 

   "เจ็บกายไม่เท่าไรแต่เจ็บใจมากกว่า"คนตัวเล็กตอบพร้อมปรายตามามองมือระเบิดที่กว้างใส่หัวเธอ


    'โอ้โห!! ใช้ภาษาจิ๊กกี๋เสียด้วย'

เมธิดามองคนก่อเหตุแล้วหัวเราะดังลั่นจนจิรสาหันมามองอย่างไม่เ้ข้าใจว่าหัวเราะทำไม  ก่อนที่เมธิดาจะเฉลยสิ่งที่ตนขำ


   "เธอดูหัวนั่นดิ...ยังกะรังนกเลย"เมธิดาพูดพร้อมชี้ให้เพื่อนสาวดูจนจิรสาต้องอมยิ้ม  สร้างความเขินอายและโกธรให้กับคนตัวเล็กอย่างมากจนหน้าขางเปลี่ยนเป็นสีแดง