คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 2 :: เรื่องเก่าๆ[45%(?)]
.
.
.
ณ ห้องปกครอง
ตอนนี้หนุ่มร่างบางกับหนุ่มสูงโปร่งกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าอาจารย์ฝ่ายปกครอง หน้าห้องปกครองเต็มไปด้วยผู้คนในโรงเรียนที่อยากรู้อยากเห็นมุงอยู่ ส่วนข้างๆสองหนุ่มนั้นเป็นผู้เห็นเหตุการณ์ทะเลาะเบาะแว้งที่รุนแรงของทั้งสองคนและครูพยาบาลที่ทำแผลให้พวกเขาอยู่ ตอนนี้ทุกอย่างในห้องปกครองที่ถูกล้อมไปด้วยผู้คนมากมายกำลังดำเนินการตามลำดับขั้นตอน แต่เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกของพวกเขาจึงไม่เชิญผู้ปกครองของพวกเขาและลงโทษแค่หักคะแนนพฤติกรรมนิดๆหน่อยๆเท่านั้น
“ดีนะเนี่ยที่ไม่เป็นอะไรมาก อย่าให้มีครั้งหน้านะ !” อาจารย์พูดเสียงเรียบๆพร้อมเก็บหลักฐาน ให้พยานออกไปจากห้องปกครอง ส่วนลู่หานและอี้ฟานถูกส่งต่อให้ครูพยาบาลไปดูแลต่อและไปพักพ่อนที่ห้องพยาบาล
. . . . .
ไม่มีใครพูดอะไรทั้งสิ้น…
“พวกเธอนั่งพักก่อนนะ ครูไปส่งเอกสารก่อน” เสียงดังขึ้นมาจากโต๊ะของครูห้องพยาบาล
“ครับ” ร่างบางและร่างสูงตอบพร้อมกัน ครูห้องพยาบาลเพียงแค่พยักหน้าตอบและเดินถือเอกสารกองโตออกไปจากห้อง…
ตอนนี้อาการของลู่หานกับอี้ฟานไม่ต่างกันแม้แต่นิดเดียว ความจริงอี้ฟานน่าจะแย่กว่านี้ถ้าพยานที่เห็นเหตุการณ์ไม่เข้ามากระชากหมัดสุดท้ายของลู่หานผู้เป็นพี่ออกก่อนที่เขาจะต่อยอี้ฟานนิดเดียว หลังจากเหตุการณ์เกิดขึ้นพวกเขาทำแค่มองหน้ากัน ยังไม่พูดไม่จากันสักคำ แต่ตอนนี้..
“ฉันไม่คิดว่ามันจะเละขนาดนี้ ขอโทษละกัน” ลู่หานเป็นฝ่ายขอโทษก่อน
“อืม” อี้ฟานแค่ตอบรับง่ายๆ
“แต่มีอยู่เรื่องนึงที่ฉันจะขอย้ำนะ”
“?”
“เลิกหลอกตัวเองได้แล้ว”
“…”
“เลิกแกล้งลืมอี้ชิงได้แล้ว”
“…!”
“เริ่มต้นใหม่เถอะ เขากลับมาแล้วและฉันมั่นใจว่าเขาไม่มีวันจากไปไหนอีก”
“…”
“นายพูดอะไรบ้างสิ”
“ก็เก้อเคยบอกผมเองว่าผมมันขี้ขลาดแล้วก็โง่ด้วยที่…”
“ลืมมันไปซะ คิดว่าฉันไม่ได้พูดแล้วกัน”
“เฮ้อ” ร่างสูงถอนหายใจเบาๆ
“ฉันหลับนะ อย่ากวนละกัน” ร่างเล็กเอนตัวลง
“เดี๋ยวเก้อ !”
“z Z Z Z”
“หลับเร็วเกินไปแล้ว … นอนมั่งดีกว่า” ร่างสูงเอนตัวลงตาม
‘พูดเหมือนง่ายเนอะ แต่มันคงจะยาก’ อี้ฟานนึกในใจ
ตอนนี้เขานอนอยู่คนละเตียง ลู่หานหลับไปเพราะความเหนื่อยหรืออะไรก็ไม่รู้ แต่อี้ฟานนอนไม่หลับ ในสมองเขามีแต่เรื่องเก่าๆ…
.
.
.
1 ปีที่แล้ว …
วันที่ 24 เดือนธันวาคม ปี 25xx
‘ฮยอง~ พรุ่งนี้ผมจะไปแล้วนะ ไปเที่ยวไหนกันดีนะ?’ มือเรียวเล็กเอื้อมไปโอบคอร่างสูงให้เดินชิดกับเจ้าตัวมากขึ้น
‘นายจะกลับมาเมื่อไหร่เนี่ย?’ อี้ฟานถามคนตัวเล็กข้างๆ
‘ไม่รู้สิฮะฮยอง ผมอาจจะอยู่โน่นเลยก็ได้’ อี้ชิงตอบง่ายๆ…
แต่คำพูดง่ายๆนี้ ทำให้อี้ฟานถึงกับสะอึก.......
พรุ่งนี้เป็นวันที่อี้ชิงจะไปต่างประเทศเพื่อไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ซึ่งเขาเป็นคนแรกในโรงเรียนที่สอบได้ ทำให้ช่วงนี้เขาได้รับความสนใจมากมาย…และเนื่องจากเขาจะจากไปพรุ่งนี้ เขาและเพื่อนๆก็เลยไปกินเลี้ยงและเที่ยวกันอย่างสนุกสนาน
คนอื่นคงจะยินดีมากที่เขามีโอกาสได้ไปเรียนถึงต่างประเทศ แต่ว่าอี้ฟานก็คงไม่แฮปปี้เท่าไหร่ เพราะอี้ชิงเป็นคนแรกคนเดียวและคนสุดท้ายที่เขารัก ถึงอายุเขาจะยังไม่มาก แต่เขามั่นใจว่าใจของเขานั้นมีให้คนๆนี้เพียงคนเดียวและไม่มีวันให้คนอื่น ถึงอุปสรรคจะมากมายแต่ยิ่งผ่านมันมากเท่าไรเขาก็ยิ่งรักอี้ชิงมากเท่านั้น
เรื่องนี้ไม่มีใครรู้นอกจาก ‘ลู่หาน’ รุ่นพี่รหัสของเขาที่สนิทกับอี้ชิงและเขามากทั้งคู่ แต่ก็ไม่รู้ว่าร่างเล็กผู้เป็นพี่คนนี้เป็นที่ปรึกษาหรือผู้รับฟังปัญหาที่ดีรึเปล่า เพราะเขามักจะว่าร่างสูงตลอด…
‘นายบ้ารึเปล่า หลงรักเขาหัวปักหัวปำขนาดนี้ไม่จับจูบเลยล่ะ!? เด็กบ้าเอ้ยย’
‘โหย พี่พูดงั้นได้ไงอะ’
‘เฮ้ยถามจริง นายจะปอดไปถึงไหน? บอกก็ไม่กล้า ทำไมไม่ตัดใจเนี่ย โง่จัง?’
‘ผมชอบอี้ชิงมันผิดอ่อ?’
‘ก็ใช่น่ะสิ! คนมีเป็นร้อยเป็นล้านบนโลก ดันมาชอบอี้ชิง รุ่นน้องตัวเองที่สนิทกัน รู้มั้ยแกโง่ลงทุกวันๆเพราะชอบอี้ชิงน่ะ!’
‘ไม่รู้ว่ะเก้อ ผมชอบของผมอะ’
‘เออๆ ตามใจละกันเด็กโง่ :P’
‘จิ๊ส์!’
นี่เป็นคำพูดที่บางทีทำให้เขารู้สึกสมเพสตัวเองขึ้นมา…
แต่ยังไงก็ตัดใจไม่ลงอยู่ดี…
‘ฉันไม่คิดว่าเธอจะกลับมาอีกแบบนี้…ฉันไม่อยากเริ่มใหม่แล้ว’
มันไม่มีเหตุผลเลยที่เขาทำแบบนี้ ที่เขาทำเป็นลืมทุกอย่างทั้งๆที่บอกตัวเองไว้ตั้งนานแล้วว่าจะรักคนๆนี้ตลอดไป ทั้งๆที่มีโอกาสเป็นครั้งที่สองแต่ก็ไม่ยอมใช้มัน เขาคงกลัวว่าเขากับอี้ชิงจะไม่เหมือนเดิม เขาเป็นถึงหนุ่มฮอตของโรงเรียน บางทีมันก็น่าอายอยู่นะ แต่ใจมันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
‘ทำไมนายไม่กลับมาล่ะ?’
‘ผมอาจจะเรียนต่อเลย แล้วก็หางานที่โน่นเลย มันมั่นคงกว่าน่ะพี่’
‘เครื่องออกกี่โมงนะ’
‘เอ่อ น่าจะประมาณ 11 โมงน่ะครับ’
อี้ฟานตั้งใจจะไปพูดคำนั้นกับอี้ชิง…ก่อนที่เขาจะไป และไม่กลับมาหาเขาอีกเลย…
.
.
.
วันที่ 25 ธันวาคม ปี 25xx
‘ไฟท์นี้ออกไปแล้วนะครับ’ พนักงานสายการบินพูดกับร่างสูง
‘หา!? ไหนบอกว่าออกตอน 11 โมง??’ ร่างสูงตกใจมาก
‘ขออภัยครับ เผอิญเครื่องออกก่อนเวลาน่ะครับ’
‘..ขอบคุณครับ’ ร่างสูงถอนหายใจเบาๆและเดินออกจากเกทไป
ตอนนั้นรู้สึกเหมือนไม่อยากหายใจต่อ…
เขาทำพลาด จริงๆแล้วน่าจะมารอก่อน…
‘เครื่องออกไปแล้ว’ ร่างสูงคุยโทรศัพท์กับลู่หานด้วยเสียงเรียบเฉย
[อ้าว! ก็ไหนอี้ชิงบอกว่า 11 โมง]
‘เครื่องออกก่อน’
[โหย ไม่เป็นไร ช่างมัน ปล่อยไป]
พูดง่ายจัง - -ll
[เอ้อ วันนี้วันคริสมาสต์นี่นา แฮปปี้วันคริสมาสต์นะอี้ฟาน]
‘ขอบคุณครับ…’
ร่างสูงวางสายไปเฉยๆ ตอนนี้คงไม่มีอารมณ์มานั่งคุยกะใครแล้ว…
เสียคนรักไปง่ายๆ ใครมันจะแฮปปี้ได้อยู่?
20:00 AM
...ปี้นี้เป็นปีแรกที่เขาไม่ไปฉลองคริสมาสต์กับเพื่อนๆและรุ่นพี่ของเขา
......แต่เขาก็ไม่ได้ลืมว่าวันนี้วันอะไร และวันนี้เขาทำอะไรกันบ้าง
อี้ฟานไม่มีอารมณ์จะทำอะไรมากในวันนี้ ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเตียง ดูอัลบั้มรูปที่งานฉลองคริสมาสต์ปีที่แล้วที่ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า สมองก็คิดถึงแต่เรื่องเก่าๆ
.
.
.
'เก้อ~ มาทำคุกกี้กันมั้ยครับ ?' คนตัวเล็กวิ่งออกมาจากห้องครัวพร้อมกับอุ้มอุปกรณ์ทำขนมน่ารักๆออกมาด้วย
'บ้าเหรอ ฉันทำขนมไม่เป็นนะอี้ชิง' ร่างสูงกอดอกมองร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้า
'น่าา นะครับเก้อ เดี๋ยวผมสอนนะ' คนตัวเล็กออดอ้อนร่างสูงด้วยท่าทางน่ารักๆแล้วพยายามลากร่างสูงเข้าไปในครัว
หลังจากที่อี้ชิงพยายามพิชิตใจร่างสูง(?) ทั้งลาก ทั้งอ้อน ทั้งดึง จนสำเร็จ เขาก็วางของที่อุ้มออกมาข้างนอกลงบนเคาท์เตอร์ ค่อยๆแนะนำอุปกรณ์ให้ร่างสูงรู้จักวิธีการใช้
'เก้อนี่แม่พิมพ์ครับ ^^' อี้ชิงชูแม่พิมพ์ขึ้นมา
'โอ้ นึกว่ามีแค่รูปดาว หัวใจ รูปแบบขนมปังขิงนะเนี่ย' อี้ฟานหยิบแม่พิมพ์มาดู
---แชะ---
'เฮ้ย! เก้อลู่แอบถ่ายเหรอ!' อี้ฟานหรี่ตาใส่ลู่หานที่ยืนหัวเราะคิกคักอยู่หน้าห้องครัว
'ไม่อยากได้อัลบั้มรูปรึไง' ลู่หานพูดพลางค่อยๆเดินเข้ามาหาอี้ชิงกับอู๋ฟาน
'เก้อก็บอกกันบ้างสิครับ เดี๋ยวผมไม่หล่อ'
'ฮ่าๆๆๆ ไอ้บ้า ยังจะห่วงหล่ออีก :P' ลุกเป็นเรื่องสำคัญของคนหล่อนะ = ___ =
'โอ๊ะ! ดูสิ มีรูปกระต่ายด้วย' อี้ฟานชี้ที่แม่พิมพ์รูปกระต่าย
'กระต่ายน้อยของอู๋~ คึๆๆๆ' ลู่หานแซวคนตัวสูง ในขณะเดียวกันอี้ชิงก็ทำท่าน่ารักๆเหมือนกระต่าย
'เก้อ!' ร่างสูงผลักผู้เป็นพี่เบาๆ
'ฮะๆ ^^ งั้นมาลองทำรูปกระต่ายกันก่อนนะครับ'
อี้ชิงหยิบอุปกรณ์ทุกอย่างมากองตรงหน้าตัวเองแล้วให้คนตัวสูงมายืนข้างๆ อี้ชิงค่อยๆสอนวิธีทำ แต่อี้ฟานทำขนมไม่เป็น ทำให้ท่าทางของเขาดูเงอะงะตั้งแต่เริ่ม อี้ชิงก็แอบหัวเราะคิกคักเพราะท่าทางที่ดูตลกของร่างสูง ร่างบางที่อยู่ข้างหลังก็หยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายรูปอย่างสนุกสนาน
'ฮ่าๆๆ เปื้อนไปหมดแล้วฮะเก้อ' คนตัวเล็กชี้ที่แก้มของร่างสูงแล้วหัวเราะออกมา
'นี่ฉันทำบ้าอะไรเนี่ย - -' ร่างสูงดูเสียหน้าเล็กๆ เขาอายจนเบือนหน้าไปอีกทาง
'เก้อหันหน้ามาทางนี้หน่อยฮะ'
ร่างบางเอื้อมมือสองข้างไปจับที่ใบหน้าของร่างสูงให้หันหน้ามาทางเขา
จากนั้น... เขาก็ค่อยๆใช้นิ้วเรียวปาดครีมที่ติดอยู่บนใบหน้าของร่างสูง.......
.
.
.
นิ้วเรียวๆ...
เสียงชัตเตอร์...(ที่ดังมาจากด้านหลัง)
มืออ่อนนุ่ม...
เสียงหวานๆ...
ท่าทางน่ารักๆ...
รอยยิ้มที่นายมีให้ฉัน...
ทำให้ฉันมีความสุขที่สุด.....
ฉันอยากให้นายอยู่กับฉันตลอดไป แต่มันคงเป็นไปไม่ได้...
ฉันไม่อยากได้อะไร... นอกจากให้นายกลับมา....
---ตึ้งดึ่ง~---
มีคนส่งไลน์มา...
(message from XIAOLU! :: ทำไมไม่มาปาร์ตี้?)
XIAOLU! :: ทำไมไม่มาปาร์ตี้?
WU_FAN :: โทษครับ พอดีผมอ่านหนังสือจนลืม
XIAOLU! :: ฉันไม่เชื่ออ่ะ คนอย่างนายอ่านหนังสือด้วยเหรอ?
WU_FAN :: นี่หลอกด่าผมเปล่าเนี่ย =__=
XIAOLU! :: ไม่หลอกอะด่าเลย
WU_FAN :: ไอ้พี่บ้า !
XIAOLU! :: ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลย ทำไมไม่มา
XIAOLU! :: อย่าบอกนะว่าแกยังซึมเรื่องเมื่อเช้าอะ
WU_FAN :: ก็บอกว่าลืม - -
XIAOLU! :: ไม่เชื่อโว้ย
XIAOLU! :: เฮ้ยหายไปไหนวะ ! -*-
XIAOLU! :: ถ้าแกอยากให้อี้ชิงกลับมา แกก็ลองขอพรดูดิ วันนี้วันคริสมาสต์ไม่ใช่เหรอ ลองเขียนข้อความใส่กระดาษอะไรก็ได้อะ ยัดใส่ใต้หมอนเอาไว้ เดี๋ยวสมหวัง เชื่อฉัน
WU_FAN :: ฝันเฝื่องน่ะ = =ll
XIAOLU! :: ก็แล้วแต่จะคิดนะ ก็ดีกว่าแกไม่ลองอะไรเลยแล้วกัน
จริงๆไม่อยากจะเสียฟอร์มเลย แต่ก็อยากลอง =_____=
เขาตัดสินใจลองเขียนดู
'ขอให้สักวันอี้ชิงกลับมาหาฉัน'
เขาเขียนข้อความลงบนกระดาษแฟนซีแผ่นเล็กๆที่เคยได้มาตั้งแต่ปีที่แล้ว จากนั้นพับกระดาษให้เหลือชิ้นเล็กที่สุดแล้วยัดใส่ไว้ที่ใต้หมอน...
มันจะเป็นไปได้เหรอ? คำขอของเค้าจะเป็นจริงได้เหรอ?
----------------------------------------------------[45%(?)]------------------------------------------------------------
น้อย...แต่ลากเลือดไรท์มาก...#แอะ ขอโทษนะพักนี้อัพได้น้อยอ่ะ ตอนแรกกะจะอัพให้ครบ 100% แต่โดนแม่เบรกซะงั้น TT ^ TT ที่ไม่ค่อยได้แวะมาเพราะว่าไรท์เตอร์มีซ้อมแบตทุกเย็นอ่า มันหาเวลายาก กว่าไรท์เตอร์จะตื่นก็สายมากแล้ว T w T ขอโทษจริงๆนะ จะพยายามอัพให้ถี่ที่สุด ขอบคุณค่ะ เม้นด้วยนะ <3
ปล. (ปล้ำเลย์) เปอร์เซ็นรอบนี้กวนมากค่ะ 555555555 เพราะถ้า 50% จะต้องมีเวิร์ดทั้งหมด 12 หน้า...อันนี้เวิร์ด 11 หน้าคับ =A=
Fly
ความคิดเห็น