ตอนที่ 21 : ไม่เหลือใคร?
006.
ก่อนหน้านี้ที่เฟิงเหวินซานตอบกลับในแชทกลุ่มของอวี้สือไปแบบนั้นก็ด้วยจุดประสงค์ง่ายๆคือ อวี้สือได้รับความนิยมมากในชั้นปี ดังนั้นเขาจึงต้องการให้อวี้สือได้พบกับความลำบากใจบ้าง ตอนนั้นเขาคิดว่ายังไงซะคนส่วนใหญ่ก็ไม่เคยชอบกินแตงกวาอยู่แล้ว และตอนนี้เขาก็ตัดสินใจตบตัวเองสองครั้งเพื่อลงโทษ
ใครบอกว่าคนส่วนใหญ่ไม่ชอบแตงกวา?
กร๊วบบ!
เฟิงเหวินซานกัดคำใหญ่แล้วเคี้ยวกรุบๆ ภายในปากสัมผัสได้ถึงความชุ่มฉ่ำ รสชาติหวานและความสดชื่น ด้วยวิธีนี้สามารถทำให้คนเสพติดได้เลย
เฟิงเหวินซานเคี้ยวแตงกวาหมดลูกอย่างรวดเร็ว เขาเหลือบมองส่วนที่มีสีเขียวเข้มและกัดเข้าไปคำเต็ม ก้านแตงกวามีรสฝาดเล็กน้อยซึ่งทำให้เฟิงเหวินซานคิดถึงรสชาติอร่อยๆก่อนหน้านี้มากขึ้น เขามองไปที่โต๊ะของซีจิงหยานเงียบ ๆ ตอนนี้ซีจิงหยานกำลังใช้โทรศัพท์มือถือของเธอถ่ายรูปแตงกวาที่อวี้สือให้เธอมา
หลังจากเลือกมุมต่างๆเป็นเวลานาน ซีจิงหยานก็ได้ภาพสองสามภาพที่ถ่ายได้ค่อนข้างดี เพิ่มฟิลเตอร์และลบส่วนเกินเล็กๆน้อยๆที่อยู่ข้างๆ แล้วส่งไปยังโมเมนต์ด้วยความพึงพอใจ
มือของเฟิงเหวินซานมีอาการคัน เขาสะกิดซีจิงหยานที่ไหล่ เธอเอ่ยคำพูดอย่างรวดเร็วโดยไม่ละสายตาออกจากหน้าจอโทรศัพท์ "มีอะไรเหรอ?"
เฟิงเหวินซานลูบมือของเขาและแสดงรอยยิ้มที่สดใส "หยานเจี่ย พวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกันมาตั้งแต่มอปลายแล้วนะ~ และตอนนี้ฉันก็ยังเรียนมหาลัยเดียวกับเธอมาตั้งสามปีแล้ว ... "
ผ่านไปครึ่งทาง ซีจิงหยานอดไม่ได้ที่จะวางโทรศัพท์มือถือของเธอลงและมองไปที่เฟิงเหวินซานด้วยสายตาที่สงสัยอย่างมาก
สายตาของเธอกวาดไปที่เฟิงเหวินซานหลายครั้งและซีจิงหยานมองไม่เห็นว่าทำไม อย่างไรก็ตามเฟิงเหวินซานมีปัญหาอย่างแน่นอน โดยเฉพาะเวลาที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หวานจนน่ารังเกียจอย่างกะทันหันแบบนี้
ซีจิงหยานเป็นผู้หญิงที่ไม่แยแส เธอยื่นมือออกไปเพื่อปิดกั้นใบหน้าของเฟิงเหวินซาน "ฉันมีแฟนแล้ว ไม่มีเงินและไม่มีการบ้าน"
เฟิงเหวินซาน: "... ไม่ใช่แบบนั้น"
ซีจิงหยานขมวดคิ้ว "งั้นนายต้องการอะไร? "
เฟิงเหวินซานไอสองครั้งและชี้นิ้วไปที่แตงกวาครึ่งกล่องเล็ก ๆ ที่วางอยู่ตรงหน้าซีจิงหยานอย่างเขินอาย "เธอจะกินแตงกวาทั้งหมดเลยเหรอ? "
ซีจิงหยาน: "นายกำลังทำอะไร? นายอยากเอาไปทาหน้าของตัวเองด้วยงั้นเหรอ? แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะมีประโยชน์กับผิวคล้ำๆของนายหรอกนะ"
เฟิงเหวินซานที่ถูกยิงอย่างกะทันหันอดไม่ได้ที่จะกลอกตาของเขา
เขาหยิบก้านแตงกวาที่กินหมดแล้วแกว่งไปมาต่อหน้าซีจิงหยานสองครั้ง แล้วเขาก็กระซิบ: "ฉันจะเอามาทาหน้าทำไมล่ะ ฉันเป็นผู้ชายสุดเท่อยู่แล้ว! ฉันแค่อยากจะกินแตงกวาแบบนี้!"
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เพียงเเต่ "หญ้าโรงเรียน" ประโยคนี้เเปลเป็นเเบบนี้จริงๆหรอ
ส่วนตัวคิดว่าคำว่าหญ้า น่าจะเเปลเป็นคำอื่นนะ เพราะคำว่าหญ้า นี่อ่านเเล้วนึกถึง คนทั่วๆไปเลย ไม่ได้รู้สึกถึงการยกน่องหรือความพิเศษใดๆนะสิ