(นิยายจีนลงไม่จบเรื่อง) I Shocked the World After Being Forced to Farm ฉันทำให้โลกตะลึง หลังจากถูกบังคับให้ทำฟาร์ม

ตอนที่ 15 : 4.3

เมื่อคิดว่าอาจารย์เสี่ยวเซี่ยชอบกินแตงกวาที่เขาปลูก อวี้สือก็รู้สึกยินดีมาก เขารีบพูดว่า: "ผมปลูกแตงกวาอยู่ครับ ถ้าอาจารย์ชอบมัน ผมจะเอาไปให้พรุ่งนี้นะครับ"

　　"เสี่ยวสือ เธอปลูกแตงกวาเองงั้นเหรอ?” ศาสตราจารย์เซี่ยดูแปลกใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง “แต่เสี่ยวสือ ฉันคิดว่าลานบ้านของเธอยังโล่งอยู่นะ”
　　เมื่ออวี้สือได้ยิน ร่างกายของเขาก็เกร็งไปหมด เขาหัวเราะฝืนๆ “ผมปลูกไว้ที่บ้านหลังเก่าน่ะครับ”

　　ศาสตราจารย์เซี่ยพยักหน้ารับ “ขอบใจนะเสี่ยวสือ”

　　อวี้สือโบกมือ “ศาสตราจารย์สุภาพแล้ว แค่มีคนชอบกิน ผมก็มีความสุขแล้วล่ะครับ”

　　อวี้สือได้รับแรงกระตุ้นจากศาสตราจารย์เซี่ยจึงปิดประตูและกลับไปที่ห้องนั่งเล่น จากนั้นเขาก็เปิดประตูห้องเก็บของทันที ตะโกนคคำว่า'ชดใช้' และเดินไปเลือกแตงกวาด้วยความสุขใจ 

หลังจากลูกแตงกวาโตพอสมควรแล้ว ก็ไม่ควรปล่อยไว้นาน มันจะแก่และรสชาติก็จะไม่ดีนัก 

แม้หลังจากการพัฒนาทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในปัจจุบัน ผลผลิตโดยเฉลี่ยของแตงกวาในพื้นที่หนึ่งเอเคอร์สามารถเก็บได้นับหมื่นจิน แต่แตงกวาของอวี้สือนั้นให้ผลผลิตแตกต่างกันอยู่

　　แม้ว่าแตงกวาของอวี้สือจะมีรสชาติดี แต่ผลผลิตก็ไม่มากและผลผลิตต่อหนึ่งเอเคอร์จะมีเพียงห้าพันจินเท่านั้น (หนึ่งจิน เทา่กับ ครึ่งกิโลกรัม)

　　นอกจากนี้แตงกวาห้าพันจินยังไม่สามารถเก็บได้ในครั้งเดียว อวี้สือคิดถึงเรื่องนี้และเลือกเก็บเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น แตงกวากองเป็นเนินเล็กๆบนพื้นที่รกร้าง อวี้สือสุ่มหยิบแตงกวาสองลูกออกมาแล้วถูหนามออก ลูกหนึ่งสำหรับตัวเขาเองและอีกลูกสำหรับฟู่เหนียน

　　อย่างไรก็ตามฟู่เหนียนส่ายหัวซ้ำๆด้วยสีหน้าลำบากใจ มันซ่อนปีกขนาดใหญ่ไว้ข้างหลังและกระซิบว่า "ฉันกินมันแล้ว"
　　เพื่อนที่ดี! ทำแม้กระทั่งขโมยมัน!

　　อวี้สือส่ายหน้าเล็กน้อยเป็นสัญลักษณ์ว่าไม่โกรธ ฟู่เหนียน นกตัวนี้กินไม่ได้มาก แม้ว่ามันจะกินแตงกวาทุกวันก็ตาม

　　หลังจากกินแตงกวาและพักผ่อนได้สักพัก เขาก็ย้ายแตงกวาทั้งหมดไปไว้ในบ้าน
　　โชคดีที่บ้านของอวี้สือมีขนาดใหญ่พอ แถมยังเอาไปไว้ในห้องอื่นๆในบ้านได้อีก

　　หลังจากจบงานนี้แล้ว อวี้สือก็ไปอาบน้ำช้าๆ เขานอนอยู่ในอ่างอาบน้ำเป็นเวลานาน หลังจากเลื่อนไปมาบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ เขาก็ตัดสินใจได้อย่างหนึ่ง เขาเปิดกลุ่ม WeChat ของชั้นเรียนและส่งข้อความ: พวกคุณชอบแตงกวาไหม? ถ้าชอบฉันจะเอาไปให้ลองชิมพรุ่งนี้นะ @สมาชิกทุกคน

　　เพื่อนร่วมชั้นของอวี้สือไม่ค่อยสนิทกัน กลุ่มชั้นเรียนจึงเงียบมาก แต่ทันทีที่ข้อความของอวี้สือถูกส่งไปก็มีคนปรากฏตัวขึ้นภายในไม่กี่วินาที

　　หวางเจิ้งหยาง: ????

　　จ้าวเพิ่งเถ่า: แตงกวาเหรอ? เป็นแตงกวาแบบเดียวกับที่ฉันคิดมั้ย? แต่ฉันคิดว่ารสชาติของแตงกวาไม่ดีนะ มันทั้งขมทั้งฝาดอ่ะ

　　ซีจิงหยาน: เชี่*เอ้ย? ฉันต้องการ! ฉันต้องการทุกอย่างจากหญ้าของโรงเรียน! พรุ่งนี้ต้องไปรับที่ไหนอ่ะ @อวี้สือ

　　ลู่เหมิ่ง: ฉัน ฉัน และฉันด้วยคน!

　　เฟิงเหวินซาน: +1

　　มู่ตง: +2

　　…