คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
เปรี้ย! เปรี้ย! เสียฟ้าร้อัสนั่นหวั่นไหวและฝนที่ระหน่ำลมาอย่าไม่าสายทำให้บบัทัศนวิสัยในารับรถบนท้อถนน
“เหี้ยเอ๊ย!นยิ่รีบๆ อยู่ฝน็ันมาอะไรอนนี้เนี่ย เมื่อลาวันยัร้อนแทบะไหม้” ุบ! ุบ!ายหนุ่มหัวร้อนทุบพวมาลัยรถเพื่อระบายวามหุหิ
“นั้นสิรับ อยู่ี ๆ ฝน็สภาพอาาศแปรปรวนริ ๆ”
“มึรีบไหนรึเปล่า?”
“ไม่รับ”
“อืม...ฝนรถิว่าะถึมืพอี” เฮ้อออ...เสียถอนหายใอย่าเ็อนับ
ายหนุ่มบนรถทั้สอนุย่าเวลาันไปเรื่อยนเินทามาถึที่บ้านหลัหนึ่เป็นบ้านั้นเียวสไล์ลอฟท์ปูนเปลือย หน้าบ้านเป็นสวนมี้นไม้ให่ ิ่้านอ้นโยปลิวไปามแรลมที่พัไปมาอย่ารุนแร ทั้สอนลารถ่อย ๆ เินฝ่าลมฝนเ้ามาในรั้วบ้านภายใ้ร่มันเียวัน
ผมมอไปที่ำแพเป็นระบานให่ถูม่านปิไว้แ่ไม่สนิททำให้มอเห็นในบ้านไ้นิหน่อย ะที่ำลัะเพ่มอเ้าไป้าในายน้า ๆ ็สะิเรีย่อน
“เอ้าถือร่มไว้” ายที่ับรถมายื่นมือไปรหัสที่ประู ิ๊ ิ๊ ิ๊ ิ๊...แอ๊ ประูหน้าบ้านถูเปิออ เสียประูเหมือนไม่ไ้ผ่านารใ้านมานาน ภายในบ้านมืสนิท มีวันา ๆ ลอยฟุ้ทำให้บรรยาาศูวัเววนนลุ
“เอิ่ม...บ้านนี้ไม่มีน...” ผมพูยัไม่ทันบหาาเหลือบไปเห็นมีใรบานำลัเินออมา ัหวะนั้นเอฟ้า็แลบเป็นแสวาบทำให้ห้อนี้สว่าึ้นมา ภาพที่เห็นเป็นใบหน้าีาว ผมฟูระเอะระเิ ร่าเล็ผอมบาสวมเสื้อผ้าเ่า ๆ ที่เลย ำว่าวินเทไปเยอะยืนอยู่ภายในบ้าน อย่าบอนะว่านนี้ือเ้านายนใหม่อผม!
ความคิดเห็น