ตอนที่ 7 : ป่าป๊ารีเทิร์น
“หวังอี้ป๋อ! นายจะพาลูกฉันไปไหน!”
อี้ป๋อชะงักมือที่กำลังสตาร์ทเครื่องยนต์ อาเยวี่ยนในอ้อมแขนเขาร้องไห้โฮเมื่อเห็นแม่
“หม่าม๊า อาเยวี่ยนไม่ไป พี่ชายจะพาอาเยวี่ยนไปไหน” มือเล็กไขว่คว้าหาคนเป็นแม่ เซียวจ้านที่พึ่งลงจากแท็กซี่วิ่งตามลูกมาติดๆเมื่อเห็นว่าใครบางคนกำลังจากพรากลูกชายไป เขาอยากด่าทอต่อว่าให้สาแก่ใจ ไม่คิดว่าคนที่เกลียดจนชาตินี้ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอกันอีกจะมาปรากฎตัวอยู่ตรงหน้า แล้วไม่พอยังมีหน้ากลับมาหาลูกแถมยังจะพรากอาเยวี่ยนไปจากเขา น่าไม่อาย หวังอี้ป๋อไอ้คนหน้าไม่อาย
เซียวจ้านเข้าไปแย่งลูกมาจากอ้อมแขนพ่อของเด็ก ไม่สิ ไม่ใช่พ่อ ไม่มีวันจะได้เป็นหรอก
อี้ป๋อเมื่อเห็นเซียวจ้านใกล้ๆนัยต์ตาของเด็กหนุ่มก็เบิกกว้าง เซียวจ้านแย่งลูกไปจากอกเขา คนเป็นแม่มองหน้าเขาตาเขียวปั๊ดเหมือนจงอางหวงไข่ แววตาเหมือนอยากจะฆ่ากันให้ตายเสียตรงนี้
“ไม่ต้องกลัวอาเยวี่ยน หม่าม๊ามาแล้ว อยู่กับหม่าม๊านะ อยู่กับหม่าม๊า” เซียวจ้านลูบหัวอาเยวี่ยนปลอบลูกที่กำลังร้องไห้ นัยต์ตาหันมาเจอกับตัวต้นเหตุที่กำลังขึ้นคร่อมมอไซค์อี้ป๋อหยุดมองเขาเพียงชั่วขณะแล้วก็รีบบิดมอไซค์ออกไป
“อาเยวี่ยนไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหมคะ ทางโรงเรียนจะตามเรื่องแล้วดำเนินการแจ้งความให้นะคะคุณแม่” เสียงของครูประจำชั้นไม่อยู่ในหัวเขา คิดอย่างเดียว เกือบไปแล้วเ เกือบไม่ได้เจออาเยวี่ยนแล้ว ถ้าเขาไม่มารับลูกเร็วอย่างวันนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงกล้าบุกมาถึงที่นี่
อี้ป๋อจอดมอไซค์ข้างทาง เขาทำบ้าอะไรอยู่ จะขโมยลูกที่ตัวเองไม่เคยเลี้ยงมาง่ายๆด้วยวิธีแบบนี้หน่ะหรอ เห็นใบหน้าที่แสนเศร้าของอดีตภรรยาที่ร้องไห้พร้อมลูกน้อยในอ้อมแขนมันทำให้เขาทำอะไรไม่ถูก ใช่ เขาหนีมาหนีมาเพราะขี้ขลาด เขาไม่กล้าจะอยู่สู้หน้าเซียวจ้าน อยู่เพื่อมองสายตาอันน่าผิดหวังที่แม่อาเยวี่ยนส่งมาให้เขา เจอกันอีกครั้งเขาก็ทำทั้งลูกทั้งเมียร้องไห้เสียแล้ว
อี้ป๋อถอนหายใจ มันต้องมีสักทางสิ แก้ไขได้น่า ยังไงๆก็ลูกเขา เขามีสิทธิ์จะเจอลูกไม่ใช่หรอ แล้วตอนนี้สองคนนั้นจะเป็นยังไงจะกลับไปแล้วหรือเปล่า เขาอยากกลับไปเจอ เขากลัว กลัวจะไม่ได้เจอหน้าลูกอีก เซียวจ้านจะขัดขวางยังไงก็ทำไม่ได้หรอก คิดได้ยังงั้นอี้ป๋อก็บิดมอไซค์กลับไปทางเดิม
ภาพที่เห็นไม่เป็นอย่างที่หวัง เขาอยากจะมาหาคนสองคน ไม่ใช่ต้องมาเจอใครอีกคนที่โคตรเป็นส่วนเกิน ภาพครอบครัวสุขสันต์ตรงหน้าคืออะไร ผู้ชายที่อุ้มลูกของเขาอยู่มันเป็นใคร ผู้ชายคนนั้นปลอบเซียวจ้าน ปากพร่ำคำปลอบโยนให้เมียเขาสงบลง เหอะ! ไอห่านี่หน่ะหรอคนใหม่ คนที่จะมาเป็นพ่อเด็กและมาแทนที่ๆเขาเคยอยู่ แค่คิดก็เหมือนมีไฟมาสุมกลางอก ตราบที่เขายังมีลมหาย ทั้งเซียวจ้านทั้งผู้ชายคนนั้นจะไม่มีวันได้อยู่กันอย่างเป็นสุข
อี้ป๋อขอสาบานไว้ตรงนี้!
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

รออยู่น้าาาาาาคูมไรท์
รออ่านต่อค่ะ
กำลังสนุก..แต่มาสะดุด..นานจัง..มาต่อเถอะไรท์
สนุกมากรอๆๆ
ไรท์ไม่ว่าจะทำอะไรยุตอนนี้ ได้โปรดกลับมาแต่งต่อด้วยเถอะค่ะ อ่านรอไรท์วนๆไป
กำลังสนุกเลยนะ มาต่อเร็วๆนะคับ ขอร้องงง
เฉิงต้องปกป้องจ้านให้ได้นะ เชียร์เจียงเฉิงสุดใจค่าาาา