>> สาวสวยซ่า * ปะทะ * หนุ่มนักซิ่ง <<

ลำดับตอนที่ #4 : ความสัมพันธ์ของ 2 พี่น้อง

        วันนี้ฉันตื่นนอนตั้ง 10:00 น. แหนะ ว้า..วันนี้ฉันอุตส่าห์จองครอสฟิตเนสเอาไว้ ตอน 8 โมงเลยอดไปเลย ตอนนี้หุ่นฉันยิ่งเหมือนแม่หมูอยู่ แต่ที่จริงฉันก็ขี้เกลียดไปด้วยแหละ ^^ "ฉันเลยเลื่อนนัดเป็นวันพรุ่งนี้แทน ฉันจัดการธุรกิจส่วนตัวเสร็จก็เปิดประตูห้องนอนออกไป



แปะ! O^O !!



    "กรี๊ด !!!"  อีจิ้งจกบ้าที่ไหนก็ไม่รู้หล่นลงมาแปะบนหัวฉัน ฉันเกรียดจิ้งจกเอามากๆเลยนะ ฉันรีบปัดออกอย่างแรง



    "โอ๊ย! ฮันยอนพี่หูชาไปหมดแล้ว อะไรนักหนากะอีแค่จิ้งจกยาง ตัวเดียว "  พี่ฮันซุนโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ สงสัยพึ่งจะกลับบ้านเมื่อคืนนี้มั้ง เห็นว่าพี่ไปร้องเพลงทัวร์คอนเสิร์ตมา



    "นี่ ! พี่เอาจิ้งจกมาแกล้งฉันใช่มั้ย"



    "แหะๆ ไม่รู้สิ " ^^; พี่ฮันซุงยิ้มแหยๆ



    "เชอะ ! โกรธพี่แล้ว"  ฉันเชิดหน้างอนใส่พี่แล้วเดินหันหลังให้



    "โอ๋ๆ ฮันยอนพี่ขอโทษ นะๆ " พี่ฮันซุนเดินมาง้อฉันแล้วเข้ามากอดเอวฉันจากข้างหลัง



    "คิกๆๆ ฮะๆ " ฉันบิดตัวไปมา



    "ฮันยอนหายโกรธพี่แล้วใช่มั้ย "^u^



    "ป่าวนะ คิๆๆ"



    "แล้วขำอะไรอ่ะ " O.+?



    "ก็พี่จับเอวฉันอยู่หนิ โอ๊ย ฉันบ้าจี้จนจะลงไปกองกับพื้นอยู่แล้วนะ ฮ่าๆๆ ปล่อยซะทีสิ คิๆ"



    "อ้าวเหรอ"  พี่ฮันซุนรีบเอามือออกจากเอวฉัน



ฉันเลยหันกลับไปหอมแก้มพี่ชายสุดหล่อของฉัน



    "ฉันอยากบอกว่าฉันไม่เคยโกรธพี่ชายเลยนะ" ^O^



    "เพราะพี่หน้าตาดีใช้มั้ยล่ะ"



    "อี๋ๆฉันยังไม่ได้พูดเลยนะ"



    "โอเคๆ งั้นก็ได้"



    "พี่กินอะไรยังอ่ะ"



    "ยังเลย"



    "งั้นไปหาอะไรกินนอกบ้านกันมั้ย"



    "อืม...เดี๋ยวพี่พาไป"

  

    พี่จูงมือฉันเดินลงบันไดด้วยกัน พี่เดินไปเอารถจากโรงรถ มารับฉัน รถของพี่เป็นรถสปอร์ตสีดำ เปิดประทุน ยี่ห้อ Ferrari ราคาแพงกว่ารถของฉันตั้งหลายล้านวอน โห...ดูต่างจากรถของฉันอย่างสิ้นเชิง ถ้าฉันขับรถได้แล้วล่ะก็ฉันจะซื้อคันใหม่ให้มันเจ๋งกว่ารถของพี่ให้ได้เลย เชอะ!

    

   พี่ฮันซุนได้ขับรถพาฉันมาที่ภัตตาคารหรูแห่งหนึ่ง พี่ได้มาจอดรถที่หน้าร้านแล้วพี่ก็หยิบแว่นตากันแดดสีดำกับหมวกแก๊ปมาใส่เพื่อป้องกัน พวกผู้หญิงคลั่งดารา แล้วฉันกับพี่ก็เดินเข้าไปในร้าน ส่วนรถของพี่ก็มีพนักงานขับไปจอดให้

    

   มีพนักงานสาว หุ่นเซ็กซี่ กระโปรงสั้นมากๆๆ เดินเข้ามาต้อนรับฉันกับพี่ฮันซุน แต่รู้สึกว่าจะมาทางพี่ฮันซุนซะมากกว่า แหม! ยัยนี่หนิ หน้ายังกะแม่มด แล้วยังจะมาทำเป็นมองพี่ชายฉันตาเป็นมันเชียว



    "เชิญค่ะ กี่ที่ค่ะ? " ยัยแม่มดนั่น ยังจ้องพี่ชายฉันอยู่นั่นแหละ อ๊าย!อย่างจ้องอย่างงั้นสิเดี๋ยวสึกหรอหมด



    "2 ที่ค่ะ " ฉันมองยัยแม่มดด้วนสายตาไม่ค่อยเป็นมิตรนัก (O^O)!



    "งั้นเชิญทางนี้ค่ะ " ยัยแม่มดเดินนำเข้าไปข้างใน หยี๋..ยัยนั่นเดินสะบัดก้นสุดๆเลยอ่ะ คิดจะยั่วพี่ชายฉันหรือไงกันฮ่าๆๆ ไม่มีทางหรอกย่ะ รู้

จักฮันยอนคนนี้น้อยไปซะแล้ว ฉันเลยจัดการกอดแขนพี่ชายเอาไว้ แล้วเรียกยัยแม่มด



    "นี่คุณค่ะ?"



    "อะไรเหรอค่ะ?" ยัยแม่มดหันกลับมามอง เมื่อเห็นฉันกอดแขนพี่ฮันซุนเอาไว้อยู่ก็แสดงสีหน้าไม่พอใจ



    "คือว่าฉันต้องการที่นั่งสำหรับ 2 คน แบบว่าขอเป็นมุมส่วนตัวหน่อยนะค่ะ"



    "เอ่อ...ได้ค่ะ"  ยัยนี่ท่าทางจะกัดฟันพูดแฮ่ะ ฮ่าๆ สะใจจริงๆวุ้ย (^O^)/

และแล้วฉันกับพี่ฮันซุนก็ได้มานั่งมุมสงบ ว้าว...บรรยากาศตรงนี้โรแมนติกจัง ^_^ ฉันนั่งตรงข้ามกับพี่ชาย แล้วยัยแม่มดก็เอารายการอาหารมาให้ฉันกับพี่ฮันซุน



    "ฮันยอนจะกินอะไรอ่ะ"



    "ไม่รู้สิ เอาเหมือนพี่ละกัน " ยัยแม่มดเมื่อได้ยินคำว่า 'พี่' เท่านั้นแหละยิ้มจนหน้าบาน ปากฉีกเลยอ่ะ หนอย..ฉันไม่น่าหลุดปากออกไปเลย



    "งั้นเอาชุดเสต็กหมูไม่ติดมัน 2 ที่แล้วก็เอาน้ำพันช์ 2 แก้วครับ " พี่ชายสุดหล่อ ชั่งรู้ใจฉันจริงๆเลย



    "ค่ะ " ^O^ ยัยบ้าเอ๊ย ไม่ต้องทำเป็นดัดเสียงอย่างนั้นก็ได้ เลื่ยนเชียว



พอยัยแม่มดเดินไปวางออร์เดอร์ ฉันก็คิดแผน 2 ออกอีกแล้ว (ชั่วจริงเลยเรา)



    "พี่ค่ะ?"



    "อะไรหรอ?"



    "เราลองมาเล่นเป็นแฟนกันดีป่ะ"



    "หือ? นี่เธอคิดอะไรของเธออยู่เนี่ยน่ากลัวชะมัด"  พี่ฮันซุนทำหน้าเหวอเล็กน้อย



    "โห่ๆแค่นี้ก็ทำไม่ได้หรือไง ทีพี่ยังแสดงบท กอด จูบ กับนางเอกหนังคนอื่นได้เลย " จู่ๆพี่ชายฉันก็หน้าแดงแปร๊ดขึ้นมา >///<



    "จะบ้าหรือไง นี่เธอคิดจะให้พี่ กอด จูบกับเธองั้นเหรอ " พี่อึ้งตาค้างเลย



    "ไม่ใช่อย่างงั้นนะ นี่พี่คิดบ้าอะไรของพี่เนี่ย ฉันหมายความว่าให้เราทำอะไรหวานๆกันให้ดูเหมือนว่าเป็นแฟนกันน่ะ "  โอ้ว...ถ้าฉันต้องจูบกับพี่จริงๆละก็ มีหวังช๊อคตาตั้งแน่ O_O



    "อ๋อ..อย่างงี้ค่อยน่าเล่นหน่อย " ^^; ตอนนี้หน้าของพี่กลับมาสู่ปกติแล้ว



    "ตกลงจะเล่นแน่นะ"  ฉันถามพี่เพื่อความแน่ใจ



    "อืม" พี่พยักหน้า



    "งั้นเริ่มเล่นตอนนี้เล่นนะ"



    "OK เลยจ๊ะที่รัก " โห...เยี่ยมเลย ทีนี้ฉันจะแกล้งยัยแม่มดนั่นให้ดู ฮ่าๆๆๆ



    "อื้ม น่ารักที่สุดเลย สุด LoVe" ฉันหยิกแก้มพี่ชายเบาๆ



     ซักพักนึง ยัยแม่มดก็มาเสริฟน้ำพันช์ ที่โต๊ะของฉันกับพี่ แล้วทำไมยัยนี่ต้องมาเสริฟแต่โต๊ะของฉันด้วยล่ะย่ะ พนักงานคนอื่นไม่มีเหรอไงกัน --* เอาล่ะได้เวลาสนุกแล้วสิ



     พอยัยแม่มดเดินมาเสริฟแก้วน้ำพันช์ให้ฉันกับพี่ ยัยนั่นก็ส่งสายตากวนเซ็กซ์มาทางพี่ฉัน แต่พี่ก็ไม่ได้สนใจยัยนั่นเลยซักนิด สมน้ำหน้า ฮ่าๆ



    "ที่รักค่ะดื่มน้ำพันช์หน่อยสิ " ฉันยื่นแก้วน้ำให้พี่



    "เอาสิ ที่รัก " พี่พูดพร้อมกับจับมือฉันทั้ง 2 ข้าง ที่ถือแก้วน้ำพันช์แล้วดูดน้ำจากแก้วที่ฉันถืออยู่ ยัยนั่นหน้าบูดขึ้นมาเชียว แล้วรีบสะบัดก้นออกไปทันที แต่ฉันรู้สึกว่ายัยนั่นแอบนินทาฉันอยู่กับพวกเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงเคาท์เตอร์อยู่น่ะ เฮ้อ..แต่ชั่งเหอะฉันมันพวกผู้ดีไม่อยากหาเรื่องใครให้เสียเวลา



    ไม่นานนักยัยแม่มดก็เอาชุดเสต็กหมูมาเสริฟให้ฉันกับพี่ฮันซุน ยัยแม่มดเสริฟให้พี่ก่อน แล้วค่อยเสริฟให้ฉัน  กรี๊ด ! ยัยบ้าเอ๊ย ทำไมเสต็กของฉันถึงได้เป็นเสต็กมันหมูอย่างงี้เนี่ย รู้สึกว่าส่วนที่เป็นมันหมูจะปาเข้าไปครึ่งชิ้นได้มั้ง ถ้าฉันกินเข้าไปมีหวังไขมันอุดตันในเส้นเลือดแน่



    "ที่รักค่ะ ดูนี่สิ"   ฉันเรียกพี่ฮันซุน แล้วชี้จานเสต็กให้พี่ดู



    "อ้าวแล้วทำไมเสต็กของเธอถึงได้มันเยอะขนาดนั้นเนี่ย "  พี่ทำหน้างงๆเมื่อเห็นเสต็กของฉัน



    "ก็ใช่น่ะสิค่ะที่ แล้วทำไมของคุณถึงไม่ติดมันเลยล่ะ"



    "เอ่อ..คุณครับ " พี่ฮันซุนหันไปเรียกยัยแม่มด



    "อ่ะ..อะไรค่ะ?"  ยัยบ้า! ฉันรู้นะว่าเธอจงใจแกล้งฉัน ยังจะมาตีหน้าซื่ออีก O^O!



    "ผมไม่ได้สั่งเสต็กมันหมูนะครับ คุณเอาอาหารอย่างงี้มาเสริฟให้แฟนผมได้ไงกันฮ่ะ"



อ๊ะๆ ! พี่ฉันเริ่มของขึ้นแล้ว ยัยแม่มดรีบก้มหน้าก้มตาขอโทษพี่ฮันซุนยกใหญ่ อ๊าย! นี่เธอต้องขอโทษฉันต่างหากเล่าถึงจะถูก



    "นี่คุณ! คุณต้องขอโทษแฟนผมสิถึงจะถูกต้อง"



    "ขอโทษค่ะ !"  ยัยนั่นพูดกระแทกใส่ฉันแล้วก้มหัวให้อย่างไม่พอใจ



    "นี่ยังดีนะที่ผมไม่เอาเรื่องคุณ ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็คุณถูกไล่ออกแน่ !!"



    "ขอโทษนะค่ะ เดี๋ยวจะรีบเอาไปเปลี่ยนให้ค่ะ" คราวนี้ยัยแม่มดรีบหยิบจานเสต็ก(มันหมู)วิ่งแจ้นไปเปลี่ยนทันที



ฉันนั่งมองพี่ฮันซุนหั่นเสต็กกินอย่างเอร็ดอร่อย อ๊าย...น้ำลายฉันไหลออกมารึเปล่าเนี่ย



    "อ่ะ..ที่รัก " จู่ๆพี่ฮันซุนก็ยื่นชิ้นเสต็กให้ฉันคำนึง แหม ยั่วซะขนาดนี้ฉันจะไม่กินได้ไง



    "อั้มมมม..."  อร่อยจัง พอดีฉันเหลือบไปเห็นยัยแม่มด จ้องฉันแบบจะกินเลือดกินเนื้ออยู่ตรงเคาท์เตอร์โน่นแหนะ ทำไมต้องอิจฉาฉันซะขนาดนั้นด้วยล่ะย่ะ



    "อร่อยมั้ยจ๊ะที่รัก"



    "อะไรกันค่ะ สุดที่รักป้อนให้ก็ต้องอร่อยอยู่แล้วสิค่ะ"



    "อุ๊ย! ปากเปื้อนน่ะเดี๋ยวเช็ดให้นะ"  พี่ฮันซุนหยิบผ้ามาเช็ดที่มุมปากให้ฉัน ว้าว...ฉันรู้สึกว่าฉันชอบการเล่นเป็นแฟนกันซะแล้วสิ มันทำให้ฉันรู้สึกว่าอยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาซักคน



เฮ้อ...แล้วเมื่อไหร่นะที่คนที่ฉันรักเค้าจะรู้สักทีว่า ฉันรู้สึกกับเขามากเช่นไร T^T



ซักพักเสต็กชิ้นใหม่(ไม่ติดมัน) ของฉันมาเสริฟ พอฉันและพี่ทานเสร็จ ก็เช็คบิลแล้วกลับบ้านกัน



   พอฉันกับพี่กลับมาถึงที่บ้าน ฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของฉัน  เปิดคอมพิวเตอร์ เช็คเมลแล้วก็นั่งแชตกับเพื่อนๆ อ๊าย...อยากรู้จังว่าตอนนี้จะมีใครออนรึป่าวนะ เมื่อฉันคลิก sign in รอให้โหลดซักแปปนึง แล้วหัวข้อเมลของเพื่อนฉันก็โผล่ขึ้นมาตรึมเลย ตอนนี้พวกเพื่อนๆในกลุ่มของฉันออนกันทุกคนเลยอ่ะ เย้ เย้ ทีนี้ฉันจะเม้าท์ให้มันส์ไปเลย



>ตรึ่ง...ตรึง...ตรึ๊ง< มีคนทักฉันมาแหละ



Je-Un says     : + หวัดดี ฮันยอน+ ยัยจีอุนทักฉันมา



Hun-yon says : + ดีจ้า เป็นไงบ้างจ๊ะ +



Je-Un says     : + ก็สบายดีอ่ะ แล้วเธอล่ะ+



Hun-yon says : + อืม...ก็สบายดีอ่ะ+



Je-Un says     : + นี่ๆ ฉันได้ข่าวมาว่า เธอเดินควงแขน นาฮุก กลางงานไฮโซเลยนะย่ะ+



Hun-yon says : + อืมใช่แล้วแหละ+



Je-Un says     : + นี่เธอเดี๋ยวฉันจะดึงเธอเข้าไปคุยในหน้าต่างของกลุ่มเรากันดีกว่านะ ฉันคิดว่ายัยพวกนั้นต้องมีเรื่องเมาท์กันเยอะแยะแน่ +



Hun-yon says : + ok เร็วๆนะเธอ+



>ตรึ่ง...ตรึง...ตรึ๊ง< มาแล้ว ๆ หน้าต่างรวมมิตรสหาย



He-Jin says      : + สวัสดีๆฮันยอน +



Hae-In says     : + เป็นไงบ้างจ๊ะ เพื่อน LoVe +



Je-yon says      : + สวัสดี จ๊ะ +



Min-hong says :  + ดีครับ +



Yong-j says      : + ดีครับ ฮันยอน +



Na-hook says    : + ดีดี สุดสวย + ตาบ๊องเอ๊ย เดี๋ยวพวกเพื่อนๆก็ยิ่งเข้าใจผิดกันเข้าไปใหญ่หรอก



Je-Un says        : + แหมๆดูนาฮุกสิทักสุดสวยเชียวนะ +



Je-yon says       : + แฮ่ม ! แอบคบกันโดยไม่บอกเพื่อนงั้นเหรอจ๊ะ +



Hun-yon says    : + อ๊าย! ไม่ใช่ๆที่พวกเธอชักจะบ้ากันเข้าไปใหญ่แล้วนะ +



Yong-j says       : + โห..ควงกันซะขนาดนั้นไม่ใช้แฟนกันได้ไง + ฮือ..ยองเจพูดอย่างงี้ฉันช้ำใจแย่เลยนะ



He-Jin says       : + ใช่ๆ + ยัยฮีจินสนับสนุน



Min-hong says  : + บางทีฮันยอนอาจจะไม่ได้คิดกับนาฮุกไปมากกว่าเพื่อนก็ได้นะ + ใช่แล้วนายพูดถูก



Hae-In says      : + แหม...นาฮุกอาจจะคิดกับฮันยอนมากกว่าเพื่อนก็ได้นะ +



Hun-yon says    : + ไม่จริงใช่มั้ย นาฮุก +



Na-hook says    : + แหะๆคงงั้นมั้ง +



Yong-j says       : + อ๊ะๆตอบอย่างงี้ แสดงว่าแอบมีใจให้ล่ะซิ บอกมาเหอะ นาฮุกเดี๋ยวจะช่วยเป็นพ่อสื่อให้ +



   ยองเจนายคงไม่รู้หรอกนะว่าแต่ละคำที่นายพูดมานั้นน่ะมันทิ่มแทงใจฉันขนาดไหน นายคงจะไม่รู้อะไรเลย นายไม่รู้อะไรจริงๆ ว่า ฉันรักนาย  มากแค่ไหน Y^Y นายพูดแบบนี้แสดงว่านายไม่เคยมีใจให้ฉันซักนิดเลยน่ะสิ



Hun-yon says   : + เอ่อ..ฉันไปก่อนนะ พอดีพี่ฮันซุนกำลังถูกประตูหนีบน่ะ ฉันไปก่อนนะ + นี่ฉันหาข้อหลบหลีกได้บ๊องมากเลยอ่ะ



He-Jin says      : + ว๊าย!!พี่ฮันซุงนของฉันเสียโฉมรึป่าวเนี่ย + พี่ฉันเป็นของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กันย๊ะ



Hun-yon says   : + ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ +



He-Jin says      : + อืม บ๊ายบาย +



Hae-In says     : + บ๊ายบาย +



Yong-j says     : + บายนะคิดถึงกันบ้างล่ะ + โอ๊ย!ฉันคิดถึงนายทุกเวลา ทุกนาที ทุกวินาที อยู่แล้วล่ะ



Min-hong says : + บ๊ายบาย +



Je-yon says     : + ว้า..เธอจะรีบไปแล้วเหรอ งั้นบ๊ายบายนะ +



Na-hook says   : + โทรมาหากันบ้างล่ะ +



Hun-yon says   : + อืม + --^



    ฉันรีบคลิก sign out ทันที เฮ้อ..ทำไมยัยพวกนั้นไม่มีเรื่องเม้าท์กันแล้วเหรอไงกัน ถึงได้พูดแต่เรื่องฉันกับนาฮุก เนี่ยทำไมไม่พูดถึงเรื่องฉันกับยองเจบ้างนะ --* ฉันปิดคอมฯ (ยังเปิดไม่ถึง 5 นาทีเลย) แล้วลงไปนั่งเล่นที่ห้องพักผ่อน อ่านหนังสือ นิยายเกาหลี บนโซฟาสีครีม  

    

    เฮ้อ..ทำไมนางเอกในหนังสือนิยายถึงได้น่าอิจฉาอย่างงี้ล่ะทั้งๆที่อกหักจากแฟนเก่า จนเธอไม่คิดจะเปิกใจให้ใครทั้งนั้น จนกระทั่งมีชายคนนึงที่พร้อมจะมอบหัวใจให้เธอทั้งดวง ได้เข้ามาพัวพันกับชีวิตเธอได้ดูแลเธอ แทนเขา จนเธอยอมเปิดประตูหัวใจของเธอให้เขาทีละนิด ในขณะที่เขาก็เข้าไปอยู่ในหัวใจเธอทีละนิดแล้วเช่นกัน แล้วทั้ง 2 ก็บอกรักกัน แล้วก็แต่งงานกันในที่สุด

    

    ทำไมชีวิตฉันถึงไม่เป็นเหมือนดั่งในนิยายเลยนะ T^T ฉันนั่งอ่านหนังสือไปซักครึ่งเล่ม โอ๊ย!ตาของฉันบวมไปหมดแล้ว (O^O) ฉันเลยเลิกอ่าน มานั่งฟัง MP3 แทน เฮ้อ..นั่งฟังไปฟังมาก็น่าเบื่ออีก โทรหายองเจดีกว่า ^O^ ฉันรีบหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์ของยองเจลงไป แล้วกดโทรออก

  

    #ฉันไม่อยากจะฝืนใจตัวเองต่อไป ทุกๆครั้งที่อยู่ด้วยกัน ฉันทำตัวเหมือนเพื่อนของเธอคนนึง ฉันอยากบอกรักเธอ แต่กลัวเธอจะห่างเหินจากฉันไป#เสียงเพลงรอสายของยองเจ เพราะดีนะแต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจความหมายของมันอยู่ดีทำไมเขาถึงเลือกเพลงนี้ เพราะว่าเขาชอบถามฉันอยู่เรื่อยเลยว่าฉันเข้าใจความหมายของเพลงนี้รึป่าว ว่าทำไมเขาถึงเลือกเพลงนี้ เชอะ ! กำลังหมายถึงผู้หญิงคนอื่นล่ะสิท่า (V_V)



    "ฮัลโหล !! ว่าไงฮันยอน"  ยองเจรับสาย



    "นี่นายทำไมรับสายช้าจังเลย"



    "เอ่อ..อ๋อนี่วันเกิดเธอน่ะ วันจันทร์หน้ารึป่าว"  หือ?นี่นายจำวันเกิดฉันได้ด้วยเหรอเนี่ย ฉันยังจำไม่ได้เลยนะเนี่ย ดีใจจังที่นายจำวันเกิดฉันได้ด้วย



    "ใช่แล้วล่ะ นี่ฉันยังจะไม่ได้เลยนะ"



    "แหะ..ๆเดี๋ยวนี้ฉันไม่ค่อยได้ดูแลเธอเลย นี่เธอไม่เหงาใช่มั้ย ฉันคิดถึงเธอจัง " อ๊าย...กรี๊ด!!นี่ใช่เสียงของยองเจ เพื่อนรักของฉันพูดอยู่รึป่าวเนี่ย ตอนนี้ฉันอยากจะกระโดดกอดคอนายจังเลย



    "ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกัน"



    "ถ้างั้นวันนี้ฉันจะมารับเธอไป Dinner ด้วยจะสะดวกมั้ย"



    "ได้เลย ฉันจะรอนะ " เย้! ดีใจที่สุดเลยที่ฉันจะได้ไป Dinner กับยองเจกัน 2ต่อ2 กรี๊ดดด !!



    "OKงั้นแค่นี้ก่อนนะ"



    "จ๊ะ"  ^_^ ฉันวางสายโทรศัพท์จากยองเจแล้วมานั่งฟังเพลงต่อ



    "ฮันยอน ทำอะไรอยู่อ่ะ" พี่ฮันซุนเดินมานั่งข้างๆฉัน



    "ก็ฟังเพลงอยู่อ่ะ"  พี่ฉันถามอะไรไม่รู้จักมองเลยนะ



    "ฟังเพลงของใครอ่ะ ขอฟังข้างนึง"



    "ไม่เอาๆฉันอาย " ที่ฉันอายก็เพราะว่าฉันกำลังฟังเพลง เสียงของหัวใจ ของพี่ฮันซุนร้อง



    "ทำไมอ่ะ กำลังฟังเพลงของพี่อยู่ล่ะสิ ใช่ป่ะ" พี่ฮันซุนดึงหูฟังจางฉันไปฟังข้างนึง



    "แหม..ฟังเพลง เสียงของหัวใจ ของพี่อยู่นั่นเอง พี่ร้องเพราะล่ะสิ ฮ่ะๆๆ"



    "อืม..ก็ร้องเพราะดีนะ" แต่ฉันว่าความหมายมันโดนใจมากกว่า



    "~เสียง..ของหัวใจ ของฉันนั้นมันดังทุกๆครั้งที่อยู่ใกล้เธอ ขอแค่เพียงเธอตั้งใจฟังมันซักครั้ง เธอจะได้ยิน หัวใจมันบอกว่า I Love you ~" พี่ฉันร้องตามเสียงของตัวเองอีก อืม..แต่เสียงจริงเพราะกว่าใน MP3อีก ฉันจะเปลี่ยนมาฟังเสียงสด แทนดีมั้ยเนี่ย



    "พี่ฮันซุน"



    "อะไรเหรอ"



    "เมื่อกี้หลังจากที่พี่ขับรถมาส่งฉันที่บ้านแล้วพี่หายไปไหนมา"



    "อ๋อ..พอดีพี่ขับรถแวะไปบริษัทแป๊ปนึง เออ...แล้วพี่ก็ตกลงเล่นหนังเรื่องใหม่แล้วนะ"



    "เรื่องเกี่ยวกับอะไรเหรอ"



    "เรื่องเกี่ยวกับความรักเศร้าๆหน่ะ"



    "ช่วยเล่าเนื้อเรื่องย่อให้ฟังหน่อยสิ"



    "เป็นเรื่องที่มีผู้หญิงคนหนึ่ง แอบรักเพื่อนชายที่สนิทกันมากตั้งแต่ประถม แต่เผอิญว่าเพื่อนของเธอเค้าเป็น play boy หน่ะสิเธอเลยไม่กล้าที่จะบอกความในใจให้เขารู้ ส่วนเขาที่แอบชอบเธอมานานแล้วเหมือนกัน แต่ก็ไม่กล้าบอกเธอเช่นกัน เขากลัวว่าถ้าเขาบอกเธอไปแล้ว เธอจะห่างเหินและจากเขาไป เฮ้อ....อะไรประมาณนี้แหละพี่ขี้เกรียดเล่าต่อแล้วอ่ะ"



    "โอ๊ย..พี่ยังเล่าไม่จบเลยนะฉันอยากฟังต่อหน่ะ"  ฉันเขย่าแขนพี่ฮุนซุน



    "ไม่เอาแล้วขี้เกลียดเล่า ไปว่ายน้ำกันเหอะ"



    "ก็ฉันอยากฟังต่อหนิ " ฉันเหลือบไปมองนาฬิกา



    "พี่จะว่ายน้ำตอนบ่ายสามเนี่ยนะ?"



    "ใช่แล้ว ไปกันเหอะ"  พี่ฮันซุนปิด MP3 ของฉันวางไว้บนโต๊ะ แล้วลากฉันขึ้นไปข้างบน



    "พี่ลากฉันมาทำไมเนี่ย"



    "อ้าว..ก็ให้เธอเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำ แล้วลงไปเล่นที่สระน้ำข้างล่างไง"



    "หา?"  อ๊าย!ให้ฉันเล่นน้ำ ตอนนี้ฉันก็ดำหมดสิ



    "เอาล่ะรีบๆไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว พี่ก็จะไปเปลี่ยนชุดของพี่เหมือนกัน แล้วลงไปเจอกันข้างล่างนะ"



    "OK ก็ได้ " ทำไมฉันต้องมาว่ายน้ำเวลานี้ด้วยนะ แล้วจะจะไป Dinner กับยองเจทันมั้ยเนี่ย ฉันรีบไปที่ห้องนอนของฉัน แล้วเปิดตู้เสื้อผ้าดูตรงโซนชุดว่าน้ำ ฉันเปิดตู้ดู ว๋า? ฉันจะใส่ชุดแบบไหนดี มีทั้งแบบเต็มตัว เปิดหลัง เปิดพุง อกเว้า สุดท้ายก็ บีกินี แต่ละอย่างก็ไม่ได้มีตัวเดียว ด้วยมีทั้งหลายขนาดหลายสี จนฉันเลือกไม่ถูกเลย งั้นใส่ บีกินี สีดำตัวนี้ละกัน ฉันหยิบบีกินีสีดำ ขึ้นมาเปลี่ยนแล้วมองไปที่กระจกบานใหญ่ ว้าว!! ใครอยู่ในกระจกนั่นหน่ะ หน้าตาก็ดี แถมหุ่นยังเซ็กซี่อีกตางหาก(แหวะ!!) ฉันไม่ชอบใส่หมวกว่ายน้ำเลย ฉันเลยเกล้าผมขึ้นไปแทน ฉันหยิบเสื้อคุมสีขาวมาคลุมตัวกับผ้าเช็ดตัวผืนเล็กลาย CINNAMOROLL แล้วรีบวิ่งออกจากห้องลงไปข้างล่าง พี่ฮันซุนกำลังยืนรอฉันอยู่ตรงบันได



    "พี่...ฉันเปลี่ยนเสร็จแล้วไปกันเหอะ"



    "อืม " +^_^+ พี่ฮันซุน เดินนำหน้าฉันไปที่สระว่ายน้ำที่สนามกีฬาหลังบ้าน(ภายในรั้วบ้าน) ที่บ้านฉันมีสนามบาส สนามเทนนิส และก็สระว่ายน้ำ อยู่ด้วย พอเดินไปถึงสระปุ๊ป พี่ฮันซุนก็รีบถอดเสื้อคลุมไว้ที่เก้าอี้ แล้ววิ่งไปกระโดลงสระว่าน้ำจ๋อมแจ๋ม อย่างกะเด็กแหนะ แต่ก็น่ารักดีเนอะ^^



    "ฮันยอน!!ทำไมยังไม่ลงมาอีกล่ะ มัวแต่ยืนมองคนอื่นเค้าว่ายอยู่ได้ มาเร็วๆ"



    "อืมๆ "ฉันถอดเสื้อคลุมออกวางไว้กับผ้าเช็ดตัวบนเก้าอี้



    "วี้ด...วิ้ว ฮันยอนพี่ไม่เห็นเธอใส่บีกินีตั้งนาน มาเห็นครั้งนี้ดูแล้วอึ๋มและก็เซ็กซี่ขึ้นเยอะเลย"



    "แหม..ก็แหงอยู่แล้วล่ะ วันจันทร์หน้าฉันก็จะสาวเต็มตัวแล้วนะ"



    "สาวเต็มตัว? อ๋อวันจันทร์หน้าเธอก็จะอายุ 18 ปีแล้วสินะ"



    "ใช่แล้ว !!! ฉันดีใจที่สุดเลย " ฉันรีบวิ่งกระโดดลงสระน้ำว่ายจ๋อมแจ๋มตามพี่ ฮ่ะๆ หนุกดีๆ ฉันเล่นน้ำกับพี่อย่างสนุกสนานซักพักฉันก็ได้ยินเสียงร้องของนกอีแร้งมาแต่ไกล จะใครที่ไหนอีกล่ะ ก็ยัยนางเอกหนังจอมแด๊ะแด๋ ที่ชื่อ ซอฮูจิน ยัยนี่ชอบตามเกาะพี่ชายฉันอยู่เรื่อยเลย ทั้งๆที่รู้ว่าเค้ารำคาญ ยังจะมาจุ้นวุ่นวายอีก ยัยนี่หน้าด้านจริงเลย



    "ฮันซุนขา!" ยัยนี่เดินกระแดะแด๊ะแด๋มาเชียว



   "เฮ้อ..มาอีกแล้ว"  พี่ฮันซุนพูดอยู่ในลำคอแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่



    "ฮันซุนขา มาว่ายน้ำอยู่ตรงนี้นี่เอง ฮูจิน หาคุณตั้งนานแหนะ"



    "มีอะไรอีกล่ะถึงมาหาผมเนี่ย"



    "นี่ฮุนซุนขาพูดไม่เพราะเลยนะค่ะ"



    "นี่คุณ! อย่านอกเรื่องได้มั้ยมีอะไรก็พูดมา"



    "โธ่!ฮันซุนก็ ฉันแค่คิดถึงคุณแล้วมาหาไม่ได้เหรอไงค่ะ?"



    "ฮูจิน  นี่มันบ้านผมนะ เป็นสถานที่ส่วนบุคลนะ ไม่ใช่จะให้ใครเข้าๆออกๆกันได้ตามใจชอบ" นั่นไงพี่ฉันอารมณ์เสียใส่ยัยนั่นแล้ว เอาเลยพี่ ฉันเชียร์เต็มที่



    "นี่ฮันซุนไล่ ฮุจินใช่มั้ยค่ะ ?"  รู้ตัวก็ดีแล้ว



    "ผมไม่ได้ไล่คุณนะ มันก็แล้วแต่คุณจะคิด"



    "งั้นในความคิดฉัน ฉันคิดว่าคุณไม่ได้ไล่ฉันละกันนะ"  อ๊าย!!ยัยหน้าด้านก่อนออกจากบ้านหน้าหล่อน ฉาบปูนมากี่ชั้นกันหล่ะเนี่ย O^O



    "เอ่อ..ก็ตามใจคุณละกันนะ " พี่ฮันซุนทำหน้าเจื่อนๆแล้วหันมาว่ายน้ำต่อ

ส่วนยัยแด๊แด๋ ก็นั่งมองพี่ฮุนซุนอยู่ตรงเก้าอี้สีขาวริมสระ ฉันหันไปมองพี่ฮันซุนที่ว่าน้ำไปอีกฟากนึง พี่ฮันซุนส่งสัญญาณเรียกฉันให้ว่ายตามไปตรงนั้น ฉันเลยรีบว่ายไปตรงนั้นอย่างรวดเร็ว



    "มีอะไรเหรอ "ฉันพูดเสียงกระซิบเบาๆเพื่อไม่ให้ยัยแด๊แด๋ได้ยิน แต่ยัยนั่นก็ยังจ้องพี่ฮุนซุนอย่างไม่ละสายตา อยู่อีกฟากของสระ



    "ฮันยอนคิดว่าพี่จะทำไมดีอ่ะที่จะให้ยัย ฮูจินไปพ้นๆซักที พี่รำคาญ"



    "นั่นสิ จะทำไงดี ฉันก็รำคาญยัยนั่นเหมือนกัน"



    "อืม...งั้นเอางี้ฮันยอนเธอแกล้งทำเป็นจมน้ำนะ พี่จะว่ายไปช่วยแล้วพี่จะบอกฮูจินว่าพี่จะพาเธอกลับเข้าบ้านก่อน แล้วจะมาว่ายต่อ แต่จริงๆแล้วพี่จะไม่กลับมาอีก โอเคปะ"



    "โอเคเลย"



ฉันเริ่มแผนการโดยว่ายไปตรงที่น้ำลึก อ่า..แล้วฉันจะแกล้งจมน้ำยังไงดี ก็คนมันว่ายน้ำเป็นนี่นา เอาล่ะลองดูละกัน แต่ท่ามันคงต้องออกมาดูประหลาดแหงๆ ฉันเริ่มดิ้นแด่วๆเหมือนแมลงสาบตกน้ำ แล้วร้องเรียกพี่ฮันซุนมาช่วย



    "ชะ..ช่วยด้วย!! ช่วยด้วย!! พี่ฮันซุนช่วยฮันยอนด้วย "ฉันพยายามทำเสียงเหมือนคนตกน้ำ แล้วนะ



    "ฮ่ะ!!ฮันยอน"  พี่ฮันซุนรีบว่ายน้ำมาช่วยฉัน (ที่แกล้งจมน้ำ)



    "ว๊าย!!น้องฮันยอนขา " โธ่!!ยังเบอะเอ๊ยเพิ่งจะรู้เหรอว่าฉัน (แกล้ง) จมน้ำ



      พี่ว่ายมาประคองตัวฉันให้ขึ้นจากสระ ฉันได้ยินพี่ฮันซุนกระซิบข้างหูฉันว่าให้แกล้งทำเป็นไม่ได้สติ โอ๊ย!! นี่ฉันจะกลายเป็นดาราหนังได้เลยนะเนี่ย แสดงได้สมบทบาทมาก - -* ฉันทำตามที่พี่บอก พี่ฮันซุนจับฉันให้นอนหงายอยู่ตรงขอบสระ อ๊าย!ฉันหนาวนะเนี่ย พี่ฮันซุนเดินไปใส่เสื้อคลุมของพี่ แล้วหยิบเสื้อคลุมกับผ้าเช็ดตัว มาคลุมตัวให้ฉัน แล้วช้อนตัวขึ้น ส่วนยัยแด๊แด๋ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ก็เดินมาทางฉันกับพี่ฮันซุน



    "ฮันซุนขา ฮันยอนเค้าจมน้ำแล้ว ทำไมไม่ผายปอดให้ล่ะ อย่างงี้น้ำก็ค้างอยู่ในหลอดลมน่ะสิค่ะ"

เออ.....จริงสิเวลาคนจมน้ำแล้วสลบไปก็ต้องผายปอกให้สำลักน้ำออกมาสิ ว้าย!!จะบ้าเหรอไรกันจะให้พี่ฮันซุนผายปอดให้ฉันเนี่ยนะ ไม่เอาด้วยหรอก



    "เอ่อ..อ๋อก็เดี๋ยวให้คนที่บ้านช่วยกันไง"



    "มีงี้ด้วยเหรอค่ะ?" ยัยนั่นทำหน้างงมากเลย แต่ถ้าฉันจมน้ำจริงๆล่ะก็ ป่านนี้น้ำเข้าปอดตายไปแล้วมั้ง



    "เออหนะเอาไว้คุณรอผมอยู่ตรงนี้ก็ละกันนะเดี๋ยวผมจะมาว่ายน้ำต่อ"



    "ไม่เอาอ่ะฉันอยากไปด้วย"



ปิ๊บ...ปิ๊บ...ปิ๊บ เสียง SMS จากโทรศัพท์ของยัยนั่นดังขึ้น ยัยนั่นเปิดอ่านดูแล้วก็ทำหน้ามุ่ยทันที



    "กริ๊ด!! อีผู้จัดการบ้าทำไมต้องตามฉันตอนนี้ด้วยย๊ะ" สงสัยจะตามให้ไปถ่ายหนังล่ะมั้ง



    "เอ่อ..ฮูจิน ผมพาฮันยอนเข้าบ้านก่อนนะ"



    "ค่ะ!! "ยัยนั่นพูดกระแทกเสียง อย่างไม่พอใจ แล้วเดินกระแทกเท้าออกไป



ส่วนพี่ฮันซุนก็รีบพาฉันเข้าบ้าน พี่พาฉันขึ้นไปส่งบนห้อง แล้วพี่ก็ออกไป



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



ฝากด้วยนะค่ะ



นักอ่านผู้น่ารัก ^O^



4m : menijung