ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : งานเปิดตัวสินค้า * กับ * อีตาบ้ากวนประสาท
\" สวัสดีครับ คุณหนู \" ยามหน้าประตูบ้านฉันที่ชื่อ จางมินเจ เดินมาเปิดประตูรั้วให้
\" คุณลุงค่ะจักรยานของหนูอยู่ไหนค่ะ \"
\" อ๋อ...อยู่ตรงนี้ครับ \" คุณลุงเดินไปเอาจักรยานมาให้ฉัน
\" ขอบคุณค่ะ\"
ฉันถีบจักรยานเข้าไปที่หน้าบ้านเพราะว่าสวนดอกไม้ที่ปลูกหน้าบ้านฉันกว้างมาก กว่าจะเดินเข้าบ้านได้คงขาลากพอดี = = (ลืมบอกไปว่าบ้านฉันเป็นคฤหาสน์มีเนื้อที่กว้างมาก)
ฉันเดินเข้าไปในบ้านเจอคุณป้าเรโกะรีบวิ่งมาต้อนรับฉัน
\"คุณหนูค่ะ\"
\"คุณป้าค่ะ...หนูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าวิ่น่ะ หนูเป็นห่วงคุณป้านะค่ะ\"
\"ค่ะ คุณหนู\"
ฉันเดินเข้าไปในห้องพักผ่อนใหญ่เห็นคุณพ่อกำลังนั่งดูข่าวและจิบกาแฟ อยู่บนโซฟา
\"สวัสดีค่ะพ่อ\"
\"อ้าว..ฮันยอนมาพอดีเลยลูก\"
\"อะไรหรอค่ะ?\"
\"ก็วันนี้มีบัตรเชิญให้พ่อไปงานเปิดตัวเครื่องเพชรชุดใหม่ของบริษัท “Pretty Diamon” ของคุณน้า ชินนาจุน เค้าน่ะแต่พ่อไม่ว่างไป เลยจะให้ลูกไปแทนพ่อหน่อยนะ\"
\"แล้ววันไหนเหรอค่ะ?\"
\"พรุ่งนั้จ๊ะ\"
\"ได้ค่ะ\"
\"งั้นพ่อจะให้คนเตรียมชุดมาให้ลูกนะ
\"ค่ะ\" ฉันหยิบบัตรเชิญมาอ่านรายละเอียด
ฉันขึ้นห้องแล้วอายน้ำ แปรงฟัน แล้วก็รีบนอน (ฉะนไม่อยากนอนดึกเพราะกลัวสิวขึ้นหน้าหมดสวยหมด)
เช้าวันต่อมา ~ โอ๊ย!ฉันไม่อยากไปงานเปิดตัวสินค้าบ้าบออะไรนั่นเลยอ่ะเบื่อๆๆ ทำไมไมให้พี่ฉันไปแทนน่ะ ฉันตื่นนอน จัดการธุระส่วนตัว เสร็จก็เดินลงมาข้างล่าง
\"คุณหนูค่ะ ลงมาพอดีเลยค่ะ \" เสียงของคุณป้าเรโกะ
\"พอดี อะไรเหรอค่ะ?\"
\"ก็ ช่างแต่งหน้าของคุณหนูมาแล้วมาแล้วค่ะ\"
\"เหรอค่ะ?แล้วเค้าอยู่ไหนล่ะ\"
\"ทางนี้ค่ะ\"
ฉันเดินตามป้าเรโกะ เข้าไปในห้องรับแขกใหญ่ เห็นพี่โทนี่ช่างแต่งหน้ากระเทยร่างยักษ์อันดับชั้นนำของประเทศ กำลังนั่งรอฉันอยู่บนโซฟา พร้อมกระเป๋าเครื่องสำอางชุดใหญ่ รอฉันอยู่
\"สวัสดีค่ะพี่โทนี่\"
\"อุ๊ย!น้องฮันยอน สวัสดีฮ่า\"
\"วันนี้คุณหนูจะไปงานเลี้ยงน่ะค่ะรบกวนคุณแต่งหน้าให้สวยๆไปเลยนะค่ะ \" คุณป้าเรโกะบอกพี่โทนี่
\"ได้เลยฮ่า…\"
ฉันไปนั่งบนโซฟาข้างๆพี่โทนี่ พี่โทนีก็เริ่มแต่งหน้าให้ฉัน ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง รวมทั้งทำผมให้ฉันด้วย
อ๊าย ! ฉันลืมไปเลย งานนี้มันงานกลางคืนนี่จะมาแต่งหน้าทำผมอะไรกันตั้งแต่เช้า บ้าจริงเลยกว่าจะถึงเวลางานหน้าฉันก็จืดกันพอดีเลย
\"พี่โทนี่ค่ะ?\"
\"ขาคุณน้อง?\"
\"งานที่หนูจะไปมันเป็นงานกลางคืนน่ะค่ะ\"
\"อ้าวเหรอ ฮ้า?\"
\"แล้วอย่างงี้ถ้าถึงเวลางานหน้าหนูก็หมดสวยกันพอดีเลย\"
\"ไม่หรอกฮ้า หน้าคุณน้องสวยอยู่แล้ว\"
\"ค่ะ\"
แหงล่ะฉันสวยอยู่แล้วหนิจะกลัวอะไร (ไม่อายตัวเองเลยเรา) ^o+ แล้วฉันก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
พอใกล้ถึงเวลางานฉันก็ให้คนขับรถมารับฉันที่หน้าบ้าน รถคันนี้เป็นรถ บีเอ็มสีดำ เปิดประทุน คันหรู รถของฉันเองแหละที่จริงฉันอยากจะขับเองเลยด้วซ้ำ ถ้าไปติดว่าอายุฉันยังไม่ถึง 18 ปีนะ
ฉันได้มาถึงโรงแรม “Grand Hilton Seoul” ซึ่งเป็นงานเปิดตัวสินค้า มีพนักงานโรงแรมมาเปิดประตูรถให้ฉัน ฉันลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในห้องจัดงานของโรงแรม ฉันยื่นบัตรเชิญให้พนักงานที่อยู่หน้าประตู ภายในงานก็จัดดูมีระดับดี เป็นงานเลี้ยงแบบค็อกเทล ฉันเดินสวัสดีผู้ใหญ่ที่อยู่ภายในงาน เพื่อเป็นมารยาท มีแต่พวกไฮโซทั่งนั้นเลย
อ๊ะ!นั่น นาฮุก นี่ ฉันรีบเดินเข้าไปหาทันที
\"นี่ นาฮุก\"
\"อ้าวฮันยอนเธอก็มาด้วยเหรอ?\"
\"ใช่ แล้วนายล่ะ\"
\"อ้อ..ฉันมาแทนพ่อน่ะ\"
\"เหมือนฉันเลย พ่อกับแม่ไม่ว่ามาน่ะ\"
\"นี่เธอมาคนเดี่ยวใช่ไหม\" แล้วจะให้ฉันมากัยใครล่ะย่ะ =-=^
\"อืม\"
\"เอาน้ำอะไรหน่อยไหม ดูเหมือนเธอจะดูหิวน้ำนะ ^_^\"
\"อืม..เอาน้ำพันช์ล่ะกัน\"
ก็จริงนะตั้งแต่เดินเข้ามาในงานฉันยังไม่ได้กลืนน้ำซักหยด(ถ้าไม่รวมน้ำลายนะ) นาฮุกหยิบแก้วน้ำพันช์จากพนักวานมาให้ฉัน
\"ขอบใจนะ\" ฉันจับถูกมือของนาฮุก นายนั่นสะดุ้งด้วย ฮ่ะๆๆ
\"ไม่เป็นไรหรอกแหะๆ \"^///^ ทำไมต้องหน้าแดงด้วยเล่าบ้าจริงหรือว่านายดื่มไวน์มากเกินไปจนเมาเลยฮ่ะๆ
อู้ย ~ ฉันชักจะปวดฉี่ขึ้นมาแล้วนะเนี่ย แต่พิธีดันเริ่มซะก่อน ฉันเลยต้องทนยืนอั้นอยู่อย่างนั้น นี่มันชักจะนานเกินไปแล้วนะ ฉันอยากจะเอารองเท้าส้นสูงของฉันเขวี้ยงใส่อีตาพิธีกรบ้านี่จัง พูดซะยาวยืดเลยอ่ะ O_O!
โอ้ย ~* ฉันไม่ไหวแล้วนะ ฉันบอกนาฮุกแล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำทันที แล้วห้องน้ำมันอยู่ไหนเนี่ย จะราดอยู่แล้ว อ๊ะ! เจอแล้วฉันรีบวิ่งไปทันที แต่อ๊าย!ฉันรู้สึกว่าฉันเหยียบถูกรองเท้าใครบางคนอย่างเต็มๆ(ตีน)
\"อุ๊ย!ขอโทษค่ะ\" ฉันก้มหน้าก้มตาขอโทษ
\"นี่เธอขอโทษแล้วมันจะหายม่ะ?\" นี่นายคิดว่านายเป็นใครกันฮ่ะ ฉันเลยมองหน้าเขาชัดๆแต่เอ หมอนี่ก็หน้าตาไม่เลวนะ ตัวก็สูง หุ่นก็เท่ห์ ผมซอยสีน้ำตาลเข้ม แซมบลอนด์ แต่ก็สู้ยองเจของฉันไม่ได้หรอก
\"ก็ฉันขอโทษแล้วไง นี่นายอย่างมาหาเรื่องกันได้ป่ะ\"
\"เทอรู้ไหมว่าฉันซื้อรองเท้านี้มาเท่าไหร่\"
โธ่เอ๊ย…กะอีแค่รองเท้าหนังกระจอกๆเงินค่าขนมฉันยังพอซื้อรองเท้าหนังคู่ใหม่ให้นายนี่ได้เป็น10กว่าคู่ ทำเป็นหวงไปได้
\"แล้วฉันจะรู้ไปทำไมกะอีแค่รองเท้าหนังธรรมดา\"
\"รองเท้าหนังของฉันยี่ห้อ หลุยส์ติงต๊อง เชียวนะเทอไม่มีปัญญาใช้หรอก\"
\"นี่นาย! มันชักจะดูถูกเกินไปแล้วนะคิดว่าใหญ่มาจากไหนฮ่ะ O_O!\"
\"เหอะๆเธอนี่หน้าตาก็สวยดีอยู่หรอก แต่ปากจัดเป็นบ้าเลย\"
เฮ้ย...ฉันเถียงกับตานี่จนหายปวดฉี่เลยอ่ะ ฉันไม่สนใจรีบเดินไปเช้าห้องน้ำก่อน
\"นี่เธอ!คิดจะทำอะไรน่ะ\" อะไรอีกเนี่ยฉันกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำอยู่แล้วเชียว
\"ฉันก็จะเข้าห้องน้ำน่ะสิ ถามได้\"
\"เธอคิดจะไปปล้ำคนในห้องน้ำนี้หรือไงกัน\" ตาบ้านี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย
\"อย่ายุ่งกับฉันมากได้ไหมค่ะ?\"
\"ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่งกับเธอมากนักหรอกนะ แต่ฉันเป็นห่วงสวัสดิภาพของคนข้างในต่างหากล่ะ\"
\"ก็ฉันจะเข้าห้องน้ำมันผิดตรงไหน\"
\"เธอคิดจะเข้าห้องน้ำชายหรือไงฮะ\"
หา? ห้องน้ำชายเหรอ บ้าน่ะฉันไม่คิดว่าตัวเองจะเซ่อขนาดนั้นหรอดนะ ฉันเงยหน้าขึ้นมองดูป้าย หึยย! มันเขียนว่า m-e-n ชัดๆเลยอ่ะ ฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ย หน้าแตกยับเยินเลยเรา ฉันหันกลับไปมองตาบ้านั่น
\"เอ่อ...คือ\"
\"ฮันยอน!\" เย้ๆนั่นเสียงนาฮุกนี่ฉันดีใจจังที่นายมาทันเวลา
\"นาฮุกฉันอยู่นี่\" นาฮุกเดินมาหาฉันกับ ตาบ้า
\"ทำไมเธอมาเข้าห้องน้ำนานจังฉันเป็นห่วงนะ\"
\"โทษทีนะ พอดีฉันมาเจอกะตาบ้านี่ แล้วคุยกันนิดหน่อย\"
\"เฮ้!เธอพูดว่าใครบ้านะ เมื่อกี้เธอยังบอกว่าชอบฉันอยู่เลยนี่ \" ตาบ้านั่นพูดขึ้น
เออ...ๆเอากันเข้าไปฉันเคยพูดว่าชอบนายตั้งแต่เมื่อไหร่กันย่ะ
\"หา? เธอชอบเค้างั้นเหรอฮันยอน\"
\"ป่าวนะ ฉันยังไม่เคยพูดว่าชอบหมอนี่เลยนะ\"
\"เธอนี่ ชอบฉันก็บอกเค้าไปสิมัวแต่ปิดบังอยู่นั่นแหละ\"
เฮ้อ..ฉันหนักใจจริงๆเลยหมดนี่เป็นใครกันแน่นะ
\"นาฮุกฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ\"
\"อืม ฉันจะรอตรงนี้นะ \"^u^ นาฮุกยิ้มน่ารักจัง ฉันชักจะหลงเสน่ห์รอยยิ้มของเขาซะแล้วสิ
\"นี่ๆมองป้ายหน้าห้องน้ำดีๆล่ะ\" ฮึ่ม!ตาบ้านี่กวนประสาทฉันจริงเลย ฉันเข้าห้องน้ำเสร็จก็เดินออกมา อ้าว...นาฮุกไปไหนซะแล้วล่ะ
\"จ๊ะเอ๋?\"
\"ว๊ายยย! O~^\"
\"เฮ้..เธอนี่ขี้ตกใจจังเลยนะ \"^^* อ้าว...ตาบ้ากวนประสาทนี่
\"อ้าว..นายนี่เอง\"
\"ก็ใช้น่ะสิ\"
\"เออ...แล้วเมื่อกี้ทำไมต้องบอกนาฮุกอย่างนั้นล่ะ\"
\"ก็ฉันคิดว่าฉันสนใจเธอน่ะสิ \" หยึย..ฉันไม่เห็นจะชอบหมอนี่เลย
\"ฉันเนี่ยนะ\"
\"อืมใช่..ฉันคุยกับเธอมาตั้งนานยังไม่รู้จักชื่อเธอเลยอ่ะ\"
\"ฉันชื่อ โจฮันยอน แล้วนายล่ะ\"
\"ชินโจฮุก \"^_^; อืม..นามสกุลหมดนี่คุ้นๆนะ
\"อืม.งั้นฉันไปก่อนนะ\" ฉันพูดดีกับตาบ้านี่ได้ไงเนี่ย
\"แล้วไอ้หมอนั่นเป็นอะไรกับเธอหน่ะ\"
\"ก็เป็นเพื่อนกันหน่ะสิ ถามได้\" ถึงฉันจะเป็นคุณหนูแต่ก็ไม่ได้พูดจาเรียบร้อยหรอกนะ
ฉันรีบหันหลังกลับแล้วเดินออกมาข้างนอก นาฮุกรอฉันอยู่ตรงนี้เหรอเนี่ย
\"นี่นาฮุก\"
\"ฮันยอน ทำไมเธอมาช้าจังเลย ท้องเสียหรือไง\"
\"อืมใช่ นี่ฉันโกหกนาฮุกเหรอเนี่ย\"
\"งั้นเราเดินเข้าไปในงานกันต่อเถอะ\"
\"อืม จ้า\"
\"ฮันยอน\"
\"หือ\"
\"เธอเห็นคนอื่นๆเค้าป่ะ\"
\"เห็นแล้วทำไมเหรอ?\"
\"ก็คนอื่นเค้าควงกันเป็นคู่ๆเลยน่ะสิ\"
\"เหรอ...?แล้วนายอยากให้ฉันควงนายไหมล่ะ\"
ที่ฉันกล้าพูดแบบนี้ก็เพราะว่าฉันคิดกับนาฮุกแค่เพื่อนเท่านั้นแหละ แล้วพวกเราก็สนิทกันมานานแล้วด้วยก็คงไม่เสียหายอะไรนี่ ^u^
\"เอาสิ \" นายคงไม่ได้ชอบฉันจริงๆใช่มั้ย นั่นนายหน้าแดงอีกแล้ว
ฉันเดินควงนาฮุกเข้าไปในงานกันต่อ นาฮุกดูเซ็งๆยังไงก็ไม่รู้
\"นี่นาฮุก\"
\"อะไรเหรอ\"
\"ฉันชอบนาย\"
\"หา?จริงเหรอ \"นั่นไงนายหน้าแดงอีกแล้ว อิอิ ฉันรู้นะว่านายชอบฉันแต่ฉันคิดกับนายแค่เพื่อนนี่นา
\"ป่าว...ฉันล้อเล่น คิกๆ\"
\"ทีหลังอย่าเล่นอย่างนี้อีกนะ ฉันเขินอ่ะ >///<\"
\"ฉันชอบเวลานายเขินจัง\"
\" ทำไมล่ะ \"
\" ก็เพราะนายน่ารักไง \"
\">/////
~ นิ กา ซา รัง งิ เดว จิ อัน กิ รึล พิ รอ ซอ – ซอ มา นึนซอล เดโร อา นิ กิ รึล พิ รอ ซอ ~
อุ๊ย! เสียงโทรศัพท์ของฉันเองแหละ ฉันเลือกเพลง Why ของเรน เพราะเรนเป็นดารา-นักร้องที่ฉันปลื้มมากๆ(รองจากพี่ชาย)
\"นาฮุก\"
\"หือ\"
\"ฉันขอตัวเเป๊ปนึงนะ พอดีพี่ฮันซุนเค้าโทรมาน่ะ\"
\"อืม\" ^_^*
ฉันเดินไปตรงหน้าห้องน้ำ แล้วรับโทรศัพท์
\"ฮัลโหล\"
\"ทำไมเธอรับช้าจังเลยอ่ะ\"
\"ก็ แหมฉันอยู่ในงานไฮโซนะ จะให้รับโทรศัพท์กลางงานเลยหรือไงกัน\"
\"นี่ฮันยอนทำไมเธอไม่โทรหาพี่ล่ะ\"
\"อ้าว...ก็นึกว่าพี่ทำงานทัวร์คอนเสริตอยู่ก็เลยไม่อยากโทรไปกวน\"
\"แล้วทำไมเธอไม่เปิดเครื่องฮะ\"
\"โทรเบอร์บ้านไม่เป็นหรือไงกัน\"
\"O.K.สรุปว่าพี่ผิด\" พี่ฉันก็มีข้อเสียอย่างงี้แหละเป็นนักร้องดังซะป่าวแต่ขี้งอนเป็นบ้าเลยแต่เวลาน้องสาวสุดที่รักง้อล่ะก็ หายงอนเป็นปลิดทิ้งเลยเชียว ^o^
\"โอ๋ะๆพี่จ๋า ฮันยอนผิดไปแล้ว อย่างอนเลยนะ โอ๋ แอ้ โอ่ แอ้ นะๆ\"
\"พี่ไม่ได้งอนซะหน่อยหนิ แหะๆ เห็นไหมหายงอนแล้ว\"
\"แล้วโทรมามีอะไรเหรอ?\"
\"ไม่มีแค่คิดถึงน้องสาว\"
\"แหมๆอย่าหวานหน่อยเลยน่า\"
\"งั้นไม่มีอะไรแล้วแค่นี้แหละ\"
\"จร้า พี่รีบกลับร็วๆนะน้องสาวเป็นห่วง\"
\"ครับ ผม\"!
อิอิ พี่ชายฉันน่ารักจัง ^U^
ฉันวางสายโทรศัพท์แล้วเดินกลับเข้าไปในงานอีกครั้ง(รอบที่2)
\"นาฮุก\"
\"อะไรเหรอ\"
\"ฉันเบื่อแล้วอ่ะอยากกลับบ้าน\"
\"งั้นให้ฉันไปส่งนะ\"
\"ไม่เป็นไรๆวันนี้ฉันเอารถมา\"
ฉันโทรเรียกรถให้มารับฉันที่หน้าโรงแรม ฉันเดินออกมาจากโรงแรมโดยมีนาฮุกเดินมาส่งพอรถมาจอดอยู่ข้างหน้าโรงแรม ก็มีพนักงานโรงแรมมาเปิดประตูให้ฉัน
\"บ๊ายบายนะนาฮุก\"
\"บ๊ายบายฮะ\"
ฉันขึ้นรถแล้วพนักงานก็ปิดประ๖ให้ ฉันยิ้มและโบกมือให้นาฮุก ฉันเห็นนาฮุกยิ้มให้ฉันด้วย ฉันชอบรอยยิ้มของเขาจัง
****************************************************
เม้นกันเยอะๆนะ
รักคนอ่านจัง
Menijung
\" คุณลุงค่ะจักรยานของหนูอยู่ไหนค่ะ \"
\" อ๋อ...อยู่ตรงนี้ครับ \" คุณลุงเดินไปเอาจักรยานมาให้ฉัน
\" ขอบคุณค่ะ\"
ฉันถีบจักรยานเข้าไปที่หน้าบ้านเพราะว่าสวนดอกไม้ที่ปลูกหน้าบ้านฉันกว้างมาก กว่าจะเดินเข้าบ้านได้คงขาลากพอดี = = (ลืมบอกไปว่าบ้านฉันเป็นคฤหาสน์มีเนื้อที่กว้างมาก)
ฉันเดินเข้าไปในบ้านเจอคุณป้าเรโกะรีบวิ่งมาต้อนรับฉัน
\"คุณหนูค่ะ\"
\"คุณป้าค่ะ...หนูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าวิ่น่ะ หนูเป็นห่วงคุณป้านะค่ะ\"
\"ค่ะ คุณหนู\"
ฉันเดินเข้าไปในห้องพักผ่อนใหญ่เห็นคุณพ่อกำลังนั่งดูข่าวและจิบกาแฟ อยู่บนโซฟา
\"สวัสดีค่ะพ่อ\"
\"อ้าว..ฮันยอนมาพอดีเลยลูก\"
\"อะไรหรอค่ะ?\"
\"ก็วันนี้มีบัตรเชิญให้พ่อไปงานเปิดตัวเครื่องเพชรชุดใหม่ของบริษัท “Pretty Diamon” ของคุณน้า ชินนาจุน เค้าน่ะแต่พ่อไม่ว่างไป เลยจะให้ลูกไปแทนพ่อหน่อยนะ\"
\"แล้ววันไหนเหรอค่ะ?\"
\"พรุ่งนั้จ๊ะ\"
\"ได้ค่ะ\"
\"งั้นพ่อจะให้คนเตรียมชุดมาให้ลูกนะ
\"ค่ะ\" ฉันหยิบบัตรเชิญมาอ่านรายละเอียด
ฉันขึ้นห้องแล้วอายน้ำ แปรงฟัน แล้วก็รีบนอน (ฉะนไม่อยากนอนดึกเพราะกลัวสิวขึ้นหน้าหมดสวยหมด)
เช้าวันต่อมา ~ โอ๊ย!ฉันไม่อยากไปงานเปิดตัวสินค้าบ้าบออะไรนั่นเลยอ่ะเบื่อๆๆ ทำไมไมให้พี่ฉันไปแทนน่ะ ฉันตื่นนอน จัดการธุระส่วนตัว เสร็จก็เดินลงมาข้างล่าง
\"คุณหนูค่ะ ลงมาพอดีเลยค่ะ \" เสียงของคุณป้าเรโกะ
\"พอดี อะไรเหรอค่ะ?\"
\"ก็ ช่างแต่งหน้าของคุณหนูมาแล้วมาแล้วค่ะ\"
\"เหรอค่ะ?แล้วเค้าอยู่ไหนล่ะ\"
\"ทางนี้ค่ะ\"
ฉันเดินตามป้าเรโกะ เข้าไปในห้องรับแขกใหญ่ เห็นพี่โทนี่ช่างแต่งหน้ากระเทยร่างยักษ์อันดับชั้นนำของประเทศ กำลังนั่งรอฉันอยู่บนโซฟา พร้อมกระเป๋าเครื่องสำอางชุดใหญ่ รอฉันอยู่
\"สวัสดีค่ะพี่โทนี่\"
\"อุ๊ย!น้องฮันยอน สวัสดีฮ่า\"
\"วันนี้คุณหนูจะไปงานเลี้ยงน่ะค่ะรบกวนคุณแต่งหน้าให้สวยๆไปเลยนะค่ะ \" คุณป้าเรโกะบอกพี่โทนี่
\"ได้เลยฮ่า…\"
ฉันไปนั่งบนโซฟาข้างๆพี่โทนี่ พี่โทนีก็เริ่มแต่งหน้าให้ฉัน ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง รวมทั้งทำผมให้ฉันด้วย
อ๊าย ! ฉันลืมไปเลย งานนี้มันงานกลางคืนนี่จะมาแต่งหน้าทำผมอะไรกันตั้งแต่เช้า บ้าจริงเลยกว่าจะถึงเวลางานหน้าฉันก็จืดกันพอดีเลย
\"พี่โทนี่ค่ะ?\"
\"ขาคุณน้อง?\"
\"งานที่หนูจะไปมันเป็นงานกลางคืนน่ะค่ะ\"
\"อ้าวเหรอ ฮ้า?\"
\"แล้วอย่างงี้ถ้าถึงเวลางานหน้าหนูก็หมดสวยกันพอดีเลย\"
\"ไม่หรอกฮ้า หน้าคุณน้องสวยอยู่แล้ว\"
\"ค่ะ\"
แหงล่ะฉันสวยอยู่แล้วหนิจะกลัวอะไร (ไม่อายตัวเองเลยเรา) ^o+ แล้วฉันก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
พอใกล้ถึงเวลางานฉันก็ให้คนขับรถมารับฉันที่หน้าบ้าน รถคันนี้เป็นรถ บีเอ็มสีดำ เปิดประทุน คันหรู รถของฉันเองแหละที่จริงฉันอยากจะขับเองเลยด้วซ้ำ ถ้าไปติดว่าอายุฉันยังไม่ถึง 18 ปีนะ
ฉันได้มาถึงโรงแรม “Grand Hilton Seoul” ซึ่งเป็นงานเปิดตัวสินค้า มีพนักงานโรงแรมมาเปิดประตูรถให้ฉัน ฉันลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในห้องจัดงานของโรงแรม ฉันยื่นบัตรเชิญให้พนักงานที่อยู่หน้าประตู ภายในงานก็จัดดูมีระดับดี เป็นงานเลี้ยงแบบค็อกเทล ฉันเดินสวัสดีผู้ใหญ่ที่อยู่ภายในงาน เพื่อเป็นมารยาท มีแต่พวกไฮโซทั่งนั้นเลย
อ๊ะ!นั่น นาฮุก นี่ ฉันรีบเดินเข้าไปหาทันที
\"นี่ นาฮุก\"
\"อ้าวฮันยอนเธอก็มาด้วยเหรอ?\"
\"ใช่ แล้วนายล่ะ\"
\"อ้อ..ฉันมาแทนพ่อน่ะ\"
\"เหมือนฉันเลย พ่อกับแม่ไม่ว่ามาน่ะ\"
\"นี่เธอมาคนเดี่ยวใช่ไหม\" แล้วจะให้ฉันมากัยใครล่ะย่ะ =-=^
\"อืม\"
\"เอาน้ำอะไรหน่อยไหม ดูเหมือนเธอจะดูหิวน้ำนะ ^_^\"
\"อืม..เอาน้ำพันช์ล่ะกัน\"
ก็จริงนะตั้งแต่เดินเข้ามาในงานฉันยังไม่ได้กลืนน้ำซักหยด(ถ้าไม่รวมน้ำลายนะ) นาฮุกหยิบแก้วน้ำพันช์จากพนักวานมาให้ฉัน
\"ขอบใจนะ\" ฉันจับถูกมือของนาฮุก นายนั่นสะดุ้งด้วย ฮ่ะๆๆ
\"ไม่เป็นไรหรอกแหะๆ \"^///^ ทำไมต้องหน้าแดงด้วยเล่าบ้าจริงหรือว่านายดื่มไวน์มากเกินไปจนเมาเลยฮ่ะๆ
อู้ย ~ ฉันชักจะปวดฉี่ขึ้นมาแล้วนะเนี่ย แต่พิธีดันเริ่มซะก่อน ฉันเลยต้องทนยืนอั้นอยู่อย่างนั้น นี่มันชักจะนานเกินไปแล้วนะ ฉันอยากจะเอารองเท้าส้นสูงของฉันเขวี้ยงใส่อีตาพิธีกรบ้านี่จัง พูดซะยาวยืดเลยอ่ะ O_O!
โอ้ย ~* ฉันไม่ไหวแล้วนะ ฉันบอกนาฮุกแล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำทันที แล้วห้องน้ำมันอยู่ไหนเนี่ย จะราดอยู่แล้ว อ๊ะ! เจอแล้วฉันรีบวิ่งไปทันที แต่อ๊าย!ฉันรู้สึกว่าฉันเหยียบถูกรองเท้าใครบางคนอย่างเต็มๆ(ตีน)
\"อุ๊ย!ขอโทษค่ะ\" ฉันก้มหน้าก้มตาขอโทษ
\"นี่เธอขอโทษแล้วมันจะหายม่ะ?\" นี่นายคิดว่านายเป็นใครกันฮ่ะ ฉันเลยมองหน้าเขาชัดๆแต่เอ หมอนี่ก็หน้าตาไม่เลวนะ ตัวก็สูง หุ่นก็เท่ห์ ผมซอยสีน้ำตาลเข้ม แซมบลอนด์ แต่ก็สู้ยองเจของฉันไม่ได้หรอก
\"ก็ฉันขอโทษแล้วไง นี่นายอย่างมาหาเรื่องกันได้ป่ะ\"
\"เทอรู้ไหมว่าฉันซื้อรองเท้านี้มาเท่าไหร่\"
โธ่เอ๊ย…กะอีแค่รองเท้าหนังกระจอกๆเงินค่าขนมฉันยังพอซื้อรองเท้าหนังคู่ใหม่ให้นายนี่ได้เป็น10กว่าคู่ ทำเป็นหวงไปได้
\"แล้วฉันจะรู้ไปทำไมกะอีแค่รองเท้าหนังธรรมดา\"
\"รองเท้าหนังของฉันยี่ห้อ หลุยส์ติงต๊อง เชียวนะเทอไม่มีปัญญาใช้หรอก\"
\"นี่นาย! มันชักจะดูถูกเกินไปแล้วนะคิดว่าใหญ่มาจากไหนฮ่ะ O_O!\"
\"เหอะๆเธอนี่หน้าตาก็สวยดีอยู่หรอก แต่ปากจัดเป็นบ้าเลย\"
เฮ้ย...ฉันเถียงกับตานี่จนหายปวดฉี่เลยอ่ะ ฉันไม่สนใจรีบเดินไปเช้าห้องน้ำก่อน
\"นี่เธอ!คิดจะทำอะไรน่ะ\" อะไรอีกเนี่ยฉันกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำอยู่แล้วเชียว
\"ฉันก็จะเข้าห้องน้ำน่ะสิ ถามได้\"
\"เธอคิดจะไปปล้ำคนในห้องน้ำนี้หรือไงกัน\" ตาบ้านี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย
\"อย่ายุ่งกับฉันมากได้ไหมค่ะ?\"
\"ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่งกับเธอมากนักหรอกนะ แต่ฉันเป็นห่วงสวัสดิภาพของคนข้างในต่างหากล่ะ\"
\"ก็ฉันจะเข้าห้องน้ำมันผิดตรงไหน\"
\"เธอคิดจะเข้าห้องน้ำชายหรือไงฮะ\"
หา? ห้องน้ำชายเหรอ บ้าน่ะฉันไม่คิดว่าตัวเองจะเซ่อขนาดนั้นหรอดนะ ฉันเงยหน้าขึ้นมองดูป้าย หึยย! มันเขียนว่า m-e-n ชัดๆเลยอ่ะ ฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ย หน้าแตกยับเยินเลยเรา ฉันหันกลับไปมองตาบ้านั่น
\"เอ่อ...คือ\"
\"ฮันยอน!\" เย้ๆนั่นเสียงนาฮุกนี่ฉันดีใจจังที่นายมาทันเวลา
\"นาฮุกฉันอยู่นี่\" นาฮุกเดินมาหาฉันกับ ตาบ้า
\"ทำไมเธอมาเข้าห้องน้ำนานจังฉันเป็นห่วงนะ\"
\"โทษทีนะ พอดีฉันมาเจอกะตาบ้านี่ แล้วคุยกันนิดหน่อย\"
\"เฮ้!เธอพูดว่าใครบ้านะ เมื่อกี้เธอยังบอกว่าชอบฉันอยู่เลยนี่ \" ตาบ้านั่นพูดขึ้น
เออ...ๆเอากันเข้าไปฉันเคยพูดว่าชอบนายตั้งแต่เมื่อไหร่กันย่ะ
\"หา? เธอชอบเค้างั้นเหรอฮันยอน\"
\"ป่าวนะ ฉันยังไม่เคยพูดว่าชอบหมอนี่เลยนะ\"
\"เธอนี่ ชอบฉันก็บอกเค้าไปสิมัวแต่ปิดบังอยู่นั่นแหละ\"
เฮ้อ..ฉันหนักใจจริงๆเลยหมดนี่เป็นใครกันแน่นะ
\"นาฮุกฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ\"
\"อืม ฉันจะรอตรงนี้นะ \"^u^ นาฮุกยิ้มน่ารักจัง ฉันชักจะหลงเสน่ห์รอยยิ้มของเขาซะแล้วสิ
\"นี่ๆมองป้ายหน้าห้องน้ำดีๆล่ะ\" ฮึ่ม!ตาบ้านี่กวนประสาทฉันจริงเลย ฉันเข้าห้องน้ำเสร็จก็เดินออกมา อ้าว...นาฮุกไปไหนซะแล้วล่ะ
\"จ๊ะเอ๋?\"
\"ว๊ายยย! O~^\"
\"เฮ้..เธอนี่ขี้ตกใจจังเลยนะ \"^^* อ้าว...ตาบ้ากวนประสาทนี่
\"อ้าว..นายนี่เอง\"
\"ก็ใช้น่ะสิ\"
\"เออ...แล้วเมื่อกี้ทำไมต้องบอกนาฮุกอย่างนั้นล่ะ\"
\"ก็ฉันคิดว่าฉันสนใจเธอน่ะสิ \" หยึย..ฉันไม่เห็นจะชอบหมอนี่เลย
\"ฉันเนี่ยนะ\"
\"อืมใช่..ฉันคุยกับเธอมาตั้งนานยังไม่รู้จักชื่อเธอเลยอ่ะ\"
\"ฉันชื่อ โจฮันยอน แล้วนายล่ะ\"
\"ชินโจฮุก \"^_^; อืม..นามสกุลหมดนี่คุ้นๆนะ
\"อืม.งั้นฉันไปก่อนนะ\" ฉันพูดดีกับตาบ้านี่ได้ไงเนี่ย
\"แล้วไอ้หมอนั่นเป็นอะไรกับเธอหน่ะ\"
\"ก็เป็นเพื่อนกันหน่ะสิ ถามได้\" ถึงฉันจะเป็นคุณหนูแต่ก็ไม่ได้พูดจาเรียบร้อยหรอกนะ
ฉันรีบหันหลังกลับแล้วเดินออกมาข้างนอก นาฮุกรอฉันอยู่ตรงนี้เหรอเนี่ย
\"นี่นาฮุก\"
\"ฮันยอน ทำไมเธอมาช้าจังเลย ท้องเสียหรือไง\"
\"อืมใช่ นี่ฉันโกหกนาฮุกเหรอเนี่ย\"
\"งั้นเราเดินเข้าไปในงานกันต่อเถอะ\"
\"อืม จ้า\"
\"ฮันยอน\"
\"หือ\"
\"เธอเห็นคนอื่นๆเค้าป่ะ\"
\"เห็นแล้วทำไมเหรอ?\"
\"ก็คนอื่นเค้าควงกันเป็นคู่ๆเลยน่ะสิ\"
\"เหรอ...?แล้วนายอยากให้ฉันควงนายไหมล่ะ\"
ที่ฉันกล้าพูดแบบนี้ก็เพราะว่าฉันคิดกับนาฮุกแค่เพื่อนเท่านั้นแหละ แล้วพวกเราก็สนิทกันมานานแล้วด้วยก็คงไม่เสียหายอะไรนี่ ^u^
\"เอาสิ \" นายคงไม่ได้ชอบฉันจริงๆใช่มั้ย นั่นนายหน้าแดงอีกแล้ว
ฉันเดินควงนาฮุกเข้าไปในงานกันต่อ นาฮุกดูเซ็งๆยังไงก็ไม่รู้
\"นี่นาฮุก\"
\"อะไรเหรอ\"
\"ฉันชอบนาย\"
\"หา?จริงเหรอ \"นั่นไงนายหน้าแดงอีกแล้ว อิอิ ฉันรู้นะว่านายชอบฉันแต่ฉันคิดกับนายแค่เพื่อนนี่นา
\"ป่าว...ฉันล้อเล่น คิกๆ\"
\"ทีหลังอย่าเล่นอย่างนี้อีกนะ ฉันเขินอ่ะ >///<\"
\"ฉันชอบเวลานายเขินจัง\"
\" ทำไมล่ะ \"
\" ก็เพราะนายน่ารักไง \"
\">/////
~ นิ กา ซา รัง งิ เดว จิ อัน กิ รึล พิ รอ ซอ – ซอ มา นึนซอล เดโร อา นิ กิ รึล พิ รอ ซอ ~
อุ๊ย! เสียงโทรศัพท์ของฉันเองแหละ ฉันเลือกเพลง Why ของเรน เพราะเรนเป็นดารา-นักร้องที่ฉันปลื้มมากๆ(รองจากพี่ชาย)
\"นาฮุก\"
\"หือ\"
\"ฉันขอตัวเเป๊ปนึงนะ พอดีพี่ฮันซุนเค้าโทรมาน่ะ\"
\"อืม\" ^_^*
ฉันเดินไปตรงหน้าห้องน้ำ แล้วรับโทรศัพท์
\"ฮัลโหล\"
\"ทำไมเธอรับช้าจังเลยอ่ะ\"
\"ก็ แหมฉันอยู่ในงานไฮโซนะ จะให้รับโทรศัพท์กลางงานเลยหรือไงกัน\"
\"นี่ฮันยอนทำไมเธอไม่โทรหาพี่ล่ะ\"
\"อ้าว...ก็นึกว่าพี่ทำงานทัวร์คอนเสริตอยู่ก็เลยไม่อยากโทรไปกวน\"
\"แล้วทำไมเธอไม่เปิดเครื่องฮะ\"
\"โทรเบอร์บ้านไม่เป็นหรือไงกัน\"
\"O.K.สรุปว่าพี่ผิด\" พี่ฉันก็มีข้อเสียอย่างงี้แหละเป็นนักร้องดังซะป่าวแต่ขี้งอนเป็นบ้าเลยแต่เวลาน้องสาวสุดที่รักง้อล่ะก็ หายงอนเป็นปลิดทิ้งเลยเชียว ^o^
\"โอ๋ะๆพี่จ๋า ฮันยอนผิดไปแล้ว อย่างอนเลยนะ โอ๋ แอ้ โอ่ แอ้ นะๆ\"
\"พี่ไม่ได้งอนซะหน่อยหนิ แหะๆ เห็นไหมหายงอนแล้ว\"
\"แล้วโทรมามีอะไรเหรอ?\"
\"ไม่มีแค่คิดถึงน้องสาว\"
\"แหมๆอย่าหวานหน่อยเลยน่า\"
\"งั้นไม่มีอะไรแล้วแค่นี้แหละ\"
\"จร้า พี่รีบกลับร็วๆนะน้องสาวเป็นห่วง\"
\"ครับ ผม\"!
อิอิ พี่ชายฉันน่ารักจัง ^U^
ฉันวางสายโทรศัพท์แล้วเดินกลับเข้าไปในงานอีกครั้ง(รอบที่2)
\"นาฮุก\"
\"อะไรเหรอ\"
\"ฉันเบื่อแล้วอ่ะอยากกลับบ้าน\"
\"งั้นให้ฉันไปส่งนะ\"
\"ไม่เป็นไรๆวันนี้ฉันเอารถมา\"
ฉันโทรเรียกรถให้มารับฉันที่หน้าโรงแรม ฉันเดินออกมาจากโรงแรมโดยมีนาฮุกเดินมาส่งพอรถมาจอดอยู่ข้างหน้าโรงแรม ก็มีพนักงานโรงแรมมาเปิดประตูให้ฉัน
\"บ๊ายบายนะนาฮุก\"
\"บ๊ายบายฮะ\"
ฉันขึ้นรถแล้วพนักงานก็ปิดประ๖ให้ ฉันยิ้มและโบกมือให้นาฮุก ฉันเห็นนาฮุกยิ้มให้ฉันด้วย ฉันชอบรอยยิ้มของเขาจัง
****************************************************
เม้นกันเยอะๆนะ
รักคนอ่านจัง
Menijung
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น