[ My Hero Academia / Boku no Hero Academia & Kimetsu No Yaiba ] แมงมุมไร้เดียงสา - Rui -

ตอนที่ 6 : แมงมุมตัวที่5 : กระบอกไม้ไผ่

ทันทีที่มือเล็กสีขาวจับบิดกลอนประตู และแง้มเปิดมันช้าๆ พบว่าไม่มีใคร รุยหันซ้านทีขวาทีหาคนที่เคาะประตู แต่ก็ไม่พบใครเลย รุยยืนนิ่งคิดว่าตนคงหูฟาดไปเท่านั้น และตอนนี้ก็ยังไม่เห็นไอซาวะรุยจึงตัดสินใจที่จะออกไปหา อสูรน้อยก้าวขาออกมาตากตัวบ้านผ่านช่องประตู เดินไปได้เพียงสี่ห้าก้าวก็ต้องชะงักลง

กึก!

เท้าเปล่าเล็กๆเตะเข้ากับอะไรบางอย่างเบาจนเกินเสียง รุยก้มลงมองต้นเสียงพบเป็นกระบอกอะไรสักอย่างกลิ้งห่างออกไปจากการที่เท้าเผลอไปเตะเข้า เด็กชายเอียงคอสงสัยพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆและหยิบสิ่งนั้นขึ้นมา

"นี่มัน..."

สิ่งของในมือเป็นกระบอกสีเขียวสดของไม้ไผ่ขนาดหนึ่งข้อ มีผ้าสีแดงสอดเข้าไปข้างในทะลุออกมายังปลายตัดทั้งสองข้าง หากคนอื่นพบเจอคงสงสัยและขว้างทิ้งไปเพราะดูไร้ค่าไม่มีอะไรนัก หากแต่มันต่างกับรุยเพราะกระบอกไม้ไผ่นี่คุ้นตาคล้ายคลึงเหมือนเขาเคยเห็นมันมาก่อน

'เหมือนกับกระบอกไม้ไผ่ที่หญิงสาวเนซึโกะผูกติดปากและคาบมันไว้เลย...'

ภาพหญิงสาวอสูรตัวเล็กตะกูลคามาโดะฉายขึ้น ที่เมื่อตอนนั้นเขาจับตัวเธอมาเผื่ออยากให้เป็นน้องสาว และเห็นว่าเธอคาบมันไว้ตลอดเวลา เหมือนกับป้องกันไว้ไม่ให้เธอทำร้ายมนุษย์

แววตาสีฟ้าเทาหรี่ลงเศร้าออกมา รู้สึกผิดเมื่อนึกถึงเรื่องที่ทำไป รุยมองกระบอกไม้ไผ่ในมืออย่างเหม่อลอยด้วยความเศร้าและจับผลิกไปมาในมือ

"นี่"

เสียงเรียกทักจากด้านหลังพร้อมกับฝ่ามือหนาวางลงบนไหล่เล็กๆของรุยอย่างกระทันหัน เด็กชายที่เหม่อลอยอยู่เมื่อโดนทักอย่างนั้นจึงเผลอสะดุ้งเฮือก สัญชาตญาณสั่งการอย่างฉับไวมือเล็กตวัดไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว แต่เป้าหมายนั้นหลบทัน

ไอซาวะหลบนิ้วมือเล็กที่เกร็งเล็บและตวัดมายังเขาอย่างรวดเร็ว ดีที่เขาหลบทันและถอยออกห่างตัวเด็กชาย ไม่งั้นเขาคงโดนเล็บคมนั่นข่วนเอาเป็นแน่ เด็กชายเหมือนรู้ตัวเเล้วว่าตนทำอะไรลงไป หันมาทำท่าทีลุกลี้ลุกลนพร้อมกับขอโทษขอโพย

"ผะ ผมขอโทษ คะ คือผมตกใจ"

"อ่า ไม่เป็นไรๆ ฉันไม่คิดมากหรอก แล้วมายืนอะไรที่หลังบ้านล่ะ"

ไอซาวะปรามเด็กน้อยที่ขอโทษและบอกว่าไม่เป็นไรไม่อยากให้คิดมาก ก่อนจะชะเง้อมองผ่านเด็กชายไปว่ามีอะไรแปลกหรือไม่ แต่ก็ไม่มีอะไร และถามเด็กชายไปว่ามายืนอะไรอยู่ตรงนี้ทั้งที่เขากำชับไว้ว่าให้รออยู่ที่ห้อง พอเขาเข้าบ้านมาและเอาถุงเลือดไปแช่ในตู้เย็นของห้องครัวก็ออกมาเห็นประตูหลังเปิดอ้าอยู่ พอเดินมาก็พบกับรุยที่ยืนหันหลังอยู่นั่นเอง

"คือ ผมได้ยินเสียงเคาะที่ประตู คิดว่าเป็นคุณ เลยมาดูก็พบนี่น่ะครับ"

อสูรน้อยอธิบายตามความจริงพร้อมกับยื่นกระบอกไม้ไผ่ในมือให้ชายร่างสูงดู

"กระบอกไม้ไผ่เหรอ"

"ครับ"

"แปลกดีมีผ้าอยู่ด้วย จะทิ้งไหมล่ะ"

ไอซาวะหยิบกระบอกไม้ไผ่ผ้าสีแดงขึ้นมาพลิกดูไปดูมา เห็นว่าไม่มีอะไรพิเศษหรือมีประโยชน์อะไรจึงหันมาถามเสนอกับเด็กชายที่ยืนมองอยู่

รุยส่ายหน้าขึ้นทันทีพร้อมสีหน้าตื่นตระหนกฉวยกระบอกไม้ไผ่จากมือไอซาวะด้วยความเร็วมาถือไว้

"คะ คือ ผมขอเก็บไว้ได้ไหมครับ"

อสูรน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือถามชายร่างสูงที่มองตกใจที่เด็กชายดูหวงกระบอกไม้ไผ่นี่ชัดเจนระดับนึง แต่ก็ไม่อยากไปถามเซ้าซี้เด็กชายให้มากความ เนื่องด้วยตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว จะเป็นการยื้อเวลาให้นานเสียเปล่า

"อ่า ได้สิ จะกินเลือดก่อนไหม หรือจะนอนเลย"

"ไม่เป็นไรครับ ผมขอนอนเลยดีกว่า"

.

.

.

.

.

ร่างเล็กผิวขาวซีดเผือกนั่งลงบนฟูกเตียงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะยกขาขึ้นตามและนอนราบลงไป ไอซาวะที่ตามขึ้นมาทีหลัง เดินตรงเข้ามาห่มผ้าให้เด็กชาย และลูบศีรษะเบาๆ

"ราตรีสวัสดิ์นะ"

"ครับ คุณไอซาวะก็ด้วยนะ"

อสูรน้อยเผยรอยยิ้มเล็กจิ้มลิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน รู้สึกเหมือนนานแค่ไหนแล้วที่ตนไม่ได้รับความอบอุ่นแบบนี้ ชายร่างสูงยิ้มตอบกลับเล็กๆก่อนจะขอตัวออกจากห้อง เพื่อให้เด็กชายได้หลับพักผ่อน และไม่ลืมที่จะกดปิดสวิตไฟห้องก่อนไปด้วย

จากห้องที่สว่างด้วยแสงไฟนีออน เปลี่ยนเป็นความมืด มีแสงจันทร์ทะลุผ้าม่านมาบ้างเล็กน้อย แต่มันก็ไม่ได้รบกวนรุยถึงขั้นนอนไม่หลับ แต่เป็นสิ่งอื่นต่างหากที่รบกวนใจให้เขานอนไม่หลับ รุยยังคงถือกระบอกไม้ไผ่ที่เจอในมือแน่น พลางคิดถึงหน้าหญิงสาวอสูรเนซึโกะ

'เธอคงใช้นี่ป้องกันไม่ให้ตัวเองทำร้ายมนุษย์สินะ'

'งั้นผมจะใช้มันเพื่อไม่ให้ผมทำร้ายใครอีก'

อสูรน้อยตั้งความตั้งใจอย่างแน่วแน่ภายในใจ เขาจะทำทุกอย่างไม่ให้ตนทำร้ายมนุษย์เด็ดขาด และไม่ยอมให้ใครล่วงรู้ถึงอสูรที่แท้จริงของตนเป็นอันขาด ยังไงก็ไม่ยอมเพราะตนนั้นได้ตัวตนใหม่ที่อยู่ร่วมกันคนอื่นได้แล้ว

รุย เด็กชายหลงทางไร้เดียงสา

แต่ตอนนี้เขานั้นต้องข่มตานอนหลับได้แล้ว

.

.

.

.

.

ชายผมดำขลับสวมผ้าพันคอ หลังจากส่งเด็กชายที่ตนดูแลอยู่เข้านอนเรียบร้อยแล้ว ตนก็ตรงดิ่งมายังห้องนอนข้างๆทันที ห้องนอนนี้ไม่ได้ต่างจากห้องที่เด็กอยู่เสียเท่าไร แต่มีเอกสารจดบันทึกจำนวนนึงวางอยู่บนโต๊ะใกล้หน้าต่าง ไอซาวะดึงเก้าอี้เข้ามานั่ง เริ่มจดบันทึก เกี่ยวกับอสูรตัวน้อยรุย เนื่องเขาจะต้องบันทึกเกี่ยวกับรุยไว้ เพื่อส่งให้กับผู้อำนวยการเนซึ และส่งให้แก่ตำรวจเช่นเดียวกัน เพราะด้วยรุยนั้นไปทำร้ายวิลเลินจนปางตาย นอนโคม่าอาการหนักอยู่ แน่นอนว่าตำรวจต้องหาเหตุผล และเหตุผลนั้นมันก็เป็นแค่1ชายผิวขาวผมหงอกที่เรียกตนว่าไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นอสูรนั้นเป็นคนทำ ดูไม่น่าเชื่อหากแต่เป็นความจริงทั้งสิ้นจากปากของฮีโร่อิเรเซอร์เฮด และจากปากของเด็กชายเอง แต่ที่ตำรวจไม่โผล่มาตรงๆคงเพราะเกรงว่าเด็กชายจะหวาดกลัวเอาได้ ส่วนทางผู้นวยการเนซึก็เข้ามาช่วยไอซาวะดูแลอีกแรง คิดว่ามันคงจะยุ่งยากวุ่นวาย แต่ที่ไหนได้ มันกลับง่ายแสนง่าย เพราะรุยนั้นให้ความร่วมมือมาก

ปลายปากกาตวัดเป็นจังหวะอยู่นาน เจ้าของมือที่จับอยู่และดูเหม่อลอยเมื่อนึงถึงเรื่องที่จะต้องเขียน รู้ตัวอีกทีก็เขียนจนจบเสียแล้ว ไอซาวะมองกระดาษตรงหน้าพลางถอนหายใจดังๆออกมาและหยิบเอกสารจากที่ทำงานเตรียมทำต่อ

ระหว่างจัดความเรียบร้อยบนโต๊ะอยู่ ก็ได้ยินเสียงเดินอยู่หน้าห้องตรงทางเดิน ตามมาด้วยเสียงเคาะประตูครั้งสองครั้งข้างนอกห้อง ไอซาวะวางเอกสารลงกับโต๊ะลุกออกจากที่นั่งเดินตรงไปเปิดประตูบานหนา ก้มลงมองเห็นรุยยืนถือกระบอกไม้ไผ่ก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงหน้า

"มีอะไรเหรอ"

"ถ้าผมเอาฟูกมาปูบนพื้นจะได้ไหมครับ..."

รุยพูดพลางชี้นิ้วไปทางห้องของตน ชายร่างสูงถอนหายใจเหมือนรู้จุดมุ่งหมายจริงๆของเด็กชายที่เข้ามาเคาะประตูหน้าห้อง ซึ่งมันก็ไม่ใช่แค่ฟูกด้วย

"เห็นก่อนหน้านี้ ยังนอนที่โรงพยาบาลได้เลยนี่"

สิ้นคำพูดของชายสวมผ้าพันคอ เด็กชายก็สะดุ้งขึ้นรู้แล้วว่าอีกฝ่ายจับได้ว่าตนโกหก

"คะ คือผม......"

"กลัวผีเหรอ"

ไอซาวะลองคาดเดาสิ่งง่ายๆที่เด็กวัยอย่างรุยจะมีได้ แต่ก็ได้คำตอบเป็นการส่ายหน้าปฏิเสธมาแทน เด็กชายแอบตกใจกับการคาดเดานี้ เพราะตนคงไม่มีทางกลัวสิ่งแบบนั้น เพราะตนก็เป็นสิ่งที่มนุษย์กลัวกันอยู่แล้ว

"หรือว่า..."

"กลัวอยู่คนเดียวล่ะ"

คำคาดเดาที่สองเปล่งออกมา และได้รับคำตอบเป็นการพยักหน้าตอบรับจากรุย ใช่ อสูรน้อยกลัวอยู่คนเดียว กลัวตื่นมาแล้วต้องอยู่ตัวคนเดียว นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เด็กชายนอนไม่หลับ มัวแต่คิดมากกับเรื่องนี้อยู่ ไอซาวะยืนคิดอยู่ครู่นึงว่าจะแก้ยังไงดีและไม่นานก็นึกออก

"มานอนห้องนี้ก่อนก็ได้ ฉันต้องทำงานก่อน ไม่ต้องกลัวอยู่คนเดียวหรอก"

ไอซาวะเสนอออกไป ตามด้วยรุยที่มองด้วยความดีใจในใจลึกๆ ก่อนจะเดินดุ่มๆขึ้นไปนอนบนเตียง ไอซาวะปิดประตูห้องลงและปิดไฟเพื่อไม่ให้รบกวนเด็กชาย เขาเลือกที่จะเปิดโคมไฟบนโต๊ะและนั่งเขียนเอกสารนั่นนี่จากที่ทำงานรึก็คือตรวจงานต่างๆของโรงเรียนUAนั่นแหละ โดยมีเด็กชายตัวน้อยนอนมองกระพริบตาปริบๆบนเตียงอย่างตั้งใจอยู่ตลอดทั้งคืน

.

.

.

.

.

เวลาผ่านไปนาน จนถึงเที่ยงคืน เอกสารบนโต๊ะเคลียร์จนหมดแล้วไม่เหลืออะไรให้ทำอีก ดังนั้นจึงได้เวลาพักผ่อนแล้ว ชายร่างสูงเก็บเอกสารต่างๆให้เข้าที่เป็นระเบียบ ก่อนจะปิดปากหาวไปทีนึง จู่ๆก็มีเสียวดังขึ้นจากกระเป๋ากางเกง เป็นเสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือที่มีคนส่งเข้ามา ไอซาวะหยิบขึ้นมาเปิดดูเผ็นเป็นข้อความของผู้อำนวยการเนซึว่า

'พรุ่งนี้ให้มาทำงานตามปกติได้ และก็พาเด็กที่ชื่อรุยมาด้วยนะไอซาวะคุง' [ข้อความแชท]

ทันทีที่อ่านจบไอซาวะแทบอยากจะตอบปฏิเสธไป เพราะข้อความหลังนั้นเอง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบรึเกลียดเด็กคนนี้ แต่รุยนั้นอาจจะตื่นตระหนกได้ เพราะแค่กับเด็กที่วิ่งเล่นในสวนโรงพยาบาล รุยยังไม่กล้าไปร่วมด้วยเลยด้วยซ้ำ แต่ว่าหากเป็นคำสั่งของผู้อำนวยการเนซึมันจะต้องมีอะไรแฝงอยู่บ้าง จึงไม่ได้ตอบปฏิเสธไป ตอบเพียงครับไปและเก็บมือถือเข้ากระเป๋าตามเดิม

พลันสายตาก็หันไปบนเตียงเห็นเด็กชายร่างเล็กนอนหลับปุ๋ยอยู่พร้อมกับกระบอกไม้ไผ่ในมือที่ยังคงถือไว้อยู่ ไอซาวะมองอยู่สักพักก่อนจะคิดขึ้นได้ว่าเขาจะนอนไหนดีงานนี้ จะให้นอนกับรุยก็กลัวจะไปรบกวนจนเด็กน้อยตื่นเข้า

สุดท้ายแล้วก็มาจบที่เขาต้องลากฟูกนอนจากตู้ในห้องนี้มาปูลงบนพื้นและนอนไปทั้งอย่างนั้นตลอดทั้งคืนจนถึงเช้าไป

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

___________________________________________________________________________________________

ตอนนี้จบไม่ขัดใจ และได้สปอยไว้แล้วว่าตอนต่อไปคือน้อนรุยลุยUAจ้าาาาา

ตอนนี้ดีแล้วที่ไรท์ให้ไอซาวะนอนพื้นกับฟูกไป ขืนนอนกับน้องรุย ติดคุกพอดี55555555

ปล.น้องแอบเหวอที่อาจารย์เขาคิดว่าน้องกลัวผี โถ่อาจารย์ขา555555

ปล.2 ตอนต่อไปนี้บอกไว้ก่อนนะคะว่ายังไม่เจอตัวเอก มิโดริยะ บาคุโก บลาๆ~ เพราะไม่ใช่ปีเดียวกันค่ะ ตัดความหวังรีดไว้ก่อน55555 แต่ว่าเจอเหล่าอาจารย์เพื่อนร่วมงานของไอซาวะเค้าเด้ออออ

ปล.3 ตอนก่อนหน้านี้เห็นมีรีดบอกว่าน้องจะโดนอุ้มรึเปล่า แหมะเกือบเขียนให้เดินอุ้มซะแล้ว5555 แต่ไรท์เขียนตามที่วางพลอตไว้ดีกว่า เดี๋ยวจะทำร้ายรีดเกินไป55555 แต่ถ้าอุ้มจริงๆไรท์นี่แหละอุ้ม! เพราะน้องตั้ลล๊าก!!!!!