Fic Rov [Yaoi BL]

ตอนที่ 11 : Nakroth x Zephys พูดไม่เพราะ

__________________________________

เนื้อหาในที่นี้

-ตามชื่อพูดไม่เพราะ:)

-เน้นตลกกับขยี้ (ไม่เข้าใจล่ะสิ อ่านเอา เด๊ะรู้เอง)

-เนื้อเรื่องก็จะให้ตัวละครมาเล่นอยู่ในเกมบั่บจริงๆ มีตีป้อมไรงี้

-เป็นแค่เนื้อหาสมมุติขึ้นเท่านั้นเพื่อสนองอิคนเขียน

__________________________________

"ขอบคุณที่มานะเซฟิส ทั้งที่วันนี้เจ้าควรจะได้พัก"

สาวสายเมจพลังเวทย์สีเขียวที่ทุกคนต่างรู้จักกันดีกล่าวขอบคุณ ไฟเตอร์ยมทูต ที่อุตส่าห์เดินทางมายังห้องเเข่งการีน่าในวันนี้

"ไม่เป็นไรหรอกเจ๊ ข้ากำลังเบื่อพอดี"

ยมทูตหนุ่มตอบด้วยความอารมณ์ดี ไม่ได้คิดมากอะไร ก่อนจะมองรอบๆห้องว่ามีใครในธีมบ้าง มีเขากับนาตาย่า โอเมน ฮายาเตะ และสุดท้ายเด็กสาวตัวเล็กสายซัพพอร์ต อลิซ เซฟิสดูหนักใจเล็กน้อย เพราะในธีมมีแต่พวกหน้ากลัวทั้งนั้น 'ยกเว้นข้าละกัน ข้าหล่อ' เด็กสาวคงกลัวแย่

"นี่ๆนาตาย่า อลิซไม่กลัวเหรอที่ต้องมาร่วมทีมเนี่ย"

เซฟิสเขยิบไปใกล้เมจสาวและกระซิบถามไป นาตาย่าหัวเราะเล็กน้อยกับความกังวลของเพื่ิอนยมทูต

"ไม่ๆ นางยืนยันที่จะมาเอง โอเมนก็สัญญาว่าจะไม่กินนาง เเถมนางชอบเล่นกับฮายาเตะด้วย"

เซฟิสขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ ก่อนจะเหลือบมองฮายาเตะที่มีเจ้าหนูน้อยอลิซที่ยิ้มร่าขี่คออยู่ เซฟิสแทบไม่เชื่อสายตาตน นินจาแห่งความตายรักเด็กรึ โคตรไม่เข้ากับหน้ากากที่พี่แกใส่เลยจริงๆ

"งั้นมาจัดวางตำแหน่งกันเถอะ"

นาตาย่าพูดขึ้นพร้อมกับชี้แผนที่แมพใหญ่สามเลนบนจอมอนิเตอร์ ผลสรุปคร่าวๆคือ ชายยมทูตได้หน้าที่ฟาร์ม โอเมนได้ออฟเลน นาตาย่ามิดเลน ฮายาเตะเลนมังกร ส่วนหนูน้อยอลิซได้ตำแหน่งโรมไป เมื่อจัดการอะไรกันเสร็จสิ้นทุกคนจึงกดพร้อมบนจอมอนิเตอร์ จากนั้นภาพฉายบนหน้าจอก็เปลี่ยนเป็นโฉมหน้าของทีมฝ่ายตรงข้าม เซฟิสเบิกตากว้างมองบุคคลนึงในที่อยู่อีกทีมพร้อมกับกัดฟันกรอดก่อนจะกระแทกหอกในมือลงกับพื้นด้วยแรงอารมณ์โทสะ จนเพื่อนในทีมหันมามองด้วยความสงสัย

"นี่เจ้ายังทะเลาะกับนาครอทอีกรึ?"

สาวเมจถามเพื่อนยมทูตที่หน้าตาบอกบุญไม่รับ แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาแค่บอกปฏิเสธกลับมา นาตาย่ายังคงไม่ปักใจเชื่อกับคำตอบของอีกฝ่าย เพราะช่วงนี้เซฟิสมักจะแสดงสีหน้าโกธรเสมอเมื่อเจอนาครอท ทั้งที่เมื่อก่อนทั้งคู่มักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอในฐานะเพื่อนร่วมงาน และเพื่อนสนิท แต่นางไม่อยากไปถามอะไรให้มากความยังไงซะคำตอบก็เหมือนเดิม

แต่จู่ๆจากสีหน้าไม่สบอารมณ์ของเซฟิสแปลเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเลสนัย พร้อมกับหัวเราะเล็กๆออกมาและลากคอโมเมนไปกระซิบกระซาบกันอยู่สองคน

โอเคนางมั่นใจเลยว่าเพื่อนยมทูตของเธอคงมีแผนอะไรซักอย่างแน่ๆ และมันไม่ดีต่อนาครอทเป็นแน่

.

.

.

.

.

'ยินดีตอนรับสู่อารีน่า'

เสียงกึ่งAIดังไปทั่วสนามการเเข่ง เป็นสัญญาณว่าเริ่มการแข่งขันได้ ทุกคนต่างกระจายไปตามตำแหน่งหน้าที่ของตนเอง หญิงสาวสายเมจพลังเวทย์สีเขียววิ่งไปยังเลนที่เธอต้องป้องกันตามปกติพร้อมกับสัตว์เลี้ยงของเธอ นาตาย่าเริ่มการจัดการพวกเหล่าครีปอีกฝ่ายและคอยหลบสกิลของเมจฝั่งตรงข้ามด้วย ระหว่างที่อยู่ในป้อมเคลียร์คริปไปเรื่อยๆก็ลองสังเกตในเเมพว่าสถานการ์ณเป็นไงบ้าง ฮายาเตะกำลังจัดการอยู่เล่นมังกรและอลิซที่คอยช่วยอยู่ใกล้ แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อในป่าและออฟเลนไม่มีคน แต่ไปอยู่กันที่บัฟฟ้าของฝั่งตรงข้าม และไม่นานก็ขึ้นเฟิสบลัดเป็นเซฟิสกับโอเมนที่ฆ่านาครอทพร้อมกับเก็บบัฟฟ้าไปด้วย ตามมาด้วยเสียงหัวเราะอย่างสะอกสะใจของเซฟิสที่ดังลั่นอารีน่าพร้อมกับข้อความที่ขึ้นให้ทุกคนได้เห็น

'ขอบัฟฟ้าล่ะนะเจ้าเตี้ยยย'

ก่อนจะตัวจะกลับมาสู่การฟาร์มปกติ เหมือนทีมตรงข้ามจะมาเอาคืนด้วยการเวทบัฟกลับแต่หนูน้อยอลิซที่ชั่งเป็นโรมที่ดีก็กลับมาเฝ้าบัฟ สุดท้ายก็ต้องปล่อยให้นาครอทตัวฟาร์มที่ต้องพึ่งมานามากที่สุดมีเพียงแค่บัฟโกเลมแดงเท่านั้น นาตาย่าเข้าใจทันทีว่านี่คงเป็นแผนของเซฟิสและคงมีแค่นี้ แต่เหมือนนางจะคิดตื้นไป เพราะตลอดเวลาในเกมเซฟิสกับโอเมนจะมาคอยดักฆ่านาครอทรวมถึงบัฟฟ้าตลอด ถึงช่วงหลังๆเธนจะคอยมาเฝ้า เซฟิสกับโอเมนก็จะหันเป้าหมายไปที่บัพฟเเดง ปล่อยให้น้องหนูอลิซรับกรรมเฝ้าบัฟ ดูเลนรวมถึงนางและฮายาเตะที่ต้องคอยระวัง

ให้ตายเถอะ นางอยากจะเป็นลม

"เซฟิสเจ้าไปคนเดียวก่อนได้ไหม นางหนูอลิซมันไม่ไหวแล้ว"

โอเมนพูดใส่เครื่องสื่อสารที่ติดอยู่ตรงใบหูซึ่งทุกๆคนในทีมจะได้ยิน(หากไม่มีใครปิดมันน่ะนะ) เซฟิสตอบรับไม่ได้ว่าอะไร แต่คนร่วมทีมอย่างนาตาย่าหลังจากเห็นทุกคนเหนื่อยกับการกระทำขอเซฟิสจึงได้พูดขึ้น

"เซฟิส นี่ไม่ใช่ฤดูการจัดอันดับ เจ้าเล่นตามปกติได้ไหม สงสารอลิซหน่อย"

สาวเมจพูดร้องขอเพื่อนยมทูต ที่ตอนนี้ชักจะป่วนเกินไปจนคนที่เหลือในทีมเหนื่อยมากแล้ว หนักสุดน่าจะเป็นสาวน้อยซัพพอร์ตที่วิ่งวุ่นทั่วเเมพ เซฟิสกำลังจะตอบปฏิเสธแต่ก็อดเห็นใจเพื่อนๆในทีมไม่ได้ จึงเอ่ยขอโทษอลิซรวมถึงคนในทีมที่เหลือ

"งั้นข้าขอรอบสุดท้าย แล้วจะกลับมาฟาร์มปกติ"

แต่ก็ไม่วายขออีกซักรอบ หญิงสาวเมจถอนหายใจพร้อมๆกับฮายาเตะ แต่ก็ค้านอะไรไม่ได้ เพราะสาวน้อยแกะชมพูดันอนุญาตซะนี่

"แค่ครั้งสุดท้ายนะคะ"

"อืมๆ สัญญา ไว้ข้าเลี้ยงสายไหมเป็นการไถ่โทษละกัน"

พูดจบเซฟิสเอื้อมมือขึ้นมาปิดเครื่องสื่อสารที่ใบหูเพื่อไม่ให้มันรบกวนระหว่างแอบลอบไปขโมยบัฟฟ้า ไฟเตอร์หนุ่มค่อยๆวิ่งลัดเลาะไปตามพุ่มไม้ มองรอบๆไม่เห็นใคร จนมาถึงแหล่งเกิดโกเลมฟ้าของทีมฝั่งตรงข้าม เซฟิสนั่งรออยู่ในพุ่มไม้พร้อมกับมองในแมพ เห็นทีมตรงข้ามทุกคนกำลังทำหน้าที่อยู่เว้นเพียงนาครอทที่ไม่ทราบตำแหน่ง ยมทูตหนุ่มลองเสี่ยงดูด้วยการเลือกใช้สกิล3 รึก็คืออันติพุ่งใส่โกเลมฟ้า เซฟิสซัดทุกสกิลใส่อย่างรวดเร็วหวังให้โกเลมฟ้าถูกจัดการให้เร็วที่สุด ก่อนที่ทีมตรงข้ามจะมา แต่ระหว่างนั้น

'พรึบ!'

"เห้ย!!!"

เสียงขยับของพุ่มไม้ดังขึ้นพร้อมกับร่างๆนึงพุ่งใส่เซฟิส ยมทูตร้องลั่นขึ้นก่อนจะถูกกระแทกตัวล้มลงไปนอนในพุ่มไม้

"แกล้งได้แสบมากเลยนะเซฟิส"

เสียงทุ้มแหบดังจากร่างสวมชุดเกราะสีเงินตัดเส้นสีแดงก่ำ หน้ากากเหล็กยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผู้กรณี พร้อมกับหัวเราะเบาๆในลำคอ

"แกล้งอะไร ไม่มี๊!"

ยมทูตหนุ่มเบี่ยงเบนคำพูดของฮีโร่แอสซาซินที่คร่อมร่างของตนอยู่ พร้อมกับใช้มือดันอกอีกฝ่ายให้ถอยห่าง

เซฟิสเลิ่กลั่กอยู่ไม่เป็นสุข เมื่อยังคงนิ่งค้างคร่อมตัวเขาไม่ไปไหน

"นี่เจ้าแกล้งข้า เพราะยังโกธรอยู่ใช่ไหม?"

เสียงทุ้มแหบเอ่ยถาม ก่อนจะค่อยๆถอดหน้าเหล็กออก และขยับมือข้างนึงที่ยันพื้นไว้ให้มาประคองใบหน้าของเจ้าตัวแสบให้หันมาสบตาตรงๆ ดวงตาแดงก่ำจ้องเข้าไปในดวงตาสีม่วงอ่อนนั่นรออย่างใจจดใจจ่อ ยมทูตหนุ่มเม้มปากแน่น หลุบตาต่ำลง

"ตอบข้าสิ? รึเพราะวันนั้นข้ารุนแรงไป"

"หุบปากเลยนะ!!!"

ยมทูตหนุ่มตวาดลั่นใส่ชายผู้พิพากษาแห่งนรก พร้อมกับกัดฟันกรอดด้วยความโกธรเคือง เซฟิสยกเท้าขึ้นทีบอีกฝ่ายให้ลุกออกไป นาครอทถอยหลังล้มลงกับพื้นหญ้า ดวงตาสีแดงก่ำเงยมองร่างเพรียวที่ยืนขึ้นเต็มความสูงยกหอกขึ้นมาชี้หน้าเขา

"ก็ข้าบอกแล้วว่าให้หยุด! เจ้าบ้ารึยังไงทำกันในสถานที่ฝึกซ้อมเนี่ยนะ! แถมมิน่าก็รู้แล้วด้วย เจ้านี่มัน!?--"

"น้ำเสียงขึงขังดูน่ากลัวจัง ไม่เห็นอ่อนโยนเหมือนตอนเรียกชื่อข้าบนเตียงเลย:)"

นาครอทลุกขึ้นยืนตามจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีม่วงนั้น พร้อมยกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ยมทูตหนุ่มกำหอกในมือแน่นใบหน้าขึ้นสีแดงฝาด ก่อนจะพุ่งใส่อีกฝ่ายและใช้หอกโจมตีด้วยความหงุดหงิดและเขินอาย สำหรับความเร็วและการโจมตีแบบสุ่มสี่สุ่มห้าด้วยความโกรธแล้ว มันไม่อยากเลยกับการหลบ นาครอทหลบได้และตวัดตัวไปซ้อนด้านหลังก่อนจะกดศีรษะที่มีหมวกเกราะอยู่ให้ล้มลงไปกับพื้น และตามด้วยเสียงโวยวายของคนใต้ร่าง

"โอ้ย! ปล่อยนะไอเจ้าเตี้ยนี่!"

"เตี้ยกว่าเจ้าไม่กี่เซน ไม่เห็นจะเป็นปัญหาเรื่องบนเตียงเลยนี่? ไม่สิที่ลานกว้างก็เคยลอง"

"โว้ย! จะลากเข้าเรื่องนั่นตลอดรึไง ไอบ้ากามนี่"

เซฟิสดิ้นไปมาแต่ไม่เป็นผลด้วยน้ำหนักตัวอีกคนที่กดทับลงมา ทำเอาเขาลุกไม่ขึ้น ได้แต่เพียงโวยวายไปเท่านั้น และถึงจะพ่นคำด่าไปเท่าไร เจ้าคนที่ทับลงมาก็หน้าหนาหน้าทนไม่ลุกไปไหนแถมมีหัวเราะเยาะด้วย

"พูดไม่เพราะเลยเซฟิส น่ารักเหมือนตอนบนเตียงหน่อยซี่ ข้าชอบเวลาเจ้าอ้อนนะ"

น้ำเสียงยียวนยังคงเอ่ยขึ้นไม่ลดละ ยังคงลากเข้าเรื่อง18+ไม่หยุดหย่อน เซฟิสแทบจะหลั่งน้ำตา นึกถึงเมื่อก่อนที่นาครอทมักจะเป็นฝ่ายรำคาญเขาด้วยซ้ำ แต่หลังจากที่มีอะไรด้วยกันเพราะความสนุก จากหน้ามือก็กลายเป็นหลังตีนแทบจะทันที นาครอทกลายเป็นคนที่เอาแต่พูดเรื่องแบบนี้ใส่เขาลากไปทำนู่นนี่ จนล่าสุดที่อุกอาจทำในห้องฝึกซ้อม จนเสียงของเขามันดังออกไปจนคนอื่นได้ยิน

"ข้าขอโทษเรื่องคราวนั้นแล้วกัน เอาเป็นว่าจะเพลาๆลงบ้าง แต่วันนี้ข้าขอลงโทษที่เจ้าพูดไม่เพราะให้หนำใจก่อนเถอะ"

ทันทีที่กล่าวจบนาครอทลุกขึ้นออกจากหลังของเซฟิส และช้อนแขนข้างนึงไว้ใต้ลำตัวและยกขึ้นมาพาดบ่า ตามด้วยเสียงวายวายคำด่าสารพัดและแรงดิ้นทุบตี แต่มีหรือที่คนอย่างนาครอทจะสั่นสะท้าน หน้าหนาแล้วตัวก็เช่นกัน

.

.

.

.

.

"งื้อ พี่เซฟิส AFK ไปแย้วอ่ะ ทำไงดีคะ?"

สาวน้อยเเกะชมพูเอียงคอไปมามองสัญญาณที่ขึ้นว่าเพื่อนร่วมทีมได้ออกไปกลางคันแล้ว ก่อนจะหันไปถามพึ่งฮายาเตะที่กำลังปาดาวกระจายใส่ครีป

"ช่างหัวแม่งเถอะ"

คำหยาบสบถหลุดมาจากนินจาหนุ่มที่ปกติจะเงียบขรึมสุภาพ ถูกส่งออกมาด้วยความโมโห เนื่องด้วยสภาพที่มอมแมม เหงื่อโชกการความเหนื่อยและต่อสู้ เพราะต้องคอยมาดูเลนไปพร้อมๆกับเฝ้่าบัฟนี่แหละ

"อิเวรฟิส กูไม่ร่วมทีมกะมึงเดือนนึง!"

.

.

.

.

.

.

.

.

__________________________________

จบจ้า คือขอโทษด้วยที่ภาษาในการบรรยายมันติดๆขัดๆ เพราะออกจากช่วงเขียนไปนาน ยังเบลอๆอยู่