ตอนที่ 10 : [all x zanis] คาเฟ่Rov 100% ครบจ้า
'ปัง!'
"ซานิสสส ตื่นได้แล้ววว"
เสียงเรียกตะโกนทำลายบรรยากาศในการนอนหลับอันแสนสบาย ดังก้องไปทั่วห้องของหนุ่มไฟเตอร์ที่หลับอยู่
เจ้าของเสียงก็จะใครเสียอีก หนุ่มแครี่เพื่อนสนิทของเจ้าของห้องนี้
"แวน! นี่เจ้าเข้ามาดีๆไม่เป็นใช่ไหม!!"
เสียงหวานตะโกนใส่อีกฝ่ายที่ถีบประตูห้องตนมาโดยไม่ถามสุขภาพสักคำ พร้อมกับปาหมอนใส่อีกฝ่าย แต่แวนกลับหลบได้อย่างหวุดหวิด
"เอาน่าาา ชั้นขอโทษ ว่าแต่......ไม่อายเลยรึไงใส่ชุดนอนอย่างนั้น"
ซานิสมองหน้าเพื่อนของตนที่ส่งสายตามาแบบไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด ร่างบางก็ไม่เข้าใจว่าชุดนอนของตนน่าอายตรงไหน แค่เสื้อเชิตบางสีขาว กับบ็อกเซอร์สีครีม
"จะมองอีกนานแค่ไหนมิทราบ!"
ร่างบางทนไม่ไหว คว้าทวนอาวุธประจำตัวตนที่ซ่อนอยู่ใต้เตียงขว้างใส่ร่างตรงหน้า แต่แวนก็หลบได้อีกตามเคย
"อย่าขว้างของมีคมสิเห้ย! รีบไปอาบน้ำเร็วเข้า"
แวนโวยวายเล็กน้อยที่โดนขว้างอาวุธใส่ ก่อนที่จะสั่งให้ร่างบางรีบย้ายก้นตัวเองเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนี้
"จะรีบทำไมเนี่ย? วันนี้ข้าว่าง ไม่ต้องลงแข่งไม่ใช่รึไง"
"มีน่านางอยากพบเจ้าด่วน ให้ไปหาที่คาเฟ่เดี๋ยวนี้เลย"
แวนอธิบายไปถึงเหตุผลที่เขาต้องมาปลุกอีกฝ่ายตั้งแต่เช้าอย่างนี้ ถึงความจริงเขาจะไม่อยากตื่นเลยก็เถอะ แต่ถ้าหากขัดมีน่า มีแววโดนเคียวนางเฉาะหัว
"ไปทำไม?"
"แล้วข้าจะตรัสรู้ไหมเล่า รีบๆละกัน"
.
.
.
.
.
.
.
"ฮือออ~ ซานิสขอบคุณน้าาที่มา"
เจ๊ใหญ่ผู้ที่เป็นทั้งแท็งและผู้คุมร้านคาเฟ่เดินมากอดร่างบางเน่นพร้อมกับร้องห่มร้องไห้
"มะ ไม่เป็นไร ว่าแต่มีเรื่องอะไรถึงเรียกข้ามาเหรอมีน่า?"
ร่างบางลูบหลังปลอบหญิงสาวที่กอดตนเเน่น
"คือว่า วันนี้ร้านเรามีไอเดียที่จะให้สาวสวยต่างๆมาเป็นพนักงานเสิร์ฟ แต่ว่าไม่มีใครยอมเลย มีแต่นาตาย่าคนเดียว
แง่งงง ช่วยข้าด้วยน้าาาซานิสส"
มีน่าอธิบายทั้งน้ำตา(บีบน้ำตา)พร้อมกับเขย่าซานิสไปมา
"แล้วจะให้ข้าช่วยยังไงล่ะ?"
"ช่วยแต่งเป็นสาวเมดหน่อยเถิดนะ!"
มีน่าที่ไม่รู้ว่าไปหยิบชุดเมดมาจากไหนดันให้ร่างบางตรงหน้า เชิงว่าใส่มันซะ
ซานิสมองชุดพร้อมกับหน้าซีดไป พยายามบอกปฏิเสธ แต่ก็ถูกมีน่าบีบน้ำตาใส่จนยอม
'ศักดิ์ศรีข้า! ป่นปี้หมดแล้ววว'
ซานิสร้องขึ้นมาในใจ
.
.
.
"สวยกว่าข้าอีกแหนะ"
หญิงสาวสายเวทย์ผู้ที่ใครๆก็รู้จักกับพลังคลื่นเต่า(?)เอ่ยชมปนตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นซานิสในชุดเมดที่สั้นกว่าเข่าเล็กน้อย ผมยาวสีน้ำตาลถูกมัดเป็นสองจุก แต่ยังคงสวมหน้ากากประจำตัวตนอยู่ ซึ่งโดยรวมแล้วดูน่ารักเกินหญิงเลยทีเดียว
"ขะ ข้าไม่เข้าใจเลย! ทำไมของข้าเป็น
กระโปรงสั้นขนาดนี้ แต่นาตาย่าเป็น
กระโปรงยาวถึงข้อเท้าล่ะ!"
ร่างบางโวยวายงอแงใส่มีน่าที่จัดชุดให้ตนดูน่าอายขนาดนี้
"เถอะน่านะ ซานิสน่ารักจะตายไป
เอาหล่ะออกไปโชว์ตัวได้แล้ว"
สิ้นเสียงของมิน่ามือของเธอก็ผลักดันซานิสออกไปจากหลังร้าน
'ขวับ' สายตาของคนทั้งร้านหันมาจ้องมองที่ซานิสเป็นตาเดียว ซานิสยกถาดวางอาหารที่มิน่าให้มาขึ้นมาปิดใบหน้า แก้เขินอาย แต่ก็ถูกนาตาย่าลากให้มาหาลูกค้าที่โต๊ะ
"จะ จะรับอะไรดี ครับเอ้ย! ค่ะ"
ซานิสถูกลากมายังโต๊ะที่มีคนนั่งอยู่3คน โดยที่ซานิสยังคงเอาถาดปิดหน้าตัวเองต่อไม่ได้มองหน้าลูกค้าเลย
"ข้าว่าลดถาดลงเถอะสาวน้อย ไม่ต้องอายหรอก"
เสียงที่เอ่ยออกมานั้น ทำเอาซานิสสะดุ้งเฮือก ที่ตนโดนเรียกว่าสาวน้อย
'นี่เขาผู้ชายทั้งแท่งนะ ช่วยแปลกใจกันหน่อยเซ่!'
แต่ซานิสก็ยอมลดถาดลง ทันทีที่เห็นหน้าของเจ้าของเสียงและคนร่วมโต๊ะอีก2คนถึงกับอึ้งไปทั้งซานิสและทั้ง3คน
เพราะ3คนนั้นคือ นาครอส เซฟิส
และคริกเน็ค
"ซะ ซานิสนี่เจ้าหรือ!"
เซฟิสอึ้งอยู่กับสิ่งตรงหน้าพักใหญ่พร้อมกับสายตาที่เลื่อนตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ถ้าไม่มีหน้ากากก็ดูไม่ออกนะเนี่ย~"
ตามมาด้วยเสียงแหย่กวนประสาทของคริกเน็ค ซานิสร้องขึ้นลั่นขึ้นในใจระบายความเขินอาย
"อ๊ะ!"
แต่จู่ๆก็รู้สึกถึงแรงดึงบางอย่างจากเอว
จนร่างบางเซไปนั่งตักของนาครอส
เพราะแรงดึงก็มาจากแขนของ
นาครอสนั่นแหละ
"ข้าว่ามาสนุกกันดีกว่าา~"
สิ้นเสียงนาครอส มือหยาบของเซฟิสก็ลูบมาตามขาอ่อนของเขา แต่ก็ได้แค่นั้นแหละ
'โป๊ก!'
เสียงของแข็งถูกกระทบอย่างแรง จากการที่นาตาย่าพุ่งตัวมาเขกหัวลูกค้าโต๊ะนี้
"ทางร้านไม่ได้ให้คุณมึงลูกค้าลวนลามพนักงานนะคะ นี่ซานิส เจ้าไปที่โต๊ะอื่นเถอะ ตรงนี้ข้าจัดการเองง~"
สิ้นเสียงนางซานิสก็ถูกดันไปยังโต๊ะอื่น
ซานิสก็ว่าง่ายไม่ขัดขืน
"ระ รับอะไรดีคะ"
ซานิสพยายามควบคุมอารมณ์ไว้ให้มากที่สุดเพราะโต๊ะนี้เป็นสหายสนิทของเขาทั้ง2คน
"อย่าเขินซิ~ข้ารู้อยู่แล้วว่าเป็นเจ้าหน่ะ"
เตี้ยวเสียนยิ้มหัวเราะไปยังเพื่อนของตนอย่างอดไม่ได้ที่เขินอายได้น่ารักสุดๆ และเมื่อตะกี้ที่เจ้าตัวถูกพวก3หน่อนั่นลวนลาม เธอกับลิโป้แทบจะยกเท้าประเคนหน้าพวกมันอย่างเหลืออด แต่ดีที่นาตาย่าไปหยุดซะก่อน
"งั้นจะเอาอะไรดีหล่ะ"
"อ่อ~ข้อขอเป็นน้ำ----"
"ขอเจ้ามาหาข้าคืนนี้"
ไม่ทันที่เตี้ยวเสียนจะสั่งเครื่องดื่มเสร็จ
ก็ถูกขัดด้วยลิโป้ที่ตอนนี้หน้าแดงอ่อนๆมองไปยังซานิสไม่วางตา
"เอ๊ะ?"
"ไม่มีไรจ้าซานิสส ข้าขอน้ำส้มนะ ลิโป้เค้าไม่สั่งหรอก~"
เตี้ยวเสียนยิ้มกัดฟันพูดพร้อมกับลิโป้ที่เหงื่อตกผลั่กๆ เพราะเตี้ยวเสียนได้ใช้ส้นสูงของนางทิ่มลงบนเท้าของลิโป้อย่างจัง ทำเอาลิโป้แทบจะกรีดร้องออกมาแต่ก็เก๊กหล่ออยู่
"อืม รอสักครู่นะ"
ซานิสหยิบปากกาขึ้นมาจดลงบนสมุดโน๊ตเล็กๆก่อนที่จะเดินไปโต๊ะอื่น
"รับอะไรดีครับ"
"พูดค่ะสิคนสวยย~"
สิ้นเสียงกวนส้นของลูกค้าโต๊ะที่3ดูเหมือนซานิสจะรู้จักเสียงนี้ดี จึงเงยหน้าขึ้นจากสมุดโน็ต จ้องมองเจ้าของเสียง
'ยอร์น แถมแวนมาด้วยข้างๆ.....
กวนทรีน×2'
"ถ้าไม่สั่ง ข้าจะไปแล้วนะ"
"สั่งๆ สั่งให้ใจเธอมาร้ากฉันนน~"
สิ้นเสียงของยอร์นที่เล่นมุขเสี่ยวไป ก็ตามมาด้วยถาดที่บินมาจากนาตาย่าปาเข้าหัวยอร์นอย่างจังจนน็อคคาโต๊ะไป แต่แวนก็หาสนใจ
ยังคงส่งจุ๊บหวานๆ(หวานเลี่ยน)มายังซานิส แต่ก็สั่งอาหารไปในที่สุด
ซานิสนำรายการอาหารไปยังเคาเตอร์
แต่ดูเหมือนพนักงานเคาเตอร์เป็นเธนเพื่อนของร่างบางนั่นเอง
"เจ้าดูน่ารักมากเล---- เอ้ย! ดูดีๆ"
เธนตอนแรกนั้นดูเคลิ้มๆ แต่สติก็เข้าร่างเมื่อพูดชมร่างบางว่าน่ารักออกไป
ซานิสหน้าขึ้นสีเล็กน้อย ก่อนจะกระดาษที่จดรายการอาหารแปะหน้าอีกฝ่ายแก้เขินไป
'กริ๊ง'
เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น จากการเปิดประตูของลูกค้าอีกคน ลูกค้าคนใหม่ไม่ได้สนใจอะไรมาก เพียงเดินไปนั่งที่โต๊ะรอการสั่งอาหาร
"นี่ๆ ซานิส"
นาตาย่าเดินเข้ามาหาซานิส พร้อมกับเขย่าอีกฝ่ายเบาๆ
"มีอะไรงั้นเหรอ?"
"เจ้าช่วยไปรับรายการอาหาร จากไอ้หน้าขนนั่นหน่อย ขืนให้ข้าไปเจอมันจบไม่สวยแน่"
นาตาย่าจ้องไม่วางตาด้วยสายตาเคียดแค้นไปยังลูกค้าคนนั้น
"อ่อ ได้สิ"
ซานิสตกลง พร้อมกับหันไปมอง คนหน้าขนที่นาตาย่าเรียกไว้
ซานิสถึงกับร้องอ๋อ เมื่อบุคคลนั้นคือ
วูคอง ซานิสจึงเดินไปยังร่างนั้นที่กำลังนั่งรออยู่
"รับอะไรดีครับ"
"เอาเป็น----ห๊ะ? นี่เจ้าเหรอซานิส"
วูคองหยุดชะงักทันที ที่เห็นร่างบางในชุดผู้หญิงแบบนี้
"ใช่---"
"5555555555 เจ้าเอาจริงดิ "
วูคองกุมท้องส่งเสียงหัวเราะยกใหญ่ ซานิสกัดปากแน่นระงับความเขินอาย นี่ถ้าเข้าไม่สงสารมิน่าล่ะก็ จะเอาถาดนี่ฟาดไอ้ลิงปากเสียนี่ให้ตายไปเลย
"ขำอยู่นั่นแหละ จะสั่งไม่สั่ง"
ซานิสพูดเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่วูคองจะลากเลอะเทอะไปไกล
"อ่ะๆ เอาเป็น..."
ซานิสหยิบสมุดจดขึ้นมารออีกฝ่ายพูด แต่ก็ต้องชะงักกับเมนูที่หลุดออกมาจากปากวูคอง
"เจ้า"
วูคองเอ่ยฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ไม่รอให้ร่างบางหายงง ลุกขึ้นยืนอุ้มช้อนตัวซานิสในท่าเจ้าสาววิ่งออกจากร้านอย่างฉับไว
"ไอหน้าขน!เจ้าเอาซานิสไปไหนย๊ะ!!!"
นาตาย่าวิ่งมาที่หน้าร้าน ตะโกนอย่างเหลืออด พร้อมกับปล่อยลูกบอลสีเขียวออกไป แต่มีเหรอจะหยุดลิงอย่างวูคองได้ วูคองกระโดดหลบอย่างทันท่วงที
"ก็ซื้อไงง เดี๋ยวข้ามาจ่ายน้าาา"
วูคองหยุดยืนหันไปมองนาตาย่าพร้อมกับส่งสายตาปิ๊งๆให้ นาตาย่าปาถาดใส่หัววูคองอย่างจัง จนวูคองเซเล็กน้อย
แต่ก็ต้องดึงสติกลับมาให้ไว เมื่อเห็นว่าเหล่าคนในร้านเดินมากมาพร้อมอาวุธครบมือ เตรียมเจื๋อนเนื้อเขาแล้ว
วูคองเรียกเมฆทองขึ้นมาก่อนจะพุ่งกลับบ้านตนไป พร้อมกับมีซานิสที่ทุบอกเขาและดิ้นเป็นหนอนตลอดทาง
"เห้ๆ อย่าดินเส้---เห้ย!"
ซานิสดิ้นอย่างรุนแรง ก่อนจะออกแรกเฮือกสุดท้ายผลักวูคอง แต่กลายเป็นว่าตนผลักออกมาจากวูคองทำให้ตอนนี้เค้าหลุดจากเมฆทองไปด้วย ซานิสเริ่มตกลงมาตามแรงดึงดูด ได้แต่ขดตัวหลับตาแน่น วูคองไม่รอช้ารีบให้เมฆทองพอตนพุ่งไปรับซานิส
"อ่ะ! ทำไมยังไม่ตกลงพื้นล่ะ--เอ๊ะ"
ซานิสลืมตาขึ้นพร้อมกับมีวูคองยิ้มแป้นตรงหน้า ซึ่งสภาพตอนนี้เขากำลังนั่งตักวูคองอยู่
"ย๊าก!! เจ้าลิงบ้า!ปล่อยข้านะ"
ซานิสดิ้นอีกรอบแต่ก็โดนขัดโดยที่
วูคองกอดรัดเขาแน่น
"นี่ซานิสเจ้าใส่ชุดอะไรอยู่ รู้ตัวใช่ไหม...."
วูคองกิ้มหน้าพูดด้วยเสียงเรียบดูจริงจัง
ซานิสตกใจเล็กน้อยกับท่าทีที่ดูแปลกไป
"กะ ก็ชุดกระโปรงสั้นไง ทะ ทำไมล่ะ"
"ก็ก้นเจ้าถูกับ'ไอนั่น'ของข้าน่ะสิ"
ซานิสสะดุ้งสุดตัว พึ่งมารู้สึกถึงไออะไรบางอย่างที่ดูตื่นตัวอยู่ตรงก้นเขา
"ไอเจ้าลิงหื่นกาม!! หยุดคิดอะไรบ้าๆเดี๋ยวนี้เลย!!!!!!"
สุดท้ายตลอดทางก็โดนร่างบางด่าเป็นชุดวูคองได้เพียงหอมแก้มกับกัดไหล่บางไปแค่นั้น สุดท้ายก็ต้องมาส่งร่างบางที่ห้องจนได้
.
.
.
---------------------------------------------
เอาล่ะจบลิ้วววว จะมีภาพfanartตามมานะจ๊ะ ไปติมตามได้ในเพจ
นี่ลิ้งค์;-;) ไรท์ทำกะเพื่อนของไรท์อยู่
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
