คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : แผนการร้าย (1) ตอนที่ 2
กรวิกเดินออกมาจากลิฟท์พร้อมเบญญาภาในขณะที่ปาราตี นพรัตน์และภูวดลวิ่งลงมาทางบันได ทั้งหมดมารวมกันที่ห้องชันสูตรที่วิภาดากับณัฐพัชร์เอาซากมนุษย์จามกสามคดีมาวางรวมกัน
“เออ หมอครับคือมันคนละคดี” ภูวดลชี้และพูด
“ไม่แม็ก คดีเดียวกัน” วิภาดาพูด
“คุณจะบอกว่าทั้งหมดนี้คนๆ เดียวทำ”
“ก็อาจจะใช่และไม่ใช่” วิภาดาตอบกรวิก “แต่ว่าที่แน่ๆ ยิ่งกว่าแช่แป้งก็คือศพนี้เป็นคนเดียวกัน”
“แน่ใจได้ไง” นพรัตน์พูด
“นพคุณเคยบอกผมเอง ดีเอ็นเอไม่เคยโกหก” ณัฐพัชร์ส่งใบรายงานดีเอ็นเอให้กรวิกที่ยืนอ่านกับเบญญาภา
“โอเค มันเป็นคดีเดียวกันแล้ว” เบญญาภาพูด “แล้วแบบว่าพอมีอะไรให้เราเดาทางไหม เวลา สถานที่อะไรประมาณนี้”
“ใช่ค่ะคือในที่เกิดเหตุเราตรวจสอบแล้วไม่มีอะไรผิดปกติหรืออะไรที่จะทำให้เราไปต่อได้เลย”
“มีแน่ค่ะ หมอเจอไอ้นี้ที่ในปากของผู้ตายแล้วก็เอาตัวอย่างเลือดส่งขึ้นไปด้วย”
“ส่วนผิวสีที่แปลกไปนี้ผมบอกอะไรไม่ได้นอกจากการคาดเดาประมาณร้อยสาเหตุ”
“เดา” กรวิกทำหน้าแปลกใจ
“ก็ต้องเดา มันมาไม่ครบเว้นแต่คุณจะหาส่วนที่เหลือให้พวกเรา” ณัฐพัชร์พูดแบบไม่เกรงใจจริงอยู่ที่หน้าตาเขาเหมือนจิรายุ แต่ว่านิสัยท่าทางต่างกันออกไปแบบลิบลับเลยทีเดียว กรวิกพยักหน้า นพรัตน์กระแอมเบาๆ ก่อนพูดว่า
“แล้วมีอะไรอีกหรือ”
“คือ หมอตรวจสภาพคราวคิดว่าศพนี้นอนบนเตียงเหล็กเย็นมาไม่ต่ำกว่ายี่สิบสี่ชั่ว อัตราความดันเลือดก่อนตาในดวงตาและฮีโมโกลบินที่อยู่ในส่วนที่เรามีอยู่ หมอคิดว่าเขายังไม่ตายตอนที่ถูกแยกชิ้นส่วน”
“คุณพระคุณเจ้า เลือดเย็นสมบูรณ์แบบ”
“เอาละ” กรวิกพูด “แบ่งงานกันทำ นพ ปาคุณไปร่วมมือกับพี่วีและโบว์ตามหาร่างส่วนที่เหลือและแบ่งกลุ่มแยกผู้ต้องสงสัยไว้ แม็กตรวจสอบเลือดกับจุดสัมพันธ์ทางเคมี พี่เบญขอตัวอย่างชีวภาพทุกอย่างเท่าที่จะมีอยู่”
“ค่ะ”
“ส่วนผม ผมมีนัดกับกระดาษปริศนา”
ปาราตีซื้อกาแฟมาจากเซเว่นอีเลเว่นสองแก้วก่อนออกมาส่งให้วีรภาพที่ยืนบิดหลังคอตัวเองอยู่ ในขณะที่คนอื่นในแล็ปกำลังทำงานอย่างแข็งขัน
“ผมละอยากรู้จริงๆว่าทำไมเราต้องทำงานในวันปีใหม่ด้วย”
“ก็คดีมันไม่ปิดนี้น่า”
“วันปีใหม่ทั้งทีกะจะได้เที่ยวสักหน่อย”
“เอาเหอะ เรายังมีขาอีกขาและลำตัวที่ต้องหานะ”
“หาคนเป็นยังง่ายกว่าอีก” ปาราตีหัวเราะขณะที่ทั้งคู่เดินบนทางเท้าไปเรื่อยๆ “นึกถึงต้องที่เข้าบรรจุตำรวจใหม่ๆ เราก็มาเดินแบบนี้เดินไปตรวจไปขอทาน วิ่งราว เด็กจรจัด”
“เหนื่อยแทบขาดใจ ให้ฉันเลือกได้ฉันไม่อยากกลับไปทำแบบนั้นจริงๆ”
“ผมละนะคงยากจะเลือกขณะมาอยู่ซีเอสไอหน่วยไฮโซของกรุงเทพยังต้องมาวิ่งไล่คนอีก”
“มันก็เหมาะกับคุณมากกว่าในแล๊ปนั่นแหละ เดี๋ยวนะพี่วีได้กลิ่นไหม”
“หนูที่ไหนมาตายแถวนี้เนี่ย”
“หนูตายมันไม่เหม็นขนาดนี้มั้งค่ะ คุ้นๆไหมกลิ่นนี้”
“คดีแรกของเราสองคน” วีรภาพสองตามกลิ่นเข้าไปในช่องระหว่างตึกที่เป็นจุดทิ้งขยะของกรุงเทพมหานคร ทั้งคู่ค่อยๆ เดินเข้าไปและลองเปิดๆ ขยะดูและปาราตีก็ต้องถอนหายใจอย่างแรง
“พี่วี เราเจอขาซ้ายแล้ว”
“เยี่ยม” วีรภาพร้องขณะหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก
กรวิกจับเศษกระดาอย่างเบามือ คนทั้งแล๊ปแทบจะหยุดหายใจมองเขาเพราะเป็นเวลาเกือบสี่เดือนที่พวกเขาไม่ได้เห็นภาพนี้หลังจากกรวิกต้องไปพักฟื้นหลังจากประสบเรื่องร้ายแรงมา กรวิกเอาที่หนีบกระดาษหนีบไว้และใช้ไอร้อนค่อยไหลความชื้นออก ก่อนจะพ่นสเปรย์เคมีและเอาไปใส่ตู้อบความร้อนพอได้ที่มันก็ปรากฏรูปร่างทุกอย่างออกมา เขาหยิบออกมาและมองซ้ายทีขวาทีก่อนจะยิ้มออกมา เบญญาภาเดินเข้ามาพร้อมท่าทางผิดหวังอย่างแรง
“ฉันไม่ได้อะไรเลยนอกจาก...”
“หมึกพิมพ์ห้าสี” กรวิกรีบต่อประโยคให้
“รู้ได้ไง นัดอีกแล้วใช่ไหม”
“ไม่ ผมรู้เพราะเจ้านี้”
“แบงค์พันเหรอ”
“และมันเป็นเงินปลอม”
“อะไรนะ”
“เงินกระทรวงการคลังตีพิมพ์โดยโรงพิมพ์ของกระทรวงและกองกษาปณ์ ธนบัตรทุกใบจะมีลักษณะพิเศษ แต่พี่ดูกับเงินที่ผมเพิ่งหยิบออกมาจากกระเป๋าเมื่อกี้ กระดาษเหมือนกันไหม”
“เหมือนมาก”
“แต่ก็ตบตาผมไม่ได้ ด้วยขนาดตอนแรกผมคิดว่ามันเป็นเงิน แต่เงินจริงจะมีการฝังเส้นใยนำแสงพิเศษเฉพาะของกระทรวงเป็นส่วนหนึ่งของกระดาษที่ใช้พิมพ์ธนบัตร ดังนั้นไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบไหนเละหรือถูกทำลายหมึกเราก็จะเห็นเส้นใยนำแสงอยู่ แต่นี้ไม่และมันเรียบไม่มีรอยนูนเหมือนของจริง ถ้าเป้นของจริงแม้ถูกเอ็นไซด์ของน้ำลายทำลายไปก็ยังต้องเห็นแต่ไม่”
“มันอาจอยู่ในปากผู้ตายก็ได้ เส้นใยนำแสงมันละลายได้นะโดยเฉพาะในเอ็นไซน์น้ำย่อย”
“ผมเช่นกับแบงค์แล้วไม่มีเส้นใยในปากเลยหรืออะไรที่บ่งบอกว่ามีอยู่ และที่สำคัญผมตรวจสอบแล้วได้เป้นของจริงแค่ไอร้อนก็ต้องเห็รอยตัวเลขรหัสที่ฝังอยู่แต่ผมทั้งเป่าไอร้อนทั้งอบไม่มี”
“มันเป็นของปลอม”
“ไม่รู้สิพี่เบญผมรู้สุกว่ากลิ่นไม่ดีแล้วละ”
“เศรษฐกิจไม่ดี มีคนทำเงินปลอมออกมาใช้ก็อย่างที่เป็นข่าว”
“แต่ถึงกับฆ่ากันตาย ผมว่าไม่ธรรมดาแล้วละ” มนัสรีบวิ่งเข้ามาในห้อง
“เจ้านายครับผมได้ทำการตรวจสอบดีเอ็นเอแลก็ได้ทำการสืบค้น...”
“นัด ช้าๆ ไม่ต้องรีบ” เบญญาภารีบแก้การพูดเร็วของเขา
“โทษทีครับผมตื่นเต้น คุณกลับมาแล้ว ว้าว!หล่อกว่าเก่าอีกแหะผมทรงใหม่เยี่ยม”
“มีอะไร” กรวิกรีบกลับเข้าประเด็น
“คือผมทำการบ้านนิดหน่อยแล้วก็ได้ชื่อของผู้ตายแล้วครับ เขาเป็นข้าราชการสำนักโรงกษาปณ์”
“โรงกษาปณ์”
“มีหน้าที่ผลิตเงิน เข้าเค้าไหมละดูเหมือนว่าเรามีเรื่องต้องคุยกับกรมสืบสวนกลางซะแล้ว”
ห้องชันสูตรปาราตีเดินตามรถเข็นที่ใส่ขาซ้ายมาในขณะที่นพรัตน์ยืนอยู่แล้วกับท่อนลำตัว
“ไปเจอที่ไหน” ปาราตีถาม
“อยู่ในกอผักตบริมคลองมหาสวัสดิ์ พวกเทศบาลแจ้งมาปาละ”
“ในกองขยะ กลิ่นมันลอยมาประทับจมูกเข้าให้”
“พวกคุณนี้เก่งจัง” ณัฐพัชร์เอาชิ้นส่วนมาต่อเข้าด้วยกัน วิภาดาสวมถุงมือและเดินมายืนข้างโต๊ะ
“คิดว่าไงค่ะ”
“ต้องเช็คนิดหน่อยพวกคุณจะรอก็ได้นะแต่ว่าต้องดูการผ่าศพนะ”
“ไม่เป็นไรครับ เราจะลงมาใหม่”
กรวิกนั่งอยู่ตรงข้ามกับผู้บัญชาการกรมสอบสวนกลางกับวีรภาพ เขากำลังอ่านดูแฟ้มที่กรวิกให้เขาดู
“อืม เอาเป็นว่าเราจะรับไว้พิจารณา”
“ขอโทษนะครับ” กรวิกพูด “เราไม่ได้มาเพื่อขอพิจารณาอะไรเรามาเพื่อคำตอบและเพื่อทำความเข้าใจนี่คดีของผม”
“และคุณต้องตอบคำถามเรา”
“คุณต้องเข้าใจอะไรหลายอย่างเลยนะ”
“แต่ที่ผมเข้าใจหมายศาลนี้บอกว่าผมทำอะไรก็ได้” วีรภาพยื่นหมายศาลให้
“พวกคุณนี้มัน...ว่ามาอะไร”
“คุณรู้เรื่องธนบัตรปลอมพวกนี้หรือเปล่า”
“ทำไหมเงินปลอมมีออกเยอะ”
“แต่ไม่ใช่พวกนี้” กรวิกเริ่มจี้ “ผมตรวจสอบแล้วมันไม่ได้ออกมาจากแท่นพิมพ์ปกติแต่เป็นแท่นพิมพ์คุณภาพสูงซึ่งในประเทศไทยมีที่โรงกษาปณ์เท่านั้น ที่นี้ผมคิดว่าคุณน่าจะรู้อะไรบ้าง”
“นี้ผู้กำกับผมไม่ได้มีเวลาว่างมากนักนะ”
“ผมก็เหมือนกัน”
“ทางที่ดีคุณตอบเรามาตามตรงดีกว่าครับคุณรู้เรื่องอะไรบ้าง”
“นี่คุณเรามีคดีมากมายก่ายกองแต่ก็มีอยู่บ้างเงินปลอมนะ แต่พวกคุณรู้ใช่ไหมนี่มันไม่ใช่หนังนะคดีพวกนี้ไม่ง่ายหรอก”
“คดีพวกเราก็ไม่เคยง่าย” กรวิกพูด “ท่าทางคุณจะยุ่งกับงานจริง เอาเป็นว่าจะขอตรวจเอกสารเองจะได้ไม่รบกวนคุณอีกว่าไงครับ”
“ก็ได้คุณมีหมายนี้” กรวิกชุกขึ้นโค้งศีรษะนิดหน่อยก่อนจะเดินออกไป
เบญญาภากำลังเดินอ่านแฟ้มตอนที่ภูวดลเดินเข้ามาหา
“พี่เบญ เลือดจิรเดชนี้ไม่ธรรมดาเลยนะเอาซะเหนื่อยเลย”
“แม็กปล้ำกับเลือดเหรอ”
“ประมาณนั้นแต่ผมชนะ ผมรู้แล้วว่าทำไมผู้ตายไม่รู้สึกตัวข้อสันนิษฐานของหมอวิพูดถูกว่าเขายังไม่ตายตอนถูกแยกชิ้นส่วนแต่สลบอย่างแรง”
“อย่างแรง”
“เดนโทรเพมทามีนดาเคเตส”
“ไม่เคยได้ยิน”
“ยาผงบริสุทธิ์ประเภทสาม เป็นการผสมระหว่างยากดประสาทประเภทกัญชา มอร์ฟีนแล้วก็สารพัดในทะเบียนตำรวจเราเคยจับกุมครั้งเดียว และมันอยู่ในกรมสอบสวนกลาง”
“แล้วมันมาอยู่ในเลือดคนตายได้ไง”
“ไม่รู้” นพรัตน์เดินมาพอดี
“พี่เบญ คุณพร้อมไปเที่ยวหรือยัง”
“หมายความว่าไง”
“จากเศษชีวภาพที่ฝ่าเท้าซ้ายเราตรวจสอบแล้วมันเป็นเศษของน้ำยาที่ลอยขึ้นมาจากความชื้นซึ่งทำให้ปราราตีใช่ความสามารถอันยอดเยี่ยมหาที่เกิดเหตุได้แล้วด้วยการทำวงรัศมีรอบที่เราพบศพ”
“เยี่ยม”
“ด๊อกเตอร์กับพี่วีล่วงหน้าไปแล้ว”
“งั่นเราก็รีบไปเอาหน้าเถอะ”
ความคิดเห็น