คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ข้อความมรณะ ตอนที่ 2
ในห้องประชุม กรวิก เบญญาภา วีรภาพ วิภาดาอยู่ในนั้นกำลังอยู่หน้าจอทีวีพาสม่าซึ่งเป็นวิดีโอคอนฟาเรตจากห้องชันสูตรณัฐพัชร์อยู่ในสาย
“ผมกับแม็ก ตรวจจากไขสันหลังและสามารถระบุตัวเหยื่อได้อีกสองรายรายแรกคือตุลย์ธร จิกานันท์กับสันชัย ปิยภัทร คนแรกเป็นผู้พิพากษา คนที่สองเป็นเจ้าหน้าที่สืบสวนของเราเอาแต่ลาออกไป 5 เดือนแล้ว”
“จากที่ผมสืบ” วีรภาพพูด “ตุลย์ธรหายตัวไปเมื่อ 5 สัปดาห์ก่อน ส่วนสันชัยหายตัวไป 3 สัปดาห์ และธีรวัฒน์หายไป 2 สัปดาห์ ไล่เลี่ยดันมากแต่ทั้งสามเป็นศพเมื่อสองวันก่อน”
“พอนึกอะไรออกไหมค่ะ” เบญญาภาถามวิภาดา
“พอคิดได้อยู่นะ ทั้งสามคนหมอเคยร่วมทำงานด้วยมันเป็นคดีที่หมอไม่มีวันลืม หญิงสาวนักศึกษาอนาคตไกลถูกข่มขืนและฆ่าระหว่างทางกลับบ้าน เธอชื่อสุวลี พฤติธาดา เธอถูกข่มขืนอย่างซาดิสต์เหยื่อบุฉีกขาด ร่างกายฟกช้ำถูกชกต่อย รดเทียนเฆี่ยนด้วนแส้ ถูกใส่กุญแจมือและถูกบีบคอจนตาย”
“แล้วไงต่อ” กรวิกถาม
“สันชัย เป็นเจ้าหน้าที่แล็ปเป็นคนพิสูจน์หลักฐาน เขากับหมอพิสูจน์ได้ว่าเป็นฝีมือของกฤตพล สุภาชน หมอกับสันชัยเป็นพยานปากเอก ธีรวัฒน์ เป็นอัยการที่ว่าความคดีนี้และตุลย์ธรเป็นคนตัดสินจำคุก 50 ปี ล่าสุดเท่าที่รู้เขาพ้นโทษก่อนกำหนดมาหลายปีแล้ว”
“คุณเลยกำลังคิดว่าเป็นการแก้แค้น” เบญญาภาพูด
“ไม่ใช่แค่หมอพี่เบญผมก็คิด” กรวิกพูด “ทุกอย่างเข้าล๊อคขนาดนี้ถ้าเขาคิดแก้แค้นคนที่ทำให้เขาเข้าคุก หมอวิก็ไม่ปลอดภัยผมขอให้หมออยู่ในกรมให้นานที่สุด จะออกไปไหนก็ใช้คนอื่นไปก่อนผมจะสั่งลงไปเป็นคำสั่งฉุกเฉิน”
“เรื่องนั้นหมอรู้ แต่ครอบครัวหมอนะสิพวกเขาอยู่ข้างนอกและถ้าหมอเป็นเหยื่อหมอก็ไม่แน่ใจในความปลอดภัยของพวกเขา”
“ที่ไหนค่ะ”
“สามีทำงานที่ศิริราช ลูกสาวเรียนที่ศิลปากรท่าพระส่วนลูกชายปิดเทอมอยู่ที่บ้าน”
“ผมจะส่งคนไปคุ้มครอง” กรวิกยกโทรศัพท์แต่พูดระหว่างรอสายว่า “พี่วีไปดูแลลูกชายกับบ้านหมอไว้ผมจะให้นัดไปตั้งกล้องวงจรปิดรักษาความปลอดภัยโดยรอบ ทางนี้ให้โบว์จัดการแทน”
“ได้”
“ลูกชายหมอตัวแสบนะเรามีหมาอีกสองตัวตัวหนึ่งมันชอบกัดคนแปลกหน้า” วิภาดารีบพูด
“โชคดีนะ” เบญญาภาพูด โทรศัพท์ติดสายกรวิกก็พูดว่า
“แม็กไปคุ้มครองสามีหมอที่ศิริราช บอกนพให้ไปคุ้มครองลูกสาวหมอที่ศิลปากรท่าพระจำไว้พวกเขาอยู่ในอันตราย”
กรวิกนั่งอ่านแฟ้มคดีเก่าของกฤตพลอยู่ในห้องทำงาน พนิดาเดินเข้ามาและพูดว่า
“ด๊อกเตอร์ หมอแม็กกับนพไปคุ้มครองตามคำสั่งเรียบร้อยแล้วต่ะ ฉันวางกำลังนอกเครื่องแบบโดยรอบบ้านและที่ทำงานของสามีกับมหาลัยศิลปากรแล้ว”
“ดี จัดสายตรวจหาถังน้ำมันต้องสงสัยและเอาตัวกฤตพลมาผมอยากคุยอะไรกับเขาหน่อย”
“คือ เราเรียกเขาไม่ได้แล้วค่ะ”
“ทำไมทนายไม่ยอมเหรอ”
“ไม่ค่ะ ฉันตามตัวแล้วแต่เขาตายไป 3 เดือนแล้วค่ะ”
“ตายแล้ว”
“ค่ะ นี่สำเนามรณบัตรของเขา ประสบอุบัติเหตุรถชนและรถเกิดไฟลุกไหม้ศพเขาถูกฝังอยู่ที่สุสานของวัดที่นครปฐมคือป่าช้าไทยนะค่ะ”
“ความเชื่อของคนไทยคนตายโหงจะไม่เผา ฝังดีกว่า”
“อีกเรื่อง ร้อยตำรวจเอกนฤพล โพธิ์ชัย ตำรวจของเราที่ทำคดีกฤตพลหายตัวไปอาทิตย์แล้ว ตอนแรกเราคิดว่าป่วย ครอบครัวเขาคิดว่าติดงานของกรม แต่นานเข้าภรรยาเลยมาตามเราถึงได้รู้”
“เขาอาจเป็นเหยื่อคนต่อไป”
“แล้วคิดว่าใครทำเหรอค่ะ”
“อาจเป็นแม่หรือน้องชายก็ได้ โดยเฉพาะแม่ที่ไม่พอใจคำตัดสินเธอพูดเสอมว่าลูกเธอไม่มีความผิดคุณกับพี่เบญไปที่ร้านของน้องชายเขา ผมกับปาจะไปหาแม่เขาเอง”
วีรภาพจอดรถหน้าบ้านวิภาดาและเดินเข้ามาหน้าบ้านและกดกริ่ง เสียงหมาเห่าพร้อมกับเสียงเด็กวิ่งมาเปิดประตู เด็กชายวัย 15 โผล่หน้าออกมา
“เติ้ลใช่ไหม อาเป็นเพื่อนกับแม่เติ้ล”
“แม่เติ้ลชื่อวิไม่ได้ชื่อเติ้ลซะหน่อย” เด็กชายกวนเข้าให้แล้ว “ล้อเล่น เข้ามาสิแม่โทรมาบอกแล้วคุณเป็นมือปราบใช่ไหม มีปืนไหมเนี่ย” เติ้ลคว้าชายเสื้อออกดูอย่างเร็วจนวีรภาพสะบั้นตัวด้วยความตกใจ
“เฮ้ ไอ้หนู”
“ว้าว สวยเชียว”
“เอาละฟังนะอย่าออกนอกบ้านไปไหนก็บอกและก็เอาหมาไปไว้ทางอื่น”
“คุณไม่ชอบหมา”
“เปล่า”
“ไม่จริงมั้ง ตำรวจกลัวหมา ตำรวจจริงเหรอเนี้ย” เติ้ลฉกเอาบัตรตำรวจที่เหน็บอยู่ที่เข็มขัดอยู่ออกไป วีรภาพไม่ทันระวังและถูกฉกไปต่อหน้า
“ไอ้หนูเอามานี้”
“ไม่ ขอดูก่อน” เติ้ลวิ่งหนี”
“มานี้” วีรภาพวิ่งไล่ตามทันที
เบญญาภากับพนิดาเข้าไปหาน้องชายของกฤตพลชื่อนันทชัน เป็นเจ้าของร้านทำสัตว์สตาฟฟ์เขาให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี แต่ก็พูดแต่เรื่องอุบัติเหตุที่เขากับพี่ชายประสบเขาหนีออกมาได้คนเดียว ส่วนกรวิกกับปาราตีเจอศึกหนักที่ร้านตกแต่งศพของมาลี แม่กฤตพล ซึ่งเธอปฏิเสธและโวยวายใหญ่เมื่อเกี่ยวข้องกับตำรวจอีกครั้งจนสอบถามไม่ได้
ที่บ้านวิภาดา วีรภาพยังรบกับเด็กแสบเติ้ลอยู่ ต้องบอกว่าสุดยอดแห่งความซนจนวีรภาพแทบจะบ้า เรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่สิ้นสุดร่วมทั้งหมาสองตัวที่เข้ามานัวเนียจนน่ารำคาญและยังไม่ท่าทีไม่เป็นมิตรสะด้วย จนเสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น
“เดี๋ยว” เติ้ลร้อง “มีคนมาส่งของ” เติ้ลวิ่งไปที่ประตู วีรภาพต้องรีบวิ่งคว้าตัวไว้ก่อน
“ไอ้หนู ถอยไป” วีรภาพคว้าปืนออกมา
“โอ้โฮ้ ต้องขนาดนี้เชียว ไม่ต้องก็ได้แค่คนส่งของ”
“แล้วถ้าไม่ใช่ละ อยากไปเจอแม่ในถังใส่หรือไง ถอยไปฉันไม่อยากถูกตั้งกรรมการสอบตอนนี้” เติ้ลถอยไปอยู่ข้างหลังวีรภาพ วีรภาพจดปืนซ่อนไว้แล้วแง้มประตูถาม “มีอะไรครับ”
“มีของมาส่งคุณวิภาดาครับ”
“ไหน”
“นี้ครับ” วีรภพามองไปเห็นถังน้ำมันเหมือนถังใส่ศพที่เจอที่โรงพยาบาลรามาธิบดีเขาเลยแสงตราตำรวจเข้าควบคุมและโทรศัพท์ไปหากรวิกทันที
กรวิก เบญญาภา วิภาดาและพนิดามาที่บ้านของวิภาดา กรวิกงัดเปิดฝาถังออก ส่วนวิภาดาเอาคีมหยิบชิ้นส่วนขึ้นมามันเป็นหู
“เดาว่านี้คือนฤพล ตำรวจของเรา” วิภาดาพูด
“งั้นก็ครบแล้วสิ” วีรภาพพูด
“ลืมหมอชันสูตรที่เอาเขาเข้าคุกแล้วเหรอ”
“อ๋อใช่ หมอนั่นเอง”
“จำได้แล้วนี้”
“ผมจะให้ส่งไปห้องชันสูตร แบงค์จะจัดการเรื่องนี้เอง” กรวิกพูด
“ขอบคุณกร หมอขอไปดูลูกก่อนนะ” วิภาดาเดินเข้าไปในบ้าน กรวิก็พูดว่า
“ผมกับพี่เบญจะไปคุยกับบริษัทส่งของ โบว์ติดตามหมอวิไว้อย่างให้ห่างเลยนะ”
“ค่ะ จะตามติดเหมือนเจ้าหนี้ทวงเงินเลย” พนิดาเดินตามวิภาดาในทันที วีรภาพกำลังเดินไปที่รถกรวิกเลยพูดว่า
“จะไปไหน”
“ก็ไปสอบปากคำไง”
“ไม่ต้อง ช่วยอยู่ดูบ้านกับเติ้ลต่อไปก่อนจนกว่าหมอวิจะหมดเวลางานกลับบ้าน”
“อะไรนะ ผมอยู่มาแต่เช้าแล้วนะ”
“คนเราไม่พอนี้วี” เบญญาภาพูด “โบว์ แม็ก นพติดคุ้มครองเกินเวลาทั้งนั้นแหละ”
“แล้วปาละ”
“ถ้าผมให้ปามาใครจะทำงานให้ผมละ อย่าบ่น เฝ้าอยู่ที่นี้แหละ” กรวิกพูดและเปิดประตูรถเชฟโรเล็ตเคปติว่าของกรมขึ้นรถทันที เบญญาภารีบขึ้นรถตามและขับออกไป วีรภาพถึงกับร้องออกมา
“พวกคุณ ไม่เข้ากันบ้างเลย”
กรวิกกับเบญญาภากำลังคุยกับผู้จัดการบริษัทส่งของอยู่ในห้องทำงานของเขา
“นี้เป็นเอกสารกรอกครับ เขาให้ไปส่งที่นี้แต่มีข้อมูลไม่มาก”
“กฎหมายรักษาความลับนะ” เบญญาภารีบแจงให้กรวิกฟัง
“พอเห็นรูปพรรณไหม” กรวิกถาม
“เขาสวมแว่นตาดำ ใส่ลิกเสื้อแจ็กเก็ต แต่ก็อย่างว่าคุณตำรวจข้าวยากหมากแพงแบบนี้มีเงินก็ต้องเก็บไว้เขาให้เยอะสะด้วย”
“ใข้หมดยัง”
“ยังนี้ครับ ยังอยู่ในซองอยู่เลย” เขาหยิบซองส่งให้กรวิก “อะไรที่ช่วยพวกคุณได้ผมช่วยทั้งนั้นคือลูกชายผมกำลังจะบรรจุเป็นตำรวจซีเอสไอ ผมทำถูกใช่ไหมครับ” กรวิกเลิกคิ้วและหันหลังเดินออกไป เบญญาภาเลยพูดแทน
“ถูกต้องที่สุดเลยค่ะ”
ปาราตีเดินมาหากรวิกในห้องทำงานของเขาและพูดว่า
“กร แบงค์ระบุตัวแล้วนะว่าเป็นนฤพล ตำรวจของเราเอง”
“แปลกมาก เราไม่มีหลักฐานอะไรโยงหาครอบครัวของกฤตพลเลย จะเป็นฆาตกรเลียนแบบเหรอ”
“แล้วเขาทำเพื่ออะไรค่ะ ข้อความที่เขาส่งมาชัดมากว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
“แม่เคียดแค้นตำรวจ ส่วนน้องอยู่แต่กับซากศพ แรงจูงใจทั้งคู่เลย”
“ศพกฤตพลถูกฝังใช่ไหม”
“ใช่ คิดอะไรอยู่”
“โทรหาอัยการวารุณี ขอหมายขุดศพกฤตพลขึ้นมาตรวจสอบ”
“ร้ายนะ”
“รู้แล้วก็ทำให้ดีละ” ปาราตียกมือและเดินออกไป
ความคิดเห็น