คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ข้อความมรณะ ตอนจบ
วิภาดากับพนิดาเดินลงมาจากรถเข้ามาใน วีรภาพนั่งหน้าบอกบุญไม่รับที่หน้าบ้านวิภาดาถามขึ้นว่า
“มานั่งอะไรตรงนี้”
“มานั่งรออิสรภาพ”
“แรงจังสารวัตร” พนิดาพูด “แม็กกับนพละ”
“อาบน้ำหมาอยู่กับลูกสาวและลูกชายหมอ ดูลูกสาวของหมอจะพอใจนพมากเลยนะ”
“อะไรนะ” วิภาดารีบเดินเข้าบ้านไปทันที
“สารวัตรกลับไปเถอะค่ะ ฉันรับช่วงเอง”
“ในที่สุด อิสรภาพหอมอย่างนี้นี้เอง” วีรภาพบิดขี้เกียจและกระโดดลงไปที่รถทันที ส่วนภูวดลกับนพรัตน์ก็วิ่งออกจากบ้านพร้อมกับเสียงโวยวายลั่นของวิภาดา
ตกค่ำสามีวิภาดาอ่านหนังสืออยู่ในห้องหนังสือ ลูกสาวทำรายงานอยู่บนห้องนอน วิภาดานั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น ส่วนพนิดานั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องรับแขกมองเห็นวิภาดาอยู่ระหว่างที่นั่งอยู่พนิดาเห็นที่นอกหน้าต่างเติ้ลกำลังเดินอยู่สนามหลังบ้านและเสียงหมาเห่า เติ้ลก้มมองหมาอยู่ พนิดาคว้าปืนจากใต้ผ้าห่มและมองดูวิภาดาซึ่งหลับอยู่เธอเลยเดินไปหาเติ้ล
“เติ้ลมาทำอะไรหลังบ้าน”
“ผมมาดูหมา”
“ดูพอแล้วละ เอาเข้าบ้านดีกว่านะ”
“ผมเอาเข้าไม่ได้ มันไม่ใช่หมาผม”
“ใช่สิ ทำไมจะไม่ไช่”
“ไม่ใช่ ดูสิ” พนิดาก้มดูมันไม่ใช่จริงได้วย เธอรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้านโดยมีเติ้ลวิ่งตามมาติดๆ วิภาดาหายไปแล้วของกระจายอยู่ สามีถูกตีกุมหัวอยู่ในห้องนอนแว่นหลุดออกมาเติ้ลรียวิ่งไปหาพ่อ พนิดาวิ่งออกไปหน้าประตูรถตู้กำลังเลี้ยวออกไป เธอยิงใส่แต่ไม่มีผลให้มันหยุด พนิดาเลยโทรหากรวิกทันที
พนิดาเดินเข้ามาในห้องทำงานของกรวิกและพูดว่า
“ฉันขอโทษกร ฉันระวังไม่พอ ฉันผิดเอง”
“ไม่ ผมต่างหาก ผมควรส่งคนไปเพิ่มคุณต้องถูกพร้อมกับถึง 4 คน” นพรัตน์เดินเข้ามากับปาราตีและพูดว่า
“กร กล้องมหัศจรรย์ของนัดจับภาพรถได้มันเป็นรถตู้ผมได่ทะเบียนรถเป็นของร้านนันทชัย รอยยางที่พบอยู่หน้าบ้านก็เป็นยางรถที่ร้านนันทชัยใช้”
“และเงินที่บริษัทส่งของมีฟอร์มาวีนติดอยู่ เป็นแบบเดียวกับแอลกอฮอลล์แช่ศพมันใช่ในการสตาฟฟ์สัตว์”
“ไปเอาตัวนันทชัยมา”
“ค่ะ” พนิดาถูกกระตือรือร้นคงเพราะรู้สึกผิดนั่นเอง
ที่ห้องชันสูตรภูวดลเดินลงมาหาณัฐพัชร์และพูดกับเขาว่า
“ผมขูดเอาเนื้อเยื่อที่ยังหลงเหลืออยู่กับไขกระดูกไปตรวจแล้วไม่ตรงกับโปรไพล์ของกฤตพล”
“มันต้องใช่สิ”
“คิดงั้นเหรอ”
“ใช่ ผมสแกนฟันและเทียบกับประวัติทันตกรรมแลวมันเป็นของกฤตพล กระดูกไม่เคยโกหกคุณก็รู้”
“ถูกแต่กรให้ขุดศพขึ้นมาเขาต้องคิดอะไรออกสิ” ณัฐพัชร์มองผลสแกนฟันที่หน้าจอและคิดอะไรออก
“แม็กช่วยผมอีกอย่างได้ไหม”
“อะไร” ณัฐพัชร์เดินไปที่ศพดึงฝันกรามออกจากกะโหลก
“ตรวจฟันซี่นี้ให้หน่อยสิ ศพที่ถูกไฟไหม้จะทำลายเนื้อเยื่อแต่เนื้อเยื่อเล็กๆที่ติดกับฟันมันจะไม่ถูกทำลายและถ้าใช่”
“เราจะระบุได้ว่านี้คือศพใคร” ภูวดลเอาถ้วยมารองรับไป
กรวิกำลังเดินไปที่ห้องสอบสวน ภูวดลรีบวิ่งมาขวางทางเขาและพูดว่า
“ด๊อกเตอร์คุณต้องฟังนี้ก่อน”
“ว่ามา”
“ผมขุดศพกฤตพลขึ้นมาและตรวจมันดีเอ็นเอบอกว่าไม่ใช่ศพกฤตพลแต่แบงค์ตรวจฟันมันบอกว่าใช่กฤตพล แบงค์เลยถอดฟันมาให้ผมตรวจฟังนะมันเป็นของกฤตพลแต่ว่ามันมีกาวตราช้างติดอยู่กับกะโหลกเล็กมากถ้าไม่ตั้งใจตรวจคงไม่เห็นแน่”
“ใกฤตพลทำธุรกิจแต่งศพ ขอบใจแม็ก”
“ยินดีครับ”
ในห้องสอบสวนนันทชัยกำลังเล่าเรื่องอุบัติเหตุให้กรวิกฟัง
“มันบ้ามาก พี่ผมชนหลักกิโลจนเครื่องระเบิด ผมออกมาได้แต่ช่วยเขาไม่ทันก็อย่างที่พวกคุณรู้นั้นแหละคุณตำรวจ”
“เพียงแต่คุณไม่พูดความจริง ฟังนะผมขุดศพพี่ชายคุณขึ้นมาศพนั่นไม่ใช้ของพี่คุณแต่มันฟันเป็นของพี่คุณมันติดอยู่ด้วยกาวตราช้าง พี่คุณอยู่ไหน”
“เขาตายแล้ว”
“เลิกปิดบังให้เขาได้แล้ว เขาฆ่าคนคุณพูดเองว่าเขาต้องรับผิดชอบ แต่ทำไมคุณไม่ใช่ลุกรักของแม่ใช่ไหม เขาฆ่าคนและกำลังจะฆ่าเพื่อนผม ผมรู้แน่ว่าเขาทำบอกว่านันทชัย”
“ผมบอกหมดแล้ว”
“แต่ก็ยังไม่พูดความจริง” กรวิกขึ้นเสียง “ทำตัวให้เป็นมนุษย์ที่ดีหน่อยได้ไหม มันไม่ดีกับตัวคุณถ้ายังปกปิดอยู่แบบนี้ พูดมาเร็ว”
“คืนนั้นเราออกมาไปหาแม่เขาเมามาก และแม่ก็คิดอะไรออกเรามีศพไม่มีญาติเธอเลยถอดฟันพี่ผมออกทีละซี่และเอาใส่ศพนั่นและเผาก่อนสร้างเรื่องอุบัติเหตุขึ้น พวกเขาไม่ปกติผมแค่ปกป้องตัวเองไม่ให้เขาทำร้ายผม”
“ถ้าคุณบอกผมเขาจะทำร้ายคุณ
“เธออยู่ในห้องใต้ดินที้ร้านแม่ รีบไปคุณตำรวจ” เขาพูดและปิดหูตัวเอง กรวิกรีบออกไปนอกห้องทันที
ที่ห้องใต้ดินบ้านแม่กฤตพล วิภาดาถูกปิดปากนอนอยู่บนเตียงผ่าศพถูกรัดด้วยเข็มขัดหนังล็อคตัวเธอไว้ มาลีเตรียมของอยู่และกฤตพลที่ลูบผมวิภาดาก็พูดว่า
“คุณหมอ เราเจอกันอีกจนได้ ไม่ต้องห่วงนะครับผมจะไม่ให้คุณหมอทรมานหรอกนะเดี๋ยวแม่ผทจะสูบเลือดออก 40 นาทีคุก็สลบและไม่รู้ตัวแล้ว”
“แม่ว่าเธอตายสบายไป” มาลีแทงเข็มที่ต้นคอปล่อยให้เลือดไหลออกจากเส้นเลือดใหญ่ไหลลงไปที่รูทอน้ำบนโต๊ะ วิภาดาเริ่มเวียนหัว มาลีหันไปเทแอลกอฮอลล์ที่ด้านหนึ่งของห้อง กฤตพลจับมีดผ่าตัดเตรียมจะกรีดที่หน้าอกแบบผ่าชันสูตรศพ แต่ตอนนั้นเองประตูห้องก็ถูกเปิดด้วยแรงถีบของวีรภพาเขาพุ่งไปหามาลี กฤตพลเห็นกรวิกก็จำเขาได้จากช่าวก็ยกมีดจะจวงแทงวิภาดาที่ขั้วหัวใจ กรวิกไม่ลังเลที่จะยัง เขายิงแบบไม่ยั้งไปที่กฤตพล มาลีกรี๊ดลั่นนพรัตน์ต้องตรงเข้าไปช่วยวีรภาพจับกุม กฤตพลร่างรวงลงไป พนิดาเข้ามาแกะเข็มขัดรัดตัววิภาดา ภูวดลรีบเอาผ้าเช็ดหน้าปิดที่ปากแผลและดึงเข็มออกช้าๆแล้วกดแผลไว้ เบญญาภาแก้ที่ปิดปากและพยุงวิภาดาขึ้นมา วิภาดาก็พูดว่า
“แกนะสิตายสบายไป”
“ผมก็ว่างั้น” กรวิกพูดและเก็บปืน
ที่แล็ปอาชญากรรมทุกคนไปเยี่ยมวิภาดาและกลับบ้านเกือบหมดแล้ว กรวิกกำลังเก็บแฟ้มงานในห้องทำงาน ณัฐพัชร์ก็โผล่เข้ามาและพูดว่า
“เกือบไม่ทัน ผมเพิ่งเคลียร์งานแทนหมอวิเสร็จว่าจะชวนคุณไปกินข้าวกัน อู้! มีคนทำหน้าแบบนี้อีกแล้ว”
“ทำไม”
“ก็คุณทำหน้าเหมือนกับตอนที่เจอกันที่โรงพยาบาลรามาธิบดีนะสิก็หน้าแบบว่าเซอร์ไพร์ส”
“คือ สุดท้ายผมก็รู้ว่าเราต้องได้ทำงานร่วมกัน คือผมไม่ชินกับการเป็นฝ่ายเริ่มความสัมพันธ์ผมยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่ารักคุณเพราะอะไรกันแน่”
“ผมรู้ แต่เราผ่านมันไปได้ใช่ไหม พวกเรามันมืออาชีพใช่ไหม” รัฐพัชร์เห็นหน้ากรวิกแล้วก็ถอดหายใจก่อนจะเดินหันหลังไป แต่กรวิกคว้ามือณัฐพัชร์ไว้และดึงตัวกลับมากอดและบรรจงจุมพิตที่ปากอย่างอ่อนโยน ก่อนจะพูดว่า
“ผมจะลองดู”
“ดีครับ”
“กินบะหมี่คุณตันไหมอร่อยนะ”
“คุณเลี้ยงใช่ไหม”
“ได้” กรวิกกับณัฐพัชร์ยิ้มก่อนที่กรวิกจะหยิบกระเป๋าและกุญแจรถและปิดไฟห้องแล้วจูงมือณัฐพัชร์ออกไปที่ลานจอดรถ
ความคิดเห็น