คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ปริศนาอุบัติเหตุ ตอนที่ 2
กรวิกกระโดดขึ้นนั่งบนโต๊ะชันสูตรที่ว่างหลังจากชันสูตรศพเสร็จ เขาบีบไหล่ตัวเองตอนที่วิภาดาเดินมายืนพิงข้างๆเขาและเจ้าหน้าที่ฝึกหัดก็มายืนฟังเขาพร้อมสมุดบันทึก
“นี้ ห้องเรียนนิติเวชเหรอ” กรวิกพูด
“ประมาณนั้น” วิภาดาพูด “เห็นอะไรบ้างละ”
“สภาพอวัยวะภายในปกติยกเว้นปอดกับหัวใจ หัวใจโตมาเยื่อหุ้มกลายเป็นรูปไข่ บอกถึการเต้นอย่างแงก่อนหัวใจวาย”
“แบบเฉียบพลันทุกคนเลย” วิภาดาพูดเห็นเจ้าหน้าที่ฝึกหัดยกมือเธอเลยี้ให้พูดว่า
“ไม่มีเหตุผลอย่างอื่นเลยเหรอค่ะ”
“ถ้ามีเราก็เจอแล้ว แต่เราไม่เจอการทำงานของเราต้องยึดหลักฐานข้างหน้าเราเท่านั้น ถ้าไม่มีเราก็ไม่สามารถสร้างหลักฐานลอยได้” เจ้าหนาอีกคนเลยยกมือและพูดว่า
“แล้วร่องรอยที่ตับละครับ”
“นายอ่านรายงานภาคสนามก่อนชันสูตรหรือเปล่า” เขาส่ายหน้ากรวิกเลยพูดต่อว่า “การทำงานห้องชันสูตรที่สำคัญคือก่อนชันสูตรต้องอ่านรายงานภาคสนามก่อนทุกครั้ง เพื่อให้รู้ว่าพวกภาคสนามทำอะไรกับศพหรือเปล่า ในกรณีนี้ร่องรอยจากตับเป็นฝีมือผมเอง คือเราเอาเทอร์โมมิเตอร์วัดอุณหภูมิตับเสียบเข้าไปเพื่อวัดหาเวลาตายไงละ” ภูวดลเดินเข้ามาพอดี และพูดว่า
“รบกวนหรือเปล่าครับศาตราจารย์”
“เปล่า แล้วนี้ไม่อยู่โรงพยาบาลแล้วเหรอ”
“ผมอยู่คงช่วยเขาไม่ได้ สู้ปล่อยให้เป็นงานของหมอแล้วผมก็มาหาสาเหตุที่ทำให้เขานอนอยู่ในห้องผ่าตัดดีกว่า สวัสดีครับคุณหมอ”
“สวัสดีจ๊ะ นั่นอะไรนะ”
“ผมตรวจอากาศที่ผมเก็บมาจากในรถตอนด็อกเตอร์เกิดอากาเวียนหัว ผมเอามาให้อ่าน” กรวิกรับมาอานและพูดว่า
“คาร์บอนมอนนอกไซด์ ออกซิเจน ก็เป็นมีบนท้องถนนทั่วไป”
“ยกเว้นไนโตรเจน” ภูวดลชี้ให้ดู “และมันบริสุทธิ์มากนะครับ บอกได้เลยว่าเจ้าสิ่งนี้คือสิ่งที่ทำให้คุณมึนหัวเกือบสลบ”
“กรมีโรคประจำตัว” วิภาดาพูด “ทั้งเคยถูกยาพิษและผ่านการล้างท้องมาสามครั้งเลยออกอาการเร็วกว่าจิรายุกับวีรภาพ”
“ไนโตรเจนเป็นสารหนักไม่ปรากฏในท้องถนนทั่วไปส่วนใหญ่อยู่ในโรงงานแช่เย็น”
“ถ้ารับเข้าไป” วิภาดาอธิบายต่อจากกรวิก “มันจะค่อยซึมซับเข้าไปทำให้เลือดข้นมากส่งผลให้หัวใจทำงานหนักและก็หัวใจวาย”
“เรามีวิธิดู” กรวิกรีบเดินไปที่ตู้แช่เย็นและเอาตัวอย่างเลือดเหยื่อสามสิบคนออกมาและพูดว่า “ไนโตรเจนเคยถูกช้เป็นก๊าซรมควันที่พวกนาซีใช้มันจะไม่ทิ้งหลักฐานไว้ยกเว้นในเลือดในยุคสงครามโลกครั้งที่สองการตรวจเลือดยังไม่วิวัฒนาการก้าวหน้า สิ่งเดียวที่เอาผิดพวกเขาคือ คำให้การของผู้รอดชีวิตและพวกกลัวตายที่เปิดเผยความลับ”
“ถ้าเราเจอ เราก็ปิดคดี” วิภาดาพูด
“นี้เป็นไม่กี่ครั้งที่ห้องชันสูตรเป็นคนพบกุญแจในการปิดคดี” กริวกพูดและยิ้มก่อนหันไปหาภูวดลและพูดว่า “อยากช่วยไหม”
“ครับ”
“ได้อะไรบอกนะ”
“ครับ”กรวิกพูด “งานนี้ความดีความชอเป็นของผนกชันสูตร
จิรายุเดินมาที่ลานจอดรถที่รถบัสตั้งอยู่เขาสวมถุงมือในขณะที่วีรภาพกับจ่ามานะกำลังรื้อเครื่องด้านหลังอยู่ และเบญญาภาอยู่ใต้ท้องรถ และปาราตีกับมนัสกำลังตรวจและเก็บหลักฐานในรถอยู่ จิรายุเดินไปเอาแผ่นเลื่อนเพื่อเข้าไปใช้ท้องรถไปอยู่ข้างๆ เบญญาภา ก่อนพูดว่า
“ว่าไง”
“ไง” เบญญาภาพูด “มีอะไรเหรอค่ะ”
“ผมว่าในนี้เป็นส่วนตัวพอสำหรับเรา”
“ไม่มีใครได้ยินหรอกค่ะ”
“คือผมกำลังกังวลเรื่องเติ้ล”
“ลูกชายคุณ”
“ใช่ กรวิ่งเต้นทุกอย่างให้อัเติ้ลออกมาโดยไร้ความผิด แต่ถ้าเติ้ลออกมาผมกับกรก็ต้องห่างกัน ผมต้องดูแลลูกและคงให้เขามารู้เร่องผมไม่ได้จริงมั้ย”
“คุณเลยกังวลกับความรู้สึกของกร”
“เขาเป็นความสุขเดียวที่ผมมี”
“ฉันว่าคุณต้องคุย การคุยกันจะเป็นทางที่เข้าใจกันง่ายที่สุด ฉันใช้มันบ่อย”
“ผมจะลองดู คุณจะถอดท่อแอร์เหรอ”
“ค่ะ ช่วยหน่อย” เบญญาภากับจิรายุช่วยกันถอดท่อแอร์อกมาพอถอดอกน้ำแอร์สีดำก็ไหลออกมา
“แปลกจัง”
“ผมว่า เราต้องตั้งแล็ปชั่วคราวแล้วละ”
ในห้องแล็ปภูวดลกำลังเอาผลตรวจเลือดสิบห้าตัวอย่างของเขาซึ่งแบ่งกับกรวิกกันคนละครึ่งมาเรียงเพื่ออ่านดู ส่วนกรวิกกำลังรอผลอยู่ภูวดลก็พูดว่า
“รู้สึกว่าผมเอาเปรียบยังไงก็ไม่รู้ คนอื่นอาบเหงื่อที่โณงรถแต่เราตากแอร์สบายอยู่ในนี้”
“นิสัยไม่เปลี่ยนเลยนะแม็ก”
“ครับ อย่างเดียวที่เปลี่ยนคือไม่เอาอีกแล้วการพนัน แต่ฟุตบอลคืนนี้น่าสนใจที่เดียว”
“แม็ก”
“ผมขอโทษครับมันเผลอนะ”
“คืนนี้ลิเวอร์พูลเจอแมนเชสเตอร์ วันแดงเดือดนายเชียร์ทีมไหน”
“ลิเวอร์พูล”
“งั้นฉันแมนเชสเตอร์ ใครแพ้เลี้ยงข้าว”
“ด็อกเตอร์เลี้ยงพนันเหรอ”
“ใครบอกว่าพนัน เป็นการเดิมพันต่างหากอีกอย่างเงื่อนไขก็ไม่เสียหายอะไรนี้”
“ได้ครับ เอาละเบาะสำคัญที่อาจทำให้ปิดคดีเร็วขึ้นบอกผมว่าเลือดพวกเขาเต็มอิ่มไปด้วยไนโตรเจน ของคุณละ”
“ผมด้วย เหมือนกันเลย”
“เหมือนพวกนาซี”
“เว้นแต่ว่าแทนที่จะเอาศพไปฟังหริอเผาแต่กลับเอามาทิ้งไว้บนถนนและใช้อุบัติเหตกลบความผิด”
“ดูเหมือนฆาตกรต้องมีเหตุผลส่วนตัวแน่ ถ้าเป็นผมจะไม่ทำอย่างนี้หรอก”
“ใช่ แม็ก พอเดาออไหมว่าเขาทำยังไง”
“คิดว่าใช่”
ลานจอดรถ จิรุกับเบญญาภาเอาน้ำแอร์มาตรวจและรอผลอยู่ในขณะที่วีรภาพและจ่ามานะรื้อเครื่องออกมากองและมนัสก็เอาตัวอย่างมาตรวจส่วนปาราตีไปช่วยวีรภาพในที่สุดการรื้อก็สิ้นสุดลง วีรภาพปาดหงื่อและพูดว่า
“จดจำตลอดชีวิต เป็นตำรวจดีๆก็ต้องมารื้อรถบัส”
“อย่างน้อยก็เอาไปเปิดอู่เวลาตกงานไง” ปาราตีพูดและมองดูจ่ามานะที่อยู่ในรถที่ปราศจากเครื่องและพูดว่า “เจออะไรผิดปกติไหมค่ะ”
“ไม่เลย ไม่มี” กรวิกกับภูวดลเดินขึ้นมาและกรวิกก็พูดว่า
“คือพวกคุณหาผิดที่ไปหน่อย”
“ออกจากห้องแอร์มาพูดเหรอ” วีรภาพพูด
“อย่าประชด ผมจะมาหาความจริง” ภูวดลไปเอาบันไดมาเพื่อขึ้นไปบนหลังคา จิรายุเลยพูดว่า
“กรถ้ามีอะไรก็บอกมา”
“ไม่ละ พี่ยุก็รู้ว่าผมจะไม่เผยทฤษฎีของผมจนกว่าจะมั่นใจ” กรวิกปีนตามภูวดลขึ้นไปบนหลังคาและพูดว่า “เอาเลยคู่หู”
ภูวดลก็เรื่องใช่ไขควงไฟฟ้าถอดน็อตออกและดึงผ่าครอบออกมา กรวิกส่องไฟฉายเข้าไปและทั้งคู่ก็ปิดจมูก
“ชัดเลย” ภูวดลพูด “ทฤษฎีของผมกัยคุณถูก” กรวิกพยักหน้าและเอื้อมไปถอดน็อตและภูวดลก็ดึงออกมาจากนั้นพวกเขาก็รื้อที่กรอกอากาศออกมาจนหมดและใส่ถาดส่งให้จ่ามานะกับวีรภาพรับไปแล้ว กรวิกก็รีบมาที่แล็ปชั่วคราวและตัดเอาตัวอย่างแต่ละอันมาหสารพิษโดยมีภูวดลเป็นผู้ช่วยและผลก็ออกมากรวิกอ่านและพูดว่า
“แม็กเราเจออาวุธฆาตกรรมแล้วละ”
“มีอะไรจะปันกับพวกเราไหม” เบญญาภาพูด กรวิกเลยพูดว่า
“ผมชันสูตรระบุว่าเหยื่อตายเพราะสูดดมไนโตรเจนเกินขนานที่ปลอดภัย ร่างกายและเลือดเต็มอิ่มไปด้วยไนโตรเจนบริสุทธิ์ที่เกิดจากไนโตรเจนเหลว ที่กรอกอากาศนี้ชุ่มไปด้วยไนโตรเจนที่ฆ่าพวกเขา”
“แต่ไนโตรเจนใช้ในการทำความเย็นในรถบัสนี้” วีรภาพพูด
“ใช่ครับ” ภูวดลพูด “เพื่อแต่ว่ามันจะใส่ไว้ในเครื่องไม่ใช่ที่กรอกอากาศ การที่อากาศในรถจะเต็มไปด้วยไนโตรเจนวิธีเดียวที่จะให้แน่ใจว่าจะสำเร็จคือชุบที่กรอกอากาศด้วยไนโตรเจนเหลว”
“ผมคิดว่าพวกเขาถูก” มนัสพูด “ผลตรวจใยเสื้อผ้ากับเบาะรถบอกว่ามันมีไนโตรเจนแทรกอยู่ทุกที่เลย”
“น้ำยาแอร์ด้วย” เบญญาภาพูด “น้ำยาแอร์ในท่อทิ้งปรากฏว่ามีไนโตรเจนมากเกินปกติ”
“ซึ่งเท่ากับว่า” วีรภาพพูด “ไม่ใช่แค่เจ้าของรถ พนักงานช่างซ่อมโดยเฉพาะช่างซ่อมแอร์เป็นไปได้หมดคนร้ายเพียบเลย”
“ตามหาตัวกัน” จิรายุพูดและถอดถุงมือ
ความคิดเห็น