ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [EXO] OH MY TAEOH! {โอ้มายแทโอ} CHANBAEK

    ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 7 : อารมณ์พุ่ง (?)

    • อัปเดตล่าสุด 30 พ.ย. 57






     
     
     
     
     
     
     
     
     

    Chapter 7 : อารมณ์พุ่ง

     

     

    ความเดิมตอนที่แล้ว

     

    หน้าด้าน!!! ไม่ต้องมาเสแสร้งทำหน้าสงสารเลยนะ ทุเรศ!!!!!!! อยากทำกันนักก็ไปทำกันข้างนอกสิ เธอไม่เห็นเหรอเด็กตัวเล็ก ๆ ยังนอนอยู่ข้างนอกน่ะ!!!” แบคฮยอนหยิบเอกสารปาใส่หน้านานะอย่างแรง หญิงสาวแกล้งร้องไห้สะอื้นเสียงดัง

    กรี๊ดดด~”

     “แบคฮยอน!!!!! ขอโทษคุณนานะเดี๋ยวนี้ มีสิทธิ์อะไรมาว่า เลขาของผม

     

     

     

     

    พอทะเลาะกันเสร็จ หลังจากที่ร่างสูงตวาดใส่แบคฮยอน พร้อมทั้งไล่นานะกลับ ชานยอลก็ต้องมานั่งกุมขมับอยู่ในห้องทำงานคนเดียว พอเดินออกไปข้างนอกหวังจะไปคุยด้วย แม้กระทั่งลูกก็ยังไม่สนใจ แล้วอย่าให้พูดถึงแม่เลย แบคฮยอนไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำ

     

     

    ทำสายตาตัดพ้อใส่แล้วก็เมินเขาแบบนี้น่ะเหรอแบคฮยอน?

    ให้ได้อย่างนี้สิ!

     

     

    ชานยอลนั่งเคาะนิ้วเรียวลงกับโต๊ะ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างใช้ความคิด พลางนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปสักครู่

     

    หน้าด้าน!!! ไม่ต้องมาเสแสร้งทำหน้าสงสารเลยนะ ทุเรศ!!!!!!! อยากทำกันนักก็ไปทำกันข้างนอกสิ เธอไม่เห็นเหรอเด็กตัวเล็ก ๆ ยังนอนอยู่ข้างนอกน่ะ!!!” แบคฮยอนหยิบเอกสารปาใส่หน้านานะอย่างแรง หญิงสาวแกล้งร้องไห้สะอื้นเสียงดัง

    กรี๊ดดด~”

    แบคฮยอน!!!!! ขอโทษคุณนานะเดี๋ยวนี้ มีสิทธิ์อะไรมาว่า เลขาของผม

    ...... ผมไม่มีสิทธิ์? นั่นสินะ ผมไม่มีสิทธิ์อะไรสักหน่อย แบคฮยอนกลืนน้ำลายลงคอ รอยยิ้มเจื่อน ๆ ถูกส่งออกผ่านทางสีหน้า

    ......................

    งั้นพี่ชานยอลจะทำอะไรกับเธอต่อก็เชิญเถอะครับ ผมเข้ามายุ่งเอง ผมขอโทษแล้วกัน น้ำเสียงสั่น ๆ ที่ชานยอลจับสังเกตได้อย่างดี.. คนตัวเล็กก้มหัวให้เล็กน้อย ก่อนจะรีบพาเจ้าลูกหมูแทโอเดินออกจากห้องไป

    คุณกลับไปซะนานะ ผมจะทำซะว่าวันนี้ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้อีกครั้ง คุณคงรู้ตัวนะว่าจะโดนอะไร

    ค่ะ.. คุณ .. คุณชานยอล

     

     

    แล้วทั้งห้องก็เหลือแค่ปาร์ค ชานยอลที่รู้สึกไม่ดีกับสีหน้าแววตาตัดพ้อที่เห็นจากคนตัวเล็กน่ะแหละ

     

     

    ปัง!

     

     

    ออกไปถามให้รู้เรื่องไปเลยแม่ง!” ชานยอลเอาหนังสือเล่มหนาฟาดลงบนโต๊ะทำงาน ก่อนจะลุกขึ้นยืน ขายาวสาวเท้าเดินออกไปหาแบคฮยอนที่นั่งอยู่ด้านนอก

     

    พอออกไปนอกห้องเท่านั้นแหละ แบคฮยอนที่นั่งเล่นกับแทโออยู่เห็นร่างสูงก็ทำท่าจะจูงเจ้าลูกหมูเดินหนี

     

    หยุด! หยุดอยู่ตรงนั้นเลยแบคฮยอน ชานยอลสั่งเสียงเข้ม

    ..............

    มาคุยกันดี ๆ ชานยอลเดินเข้าไปดึงข้อมือแบคฮยอนให้เดินแยกออกมากจากเจ้าแทโอตัวอ้วน ถ้าเขาจะทะเลาะกับคนตัวเล็กนี่ ลูกเขาจะต้องไม่เห็นพฤติกรรมแย่ ๆ ด้านนี้แน่นอน!

    ผมไม่ไป มีอะไรก็คุยกันตรงนี้!!! พี่มีอะไรครับ? ดูปากเล็ก ๆ นั่นสิ ทำมาเป็นเบี้ยวบูดอารมณ์ไม่ดี!!

    โกรธ?

    ผมไม่มีสิทธิ์ไปโกรธพี่อยู่แล้วครับ!!!” ยัง.. ยังขึ้นเสียง

    อย่าใช้อารมณ์แบคฮยอน ชานยอลพ่นลมหายใจออกมา ข่มอารมณ์ไว้ เขารู้ ร่างเล็กกำลังอารมณ์ร้อน อารมณ์ไม่ดีที่เขาตวาดใส่

    ........... แบคฮยอนมองใบหน้าคมอย่างอารมณ์ไม่ดี ข้อมือเล็กบิดออกให้หลุดออกจากมือแกร่ง ก่อนจะหันหลังเดินหนี แต่ทว่า ก็โดนชานยอลกระชากแขนกลับหันมาให้คุยกันอีกครั้ง

    กลับมาคุยกันดี ๆ อย่ามาทำเป็นเด็กไม่มีเหตุผล!”

    ผมจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของผม พี่ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับผม!!!” เด็กเอาแต่ใจ!!!

    ก็เลิกเมินพี่สิครับ!”

    ไม่ใช่เพราะพี่รึไงที่พูดแบบนั้นทำให้ผมต้องเสียความรู้สึกน่ะ!!!!” แบคฮยอนตวาดเสียงดัง ชานยอลหันไปมองแทโอ เขากลัวลูกจะได้ยิน แต่โชคดีที่แทโอยังคงง่วนอยู่กับการดูการ์ตูนในทีวีอย่างสบายใจ

    ก็ที่เรียกมาคุยเนี่ยจะขอโทษไง!!! อย่าทำอาการเหมือนเมียหึงผัวจะได้ไหมล่ะ?!!” ชานยอลกระชากต้นแขนเล็กเข้ามาใกล้ มือแกร่งบีบแรง ๆ ลงบนต้นแขนนิ่ม เหมือนคล้ายจะเป็นการลงโทษเด็กพูดจาไม่ดี

    อือ!! ผมหึงพี่ เพราะผมชอบพี่ ชัดรึยังพี่ชานยอล!!!!”

    ..............

     “มองหน้าผมทำไม? ตกหลุมรักรึไง?!!!” คนยิ่งโมโห ๆ อยู่!!

    ..............

    แล้วก็ไม่ต้องมาสนใจหรอกนะว่าผมจะชอบพี่หรือไม่ชอบ จะไปมีอะไร สวีทกับใคร ฟีทเจอริ่งกับใคร หรือมีอารมณ์กับใครก็เชิญ!!!!!” แบคฮยอนหลับหู หลับตาพูดใส่อีกคน มือเล็กก็ผลักอกร่างสูงแรง ๆ แต่ทว่า ชานยอลกลับยิ้มที่มุมปาก อารมณ์ขุ่นเคืองตั้งแต่แรกกลับหายหมด มือแกร่งรั้งเอวบางให้เข้ามาใกล้แนบชิด เสียงทุ้มนุ่มกระซิบลงแผ่วเบาที่ใบหูเล็ก

    อืม โดนผู้หญิงยั่วแต่ไม่อยากทำ แต่ตอนนี้เจอเด็กบอกชอบอารมณ์เลยพุ่งเลย

    พี่ชานยอล!!!!แก้มยุ้ย ๆ สองข้างขึ้นสีแดงแปร๊ดเมื่อได้ยินคำพูดชวนสองแง่สองง่าม มือเล็กผลักชานยอลออกจนหลุดออกมาจากอ้อมแขนแข็งแรงนั่นได้ ขาเล็ก ๆ รีบวิ่งไปอุ้มเจ้าลูกหมูเข้าห้องทันที

    แอ๊!!!

     

     

    มะม๊า!! ผมดูคุงกันดั้มอยู่นะ!!!

     

     

    นอนนอกห้องไปเลยนะ ไอพี่ชานยอลบ้า!!!แน่ะ!! ยังจะตะโกนไล่หลังมาอีก!! ชานยอลส่ายหน้ายิ้มขำ ๆ

     

     

    เขินแล้วลำบากเขาตลอด!!

    .

     

    .

    .

                ชานยอลแอบมองแบคฮยอนที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว นานพอ ๆ กับเจ้าลูกหมูที่แอบมองแครอทสีส้มอันหนึ่งในตะกร้าผักของแบคฮยอน ร่างสูงหันมามองลูกชายแสนจะกินเก่งก็เอามือมาป้ายปากเล็ก ๆ นั่นสักทีสองที

    น้ำลายยืดหมดแล้วแทโอ แทโอส่ายหน้าไปมา ยิ้มแป้นแล้น

     

     

    แครอทอันนั้นน่ากินจังเลยนะครับปะป๊า!

     

    แบคฮยอน ชานยอลนั่งเท้าคางมองอีกคนในครัว แบคฮยอนกำลังหั่นผักอย่างตั้งใจ ตัวเล็ก ๆ หน้าตาจิ้มลิ้ม ปากเล็ก ๆ สีแดง ๆ นั่นที่คอยด่า คอยประชด เหน็บแนม หรือบางทีก็พูดจาน่ารัก ๆ ใส่ ร่างสูงไม่เคยคิดเลยว่าเมื่อคืนจะได้รู้ความลับบางอย่างเมื่อเจ้าตัวโมโหแล้วขึ้นเสียงใส่เขา ใครจะไปคิดล่ะ ว่าเจ้าเด็กนั่นจะมาแอบชอบเขาได้

    .................

    เงยหน้ามามองกันหน่อยสิคุณ ผมเรียกไม่ได้ยินเหรอ? เสียงทุ้มนุ้มกระเซ้าแหย่

    มีอะไร แก้มแดงด้วยแน่ะ

    ยูราบอกว่าจองที่พักที่ตั้งแคมป์ไว้ แต่พี่เขยไม่ว่างซะงั้น จะทิ้งไปก็เสียดาย ไปด้วยกันสิ แบคฮยอนยังคงเงียบ แต่ฟันซี่เล็กกำลังงับปากล่างไว้เหมือนกำลังใช้ความคิด

    ไม่ทำงานเหรอครับ?

    กลัวโดนสาวปล้ำ เลยไม่รับงาน แต่ถ้าเด็กแถวนี้ปล้ำก็ยอม ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มมองปฏิกิริยาคนตัวเล็กอย่างอารมณ์ดี

     

     

    ปึก!

    กล้าเล่นมีด เล่นของมีคมเลยเหรอ?!

     

     

    อย่ามาล้อนะ!” แบคฮยอนแกล้งสับแครอทลงบนเขียงแรง ๆ หน้าจิ้มลิ้มที่พวงแก้มกำลังเป็นสีแดงเงยหน้ามามองร่างสูงตาเขียวปั๊ด

    แอ๊! แค รอททททททท แทโอชี้นิ้วไปที่แครอท เหมือนจะเป็นการสั่งให้แบคฮยอนรีบ ๆ ทำ และห้ามทำร้ายแครอทของตัวเองด้วยด้วย ชานยอลหลุดขำ มือหนาแกล้งดึงจุกผมลูกชายเบา ๆ

    ม๊าเราเขาก็ทำอยู่นั่นยังไปเร่งอีก เดี๋ยวอดกินหรอก

    แฮ่!” แทโอส่ายหน้าไปมา ปากอันจิ๊ดริ๊ดแกล้งเบะออกอย่างน่าสงสาร

    ตกลงว่าไงเด็กน้อย ปิดเทอมอยู่นี่ พาแทโอไปตั้งแคมป์กัน ไปไหม? ชานยอลหันไปมองแบคฮยอนอีกครั้ง

    อื้อ! ไปก็ได้ วันไหนล่ะครับ

    พรุ่งนี้! จัดของให้ป๊าด้วยนะม๊าจ๋า ขอแหย่อีกสักทีแล้วกัน!!! แก้มยุ้ย ๆ นั่นเวลาแดงแล้วน่ารักเป็นบ้า!

     

                หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จแบคฮยอนก็ชวนชานยอลออกมาซื้อของใช้ที่ซูปเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้านอีกเช่นเคย ครั้งนี้ชานยอลเป็นคนเข็นรถตามแบคฮยอนที่จูงมือเจ้าลูกหมูเดินเตาะแตะตามแผนกเครื่องใช้ต่าง ๆ ทันทีที่เห็นขนมห้อยแทรกแซงเหมือนเป็นการแนะนำสินค้า แทโอก็รีบสะบัดมือออกจากคุณม๊าตัวเล็กแล้ววิ่งแจ๊นด้วยความเร็วไปดึงขนมทันที

    หนม หนม แฮ่!” เจ้าเด็กตุ้ยนุ้ยชูถุงขนมโบกไปมา ก้นเล็ก ๆ ส่ายไปมาเหมือนเต้น ไอเรื่องวิ่งนี่เร็วนัก! อย่างกับติดรองเท้ามีล้อเอาไว้!!

    แทโอ! ขนมไม่มีประโยชน์นะ ไม่เอาครับ เอาไปเก็บเร็ว แบคฮยอนว่า ทันทีที่ได้ยินว่ามะม๊าจะไม่ซื้อให้ เจ้าหมูแทโอก็เริ่มออกอาการเบะปากงอแงทันที

    ฮึก หนม.. หนม แขนตุ้ยนุ้ยกอดถุงขนมไว้ในอกแน่น ชานยอลเห็นอาการแบบนั้นก็อดสงสารไม่ได้ เหมือนลูกหมาส่งสายตาขอขนมอย่างไงอย่างงั้น

    ไม่ได้นะ เดี๋ยวม๊าพาไปกินของมีประโยชน์ดีกว่า แบคฮยอนดึงถุงขนมออก น้ำตาเม็ดโตไหลร่วงลงบนแขนของคนตัวเล็กทันที แทโอกำลังจะร้องไห้งอแง

     

     

    แทโออยากกินหนม!!!!

     

     

    เอาให้แทโอไปเถอะแบคฮยอน ห่อเดียวก็ได้สงสารลูก ให้ลูกลองรสชาติขนมบ้างก็ได้ เจ้าลูกหมูรีบวิ่งไปกอดขาชานยอลอย่างหาพรรคพวก ตากลมใสกระพริบตาปิ๊ง ๆ ใส่ ร่างสูงกลั้นยิ้มเอาไว้

     

     

    อ้อนเหรอ? เจ้าเด็กนี่แสดงละครเก่งจริง ๆ

     

     

    แต่...

    แค่ห่อเดียวเอง เขากินให้เราเห็นดีกว่าโตขึ้นเขาไปแอบเรากินจนไม่กินข้าวกินปลานะครับ ชานยอลอุ้มแทโอมานั่งรถเข็น แบคฮยอนหันไปมองเจ้าลูกหมูก็เห็นแทโอนั่งส่งสายตากระซิก ๆ วิงวอนขอขนม

    ก็ได้ แค่ห่อเดียวนะแทโอ

    เน!!!!”

     

     

    หัวเราะเสียงใสเลยนะ! เจ้าเด็กรางวัลตุ๊กตาทอง!

     

     

    ชานยอลเข็นรถตามแบคฮยอนเรื่อย ๆ แบคฮยอนคอยหยิบของใช้ส่วนตัวที่หมดแล้ว หรือใกล้หมดลงรถเข็น มือเล็กเอื้อมไปหยิบยาสีฟันหลอดเล็ก ๆ ที่สำหรับพกพา

    ที่แคมป์เราต้องเอาไปเองทุกอย่างเลยใช่ไหมครับ?

    คงงั้นมั้ง เหมือนเข้าค่ายหรือเปล่า พี่ก็ไม่เคยไป แบคฮยอนเอื้อมไปหยิบแปรงสีฟันมาอีกสองสามสีมาวางในมือ ก่อนจะพยักเพยิดให้ชานยอลดู

    พี่ชอบสีไหนครับ ร่างสูงกวาดสายตามองไปทั่วแผงแปรงสีฟัน พร้อมทั้งเอื้อมไปด้านหลังแบคฮยอนก่อนจะหยิบอันที่ถูกใจมาให้

    เอาอันนี้ ไม่รู้ว่าแบคฮยอนจะรู้ตัวหรือเปล่าที่ชานยอลเนียนเอามือไปวางที่สะโพกเล็ก ๆ คล้าย ๆ กับโอบแบคฮยอนเอาไว้ใกล้ ๆ ตัว

    ฮื่อ! ผมเอาสีไหนดี พี่ชานยอลช่วยเลือกหน่อยสีฟ้าหรือสีน้ำตาลดีครับ อย่างกับเด็ก จริง ๆ แปรงสีฟันใช้แค่ 2-3 คืนก็ทิ้ง แต่แบคฮยอนก็ยังคิดเล็กคิดน้อยอยากได้สีที่สวยที่สุด ชานยอลยีผมนุ่มเบา ๆ

    สีไหนใช้แปปเดียวก็ทิ้งครับ ปากสีแดงเบะปากคว่ำลงเมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่ค่อยน่าจะพอใจ

    แทโอเอาสีไหนดีลูก

    เอ~~~” นิ้วเล็กชี้ไปที่สีฟ้า แบคฮยอนยิ้มกว้างพร้อมทั้งหย่อนแปรงสีฟันลงในรถเข็น

    สีฟ้าเนอะ!”

     

    พอตัดสินใจได้แบคฮยอนก็ชวนให้ชานยอลดูของต่อ โดยแบคฮยอนเป็นคนอาสาเข็นรถ แบคฮยอนกับชานยอลช่วยกันเลือกของที่จะเอาไปแคมป์สองสามอย่าง พอดูอย่างนี้เสร็จ ก็ดูอย่างนู้นต่อ แล้วเข็นดูของไปเรื่อย ๆ ในขณะที่ร่างเล็กกำลังจะเลี้ยวรถเข็นไปทางอาหารสด แต่ทว่า.. ชานยอลกลับรั้งเอวบางเข้ามาชิดกระทันหัน แบคฮยอนเซถลาไปชนอกแกร่ง ปากจิ้มลิ้มสีแดงกดจูบลงบนปลายคางร่างสูงอย่างไม่ตั้งใจ

     

     

    จุ๊บ!

     

     

    อ่ะ! พี่.. พี่ชานยอล ใจดวงน้อยเต้นระส่ำรัว มือเล็กดันอกแกร่งเอาไว้

    เอาอันนี้ด้วยสิคนดี ชานยอลยิ้มกริ่ม ผมของแบคฮยอนหอมเหมือนกลิ่นเปปเปอร์มินต์อ่อน ๆ เอวของแบคฮยอนบางกว่าที่เขาคิดเอาไว้เสียอีก ตัวก็นุ่มนิ่ม.. น่าจับ น่ากอดไปหมด

    ดู.. ดูเร็กซ์ ย่าห์!!!! จะเอาไปใช้อะไรห๊ะ! แล้วปล่อยผมเลยนะอื้อ!” แบคฮยอนพยายามขืนตัวออก แต่ชานยอลไม่ยอมปล่อย ปากหนายิ้มเจ้าเล่ห์แกล้งคนตัวเล็กให้เขินเล่น

    เอาไปใช้กับเราไง นะคนดี พี่ขอสามกล่อง

    พี่ชานยอล!!!!!!!!!!” ไม่ใช่แค่แก้มกับหูแล้วที่แดง แต่ตอนนี้ทั้งใบหน้าของแบคฮยอนแดงแจ๊ดจนสังเกตเห็นได้ชัด ชานยอลขำ รู้ทั้งรู้ว่าแบคฮยอนเริ่มจะโมโห แต่มือหนาก็ยังโยนกล่องถุงยางอนามัยลงไปในรถเข็นสามสี่กล่อง

    พี่.. แบคฮยอนอ้าปากค้าง

     

     

    นี่ชานยอลจะเอาไปใช้กับเขาจริง ๆ เหรอ?!!

     

     

    ซื้อไว้เฉย ๆ น่า ป้องกันเอาไว้ ยังไงพี่ก็เป็นผู้ชาย จะใช้หรือไม่ใช้ก็ไม่เสียหายนี่ครับ เลิกเขินแล้วทำเป็นโมโหแบบนี้สักที เดี๋ยวอดใจไม่ไหวจะโดนฟัดหรอก

    ......พี่ชานยอล ไม่แกล้งนะ!” เขินจนจะแทรกหัวไปในชั้นวางสินค้าแล้วเนี่ย

    เอารสอะไรครับ เมลอนหรือสตรอเบอร์รี่ดี? ยังจะมาถามอีก!!! หน้าแดงหมดแล้วนะ!!!

    ..............

    ตอบพี่หน่อยสิครับ

    ฮื่อออ!!! เอาเลมอน!!!” แบคฮยอนตอบไปเพื่อให้จบ ๆ แต่ชานยอลกลับเลิกคิ้วเข้มขึ้นข้างหนึ่งด้วยความแปลกใจพร้อมทั้งหลุดขำออกมา มือหนาโยนกล่องถุงยางอนามัยลงใส่ในรถเข็น

    พรุ่งนี้เอาไว้ใช้กันนะครับ ทันทีที่ได้ยินร่างสูงพูด มือเล็กก็ยกกำปั้นทำท่าจะทุบลงบนอกแกร่งด้วยความอาย แต่ทว่า กลับมีเสียงหนึ่งเรียกเขามาจากทางด้านหลังพอดี แบคฮยอนพลิกตัวหันกลับไปมอง เช่นเดียวกันกับชานยอลที่เหลือบสายตามองไปเช่นกัน

    เทา!” แบคฮยอนยิ้มให้กับร่างสูงที่เคยคุยกันที่คณะ หวง จื่อเทากำลังถือตะกร้ามาทางเขา

    มาซื้อของเหรอแบค? ไม่รู้ว่าแบคฮยอนคิดไปเองหรือเปล่า หรือว่ามองผิดไป เขาเห็นเทาเหลือบมองสายตาไปที่ชานยอลแล้วพยักหน้าน้อย ๆ ราวกับว่ารู้จักกัน แต่พอเขาหันไปมองชานยอล ร่างสูงกลับมีทีเฉยนิ่งเหมือนคนไม่รู้จักกันซะงั้น

    ใช่แล้ว~ เทาล่ะ มาซื้อผักเหรอ? แบคฮยอนเหลือบมองไปที่ตะกร้าที่คนตรงหน้าถือ ร่างเล็กเห็นแต่ผักและผลไม้

    ครับ ที่ร้านขาดพวกนี้น่ะ คุณนายเลยใช้มาซื้อ ชานยอลกลอกตาไปมา ร่างสูงรู้สึกหงุดหงิด ไอแพนด้าหน้าจีนกำลังส่งสายตาที่เขามองแปปเดียวก็รู้แล้วว่าคิดอะไร มือหนารั้งเอวบางเข้ามาใกล้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกหวงเด็กเอาแต่ใจข้าง ๆ ตัวด้วย ปากหยักกระซิบลงใกล้ใบหูของคนตัวเล็ก

    กลับกันเถอะแบคฮยอน พี่หิวแล้ว ชานยอนแกล้งกดริมฝีปากลงบนหูนิ่มเบา ๆ เพื่อให้เทาเห็น แบคฮยอนสะดุ้งเฮือกแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร มือเล็กแกล้งหยิกเข้าที่เอวของเขาทั้ง ๆ ที่ริมฝีปากก็แย้มยิ้มให้แพนด้าหน้าจีนนั่นอยู่

    เรากลับก่อนนะเทา ไว้เจอกันนะ บ๊ายบาย

    ครับ เทายิ้มให้

     

    แบคฮยอนและชานยอลช่วยกันเอาของใส่หลังรถหลังจากจ่ายเงินเรียบร้อย เช่นเดียวกับแทโอที่พยายามช่วยทั้งคู่ มือเล็กป้อม ๆ หยิบของชิ้นเล็กให้ทีละอัน ดูเหมือนว่าจะช่วยให้เสียเวลามากกว่า ช่วยให้ไวขึ้น

     

    ม๊า มะ.. ม๊าแบค มือป้อมหยิบถุงขนมส่งให้

     

     

    มะม๊าเก็บหนมของแทโอด้วยคับ!!

     

     

    แน่ะ! ทีขนมตัวเองล่ะก็ให้รีบเก็บดี ๆ เชียวนะ แบคฮยอนแกล้งหยิกแก้มเจ้าตัวเล็กไปทีนึง แทโอหัวเราะเสียงใส  ในขากลับ ชานยอลก็มีหน้าที่เป็นคนขับรถเช่นเคย เจ้าลูกหมูก็นั่งอยู่ที่ด้านหลังรถ มือป้อมถือขวดนมดูดอึ๊ก ๆ อย่างไม่สนใจ

    แบคฮยอน

    ครับ? แบคฮยอนสะดุ้งตัวอีกครั้ง เมื่อชานยอลโน้มตัวมาคาดเข็มขัดให้เขา ปลายจมูกคมเฉียดฉิวที่ผิวแก้มไปเบา ๆ

    คนนั้นคือใครเหรอ? ชานยอลแกล้งทำหน้านิ่ง ทั้ง ๆ ที่แอบยิ้มมุมปากไม่ให้คนตัวเล็กเห็น

    เทาเหรอครับ? เพื่อนต่างคณะน่ะ พอดีเจอกันในงานกิจกรรม

    อย่าไปชอบหมอนั่นล่ะพูดแล้วก็หงุดหงิด

    ทำไมล่ะครับ?

    บอกชอบผมแล้ว ก็รับผิดชอบด้วยสิคุณ เห็นไหมถุงยางอนามัยนั่น ผมก็ตามใจเลือกกลิ่นตามความต้องการคุณเลยนะครับ

    ............... พี่ชานยอล!!!!!!”

     

     

     

    ถ้ารู้ว่านอกใจ พรุ่งนี้ผมปั๊มลูกคนที่สองทำน้องให้แทโอนะครับ

     

     

     

     

    Talk: แอร๊กกกกกกกกกก!!! เข็นจนจบจนได้!! ตอนนี้ยากหน่อยเพราะแต่งตอนฟีลลิ่งไม่ค่อยมี ใจมันลอยละลิ่วไปตั้งแคมป์ละ #ใช่เหรอ? 55555555555555555555555 ตอนไปแคมป์กันนี่จะให้น่ารักที่สุด เท่าที่จะทำได้เลยเอ้า! แต่ว่าตอนนี้อ่านอารมณ์พุ่งไปก่อนเนาะ พี่ชานก็พุ่งหยอดน้องบ่อยเหลือเกิน หน้าแดง หูแดงจนเป็นงานอดิเรกไปหมดแล้ว

     

    แต่เอ๊ะ!!

     

    เทาโผล่มาในขณะที่พี่ชานของเราก็อยู่กับแบคด้วย เหมือนทั้งคู่จะรู้จักกันนะ ใช่หรือเปล่าน้า หรือ ไม่ใช่ .. ต้องรอตอนต่อไป ส่วนตอนนี้รู้ไปก่อนแค่ว่า พี่ชาน หวง น้องบี๋โดยไม่รู้ตัวเข้าให้แล้ว อิอิ

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×