คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 6 : คิม นานะ
“ทำไมพี่ถึงพาเธอเข้ามาที่นี่ล่ะครับ? แล้วปล่อยแทโอร้องไห้แบบนี้ได้ยังไง?!”
“อ่า พี่ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษที”
“แย่ที่สุดเลย! แทโอร้องไห้นานรึยัง!? เธอก็เหมือนกัน!! มาแล้วสร้างปัญหาก็ไม่ต้องมาหรอก!!”
“แบคฮยอน!! ขอโทษคุณนานะเดี๋ยวนี้ มีสิทธิ์อะไรมาว่า ‘เลขาของผม’ ”
___________________________________________________________
Chapter 6 : คิม นานะ
แบคฮยอนใส่ชุดนักศึกษา พร้อมสะพายกระเป๋าเป้เตรียมพร้อมไปมหาลัย เมื่อวานคริสโทรมาบอกเขาว่าให้ไปที่คณะ มีประชุมเรื่องกิจกรรม ให้เข้าไปคุยกันให้เสร็จเรียบร้อย ประจวบกับที่ชานยอลพักผ่อนอยู่ที่บ้านพอดี คนตัวเล็กเลยให้ชานยอลดูแลแทโอไปก่อนสักครึ่งวัน พอประชุมเสร็จเขาก็คงจะรีบกลับมาช่วยดูแลทันที
แต่ก่อนออกจากบ้านแบคฮยอนก็ทำหน้าที่ทุกอย่างเอาไว้เรียบร้อย เรื่องที่ว่าเรียบร้อยเนี่ย ก็ไม่พ้นอาหารของสองพ่อลูกหรอก ชานยอลเดินขยี้ผมออกมาก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนพื้นข้าง ๆ แทโอ มือแกร่งจับเจ้าลูกหมูมานั่งตัก
“จะไปแล้วเหรอ?”
“ครับ ผมทำอาหารไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะ” แบคฮยอนพยักเพยิดปากบุ้ยไปทางครัว
“แทโอไปจุ๊บ ๆ คุณม๊าก่อนเร็ว ให้กำลังคุณม๊าก่อน”
“มาครับเร็ว จุ๊บ ๆ กัน” แบคฮยอนเดินไปนั่งลงยอง ๆ ตรงหน้าแทโอ มือป้อมดึงขวดนมออกจากปากก่อนจะทำปากจู๋ไปจุ๊บแรง ๆ
อื้อหือ!! ได้กินนมไปด้วยเลย!!
“มะม๊า!!!!” แทบนั่งลงกับพื้น เมื่อเด็กน้อยโผกอดใส่เต็มแรง
“มะม๊า!!!! ฮือออออ” แบคฮยอนเริ่มใจเสีย แทโอกำลังงอแง เหมือนรู้ว่าวันนี้แบคฮยอนจะไปข้างนอกคนเดียว
“เดี๋ยวม๊าก็กลับมาแล้ว แปปเดียวนะครับ”
“อือออออ ฮืออออ ม๊า มา มาาาา” มือป้อมกอดคอคุณแม่เอาไว้แน่น
“แบคฮยอนอย่าร่ำลากันนานสิ ลูกติดเราอยู่ เดี๋ยวจะงอแงไม่ได้ไปกันพอดี” แบคฮยอนพยักหน้าพลางจะส่งแทโอให้ร่างสูง ชานยอลอ้าแขนรออุ้ม
“เดี๋ยวป๊าพาไปซื้อหุ่นยนต์”
“มา ม๊า~ ฮึก” มือเล็กฟาดลงบนต้นแขนชานยอลแรง ๆ
จะอยู่กับมะม๊า!!!
ป๊าปล่อยผมนะ!!!
“หุ่นยนต์ ๆ ๆ มีขนมด้วยนะ” ตาใสแป๋วรีบหันไปจ้องชานยอล
ขนมหยอออ!!!!
ขนมต้องอร่อยแน่ ๆ เลย!!!
มะม๊า แทโอขอโต๊ดน้า..
แทโอรักมะม๊านะ แต่อยากกินหนมด้วย!
“ผมฝากแทโอด้วยนะครับ ไปแล้วนะครับ”
“เดินทางดี ๆ เดี๋ยวพี่ไปรับ โทรมาแล้วกันเลิกกี่โมง” แบคฮยอนพยักหน้าให้ พลางยิ้มขำ เมื่อเห็นเจ้าเด็กตัวอ้วนทิ้งตัวลงนอนหนุนตักคนเป็นปะป๊า มือป้อมประคองขวดนมเข้าปาก
“ครับ”
หลังจากแบคฮยอนออกไปจากห้อง ชานยอลก็พาเจ้าลูกหมูแทโอไปอาบน้ำ แต่งตัวใส่ชุดอยู่บ้านสบาย ๆ ให้อย่างน่ารัก ชานยอลเลือกที่จะใส่แค่เสื้อกล้ามสีดำตัวเดียว กับกางเกงขายาวสบาย ๆ ตัวนึง เขาบอกไปที่เด็กตัวแสบที่กำลังนั่งดูการ์ตูน A B C ที่ชานยอลเปิดให้ดู จะได้นั่งเงียบ ๆ แล้วก็ได้ผล แทโอนั่งดูเงียบ ๆ แล้วเต้นตาม
แต่ก็ได้แค่สิบนาทีแหละ..
แค่สิบนาที!!
นั่งเงียบ ๆ ได้แค่สิบนาที!!
“ปะปาาา” ชานยอลอ้าแขนรอ
“ครับลูก?” เจ้าลูกหมูทิ้งตัวลงนั่งตักซุกอก
“มามา~ ม๊า!” ชานยอลลูบผมที่มีน้อย ๆ เท่าที่เด็กตัวเล็กมี แทโอติดแบคฮยอนมากเป็นพิเศษ ร่างสูงอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นไปนอนบนโซฟา
“นอนไหมแทโอ ตื่นมา มะม๊าหนูก็มาแล้ว”
“ฮื่อ~” มือเล็กทำมือขยุกขยิก
จริงหยออออ~
ถ้าตื่นมาแล้วจะเจอมะม๊าใช่ไหมครับ
งั้นผมจะนอนก็ได้ หลับปุ๋ย ๆ แบบที่มะม๊าสอนเยย!!!
ชานยอลอมยิ้ม เหมือนว่าเขากำลังจะเกลี่ยกล่อมเจ้าลูกหมูนี้สำเร็จ แทโอทำท่าเหมือนจะหลับ แต่ทว่า ไอเจ้าลูกหมูก็พลิกตัวนั่งจุมปุ๊ก คลานลงโซฟาแล้ววิ่งแจ้นไปหยิบหนังสือนิทานเล่มใหญ่จากในห้องนอนออกมาให้เขา
จะให้อ่านนิทานให้ฟังก่อนนอนสินะ?
ชานยอลจำได้ ทุก ๆ คืนก่อนนอน แบคฮยอนจะอ่านนิทานให้แทโอฟังเสมอ เจ้าลูกหมูขึ้นไปนอนพุงพลุ้ยบนโซฟา โดยมีชานยอลนั่งอยู่ตรงพื้น ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มอ่อนโยน
“ถ้าป๊าอ่านแล้วต้องนอนนะรู้ไหม?”
“เน!!!” เจ้าลูกหมูยิ้มยิงฟันกว้าง พลางนอนคว่ำเท้าคางมองอย่างกับเด็กแก่แดด มันอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะเอานิ้วแกร่งนั้นดีดลงหน้าผากเล็กเบา ๆ
“เอิ้กกก เน~” แล้วชานยอลก็เริ่มอ่านนิทาน โดยมีแทโอนอนฟังอย่างตั้งใจ
“เอ! แปะๆ” เจ้าลูกหมูทำเสียงแปะ ๆ ชอบใจพร้อมกับตบมือ
“แล้วเจ้าชายก็จุมพิตเจ้าหญิง”
“โปะโปะ~” แทโอทำปากจู๋
จุ๊บ ๆ กันด้วยปะป๊า!!!
“จุ๊บ ๆ เจ้าหญิงของป๊า เจ้าชายสิเนอะ หล่อขนาดนี้” เสียงเจื้อยแจ้วหัวเราะเอิ้กอ้าก ถูกใจที่ชานยอลพูด
“รักนะเจ้าหญิงของข้า เจ้าชายกล่าว... อ้าว หลับซะแล้วเจ้าดื้อ” ชานยอลหันไปมอง เจ้าลูกหมูพลิกตัวนอนสบายใจ ร่างสูงจัดท่าให้แทโอนอนสบายตัว ก่อนจะขึ้นไปนอนข้าง ๆ
นอนกลางวันนี่สดชื่นไหมแทโอ?
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว..
นอนรอมะม๊ากลับบ้านพร้อมลูกแล้วกัน!!
แต่ก็นอนไปได้แค่ชั่วโมงเดียว ไม่รู้จะถึงชั่วโมงด้วยหรือเปล่าเถอะ ชานยอลก็ต้องตื่นขึ้นมาก่อนเจ้าลูกหมูแทโอ เพราะเสียงโทรศัทพ์ที่ดังขึ้นมา มือหนาเสยผมขึ้นลวก ๆ ให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะลุกขึ้นไปรับสาย
“สวัสดีครับ”
‘คุณชานยอลเหรอคะ นี่นานะเองนะคะ พอดีมีงานด่วนเข้ามาเลยอยากจะให้คุณชานยอลดูเอกสารหน่อยน่ะค่ะ’
“วันนี้ผมไม่สะดวก ผมเลี้ยงลูกอยู่”
‘แต่ทางนู้นเขาอยากให้คุณชานยอลช่วยดูแล้วตอบรับให้ด่วนที่สุดน่ะค่ะ เพราะว่ามีเจ้าอื่นรออยู่ คุณชานยอลจะว่าอะไรไหมคะ ถ้านานะจะเอาเอกสารไปให้คุณชานยอลดูที่คอนโด?’
“จริง ๆ ผมยังไม่อยากรับงานนะคุณนานะ แต่คุณเอามาให้ผมดูก่อนก็ได้”
‘ค่ะ’
ให้นานะมาที่บ้านแทโอคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้งชานยอล?
ไม่ถึงชั่วโมงนานะก็มาถึงที่คอนโดชานยอล ชานยอลไม่ได้อาบน้ำแต่งตัวใหม่แต่อย่างใด เขาแค่ล้างหน้าล้างตาลวก ๆ จัดผมให้ดูดีก็แค่นั้น
เธอไม่ได้มาแต่ตัว เธอกลับซื้ออาหารมาด้วย มีขนมสำหรับเด็กเล็กมาฝากอีก ชานยอลให้เธอนั่งพักที่โซฟาที่มีเจ้าลูกหมูกำลังหลับสบายอยู่ คิม นานะ เหยียดยิ้มอย่างสะใจ เมื่อรู้ว่าวันนี้โชคเข้าข้างเธอชะมัด แทโอก็นอนหลับ ชานยอลอนุญาติให้มาที่คอนโด แถมมาถึงแบคฮยอนยังไม่อยู่อีกด้วย
จะอ่อยคุณชานยอลยังไงดีนะ?
“คุณไม่เห็นจะต้องลำบากซื้อมาเลย แบคฮยอนเขาซื้อไว้อยู่แล้วล่ะ คุณจะดื่มอะไรไหม? ดื่มน้ำผลไม้แล้วกัน ในตู้เย็นมีแต่น้ำผลไม้กับน้ำเปล่า” ชานยอลส่งแก้วให้นานะ มือของเธอจงใจสัมผัสกับชานยอลโดยทำให้เป็นเรื่องบังเอิญ
“ขอบคุณมากนะคะ” ชานยอลรีบหันหน้าหนี ถึงแม้วันนี้ไม่ใช่วันทำงานก็จริง แต่เสื้อที่คอเว้าลึกขนาดจนเห็นร่องอกแบบนั้น เธอไม่ควรใส่มา เขาเองไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน
“ฉันนึกว่าคุณแบคฮยอนจะอยู่เสียอีก” ชานยอลส่ายหน้า พลางรับเอกสารที่เธอยื่นให้ ก่อนจะเดินเลี่ยงมานั่งที่โซฟาอีกตัว
“ผมจะเข้าไปดูรายละเอียดที่ห้องทำงาน คุณนั่งรอที่นี่ไปก่อนแล้วกัน”.
.
.
.
มหาลัยโซล..
หวง จื่อเทา รุ่นพี่ปีสี่ คณะวิศวกรรมศาสตร์ ผู้ชายตัวสูง ผิวสีน้ำผึ้ง หน้าตาดีที่อุตส่าห์แหกขี้ตาตื่นแต่เช้ามาที่มหาลัย แถมไม่ได้ช่วยแม่ที่ร้านอีก เพื่อมาคุยเกี่ยวกับกิจกรรมของมหาลัยที่เด็กคณะนิเทศจะมาขอคุยเรื่องสถานที่ จริง ๆ ก็รำคาญไม่น้อยที่ต้องมาวุ่นวายกับเรื่องมหาลัยตั้งแต่เช้า
หวง จื่อเทาคนนี้ ก็คนเดียวกับลูกเจ้าของร้านอาหารด้านล่างคอนโดที่แบคฮยอนคนน่ารักคนนั้นที่เคยสั่งอาหารเขาไปน่ะแหละ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ว่าโลกจะกลม เรียนที่เดียวกันอีก แถมเป็นกลุ่มแบคฮยอนที่เข้ามาคุยเรื่องสถานที่กับเขา
“ถ้าเราจะขอพื้นที่ตรงนั้น นายโอเคหรือเปล่า?” เทามองไปตามนิ้วสวยที่ชี้ไป ตาคมหันไปจ้องที่พื้นที่หน้าคณะพร้อมทั้งพยักหน้าเบา ๆ
“ดีเลย! งั้นเดี๋ยวถ้าวันไหนคณะเราพร้อม เราจะมาจัดของนะ” แบคฮยอนไม่ได้มีแค่นิ้วมือที่สวยราวกับผู้หญิงอย่างเดียว
“อืม”
“ดีจังที่เจอนาย นึกว่าจะคุยยากแล้วซะอีก”
ริมฝีปากของแบคฮยอนยังเล็กแล้วจิ้มลิ้มอีกด้วย รับกับจมูกที่พอดีกับใบหน้า ตาเล็กที่ไม่ได้หยีจนเกินไป แก้มยุ้ย ๆ สีแดงที่คอยดันตาให้หยีเหมือนลูกแมวเวลายิ้ม ร่างสูงคิดว่ายังไงแบคฮยอนน่ะ ก็..
น่ารักดี
เทาคิดว่าแบคฮยอนน่ารักจริง ๆ มันอาจจะดูเสียมารยาท แต่ร่างสูงก็หลอกถามออกไปแล้วว่าแทโอนั่นหลานแบคฮยอนเหรอ ซึ่งเขาเองก็ทายถูก เมื่อคำตอบที่ได้รับมันน่าพอใจ เขามั่นใจแบคฮยอนไม่มีทางรู้หรอกว่าใครกำลังมองตัวเองแบบไหน เจ้าลูกหมานี่ดูแล้วค่อนข้างใสซื่อ
น่าจับมัดไว้ครอบครองที่บ้านจริง ๆ นะ
“ฮัลโหล พี่ชานยอลเหรอ? ผมจะกลับแล้ว” คงโทรหาพี่ชายคนนั้นสินะ
‘เรากลับมาเองได้ไหม พอดีพี่ไม่สะดวกจริง ๆ’
“อ้อ.. ครับ แต่พี่ดูแลแทโออยู่ใช่ไหม?”
‘อื้ม พี่ดูอยู่ แค่นี้ก่อนนะ’
“ครับ”
แบคฮยอนวางสาย เทามองอากิปกิริยาของแบคฮยอนไม่ละสายตาไปไหน แต่เขาก็ฉลาดพอที่จะเลือกหลบเลี่ยงไม่ให้แบคฮยอนรู้ว่าเขามอง
“กลับพร้อมกันก็ได้นะแบค ผมก็อยู่ข้างล่างคอนโดนายน่ะแหละ”
“ฮื่อ~” แบคฮยอนเบะปากคว่ำลง เจ้าตัวจะรู้ไหมนะ เวลาปากเล็ก ๆ ที่ยื่นออกมานั่นมันทำให้น่าจับฟัดจริง ๆ
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก” อยากจะตอบแทนผมด้วยการบอกว่า ผู้ชายที่ชื่อปาร์ค ชานยอลที่นายอยู่ด้วย เป็นอะไรกันก็ได้นะ.. ก็ได้แค่คิดน่ะแหละ
“เอางั้นก็ได้ รบกวนด้วยนะ” แล้วแบคฮยอนก็สิ่งยิ้มตาหยีย่างน่ารักให้
น่ารักจริง ๆ แหละ
น่ารักเรี่ยราด..
น่ารักเลอะเทอะให้คนอื่นไปทั่วเลยนะ!!!
ไอลูกหมา!!!!
ข้ามหน้าข้ามตาพวกกูมาก!!!
ลู่หานที่แอบมองอยู่นานถึงกับสะกิดคริสให้มอง แต่ทว่า ไอเพื่อนตัวดีอีกคนก็จ้องอยู่นานแล้วเหมือนกัน
“ไอเงิง!! ไอคริส~ มึงดูไอเด็กคณะวิศวหน้าหล่อคนนั้นซิ จ้องลูกหมาเราอย่างกับจะกิน” ลู่หานวางกระบอกกระดาษลงพื้นอย่างไม่พอใจ
“ต่อยเลยไหมมึง? ลูกหมากูนี่นอกจากกูใครห้ามแตะ!!” ไม่ใช่แค่ลู่หานที่หวง คริสเองก็ไม่ได้น้อยหน้า ลู่หานหันไปมองหน้าคริสตาขวาง ปากบางพูดขมุบขมิบแบบไม่มีเสียง
ของกูด้วย!!!!
“เออ ของมึงกับกู!!” คริสเก็บของลงถุงสัมภาระของคณะตัวเองอย่างหงุดหงิด
“โทรไปหาพี่ชานยอลฟ้องเลยดีไหมมึง?” ลู่หานไม่ได้อยากร้ายนะ แต่นอกจากเขากับไอคริส มีพี่ชานยอลคนเดียวนี่แหละที่ยอมยกไอลูกหมาให้
“ก็ดีน.... ะ” ยังไม่ทันจะได้พูด
“คริส ลู่หาน กูกลับก่อนนะ ไม่ต้องไปส่ง เดี๋ยวเทาไปส่งพอดีบ้านอยู่ติดกันเลย” เสียงใสแจ๋วของลูกหมาสุดที่รักดังขึ้นจากด้านหลัง
อะไรเอ่ย? โดนทิ้งให้อยู่สองคน?
อะไรเอ่ย? พลาดแปปเดียวไอลูกหมาโดนไอแพนด้านั่นชิงไปแล้ว!!!
“เดี๋ยวพวกกูไปส่ง!!!” ลู่หานและคริสพูดขึ้นพร้อมกัน
“ไม่ต้องหรอก ลำบากเปล่า ๆ บอกเทาแล้วด้วย แล้วเจอกันนะ บาย”
อะไรเอ่ย? มองตามลูกหมาตาละห้อย..
ก็อู๋ อี้ฟาน กับ ลู่หานไง.. แท่แด๊น!!!
จำไว้เลยนะไอลูกหมา!!!
เทาอาสามาส่งแบคฮยอนที่คอนโดเพราะส่วนตัวเขาเองก็ขับรถไป ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็มาถึงหน้าคอนโด ร่างสูงเลยถือโอกาสชวนแบคฮยอนเข้าไปในร้านก่อน จริง ๆ เขาก็แค่อ้างว่าให้แบคฮยอนมาซื้ออาหารที่ร้านเขาก็ได้ เดี๋ยวให้แม่ให้ลดให้ แถมให้เป็นพิเศษอีก ไม่ต้องไปทำอาหารเย็นให้แทโอด้วยซึ่งแบคฮยอนเองก็เห็นด้วย
แบคฮยอนยืนรอเทาที่เอารถเข้าไปจอดในบ้านที่ตรงกันข้ามกับคอนโด แบคฮยอนเพิ่งรู้เองว่าบ้านหลังนั้นเป็นของเทา แถมร้านอาหารด้านล่างคอนโดก็เป็นของเทาอีกด้วย เทาพยักหน้าให้แบคฮยอนเมื่อเดินออกมาจากบ้าน พวกเขากำลังจะข้ามถนนกัน แต่ในขณะที่พวกเขากำลังข้ามกัน จู่ ๆ ก็มีรถเลี้ยวออกมาจากซอยอีกด้านแล้วขับพุ่งตรงมาอย่างแรง
“แบคฮยอน ระวัง!! ให้ตายสิ ขับรถแย่ชะมัด!” มือแกร่งของเทาดึงรั้งเอวของแบคฮยอนเข้ามาแนบชิด ก่อนจะพาข้ามถนน เสียงทุ้มเจ้าเสน่ห์สบถอย่างไม่สบอารมณ์
“ฮื่อออ ขอบคุณนะเทา ถ้าไม่ได้เทาเราคงโดนชนไปแล้ว”
แล้วเทาก็ยังรู้อีกว่า แบคฮยอนตัวนุ่มนิ่มน่ากอด น่าหอมแค่ไหน..
มือแกร่งปล่อยออกจากเอวบางพร้อมกับกล่าวคำขอโทษ แบคฮยอนหลุดขำพร้อมทั้งบอกว่าไม่เป็นไร ต้อบขอบคุณเสียอีกที่ร่างสูงช่วยเอาไว้
พอเข้ามาในร้านเทาแนะนำแบคฮยอนให้แม่ตัวเองรู้จัก คุณนายหวงก็มีท่าทางปลื้มแบคฮยอนอย่างเห็นได้ชัด ลงมือทำกับข้าวเองให้กับมือ แถมยังทำให้ตั้งหลายอย่าง มีของอ่อน ๆ ที่แทโอกินได้อีกด้วย
“ขอบคุณมากครับคุณนายหวง” ร่างเล็กเอ่ยอย่างนอบน้อม
“เรียกคุณแม่แบบเทาก็ได้จ๊ะ ไม่ก็เรียกคุณป้าตามที่หนูชอบเลย”
“เท่าไหร่เหรอครับคุณป้า?” แบคฮยอนยิ้มตาหยี
“ไม่เป็นไรจ๊ะ ถือว่ารับขวัญเพื่อนอีกคนของตาเย็นชานี่ นาน ๆ จะเห็นมาเพื่อนมาที ทานให้อร่อยนะลูก”
“ขอบคุณมากนะครับคุณป้า ขอบคุณนะเทา เราไปละ ไว้เจอกัน” เทาออกมาส่งแบคฮยอนที่หน้าร้าน ริมฝีปากหนายิ้ม
แล้วเจอกันนะแบคฮยอน
.
.
.
หลังจากที่ชานยอลเข้าไปอ่านรายละเอียดงานในห้อง คิม นานะเธอก็คิดหาวิธีทางที่จะยั่วชานยอลให้สำเร็จ เธอตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องทำงานของชานยอลอย่างถือวิสาสะ
ร่างสูงที่ใส่แค่เสื้อกล้ามโชว์กล้ามแขนน่าหลงไหล กำลังนั่งพินิจพิเคราห์งานอย่างเคร่งขรึม ไม่เหลือคราบความเป็นเสือผูหญิงอย่างที่พวกนักข่าวเอาออกไปเม้าท์สักนิด นานะหลงชอบชานยอลมาสักพักแล้ว เธอไม่ได้คิดจะอ่อยชานยอลเร็วขนาดนี้หรอก เธอกะจะใช้ความดีจากการทำงานเก่งเข้าใกล้ชานยอล แต่ทว่า พอเจอกับแบคฮยอนและแทโอทำให้เธอต้องเปลี่ยนความคิดใหม่
ถ้าเธอยังชักช้าต่อไปล่ะก็ ชานยอลต้องหลุดมือแน่ ๆ !!
“ขอโทษนะคะที่นานะเข้ามา แต่ว่านานะกลัวคุณชานยอลจะสงสัยบางจุด แล้วอีกอย่างน้องแทโอก็หลับอยู่ นานะเลยไม่รู้จะนั่งด้านอกยังไงน่ะค่ะ” หน้าสวย ๆ ของเธอส่งยิ้มอย่างมีความหมายให้ชานยอล
“คุณนั่งตรงนั้นก่อนแล้วกัน สงสัยตรงไหนผมจะบอก” สำเร็จอีกขั้น นานะได้เข้ามาอยู่ในห้องสองต่อสองกับชานยอลแล้ว เธอลอบยิ้มอยู่ในใจ ขาเรียวสวยที่ใส่กระโปรงสั้นมากจนเห็นขาอ่อนรำไร พยายามพลัดขาไขว่ห้างไปมาอย่างจงใจ ผ่านไปสิบห้านาที ชานยอลก็เจอข้อสงสัยเกี่ยวกับราคาเข้าให้เสียแล้ว
“คุณนานะ ช่วยมาดูตรงนี้ให้ผมหน่อย” นานะรีบลุกขึ้นเดินมาหาชานยอลอย่างเก็บอาการทั้ง ๆ ที่ภายในใจโลดเต้น
เข้าทางจริง ๆ เลยให้ตาย!
“ไหนคะ?” นานะเดินไปยืนข้าง ๆ ชานยอล พลางก้มลง ร่างสูงหันมามองจุดที่สงสัย แต่ทว่า ก็ต้องเห็นกับหน้าอกอิ่มอย่างไม่ได้ตั้งใจ เนินอกที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อคอกว้าง
“เอ่อ...” นานะเธอรู้ดีว่า ชานยอลเป็นเสือผู้หญิง เธอจงใจอ่อยขนาดนี้แล้ว ไม่มีหรอกที่ชานยอลจะไม่มีอารมณ์ เธอเอาหน้าอกเบียดเข้าไปใกล้อีก หน้าอกของเธอกำลังเบียดอยู่กับต้นแขนของชานยอล
“ตรงไหนคะคุณชานยอล”
“ตรงนี้ไง” ชานยอลยิ้มมุมปาก เลขาของเขาไม่ธรรมดาจริง ๆ
“ปาปา ปาปา ป๊า~” ชานยอลได้ยินเสียงของแทโอที่ดังอยู่ด้านนอกเหมือนเรียกหาเขา ร่างสูงลุกขึ้นจะไปหาแทโอ แต่ทว่านานะกลับผลักร่างสูงให้นั่งลงเหมือนเดิม ก่อนจะรีบขึ้นไปนั่งคร่อมตักชานยอล จงใจเบียดหวางขาให้โดนกับจุดไวต่อความรูสึกของผู้ชาย
“คุณชานยอลคะ คุณไม่รู้เหรอนานะคิดยังไงกับคุณ” ริมฝีปากของเธอจรดลงที่ซอกคอของเขา ชานยอลยังคงนั่งนิ่ง
ดูซิ! มาถึงขนาดนี้แล้วจะทนได้อยู่ไหม?!
“ป่ะ.. ป๊า!!! แง้!!!!!!!!!!! ม๊า!!!! ฮือออออออออ” จู่ ๆ แทโอก็ร้องไห้ขึ้นมาเสียงดัง ราวกับจะขัดจังหวะ ชานยอลดันร่างของหญิงสาวออก
“ลูกผมร้อง ลุก”
“เดี๋ยวเด็กก็เงียบค่ะ เชื่อฉันนะคะ” เธอใจกล้ามาก หญิงสาวจับมือของร่างสูงมาวางที่หน้าอกอวบอิ่มของโธอ เธอมั่นใจว่าเสือผู้หญิงอย่างชานยอลหรือจะอยู่นิ่ง ชานยอลเหมือนกำลังจะคล้อยตามเธอแล้ว
“ป๊า!!! ฮือออออ ม๊า!!!!!!”
แบคฮยอนรีบเปิดประตูเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงแทโอร้องไห้ มือสวยรีบปล่อยกล่องอาหารลงพื้นทันทีเมื่อเห็นแทโอนอนลงลงอยู่บนพื้นตรงเก้าอี้โต๊ะกินข้าวพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น แบคฮยอนรีบไปอุ้มแทโอไว้แนบอก เจ้าลูกหมูนี่ต้องตกเก้าอี้ไม่ก็โต๊ะเป็นแน่ ไม่รู้จะช้ำใน สมองฝ่อไปบ้างรึยัง?! ในใจนึกขุ่นเคืองชานยอลขึ้นมาอย่างทันที ร่างเล็กสาวเท้าเข้าไปดูที่ห้องทำงานห้องแรก ห้องที่คิดว่าชานยอลน่าจะอยู่ที่นั่น หวังจะตำหนิเข้าให้สักที แต่ก็ต้องเจอกับภาพที่ แทบจะหยิบมีดมาปาใส่
ผู้หญิงที่เป็นถึงเลขาหน้าสวยที่กำลังแทบจะถอดเสื้อกำลังนั่งอยู่บนตักชานยอล แบคฮยอนโมโหจนแทบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ไหนจะแทโอที่ร้องไห้ไม่หยุดอีก
“พี่ชานยอล!!!!!!!!!!”
“ว๊ายยยย!!!!” นานะร้องขึ้นอย่างตกใจ ชานยอลเหมือนจะเคลิ้มกับเธออยู่แล้วเชียว แต่ไอเด็กเมื่อวานซืนยังจะเข้ามาขัดเธออีก แต่ก็ดี อย่างน้อยแบคฮยอนก็เห็นเธอกับชานยอลในลักษณะที่คิดไปได้ในแง่เดียวแล้ว
“อ่ะ! แบคฮยอน .. แทโอ นานะ คุณลุกเดี๋ยวนี้” ชานยอลรีบดันนานะออกอย่างหงุดหงิด
“ทำไมพี่ถึงพาเธอเข้ามาที่นี่ล่ะครับ? แล้วปล่อยแทโอร้องไห้แบบนี้ได้ยังไง?!” แบคฮยอนตวาดเสียงลั่น
“อ่า พี่ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษที” แบคฮยอนอุ้มแทโอที่หยุดร้องไห้ให้ยืนบนพื้นดี ๆ ก่อนจะเดินมาหยิบเสื้อปาใส่หน้านานะอย่างรุนแรง
“ว๊าย!!! คุณแบคฮยอน” นานะแกล้งสำออย
“แย่ที่สุดเลย! แทโอร้องไห้นานรึยัง!? เธอก็เหมือนกัน!! มาแล้วสร้างปัญหาก็ไม่ต้องมาหรอก!!”
“แบค พอได้แล้ว” ชานยอลหลับตาหลงอย่างข่มอารมณ์ ทั้งนานะ ทั้งแบคฮยอน นานะก็เหมือนจะยั่วยุอารมณ์แบคฮยอน แบคฮยอนก็โมโหจนไม่ฟังอะไรแล้ว
“พี่ก็เหมือนกัน แย่ที่สุด!!! แค่ฝากดูแลแทโอแค่นี้ก็ดูแลไม่ได้!!!” แบคฮยอนไม่อยากจะเหวี่ยงหรอกนะ แต่มันทนไม่ได้จริง ๆ แย่!! แย่ที่สุด ที่โทรมาหาแล้วบอกว่าไม่ว่างไปรับไม่ได้ ก็แสดงว่าคั่วกันอยู่สินะ คั่วกันกี่รอบแล้วก็ไม่รู้!
“ผู้หญิงอย่างเธอนี่อยากมากจนต้องมาอ่อยเขาถึงที่คอนโดเลยเหรอ?”
“แบค พอ..”
“ฮืออ เปล่านะคะ”
“หน้าด้าน!!! ไม่ต้องมาเสแสร้งทำหน้าสงสารเลยนะ ทุเรศ!!!!!!! อยากทำกันนักก็ไปทำกันข้างนอกสิ เธอไม่เห็นเหรอเด็กตัวเล็ก ๆ ยังนอนอยู่ข้างนอกน่ะ!!!” แบคฮยอนหยิบเอกสารปาใส่หน้านานะอย่างแรง หญิงสาวแกล้งร้องไห้สะอื้นเสียงดัง
“กรี๊ดดด~”
“แบคฮยอน!!!!! ขอโทษคุณนานะเดี๋ยวนี้ มีสิทธิ์อะไรมาว่า ‘เลขาของผม’ ”
Talk: มาแล้วววววววว!!! ครึ่งหลังมาแล้วนะ ครบด้วย!! มาเยอะมากด้วย!!! 55555 รู้สึกสะใจ แบคฮยอนด่าอีก ด่าแม่เลขาอีกเลย!!! เอาให้หนัก ๆ (?) #แค้นแทน จริง ๆ แอบหวงพี่ชานยอลก็บอกเถอะ หึงแรงด้วยนะเนี่ย แต่ทำไมชานยอลกลับพูดแบบนี้กับลูกหมาของเราล่ะ?! ให้ลู่หานกับคริสมาจัดการดีไหม? ใจร้ายจริง ๆ เลย!!
หรือจะให้หวง จื่อเทา เด็กวิศวะสุดหล่อมาเสียบแทนพี่ชานยอลดี? นั่นแน่ะ... 55555555555555555555555555 พี่เทามาแล้วนะรู้ยัง อยากบอกแค่นี้แหละ ไม่รู้ตอนนี้แต่งแล้วรีดเดอร์จะงงหรือเปล่า ยังไงก็.. รอติดตามตอนต่อไปโล๊ด!!
ความคิดเห็น