คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5 : ที่ทำงานปะป๊าชานยอล
Chapter 5 : ที่ทำงานปะป๊าชานยอล
วันนี้ชานยอลต้องเข้าไปเคลียร์งานที่เหลือให้เสร็จก่อนที่เขาจะได้มีเวลาหยุดพักอีกหน่อย ระหว่างรอโปรเจคใหม่เข้ามา ร่างสูงนอนเล่นกับเจ้าลูกหมูแทรอแบคฮยอนทำอาหารอย่างทุกวัน ตั้งแต่ที่แบคฮยอนเข้ามาอยู่คอนโดกับเขา ชานยอลก็รู้สึกว่าเขาต้องหลับเป็นเวลาตื่นเป็นเวลา อยู่ไปอยู่มาเดือนนึงก็ชิน แถมยังรู้สึกอีกว่า ร่างกายตัวเองแข็งแรงขึ้นมากกว่าตอนเมาเหล้าเคล้าผู้หญิงอีก
“ปะป๊า เรียกปะป๊าสิแทโอ” ชานยอลช่วยแบคฮยอนตักข้าวใส่ถ้วยให้เจ้าลูกหมู
“ปะป๊า~” แทโอยิ้มยิงฟันโชว์ซี่เล็ก ๆ พอได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของเจ้าตัวเล็กเรียกเท่านั้นแหละ หูกาง ๆ ทั้งสองข้างก็ผึ่งอย่างอัตโนมัติทันที
“ห๊ะ! ฮ๊าาาา ฮ่า ๆ ๆ” ชานยอลวางถ้วยข้าวเล็กไว้บนโต๊ะก่อนจะรีบวิ่งรอบห้องด้วยความดีใจ แบคฮยอนเห็นแล้วก็อดที่จะขำไม่ได้
“ปะป๊า~” ชานยอลวิ่งมาหยุดตรงหน้าแทโอ เสียงเล็ก ๆ เรียกตามชานยอลอีกครั้ง
“ปะ.. ป๊าา”
“ฮ่า ๆๆ” ชานยอลหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะอุ้มแทโอชูขึ้นเหนือหัวแล้วพาหมุนเบา ๆ
เอิ้กกก~
ปะป๊าดีใจขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยยยย
แทโอหัวเราะเสียงใสดังลั่นห้องครัว แบคฮยอนชะเง้อคอออกมามอง ริมฝีปากเล็กคลี่ออกระบายยิ้ม บางทีเขาก็ไม่เคยเห็นชานยอลมุมนี้ เป็นแบบนี้ก็น่ารักดีนะ
ห๊ะ!!! ว่าไงนะแบคฮยอน!!
“เรียกปะป๊าได้แล้วเหรอเนี่ยเจ้าหมูอ้วน” ชานยอลจุ๊บเข้าที่แก้มยุ้ย ๆ แทโอยิ้มแก้มยุ้ยใส่
“ปะป๊าา” ได้ทีเห็นพ่อดีใจ เจ้าตัวเล็กเลยได้ใจใหญ่เรียกไม่ยอมหยุด ชานยอลยิ้มแก้มปริ ความรู้สึกตื้นตันขึ้นมาจุกอกอย่างกับมีลูกเสียเอง ร่างสูงฟัดเจ้าตัวเล็กซ้ำไปซ้ำมา ในขณะที่แบคฮยอนเองก็กำลังจัดโต๊ะอาหาร
“มากินข้าวกันได้แล้วครับ”
“แทโอเรียกพี่แล้วว่าปะป๊าได้แล้วแบคฮยอน ฮ่า ๆ ต้องไปโม้กับไอจงอินสักหน่อย ลูกมันเรียกพี่ว่าปะป๊า” แบคฮยอนส่ายหน้ายิ้ม ๆ
“พี่ชานยอลนี่ขี้อวดจังครับ แทโอเรียกพี่จงอินว่าอัปป้าตั้งนานแล้ว!” ชานยอลขมวดคิ้ว
“ย่าห์!!! ให้คนดีใจหน่อยไม่ได้ไงเล่า!!” ชานยอลหันไปพูดใส่แบคฮยอนเบา ๆ ก่อนจะวางเจ้าลูกหมูนั่งลง แทโอที่เห็นถ้วยข้าวตรงหน้ามือป้อม ๆ รีบหยิบช้อนเข้าปากทันที
ง้ามมม!!!
ข้าวของผม!!!
“ดูท่าทางคุณม๊าเราจะทำอาหารถูกปากเราเหลือเกินนะเจ้าลูกหมู กินเอา ๆ ทุกอย่างที่ม๊าเค้าทำเลย” ชานยอลหยิบข้าวเม็ดเล็กที่ติดแก้มเจ้าตัวเล็กออกให้
“เน!!!!!!” แล้วเสียงหัวเราะของแบคฮยอนกับชานยอลก็ดังขึ้นพร้อมกัน
อร่อยมากคับ!!!
ข้าวที่มะม๊าทำอร่อยม๊ากมากกกก คล้าย ๆ คายองจูออมม่าเย้ยยยย!!!!
“แอ่.. อืออออ อือๆๆๆ” แทโอเอาช้อนตักข้าวยื่นไปทางชานยอล
“ป้อนปะป๊าเหรอ? ฮ่า” ร่างสูงงับข้าวจากช้อนเล็ก ๆ แทโอยิ้มแป้นจนแก้มยุ้ย ๆ ไปดันตาแทบปิด
ต้องเอาใจไว้เยอะ ๆ เวลาผมอยากได้อะไร
ถ้าไปอ้อน ปะป๊าจะได้ซื้อให้
เย่!!!
“’งืมมม อ้ามมม” แทโอหัวยิ้ม มือเล็ก ๆ กำแล้วแบ กำแล้วแบ เหมือนกับว่าเล่นกับชานยอลไปด้วยทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็กินข้าวไปด้วย
“ผมไม่รู้พี่จะชอบซุปเนื้อไหม ลองชิมดูนะครับ” แบคฮยอนพยักเพยิดไปทางถ้วยซุปเนื้อที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ชานยอลพยักหน้าเบา ๆ
“พุดดิ้งทำอะไรก็อร่อยหมดแหละ”
“.................”
“จ้างพุดดิ้งเป็นแม่บ้านเลยดีไหมน้า?”
“ใคร.. ใครพุดดิ้งกัน!” เสียงเล็กเริ่มติด ๆ ขัด ๆ
“อ้าว! ลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อวานพี่บอกเราว่า ‘แก้มเราเหมือนพุดดิ้งที่พี่ชอบเลย’ ”
“.................” ทำหูทวนลม มือเล็กรีบตักข้าวเข้าปาก
คนอุตส่าห์ไม่นึกถึง! มาพูดทำไมอีกวะเนี่ย!!!
“แก้มแดงอีกแล้ว~”
“..............”
โอ๊ยยย !! เลิกแซวสักทีซิ!!!
“รีบ ๆ กินสิครับ!!! เดี๋ยวไปทำงานสายนะ!!” ปิดไม่อยู่แล้ว.. แบคฮยอนเขินจนทั้งหน้าแดงไปหมด ชานยอลยิ้มที่มุมปาก
“ครับ อ้อ! แบคฮยอน!”
“อะไรเล่า!?” คนจะกินข้าว เรียกอยู่ได้ ยิ่งเขิน ๆ อยู่!!
“เราลองมามีลูกกันจริง ๆ ดีไหม?”
ปัง!!!
โครม!!!
แม่ครับ.. แบคฮยอนระเบิดตัวเป็นทุ่งข้าวสาลีแล้ว
โกโก้ครั้นช์พอ!!!
หลักจากที่กินข้าวเสร็จ แบคฮยอนก็ออกมาส่งชานยอลที่หน้าประตูโดยมีแทโออยู่ในอ้อมแขนแกร่งของชานยอล แบคฮยอนถือกระเป๋าเอกสารไว้ให้ ชานยอลอุ้มแทโอวางลงกันพื้นก่อนย่อเข่าลงไปหาตัวเล็ก
“โป๊ะโป๊ะ ปะป๊าก่อนเร็วหมู”
“แฮ่!!!” แทโอยิ้มแป้นแล้นส่ายหน้า คิ้วเข้มขมวดเป็นปม
จุ๊บป๊าก่อนไปทำงาน นี่ลำบากมากไหม คิมแทโอ!!
“ถ้าโป๊ะโป๊ะ เย็นนี้ป๊าจะซื้อขนมมา....”
จุ๊บ!!!
เพื่อขนมผมทำได้!!!
แฮ่!!!
“หนมมม นมมมม~ บะบายย” มือเล็ก ๆ โบกมือใส่ชานยอลราวกับจะไล่
“ย่าห์! พอพูดถึงขนมนี่ไวเลยนะ แล้วมาไล่ป๊าอีก เดี๋ยวจะโดน!!” ชานยอลชี้หน้าเจ้าหมูแทโอที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้าง ๆ แบคฮยอน
“บะบายยยย อือออ ฮือออ~~” เสียงครางในลำคอของแทโอหัวเราะใส่ชานยอล
“รีบไปทำงานได้แล้วครับ จะสายแล้ว” แบคฮยอนพูด
“อืม” ชานยอลเอื้อมมือไปรับกระเป๋าเอกสารที่แบคฮยอนถือไว้ให้
“............”
“อ้อ แบคฮยอน!”
“ครับ?”
“แล้วแบคไม่จุ๊บพี่เหรอ?”
“ไร้สาระ!!! รีบ ๆ ไปเลย!!” มือเล็กรีบผลักอกแกร่งให้ถอยห่างจากประตูก่อนจะรีบปิดเสียงดัง แบคฮยอนได้ยินแต่เสียงหัวเราะชานยอลไล่ตามหลังมา
ไอพี่ชานยอลบ้าเอ้ย!!!
ช่วงบ่าย ๆ ของวัน..
แต่ละวันของแบคฮยอนก็ทำกิจกรรมแบบเดิม ซ้ำ ๆ เช่น ทำกับข้าว ดูแลแทโอ ทำอาหารว่าง ดูแลแทโอ ทำอาหารเย็น ดูแลงานบ้านบ้าง โชคดีที่วันนี้แทโอนอนไวกว่าเป็นปกติ บ่ายโมงก็หลับปุ๋ยเรียบร้อยแล้ว
วันนี้อาหารว่างแบคฮยอนทำเป็นพาจอน พิซซ่าเกาหลี จริง ๆ มันไม่เหมาะกับเด็กเล็กอย่างแทโอหรอก แต่ว่าวัตถุดิบที่มีให้ทำมันคัดสรรไม่ได้มาก แล้วอีกอย่าง แบคฮยอนเชื่อว่าแทโอกินได้อย่างแน่นอน
“มาา หมะม่าาา” เสียงแหบแห้งของเด็กน้อย ส่งเสียงเรียกหา แบคฮยอนปิดไฟเตาแก๊สลงก่อนจะรีบวิ่งออกไปดู
“ม๊าอยู่นี่ว่าไงครับ ตื่นแล้วเหรอ?” มือเล็กลูบที่เหม่งเจ้าหมูน้อยเบา ๆ
“ปาา ปะป๊า~”
“ป๊าไปทำงานไงลูก เดี๋ยวป๊ากลับมา” แทโอเบะปากส่ายหน้า
“ปะป๊า!! หาปาาา!! ฮืออออออออออ” แบคฮยอนเห็นท่าไม่ดี วันนี้แทโองอแงหาชานยอลเป็นพิเศษ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ปกติพูดแล้วจะฟัง มือป้อมตีเข้าที่หน้าตักแบคฮยอนแรง ๆ
“ป๊า!!!!!!!!”
แบคฮยอนขมวดคิ้ว มือเล็กตบเข้าที่ก้นเจ้าลูกหมูเบา ๆ แทโอร้องไห้สะอึกสะอื้นเบียดหน้าซุกเข้าที่ตัก
เอาไงดีวะ?!
“หยุดร้องเร็วแทโอ เดี๋ยวม๊าพาไปหาป๊าเอาไหม?”
“ฮึก.. เน!!!!” เจ้าลูกหมูยิ้มยิงฟัน
“แสดงละครนี่นา! น่ะ! หยุดเลยนะ ไม่ต้องเบะ!” แบคฮยอนพูดดัก แทโอยิ้มแป้นส่ายหัวไปมาอย่างอารมณ์ดี
แหม.. เหมือนคุณพ่อชานยอลไม่ผิด
เรื่องเจ้าเล่ห์เนี่ย!!
แบคฮยอนรีบกลับมาทำพาจอนให้เสร็จ คิดไปคิดมา ทำเผื่อร่างสูงด้วยก็คงดี ไหน ๆ จะไปบริษัทเขาแล้ว แบคฮยอนแพ็คพิซซ่าเกาหลีลงกล่องเก็บอาหารใส่ถุงผ้าปิกนิกสีสันสดใส พร้อมกับอาบน้ำแต่งตัวให้แทโอใหม่ กลายเป็นเด็กตัวน้อยหล่อเฟี้ยว
บริษัทของชานยอลนั่นไม่ไกลจากที่คอนโดสักเท่าไหร่ ใช้เวลานั่งแท็กซี่ไม่นานแบคฮยอนกับแทโอก็มาถึง แบคฮยอนจับแทโอแต่งตัวเป็นเด็กฮิปฮอปรับกับอากาศเย็น ๆ อย่างน่ารัก ก่อนจะเดินจูงมือเข้าบริษัท พนักงานหลาย ๆ คนที่เห็นแทโอถึงกับชมว่าน่ารัก บ้างก็เอ่ยปากขอถ่ายรูปกัน ก็อย่างว่าแหละ.. เจ้าหมูแทโอนี่น่ารักจริง ๆ
“เอ!! อืออออ ปาา” แทโอบีบมือของแบคฮยอนเบา ๆ ตามประสาแรงเด็ก เป็นสัญญาว่าอยากไปหาชานยอลแล้ว แบคฮยอนรีบพาเดินไปที่หน้าโต๊ะ Information
“ผมมาพบคุณชานยอลครับ”
“นัดไว้หรือเปล่าคะ?” พนักงานสาวต้อนรับของบริษัทเอ่ยขึ้นอย่างเป็นมิตร
“ไม่ครับ”
“ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร.. // บยอน แบคฮยอนครับ” หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะต่อสายไปหาบุคคลหนึ่ง ซึ่งแบคฮยอนคิดว่าน่าจะเป็นเลขาขอชานยอลอย่างแน่นอน
“ค่ะ ได้ค่ะ // คุณแบคฮยอนเดี๋ยวเชิญที่ชั้น 18 เลยนะคะ ลิฟท์ด้านซ้ายมือค่ะ”
“ขอบคุณพี่สาวก่อนแทโอ แต้งกิ้วๆๆ เร็ว”
“กิ้ว!!!”
แน่ะ! เล่นหูเล่นตาใส่พี่สาวอีก!!
แบคฮยอนพาแทโอขึ้นลิฟท์มาที่ชั้น 18 ตามคำบอกของพนักงานต้อนรับ ทันทีที่ลิฟท์เปิดออก แบคฮยอนก็รู้เลยว่า นี่เป็นแค่ชั้นระดับผู้บริหารเท่านั้น ร่างเล็กจูงแทโอเดินไปหาโต๊ะเลขาด้านหน้าห้องที่มีติดว่า ‘ปาร์ค ชานยอล’
“ผมมาพบคุณชานยอลครับ”
“คะ? คุณชานยอลทำงานอยู่ เชิญนั่งรอด้านนอกค่ะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง แบคฮยอนแอบเห็นแทโอเบะปากใส่
เจ้าหมูไม่ชอบเหมือนมะม๊าใช่ไหม?!
“ที่นี่เป็นบริษัท คุณไม่ควรพาเด็กมานะคะ”
ห๊ะ!!! ยัยนี่ว่ายังไงนะ!!!
แบคฮยอนรีบหันขวับกลับไปมอง ที่อกด้ายซ้าย มีป้ายพนักงานติดอยู่ ‘คิม นานะ’
แหม! ใหญ่มากเลยสินะยัยขาเสาไฟฟ้า!
“บู้ว ๆ แอ.. บึ้ยยยยยยย” แทโอส่งเสียงไม่พอใจใส่นานะ แบคฮยอนรีบหันหลังให้กลั้นยิ้ม ก่อนจะบอกให้แทโอเงียบ ๆ
“ไม่เอาแทโอไม่เสียงดังนะ” แต่ในใจน่ะเหรอ?... แทโอด่าอีกสิ หึ!
แบคฮยอนกับแทโอนั่งรอได้ประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ไม่มีวี่แววว่าชานยอลจะออกจากห้องมาแต่งอย่างใด แบคฮยอนเริ่มผิดสังเกต เพราะแม่เลขาสาวดูจะว่างงานกว่าเจ้านายที่บอกว่างานเยอะเสียจริง ก็เธอเล่นหยิบที่ตะไบเล็บมานั่งตะไบสบายใจ ส่วนแทโอก็เริ่มอยู่ไม่สุขเพราะเบื่อ แล้วก็อยากเจอปะป๊าตัวเอง เจ้าลูกหมูตะเกียกตะกายลงจากโซฟา ก่อนจะวิ่งเตาะแตะไปหาพนักงานสาวสวยคนนั้นแล้วชี้ไปที่หน้าประตู
“ปา ๆ ๆ ๆ”
“ปาอะไรคะ? ห้ามปา!” น้ำเสียงของเธอกำลังเหวี่ยง ๆ ใส่เจ้าลูกหมู
“ปาป่า!!” พนักงานสาวยิ่งขมวดคิ้วมากกว่าเดิม เมื่อแทโอเดินไปฟาดมือลงที่หน้าตักอย่างแรง
“เอ๊ะ! เด็กนี่ไม่น่ารักเลย!!” ก่อนที่นานะจะได้วีนใส่ไปมากกว่านี้ แบคฮยอนรีบเดินมาอุ้มแทโอไว้ ประจวบกับแทโอที่แว๊ดเสียงออกมาเต็มที่
ผมจะหาปะป๊า!!!!!
ให้ผมเข้าไปนะ!!
“ปะป๊า!!!!!!!!!!!!!!!!! แอ๊!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ทำดีมากลูก!
เอาให้หูยัยป้านี่แตกไปเลย!!!
เหมือนแทโอจะรู้ใจแบคฮยอน เสียงเล็ก ๆ ยิ่งแหกปากร้องดังไปทั่วชั้น
“ปะป๊าาาา !!!!!!!!!!!!!!!!!” เรียกเสียงดังฟังชัดแจ๋วเลยนะ อิอิ
เสียงแจ๋น ๆ ของคิม แทโอ ทำเอาคนที่ทำงานอยู่ด้านในถึงกับสะดุ้ง เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้นเรียกเขาไม่หยุดหย่อน จากแรกที่คิดว่าหูฝาดไป แต่พอได้ยินเสียงเล็ก ๆ เรียกซ้ำ ๆ พอ ๆ กับที่ได้ยินแบคฮยอนที่ส่งเสียงห้ามปราม ทำเอาชานยอลต้องวางปากกาลงบนโต๊ะ แล้วลุกออกจากเก้าอี้ออกมาเปิดประตูดู
“แบคฮยอน แทโอ!” ชานยอลขมวดคิ้ว จะว่าดีใจที่เห็นสองคนตรงหน้าก็ว่าดีใจ แต่ก็ปรับสีหน้าเป็นปกติได้อย่างรวดเร็ว
“ปะป๊า ฮือออออ แอ๊!!!!!” แบคฮยอนรีบส่งแทโอให้ชานยอลอุ้มต่อ ร่างสูงรับเจ้าลูกหมูที่กำลังร้องไห้ไปอุ้ม ลูบหลังปลอบอย่างรวดเร็ว
“พี่ชานยอลงานเยอะเหรอ? ผมกับเจ้าลูกหมูรอนานแล้ว”
“หืม?” แบคฮยอนเห็นว่าชานยอลเหล่มองไปทางนานะ แล้วยิ่งนานะมีสีหน้าเจื่อน ๆ ด้วยแล้ว..
จัดการซะเลยแบคฮยอน!!!
“คุณนานะบอกว่าพี่ชานยอลงานเยอะให้นั่งรอ ๆ ๆ ดีนะเนี่ยที่งานพี่ชานยอลเสร็จไว ไม่งั้นเจ้าลูกหมูได้วีนแตกแน่เลย เอ๊ะ! วีนไปแล้วนี่นา ก็เล่นมาหาถึงบริษัทแต่ไม่ได้เจอ ‘พ่อ’ เลย” เน้นเสียงให้อีกฝ่ายได้ยินชัด ๆ สักหน่อย ถึงชานยอลจะมองเขาด้วยความแปลกใจแต่แบคฮยอนก็ไม่สนใจหรอกนะ
หึ!!
“วันนี้งานผมเองก็ไม่ได้ล้นมืออะไร จริง ๆ ให้เข้ามาเลยก็ได้ ถ้าผมไม่ออกมาลูกกับเมียผมจะได้เจอผมไหม วันหลังถ้าแบคฮยอนกับแทโอมา รายงานผมทันทีนะคุณนานะ” ชานยอลหันไปสั่งเสียงเข้ม
“ค่ะ” หึ!! ทีอย่างงี้ตอบเสียงอ่อยเลยนะ!!
“ไปข้างในกับป่ะครับลูก มาเร็วแบค” ระหว่างที่หันหลังกลับไปเอาของที่หิ้วมาด้วย แบคฮยอนก็ยิ้มอย่างผู้ชนะใส่หญิงสาวขาเสาไฟฟ้าสักทีสองที นานะมีท่าทีโมโหอย่างเห็นได้ชัด
สเน่ห์แรงยันแม่เลียขา เอ้ย! เลขาหน้าห้องเลยนะพี่ชานยอล!
“จะมาทำไมไม่โทรบอกพี่ล่ะ?” ชานยอลนั่งลงบนโซฟาในห้องทำงาน พลางจับเจ้าลูกหมูนั่งตัก
“แทโอร้องไห้งอแงหาพี่ ผมไม่รู้จะทำยังไง พอบอกว่าจะพามาหาก็เลิกร้องเลย”
“จริงเหรอแทโอ แสดงละครให้มะม๊าปวดหัวอีกแล้วนะเรา” นิ้วแกร่งดีดเข้าที่หน้าผากกลมเบา ๆ แทโอจับนิ้วของชานยอลเข้าปากแล้วงับแรง ๆ
นี่แน่ะ! ปะป๊านิฉัยมะดี!!!!
“โอ๊ย! เจ็บนะครับ ฟันจะขึ้นแล้วสินะ ไหนดูซิ .. จริงด้วย” ชานยอลเอานิ้วงัดปากแทโอเบา ๆ เจ้าลูกหมูส่งเสียงร้องงอแงนิด ๆ
“แง้!! อือ!!” แยกเขี้ยวเล็ก ๆ อวดฟันที่กำลังจะขึ้นใส่ซะเลย!
“ผมทำพาจอนมา .. อ่า เผื่อพี่ด้วย กินด้วยกันสิครับ ได้เวลาอาหารว่างพอดี” แบคฮยอนหยิบกล่องพลาสติกบรรจุอาหารสีใสออกมา พร้อมกับซอส
ชานยอลแอบมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังจัดพาจอนลงในจานกระดาษที่เตรียมมา เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เด็กแสบ ๆ สมัยม.ปลายแต่ก่อนที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเขาเสมอเวลาพาไอไคไปบ้านคยองซูพอมาอยู่ด้วยกันครั้งนี้จะน่ารักแบบนี้ แก้มยุ้ย ๆ ที่เวลาเป็นสีแดงน่าหยิกขึ้นเท่าตัว ปากเล็ก ๆ ที่จิ้มลิ้ม น่า ‘จูบ’ ..
“แบคฮยอน”
“ครับ?”
“แทโออยากมาหาปะป๊า แล้วเราอยากมาหาพี่ไหม?”
“เห?”
“...................”
อ่ะ!!
ริมฝีปากหน้ากดจูบลงที่มุมปากเล็กเบา ๆ ลิ้นชื้นตวัดลิ้นเลียอย่างเย้าหยอก ก่อนจะรีบผละออกมา
“กินดี ๆ สิครับ เลอะหมดแล้ว”
“พี่.. พี่ชานยอล” ตาใสแจ๋วรีบเงยหน้าช้อนตามอง แต่ก็ต้องรีบหลงสายตาเมื่อเห็นชานยอลที่กำลังส่งสายตาแวววาว เจ้าเล่ห์มองตัวเองอยู่
เจ้าเล่ห์ที่สุด!!!
ยังจัดใส่จานไม่เสร็จเลย มันจะเลอะปากได้ยังไงกัน!!
“เลิกทำตัวน่ารักสักทีพุดดิ้ง ลูกก็อยู่ พี่ไม่อยากทำอะไรให้ลูกเห็น” ตาคมข้างหนึ่งขยิบตาให้ทีนึง
ตึกตัก.. ตึกตัก..
แบคฮยอนเม้มปากแน่น หัวใจเล็ก ๆ เต้นรัวจนแทบจะดังออกมาข้างนอก ... ไม่รู้จะทำหน้าแบบไหน ทำตัวยังไง.. ทำไมถึงคอนโทรลตัวเองไม่ได้.. แบคฮยอนได้แต่ก้มหน้างุดคว้าพาจอนเข้าปากโดยไม่สนใจ
ออมม่า..
ผมว่า..
ผมชอบพี่ชานยอลเข้าแล้วล่ะ!!
.
.
.
Talk: อะไรกัน!!!! นี่แบคฮยอนจะเขินอะไรกันนักกันหนา ชอบชานยอลแล้วสินะ!!? แล้วชานยอลเองทำไมชอบแกล้งน้อง!! เป็นกำลังใจให้แบคฮยอนอยู่รอดปลอดภัยหน้าไม่แดงจากบุคคลตัวต้นเหตุอย่างชานยอลด้วยนะคะ 55555555555
Talk2: มาต่อครบแล้ว!!!!!! เย้!!!!!!!!!!!!!!!!!!! รู้สึกชื่อตอนไม่ค่อยเข้ากับเนื้อหาเนอะ แต่คิดไม่ออก หยวน ๆ ให้หน่อยน้า 555555555555555 ครึ่งหลังนี่พี่ชานยอลรุกน้องอีกแล้ว แอบชอบน้องแล้วสินะ แต่ชานยอลแอบชอบน้องรึยังนี่ไรท์ก็ยังไม่รู้ รู้แต่ว่า ‘น้องชอบพี่แล้ว’ จ้า!!!!!! จุดพลุเลยจ๊ะ จุดพลุ ไม่ต้องรอ 55555555 ขอเน้นตัวใหญ่ ๆ ด้วย ฟินนนนน ///-///
Talk3: อยากคุยเยอะ ๆ เลยมีหลายทอร์ค 5555555 จริง ๆ ฟอลมาคุยแอคโมนี่บีได้นะคะ ไรท์อยากคุยกับรีดเดอร์ทุกคน อ้อ มีแท็กให้สกรีมกันด้วยนะ เผื่ออยากบ่น อยากช่วยกันแชร์ความเนียนของพี่ชาน อันนี้เลย #ficohmytaeoh สุดท้ายนี้ ขอบคุณนะคะ รอติดตามตอนต่อไปได้เลยจ้า อ้อ! มี Facebook แล้วน้า กดติมตามไปพูดคุยทางนั้นได้นะคะ Click !!
ความคิดเห็น